GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Vandyke met een cijfermatige analyse van de beweringen van PVV-Kamerlid Sietse Fritsma. Het is weer zover, in de Volkskrant van vorige week maandag krijgt Tweede Kamerlid Sietse Fritsma weer alle ruimte om zijn ideeën over de 'massa-immigratie' de vrije loop te laten. Veel argumenten missen echter (voldoende) onderbouwing. Onder de kop Tijd voor noodrem gezinsmigratie! schrijft Fritsma: Tot op de dag van vandaag loopt de instroom van gezinsmigranten in de tienduizenden per jaar. En terwijl de instroom van bijvoorbeeld Marokkanen afneemt, neemt de instroom van Somaliërs weer toe, waardoor er steeds weer nieuwe (vaak kansarme) 1e generatie migranten naar Nederland komen en alle integratieproblemen blijven bestaan.
GroenLinks is om: er komt een missie
Maar tegen welke electorale kosten? De partij heeft zichzelf wel een beetje belachelijk gemaakt.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Het gaat niet goed met het CDA. De partij is gehalveerd in de laatste verkiezingen. Nu staat ze nog steeds op verlies. Ze houdt een kleine 17 zetels over volgens Maurice en de PolitiekeBarometer. Van de 21 senatoren zou het CDA er zo’n 8 zetels over houden.
Dat zou verschrikkelijk zijn voor Nederland. Het CDA heeft in de laatste 33 jaar ongelofelijk veel betekend voor Nederland. Dankzij het CDA is ons bestuurlijk stelsel niet veranderd in de laatste 100 jaar, is zelfbeschikking over het eigen lichaam niet uitgebreid en is er jarenlang niets is gedaan aan het milieu, terwijl de gevolgen van klimaatverandering zichtbaarder en zichtbaarder worden. Maar er is ook veel bereikt: er is veel bezuinigd op sociale voorzieningen, er zijn veel asielzoekers uitgezet naar onveilige landen of in de illegaliteit verdwenen, er zijn veel zinloze Amerikaanse oorlogen gesteund met woord en daad. Zonder het CDA was dat allemaal niet gebeurd. Wat moet het CDA doen om dit tij te keren? Hoe kan het CDA stemvee winnen voor dit rancunekabinet?
Ik denk dat het CDA een heldere strategie heeft. Hou de landelijke prominenten buiten beeld. Geen Maxime Verhagen die zich door een groep kiezers heen glibbert, geen Sybrand van Haersma Buma die handen schudt met mensen die zijn naam niet kennen, laat staan kunnen spellen. Het CDA moet kiezers niet proberen te mobiliseren voor het kabinet: te veel van de eigen CDA achterban twijfelt er nog over of het een goed plan is om samen met de VVD en de PVV dit land richting de afgrond te rijden.
Dit jaar is wederom een verkiezingsjaar. Op 2 maart vinden de verkiezingen voor de Provinciale Staten plaats. Zoals de laatste jaren gebruikelijk met om het even welke verkiezing, is ook deze Statenverkiezing goeddeels te beschouwen als een peiling hoe de kiezer denkt over de Haagse politiek. Ook nu zullen ongetwijfeld vooral de zwaargewichten uit de Tweede Kamer in februari de media domineren en wordt 2 maart in essentie een graadmeter van de populariteit van de zittende regeringscoalitie.
Je kan het spijtig vinden, maar normaal gesproken zijn de verkiezingen voor de Provinciale Staten niet iets waar de kiezer warm voor loopt. De laatste keren was het opkomstpercentage nog geen vijftig procent. Als de voortekenen niet bedriegen, is het animo om te gaan stemmen dit jaar beduidend groter. Dat komt niet per se omdat de kiezer zich ineens bovenmatig is gaan interesseren voor provinciale thema’s. De oorzaak moet zoals gezegd voornamelijk in het Haagse worden gezocht. We hebben immers te maken met getrapte verkiezingen, waarbij de zetelverdeling in de Provinciale Staten vrijwel één op één bepaalt welke senatoren plaats nemen in de bankjes van de Eerste Kamer: de Statenleden kiezen namelijk de Eerste Kamerleden.
