Quote van de Dag: Fecaliën-Jihad

[qvdd] Op steeds meer Neder-Oostenrijkse aardbeienvelden moeten de pluksters al sinds 2008 een broek dragen. In “Aardbeienland” in Pottenstein en op minstens tien andere aardbeienkwekerijen vond men de plicht tot het dragen van een broek uit, omdat Turkse vrouwen, die daar in het seizoen hadden gewerkt, tijdens het werk op de aardbeien geürineerd en tussen de planten ook nog andere “grotere boodschappen” hadden gedaan. Men kon bepaalde geïmmigreerde bevolkingsgroepen niet algemeen de toegang tot de aardbeienvelden verbieden, dat zou volgens Oostenrijkse wetten tegenwoordig “racistisch” en “discriminerend” zijn. Aldus Udo Ulfkotte, in een in het Nederlands vertaald stuk op amsterdampost.nl, met een alternatieve verklaring voor de verspreiding van de EHEC-bacterie. Hij noemt bovenstaande de Fecaliën-Jihad. Je moet er maar opkomen. Naar we mogen aannemen zijn moslims dus immuun voor deze bacterie? Of eten ze gewoon wat minder aardbeien komkommers spruitjes taugé?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.