Zeer betrouwbare irisscanners kunnen toch gefopt worden
, door
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Alliantie roept op tot Europees onderzoek naar gebruik van biometrie
, door
Londen 31/03/2011 – Een internationale alliantie van maatschappelijke organisaties en personen roept de Raad van Europa in een petitie op om een diepgaand onderzoek te starten naar het afnemen en opslaan van biometrische gegevens door lidstaten.
Overheden eisen in toenemende mate biometrische gegevens (met name vingerafdrukken en gezichtsscans) van mensen op. Deze persoonsgegevens worden opgeslagen op contactloze ‘RFID’-chips in paspoorten en/of identiteitskaarten. Sommige landen, zoals Nederland, Frankrijk en Lithouwen, gaan nog verder en slaan deze zelfs op in databanken.
De alliantie van meer dan 80 ondertekenaars heeft Secretaris-Generaal Thorbjørn Jagland van de Raad van Europa schriftelijk verzocht om de betrokken landen zo spoedig mogelijk om uitleg te vragen of hun wetgeving over dit onderwerp overeenstemt met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) en de uitspraken van het Europees Hof voor de Mensenrechten. De secretaris-generaal heeft deze bevoegdheid op grond van artikel 52 EVRM.
In de petitie naar Straatsburg stelt de alliantie: “Het is van vitaal belang om een overzicht te krijgen van de ‘lappendeken’ van verschillende nationale wetten, die dit gevoelige en belangrijke onderwerp reguleren. Er dient een diepgaand onderzoek te worden ingesteld of de mensenrechtengaranties en criteria met betrekking tot de noodzaak (evenredigheid, subsidiariteit en veiligheidsgaranties) die het EVRM eist, ook inderdaad worden gerespecteerd.” In een recent rapport (zie C5) van diezelfde Raad van Europa wordt dit sterk betwijfeld.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
DNA in je paspoort?
, door
Binnen nu en vijf jaar zullen biometrische eigenschappen zoals vingerafdrukken, irisscans en andere biometrische kenmerken steeds vaker gebruikt worden in het dagelijks leven van mensen. Nu worden die gegevens vooral ingezet om terroristen op te sporen of boeven te vangen, straks kunnen consumenten ermee betalen, hun eigen huis binnenkomen of zonder paspoort reizen.
Dit toekomstbeeld schetst het Nederlandse bedrijf WCC Smart Search & Match tijdens het internationale congres ID World in Milaan, dat op 16 november van start gaat, en op de conferentie Identity Next in Den Haag op 8 december.
WCC werkt zelf mee aan die ontwikkeling door het gebruik van biometrische eigenschappen zo eenvoudig, goed en goedkoop mogelijk te maken. Het bedrijf levert software zoals de database en zoekmachine ELISE, die onder meer gebruikt wordt door politie, grensbewaking en het Ministerie van Justitie, en die in staat is de best passende match te vinden.
Volgens CEO Peter Went van WCC worden burgers sinds 11 september steeds vaker geconfronteerd met biometrie. Wie naar Amerika reist moet bijvoorbeeld zijn vingerafdrukken laten scannen. India lanceerde onlangs het nationale UIDAI programma om zijn 1,2 miljard inwoners met behulp van vingerafdrukken, irisscans en gezichtsherkenning een biometrisch ID-nummer te geven. Daarmee kunnen ze een uitkering, voedselbonnen of gezondheidszorg verkrijgen, iets wat ze nu ontberen omdat ze geen identiteit hebben.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Blaas proef gezichtsherkenning af
, door
Op de Rotterdamse tramlijn 2 start binnenkort een proef om door middel van gezichtsherkenning overtreders van het vervoersverbod uit de reizigersstroom te halen. Het is nog veel te vroeg om met een dergelijke proef te komen. Eerst moet het ministerie van Binnenlandse Zaken, in een openbaar debat, een visie vormen over hoe om te gaan met gezichtsherkenning
Tramlijn 2 in Rotterdam is geen leuke lijn om op te rijden. Er zijn in het verleden veel geweldsincidenten geweest en daarom startte vervoerder RET een paar jaar terug met het vervoersverbod. Wie een verbod krijgt, mag een x aantal maanden niet in de tram reizen. Doet een raddraaier dat toch, dan kan hij strafrechtelijk vervolgd worden wegens huisvredebreuk.
Het ministerie en RET zijn echter niet tevreden en willen het verbod beter kunnen handhaven door middel van gezichtsherkenning. ,,Het helpt het gat te dichten tussen het opleggen van het OV-verbod en het daadwerkelijk handhaven ervan. Veel OV-bedrijven voeren vanwege dat gat het OV-verbod niet in’’, aldus het ministerie. In totaal wordt twee ton uitgetrokken. De proef start halverwege dit jaar, dus snel.
RET en het ministerie moeten de proef opschorten.
Het is maar de vraag of gezichtsherkenning noodzakelijk is. De RET gaf in een evaluatie vorig jaar nog aan dat het verbod prima te handhaven is. De ov-verboden waren een groot succes trompetterde de vervoerder (hier de evaluatie). Maar blijkbaar kost het teveel geld.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Goede en slechte reizigers
, door
Reizigers met een Europees paspoort mogen vanaf gisteren door de automatische controle op Schiphol en hoeven dus niet meer in de rij te wachten. Het werkt simpel. Je haalt je biometrische paspoort langs een scanner en staat een gelaatscan en een vingerafdruk af. Je gegevens worden langs een aantal zwarte lijsten gehaald en als alles in orde is, mag je door. Dit lijkt allemaal heel comfortabel, maar dat zal het voor velen niet zijn.
Een groot euvel is het onderscheid dat je gaat maken tussen verschillende reizigersstromen. Je creëert feitelijk twee soorten reizigers. Goede, gave, risicoarme en winstgevende reizigers. En slechte, gehavende, risicovolle en verliesgevende passanten.
Hoe makkelijk je door de poortjes komt, hangt namelijk van een aantal zaken af waar je zelf weinig invloed op hebt. Aan één factor kun je helemaal niets doen: de kwaliteit van je biometrische gegevens. Op zich lenen biometrische kenmerken zich prima voor dit soort controles (al moet je ze nooit, nooit, nooit in een centrale databank zetten – we leven verdomme toch niet in Iran?). Maar wat als je geen goede vingerafdruk kan afgeven – bijvoorbeeld vanwege ouderdom of omdat je zwaar lichamelijk werk verricht? Dan heb je al een probleem. Een gelaatscan kan lastig zijn als je een hoofddoek net even verkeerd draagt. Die mensen mogen dus meteen al naar de ‘secundaire screening’. Dikke pech. Maar hopen dat niet teveel beambten zijn wegbezuinigd.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Billen als biometrische identiteitscontrole
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Vingerafdrukken bij het Bewysburo
, door
Nederland is niet het eerste land dat een centrale databank voor vingerafdrukken opzet. Die eer gaat naar Zuid-Afrika in de jaren vijftig, toen de Apartheid van de grond kwam. Die centrale databank was een grote mislukking.
De kwaadaardige achtergrond ervan is niet te vergelijken met de huidige Nederlandse opzet. Maar we kunnen wel degelijk wat van het Zuid-Afrikaanse ‘Bewysburo’ leren. Vervuiling van gegevens, misbruik door andere overheidsdiensten en het koppelen van informatie middels een uniek persoonsnummer kunnen verstrekkende gevolgen hebben voor burgers.
Deze wat langere post is gebaseerd op het artikel Verwoerd’s Bureau of Proof: Total Information and the Making of Apartheid van de Zuid-Afrikaanse historicus Keith Breckenridge. Op het artikel rust copyright, dus ik kan het hier niet online zetten.
Het begon aan het begin van de jaren vijftig met een plan van een ijverige bureaucraat, A.J. Turton. De Afrikaanse bevolking was erg mobiel, trok van stad naar stad, op zoek naar werk. Politie, Belastingdienst en andere overheidsinstellingen hadden moeite om Afrikanen te lokaliseren. Turton stelde een nieuw systeem voor. Voortaan zouden Afrikanen twee documenten krijgen: een identiteitskaart en een een boekje dat ze bij zich moesten dragen. Het boekje bevatte enkele persoonlijke gegevens, een overzicht van de migratiebeweging en waar de betreffende Afrikaan mocht komen. In een centraal bureau werd vervolgens een ‘persoonsdossier’ aangemaakt met daarin informatie over werk- en woongeschiedenis, medische gegevens en belastinggegevens.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.