Denk even na voor je vermoorde cartoonisten natrapt

De antropoloog Martijn de Koning, medeauteur van het rapport Eilanden in een zee van ongeloof: het verzet van activistische da'wa-netwerken in België, Nederland en Duitsland, had na de terroristische aanslag op Charlie Hebdo het verzoenende stuk kunnen schrijven dat zijn betoog "Denk even na voor je islamofobe cartoons verspreidt" in de Volkskrant van 17 januari niet is geworden. Hij bestendigt de wij-zij-tegenstelling tussen niet-moslims en moslims in plaats van die te helpen overbruggen. De Koning had kunnen laten zien dat een aantal ultrarechtse Westerse opinieleiders en autoritaire staatshoofden hebben geprobeerd het spontane protest "Je suis Charlie" te kapen. Hij had erop kunnen wijzen dat een deel van hen een jammerlijk gebrek aan zelfkritiek paart aan het gevaarlijk ophitsen van het publiek tegen "de" islam. Hij had er begrip voor kunnen kweken dat nogal wat moslims dit hypocriete element van de publieke verontwaardiging na de moordpartij uitvergroten, omdat veel islamitische landen met Westerse bedoelingen slechte ervaringen hebben. Hij had erop kunnen wijzen dat toch moslims in verschillende landen meededen met "Je suis Charlie". Samen sterk voor de vrijheid Maar helaas: van "Je suis Charlie" maakt De Koning een witte, althans in de zon van zijn intellect gebleekte stroman: zelfingenomen, racistische Westerlingen die bij wijze van machtsvertoon de islam of moslims "een lesje willen leren".

Door: Foto: hesjay (cc)

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Italiaanse cartoonproblematiek

Eergisteren is de directeur van de rechtse krant Libero, Maurizio Belpietro, aangeklaagd voor belediging van het staatshoofd. Artikel 278 van de Codice Penale, het Italiaanse Wetboek van Strafrecht, is geen dode letter: Wie de eer of het prestige van de President van de Republiek beledigt, wordt gestraft met een gevangenisstraf van een tot vijf jaren.

De krant opende dinsdag met een karikatuur, waarop van links naar rechts te zien zijn de President, Giorgio Napolitano; minister Roberto Calderoli (Lega Nord); President van de Kamer van Afgevaardigden Gianfranco Fini (FLI); en Pier Luigi Bersani, secretaris van de PD.

De kop luidt: “Aanval op de uitvreters* van de Staat”; de krant vindt dat wie zijn privileges niet wil opgeven, zijn zetel maar moet inleveren. (Wat vooral opvalt, is dat de pro-Silvio-krant geen enkele politicus van Berlusconi’s partij bij dit verhaal over de “kaste” betrekt.)

Toch wordt er wel vaker gegrapt over de president. De linkse komiek Maurizio Crozza imiteerde hem als een ietwat onbeholpen oude man in pyjama die door zijn lijfgarde – de Corazzieri – door de staatszaken heen wordt geholpen met de belofte dat hij na het doornemen van de stukken een koekje mag. De ietwat  slobberende spreektrant van de 86-jarige Napolitano had hij goed te pakken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eduardo Medina Mora vs. Top Gear

De presentators van Top Gear (Foto: Flickr/Phil Guest)

Eduardo Medina Mora, Mexico’s ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk, is woedend. Niet op de Britse regering, want daar is hij dikke maatjes mee. Ook niet op een politicus van een der Britse partijen. Neen, Medina Mora is boos op Top Gear, ’s werelds populairste programma over auto’s. In een recente aflevering lieten de drie heren van het programma zich enigszins laatdunkend uit over een nieuwe Mexicaanse sportauto, om vervolgens het hele scala standaard (lompe) vooroordelen over Mexico de ether in te pompen, met een persoonlijke noot voor de ambassadeur zelf.

Zie hier het gewraakte fragment:

Volgens Medina Mora waren de grappen van de heren ‘vulgair, beledigend en xenofoob’, om maar een paar termen te noemen. Zo kwaad was de ambassadeur zelfs, dat hij een brief naar de BBC stuurde en een openbare verontschuldiging van de Britse staatsomroep eiste (.pdf).

De meeste Mexicanen kan het allemaal niet zo vreselijk veel schelen. Veel reacties op de uitzending waren lauw. Persoonlijk vind ik de reactie ook wat overdreven, al vind ik dat de nogal lompe grappen hun beoogde effect voorbij schieten. Ik vind Top Gear een leuk programma en kijk het (als absolute dimwit op het gebied van auto’s) tegenwoordig af en toe wel eens. En laten we wel zijn: kun je sociaal correcte, genuanceerde opmerkingen vol academische kennis verwachten van iemand als Richard Hammond? Niet te moeilijk over doen. Het is een autoprogramma, niet het World Economic Forum.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Joodse leiders: Europese wet tegen antisemitisme en ‘intolerantie’

Behalve tegen antisemitisme is de voorgestelde wetgeving ook tegen vrouwenbesnijdenis, burkaverboden, homobelediging, polygamie, het ontkennen van genocide in het algemeen (en de Holocaust in het bijzonder). Je mag ook niet meer openlijk een totalitair regime goedkeuren. En ja, het is ook een wet tegen vrijheid van meningsuiting, want het is niet de bedoeling dat je hele groepen mensen wegzet:

The proposed legislation would also curb, in the wake of the Paris attacks, freedom of expression on grounds of tolerance and in the interests of security. (…) Tolerance is a two-way street. Members of a group who wish to benefit from tolerance must show it to society at large, as well as to members of other groups and to dissidents or other members of their own group,” says the document. (….) There is no need to be tolerant to the intolerant. This is especially important as far as freedom of expression is concerned: that freedom must not be abused to defame other groups.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verboden getal: 1312

All Gerechtshoven Are Bitches (Screenshot: GeenCommentaar)

Demonstranten tegen de oorlog in Vietnam die ‘Johnson moordenaar’ riepen werden eind jaren zestig beboet wegens belediging van een bevriend staatshoofd. Alternatieven als ‘Johnson moordvent’ of ‘Johnson Molenaar‘ konden ook niet door de beugel.

Aan deze geschiedenis moest ik denken bij het bericht dat Amsterdamse voetbalfans veroordeeld zijn wegens het dragen van een T-shirt met daarop het getal 1312. Dat getal, hebben de autoriteiten uitgevonden, staat in werkelijkheid voor een afkorting, namelijk ACAB. En deze afkorting, zo laten zij weten staat voor ‘All cops are bastards’. En die tekst is verboden. Belediging van het gezag. Hoe ver kun je gaan?

Twee jaar geleden werd een jongeman uit Goes die ACAB op zijn bomberjack had staan in eerste instantie nog vrijgesproken. Het OM ging echter in beroep en het hof veroordeelde hem tot 200 euro boete. Ook al wist toen vrijwel niemand wat ACAB betekende. De jongeman wist het zelf wel, gaf hij toe. En politie-agenten uitmaken voor ‘een onwettig kind, een niet raszuiver persoon, of een persoon van mindere kwaliteit’ is een belediging van een ambtenaar in functie, vond het hof.

In Leeuwarden werd later ook nog een man met een ACAB T-shirt aangehouden toen hij het politiebureau binnenliep. Zijn verklaring dat ACAB stond voor ‘acht cola, acht bier’ mocht niet baten. Ook hij kwam voor de rechter. En in de krant. Want het is een leuk verhaal, toch?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wilders: ‘Cordon sanitaire’ is belediging kiezers

Geert Wilders (Foto: Wikimedia Commons/Groep Wilders)

Nu een hele trits aan partijen heeft aangegeven niet met Wilders en zijn PVV te willen regeren, ziet hij de droom om premier te worden uiteenspatten. Daar is hij niet blij mee. Hij noemt het een cordon sanitaire, en hij vindt het een ‘belediging voor de kiezer’.

Laten we eens kijken naar zijn eerste typering. Wikipedia zegt over een ‘cordon sanitaire‘ het volgende:

“In de binnenlandse politiek spreekt men van een cordon sanitaire als men een groep of een initiatief consequent negeert en weigert bij zaken te betrekken.”

Sorry, consequent? Er is nog geen verkiezing geweest waarbij de PVV genegeerd kon worden, laat staan consequent. Daarnaast gaat men in de Kamer voortdurend met de PVV in discussie, wordt de partij uitgenodigd voor debatavonden en is er recentelijk nog een door de PVV ingediende motie aangenomen. Van negeren en ‘nergens bij betrekken’ is dus duidelijk geen sprake. Dat de PVV zichzelf isoleert door alleen in beperkte mate of niet aan het publieke debat mee te werken kan Wilders alleen zichzelf aanrekenen.

De tweede typering is ook erg interessant: ‘een belediging voor de kiezer’. Dus als een partij die ideologisch mijlenver weg staat van de PVV dat bevestigt door aan te geven niet met Wilders te willen regeren dan is dat een belediging voor de kiezer? Is de PVV vergeten dat het op bijna dagelijkse basis de linkse partijen de schuld geeft van alle problemen in Nederland en dat het zo zelf ook schuld heeft aan de weigering? En wil de PVV überhaupt wel regeren met GroenLinks, D66 of de PvdA?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schoenengooien: een nieuw tijdperk van protest?

Sommige mensen moeten nog wel wat meer oefenen (Foto: Flickr/Lachlan Hardy)

“Dit is een afscheidscadeau van het Iraakse volk, hond. Dit is voor de weduwen, wezen en alle anderen die zijn gedood in Irak.”

Zei Muntazer al-Zaidi, alvorens zijn schoenen in de richting van scheidend president George Bush te gooien. De oorlog in Irak heeft er een nieuw mediamoment bij. Een moment dat hoogstwaarschijnlijk nog lang symbool zal staan voor het mislukken van de Irak-oorlog.

En Al-Zaidi is een instant volksheld, getuige de duizenden die gisteren protesteerden om hem vrij te krijgen. Zijn werkgever beroept zich – enigszins lachwekkend – op de vrijheid van meningsuiting.

Maar misschien levert dit incident nog wat structurelers op: het Iraakse volk ziet nu dat je met geweldloze(r) acties een stuk verder komt met je protest dan een bomaanslag. De wereld praat erover, en het ongenoegen van de “gewone man” wordt zo pijnlijk duidelijk, zonder dat er doden bij hoeven te vallen. En aangezien de Amerikanen een gegooide schoen niet echt kunnen zien als een belediging (eerder als een business opportunity voor Nike Air), lijkt het me een win-win situatie.

Dus Iraki’s: gooi je frustratie van je af!

Vorige