De oorlog in Syrië duurt al bijna vier jaar. Het dodental bedraagt 191.000. Tegen de drie miljoen mensen zijn het land ontvlucht, veelal naar buurlanden Turkije en Jordanië; 6,5 miljoen Syriërs zijn intern ontheemd. Het regime van Bashar al-Assad wankelt echter nog steeds niet echt. Integendeel, het voelt zich gesterkt door de opmars van IS(IS). Nu is het namelijk voor iedereen - ook het Westen - duidelijk dat alleen Assads regering echt pal staat tegen de dreiging van deze terroristen. Maar hoe staat het met de rest van het verzet? Het belangrijkste nieuws over het Syrische verzet is natuurlijk het uitroepen in juni van dit jaar van de Islamitische Staat (IS) door Abu Bakr al-Baghdadi, die zichzelf meteen maar de rol van kalief toekende. Veel zaken met betrekking tot de situatie in Syrië, inclusief de samenstelling van de overige verzetsgroepen, hangen samen met de successen van Baghdadi en zijn groep, voorafgaand aan het uitroepen van het kalifaat. Op de situatie van die andere groepen kom ik later terug. Maar eerst het verhaal van Daesh, zoals de Islamistische Staat in het Arabisch wordt genoemd, een acroniem van Al-Dawla al-Islamiyya fil-Iraq wal-Sham, de Islamitische staat in Irak en de Levant.
Woordvoerder van president Trump moet duidelijk nog even terug de geschiedenis boeken induiken:
Someone dispicable as Hitler who didn’t even sink to using chemical weapons.
Maar na z’n initiele uitspraak gaat hij nogmaals grof de fout in nadat een journalist doorvraagt:
… He was not using the gas on his own people the same way that Assad is doing …
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
OPINIE - Een snelle oplossing voor het conflict in Syrië kan niet worden gerealiseerd zonder medewerking van Assad en zijn regime.
Ik heb lang niet over Syrië geschreven. De laatste analyse die ik schreef dateert van 2 juni 2012, bijna twee jaar geleden dus. Daarin schreef ik dat Syrië afstevende op een volledige burgeroorlog, daarbij flink geholpen door het Westen, namelijk door te eisen dat dat president Bashar al-Assad moet aftreden voordat er kan worden onderhandeld. En door wapenleveranties te faciliteren aan een oppositie die volstrekt verdeeld was en totaal niet in staat om een realistisch plan van actie op tafel te leggen voor de periode-na-Assad.
Meer dan anderhalf jaar had ik daar helaas niet veel aan toe te voegen. Een van de belangrijkste redenen daarvoor was de notoire onbetrouwbaarheid van al het nieuws. Dodenaantallen, slachtpartijen, wie verantwoordelijk was voor wat, werden steeds minder controleerbaar. Youtube-filmpjes met beelden van gruwelen konden meestal niet worden geverifieerd. Een van de – aanvankelijk – betere nieuwsbronnen, de zender Al Jazeera, was zozeer bevooroordeeld (de zender is gevestigd in Qatar en Qatar steunt bepaalde fracties in de Syrische Nationale Coalitie SNC) dat een aantal van zijn eigen mensen protesteerde en opstapte. De cijfers van het Syrian Observatory for Human Rights, dat steeds door alle persbureaus werd geciteerd, is eveneens zwaar op de hand van de NSC. En over de officiële lezingen van de regering, van het Syrische persbureau Sana of de tv, hoeven we het al helemaal niet te hebben.
Maar nu de burgeroorlog dit weekeinde zijn vierde jaar is ingegaan, is er reden om toch weer een keer bij de situatie stil te staan. En helaas, het is er niet beter of overzichtelijker op geworden. Het aantal doden is de 100.000 ruim gepasseerd en ligt waarschijnlijk in de buurt van de 150.000. Negen miljoen mensen zijn gevlucht, zowel binnen als buiten Syrië. Dat is zo’n 40% van de bevolking. Libanon, een land van ruim vier miljoen inwoners, heeft al een miljoen Syrische vluchtelingen binnen zijn grenzen. De verwoestingen aan huizen, infrastructuur en oudheden, zijn ongekend. En er is geen enkel uitzicht op een doorbraak of een spoedig einde.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Hoe kunnen prominente functionarissen in de regering Obama niet hebben beseft dat een oorlog om Assad uit het zadel te wippen onvermijdelijk zou leiden tot een gigantisch sektarisch bloedbad?