Vleugellam
Overigens valt er evenmin een hernieuwde waardering van de kiezer voor de Eerste Kamer te noteren. Dit ‘Hogerhuis’ wordt toch vaak als een relict uit oude tijden weggezet. Vooral in PVV-kringen gingen geregeld stemmen op om de Eerste Kamer op te heffen of drastisch te verkleinen. Dat geluid wordt de laatste tijd echter nauwelijks meer vernomen in de entourage van de Grote Blonde Gedoger. Ook de Eerste Kamer is inmiddels een strijdterrein geworden voor de in 2010 in volle hevigheid opgelaaide politieke loopgravenoorlog tussen rechts en links. De PVV lijkt ondertussen ook in de Senaat hoge ogen te kunnen gaan gooien, vooral ten koste van het CDA.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
[qvdd]
Privatisering was de afgelopen twintig jaar het grootste maatschappelijk proces dat we kennen, maar toch doen we er geen studie naar, terwijl we weten dat het naast positieve ook veel negatieve en onverwachte effecten heeft gehad.
De senaatsfracties van SP, PvdA en Christen Unie willen dat de Eerste Kamer de privatiseringen van de afgelopen decennia gaat onderzoeken. Goed idee of is de senaat publiciteitsgeil aan het worden?
Overgewaaid vanuit de Verenigde Staten. Is het ook zinvol om te doen? Na honderd dagen kijken of een regering iets bereikt heeft, is erg mediageniek. Obama had in Amerika binnen die periode al belangrijke wetgeving door het parlement geloodst, zoals zijn zorgwet. Maar Nederland is Amerika niet. Hier gaat bijvoorbeeld het maken van een wet een stuk langzamer. Dit weerhield media er niet van om al na ruim drie maanden een rapportcijfer te geven. Een overzichtje laat zien dat de start van het kabinet voorzichtige lof oogste.
Het kabinet krijgt een 6,8 als rapportcijfer van de Kamerleden van de zes grootste partijen, meldt De Telegraaf na eigen onderzoek. Het Reformatorisch Dagblad laat een aantal buitenlandse correspondenten oordelen. Zij vinden dat Rutte cum suis ‘voorzichtig gestart’ zijn. Het Eindhovens Dagblad vindt in zijn redactioneel commentaar dat de premier en zijn ministers de eerste honderd dagen ‘met glans’ hebben doorstaan. Hans Goslinga, politiek journalist van Trouw, is zelfs van mening dat Mark Rutte nu al ‘het wonder van de liberale comeback‘ verbeeldt. Er zijn nog ruim 1600 dagen te gaan. Als het kabinet de volledige rit uitzit natuurlijk.
In de Volkskrant trekt Sietse Fritsma weer eens van leer. Het immigratiedebat zou de suggestie hebben gewekt dat elke immigrant een asielzoeker is, terwijl het in werkelijkheid om gezinsmigratie zou gaan. Fritsma klaagt verder dat de politiek nooit goed ingegrepen heeft. Hij richt zijn pijlen vooral op de Marokkanen, maar die maken de laatste jaren slechts zo’n anderhalf procent van de totale immigratie uit. Het is opvallend dat Fritsma, die er prat op gaat jarenlang bij de IND gewerkt te hebben en het vreemdelingenbeleid van haver tot gort te kennen, in zijn betoog een aantal cruciale feiten achterwege laat.
Geen asielzoekers en vluchtelingen?
Fritsma suggereert dat in de afgelopen decennia niet asielmigratie, maar gezinsmigratie de boventoon voerde in de immigratiemotieven. Wie naar de recente migratiegeschiedenis kijkt, weet echter dat Fritsma hier boter op zijn hoofd heeft. De grote migratiestromen kwamen op gang in de jaren zestig, toen werkgevers en in hun kielzog rechtse kabinetten grote aantallen arbeidsmigranten naar Nederland lieten komen. Het was deze stroom die leidde tot de volgmigratie van gezinsleden, waarover later meer.
De massale toestroom van asielzoekers kwam pas in de jaren tachtig op gang. Eind jaren negentig was een op de drie immigranten een asielzoeker. Gaandeweg slonk hun aandeel: in 2007 was minder dan vijf procent van de immigranten asielzoeker. De belangrijkste reden voor deze daling was de Vreemdelingenwet 2000, die werd geïntroduceerd door toenmalig staatssecretaris van Justitie Job Cohen (PvdA). Fritsma’s stelling dat men ten onrechte focuste op asielzoekers en de politiek nooit goed heeft ingegrepen is dan ook populistische prietpraat.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
[qvdd]
Als wij anders zouden besluiten dan onze achterban, dan doen we dat naar eer en geweten. Dan hebben we antwoorden gekregen die voor ons reden zijn om wel akkoord te gaan. Als we niet akkoord gaan met de missie doen we dat omdat we niet gerustgesteld zijn.
