Quotes van de Dag: Belgisch Boerkaverbod

[qvdd]"Het is de plicht van een democratische rechtsstaat om in actie te komen als vrouwen verplicht worden in een kerker rond te lopen." -- Bart Somers, van de liberale Open VLD "Mensen die zich volledig bedekt opstellen, een verkeerd signaal naar de maatschappij afgeven." -- Christendemocraat Marcel Doomst "Een goede zaak voor de moslimgemeenschap, omdat die niet meer geassocieerd wordt met zulke uitwassen." -- Ben Weyts van de centrumrechtse NV-A "Vandaag is het de gezichtsbedekkende sluier, morgen de tulbanden van de Sikhs, daarna misschien minirokken." -- Isabelle Praille van de Belgische Moslim Executieve Het Belgische parlement wil alle gezichtsbedekkende kleding gaan verbieden (dus niet alleen islamitische boerka's). In het wetsvoorstel staat dat wanneer de rechter geen sanctie oplegt, de gemeenten dit alsnog kunnen doen. Het Franse parlement is ook voor een dergelijk verbod, maar de Franse Raad van State noemt het juridisch onhoudbaar. Belgische tegenstanders kondigden al aan naar de Raad van State en het EHRM te stappen. Saillant is dat enkele Belgische gemeenten al een boerkaverbod zouden kennen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Bellegië

Ondertussen in België: “Dit zijn praktijken die de Duitse bezetting waardig zijn. Het is zoals men tijdens de bezetting burgemeesters benoemde omdat ze de bondgenoten waren van de bezetter”.

Probeer maar eens een land te leiden, wanneer een ietsje teveel democratie naar ronduit onbestuurbare vormen leidt.
Volgt een spoedcursusje België…
Het gaat hem nog steeds om een triviale theatraliteit: een juridische splitsvondigheid van een kiesdistrict. Basically stelt de gepolariseerde Vlaam dat er volgende de wet Nederlands moet gesproken worden, en stelt de gepolariseerde Waling dat er een meerderheid Franstaligen zijn en dat drie burgemeesters hun brieven in het Frans mogen opstellen en verzenden. Komt er natuurlijk een Vlaams minister die de benoeming van de burgemeesters ongedaan maakt. Waarom nu? Omdat er achter de schermen onderhandeld wordt door meesterloodgieter Jean-Luc Dehaene – om die knoop te ontwarren. Dat gaat veel te goed volgens de – en nu komt het – in de Vlaamse peilingen tweedegrootste partij: de Nieuwe Vlaamse Alliantie. Niet alleen wil die democratische partij ideologisch gesproken er alles aan doen om België te vernietigen, maar zijn er ook van overtuigd dat ze op deze manier nog veel meer stemmen zullen scoren. Aande andere kant heb je pipo Maingain (niet Engels uitspreken!) die het citaat van de dag presteert.
Uiteraard zijn zij volstrekt gelijk in de beweegredenen van hun Vlaamse antibroeders: België vernietigen en zelf meer stemmen vergaren.
In de analyse van De Morgen lijkt het er alvast op dat andere partijen niet willen meegaan in de Waanzin Der Nitwits. Misschien dat polarisatie nog voor één iets goed is: schaamrood op het geweten van een bestuurlijke macht.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du Jour | Voorproefje

“Eigen fruit eerst”.
Er is een brave actie in Vlaanderen aan de gang: “Biofruit op school“.  Scholen kunnen zich inschrijven, en ontvangen wekelijks een stuk fruit per kind. Een lokale bioboer zorgt voor de distributie, en de staat subsidieert een klein gedeelte. Iedereen blij – zou je denken. Niet het Vlaams Belang van het slaapstadje Aarschot. Daar ging tot ieders verbazing de fractie van de gemeenteraad door het lint, en weigerde om het gevraagde goed te keuren. Waarom? Leest u even mee, en kijk in een parallelle toekomst waar nationalistische trots de dienst zou uitmaken.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende