Op vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken (bijna) elke week een spraakmakende muzikant. Sinds een aantal jaren heeft Den Haag een grootscheeps popfestival: ?Den Haag Beatstad.? Toch wat merkwaardig, want wat je ook van Di-rect, Anouk of Kane kan zeggen: beat maken ze niet. Nee, voor echte beat moet je tegenwoordig naar Rotterdam. Zoals verlopen havenstad Liverpool ooit de Beatles voortbracht, komt uit Rotjeknor het vierkoppig combo The Madd. Het kwartet speelt korte, aanstekelijke liedjes met een duidelijke couplet-refrein structuur en doet z'n uiterste best deze met fluitsolo?s, handclap en koortjes van een vintage sixties-geluid te voorzien. Zelfs orgeltjes, melodieuze samenzang, haar in een scheiding en het aantrekken van een pak worden niet geschuwd. Het prettige is dat het ook resulteert in uitermate fijne liedjes, zoals onderstaande clip van Her Big Man, overigens geregisseerd door Erik ?Spinvis? de Jong, bewijst.
Een verzoekje, dus ik kan er zelf weinig over vertellen. Meneer Grohl die ken ik nog wel, maar de andere heren liggen buiten mijn muzikale algemene ontwikkeling. “While my guitar gently weeps” doet dat eigenlijk ook, al heb ik de naam van het bandje dat het origineel speelde (The Beatles) wel eens horen vallen. Best mooi, en spelen en zingen kunnen deze mensen wel.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Het laatste item in onze serie over de Boekenweek kan niet anders zijn dan een Closing Time. De Beatles dus, met een prachtig nummer dat in 1966 nummer één was in diverse hitparades. En terecht.
[In de Boekenweek publiceerde Sargasso recensies van meesterwerken die uw boekhandel niet op voorraad heeft maar wel op voorraad zou moeten hebben. Gemist? Hier vind je ze terug]
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
The Edge Effect zingt “Come Together” (The Beatles).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.