CU-voorman Rouvoet houdt de mogelijkheid open om voor de trainingsmissie in Afghanistan te stemmen. Dit alles ondanks het feit dat tweederde van de achterban er geen zin in heeft.
Het was zeker een prikkelend onderwerp, afgelopen week bij Uitgesproken EO. Een verstandelijk gehandicapte jongen zou al drie jaar geboeid in een soort isoleercel in een inrichting zitten, zonder dat hij ooit buiten komt. De video-opnamen lieten een jongen zien die een beetje heen en weer liep en zei dat hij niet wist waarom hij ‘vast zat’. Ook werd een filmpje getoond hoe ingewikkeld het was voor Brandon om in een andere kamer televisie te gaan kijken.
Boeien verwijderen
De aangrijpende beelden speelden in op de gevoelens van veel Tweede Kamerleden. Sabine Uitslag (CDA) en Agnes Wolbert (PvdA) spraken in de uitzending hun afschuw uit, en Wolbert kondigde een spoeddebat aan. Want Kamervragen, dat zou in deze situatie echt te lang duren: dan zou Brandon nog weken geboeid in de inrichting moeten zitten. Het uitgangspunt voor Wolbert was dat Brandon nog dezelfde avond uit de boeien moest worden bevrijd.
Het spoeddebat kwam er een dag later en weer sprak iedereen zijn afschuw uit over de situatie. De staatssecretaris kondigde aan zelf met Brandon te gaan praten. Dat gebeurde donderdag. En toen gebeurde waar experts ongetwijfeld al op hadden zitten wachten: de waarheid bleek net anders dan iedereen had verondersteld. De zorg voldeed aan de regels, wat niet verbaast omdat de inrichting door allerlei instanties wordt gecontroleerd. Tevens bleek dat Brandon soms zelf vastgebonden wil worden als hij voelt dat hij agressief wordt. Er waren ook wel pogingen gedaan de situatie te verbeteren, maar die waren mislukt.
Nederland staat onveranderlijk hoog genoteerd in de lijst van democratische landen van het het Amerikaanse Freedom House. Op grond van het jaarlijkse overzicht van politieke rechten en burgerlijke vrijheden mogen we ons gelukkig prijzen hier te wonen en en niet in Wit-Rusland of Noord-Korea. Maar democratie is behalve een bestuursvorm ook een ideaal om aan te werken. En dus valt er in Nederland ook nog wel wat te doen. Aan de informatievoorziening bijvoorbeeld, de basis van een democratische besluitvorming.
Nederland loopt niet voorop als het om openbaarheid van overheidsinformatie gaat. In de documentaire Woberator zegt GroenLinks Tweede Kamerlid Mariko Peters dat Nederland afglijdt naar een besloten bestuurscultuur. De recente Wikileaks onthullingen laten zien dat ook Tweede Kamerleden niet altijd goed geïnformeerd worden. Zo blijken de Verenigde Staten door Defensie beter geïnformeerd te zijn over de regeringsplannen met de JSF dan ons eigen parlement.
Volgende week promoveert Guido Enthoven in Tilburg op een proefschrift over de informatievoorziening van de Tweede Kamer. Hij constateert op grond van zijn onderzoek dat de regering het parlement slecht informeert. Er is sprake van een grote asymmetrie in de informatie tussen enerzijds de regering die een enorm ambtenarenapparaat achter zich heeft en anderzijds de Tweede Kamer. De zogenaamde Oekaze-Kok verbiedt directe communicatie tussen ambtenaren en Tweede Kamerleden. Het grootste probleem is echter de ongelijkheid in de informatievoorziening. Leden van de oppositie zijn altijd minder geïnformeerd dan leden van fracties die tot de regeringscoalitie behoren. Via de eigen ministers kunnen parlementariërs van de coalitie namelijk wel toegang krijgen tot informatie die dankzij de Oekaze-Kok niet beschikbaar is voor de oppositie. Zo wordt het principe van de gelijkheid van informatie, voorwaarde voor een eerlijk debat, met voeten getreden. En dat is geen gering smetje op het de democratisch blazoen van de Nederlandse overheid.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.