In augustus 2012 waarschuwde een rapport van de Amerikaanse militaire inlichtingendienst dat de “gebeurtenissen een duidelijk sektarische richting aan het nemen zijn,” en dat “de Salafist[en], de Moslimbroederschap en AQA [Al Qaeda in Irak] de voornaamste krachten zijn die de opstand aanjagen.” Wat meer is, de regering Obama wist toen al dat de externe soennitische sponsors achter de oorlog tegen Assad hun geld en wapens doorsluisden naar de meest sektarische groeperingen ter plaatse.
De regering deed echter niets om haar bondgenoten te pressen hiermee op te houden. Sterker nog, het weefde haar eigen Syriëbeleid rond de extern opgestookte oorlog met voornamelijk sektarische krachten. En niemand in het elitebolwerk van de Amerikaanse politiek en media stelde dit ter discussie.
Er was een opmerkelijke hoeveelheid ontkenning en zelfmisleiding aan de kant van de regering Obama voor nodig dat het op de een of andere manier bezig was het Syrische volk te redden van het bloedvergieten waar het juist bezig was precies het tegenovergestelde te bewerkstelligen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
[A]s the fate of Aleppo hangs in the balance, these events have – as no other perhaps since the beginning of the war – highlighted the connections between the Syrian tragedy and the strategic weakening of Europe and the west in general. This spillover effect is something Moscow has not only paid close attention to, but also in effect fuelled. The spread of instability fits perfectly with Russia’s goal of seeking dominance by exploiting the hesitations and contradictions of those it identifies as adversaries.
Zo meldt, althans, CNN:
President Barack Obama has asked his national security team for another review of the U.S. policy toward Syria after realizing that ISIS may not be defeated without a political transition in Syria and the removal of President Bashar al-Assad, senior U.S. officials and diplomats tell CNN.
The review is a tacit admission that the initial strategy of trying to confront ISIS first in Iraq and then take the group’s fighters on in Syria, without also focusing on the removal of al-Assad, was a miscalculation.
LONGREAD - Buzzfeed (bekend van de lijstjes en ongein) heeft een mooie longread over de afgelopen drie jaar in Syrië, aan de hand van de speech die Bashar al-Assad op 30 maart 2011 hield, toen de Arabische lente vol in gang was. Morgen beginnen in Genève de vredesbesprekingen tussen de verschillende Syrische partijen.
Volg de laatste ontwikkelingen hier, op het live blog van The Guardian.
Volgens Secretary of Defense, Chuck Hagel, zijn de VS ‘ready to go,’ indien tot een aanval wordt besloten.
Ook John Kerry, Minister van Buitenlandse Zaken, hint op ingrijpen in het Syrische conflict.
De meest waarschijnlijke optie op dit moment is een beperkte serie aanvallen met kruisraketten en strategische bommenwerpers.
De grote vraag blijft echter wat de VS plus bondgenoten denken te zullen bereiken, aldus Juan Cole:
“I used to fight for revolution, but now I think we have lost what we were fighting for,” said Mohammed, a moderate Muslim rebel from the northern town of Raqqa who declined to give his last name. “Now extremists control my town. My family has moved back to government side because our town is too unsafe. Assad is terrible, but the alternative is worse.”
Volgens andere opstandelingen zou het slechts om ‘een klein deel’ van de strijders gaan die tegen Assad vechten.
De Verenigde Staten zeggen hard bewijs te hebben dat het Syrische leger op kleine schaal gebruik maakt van chemische wapens. Het Witte Huis heeft daarom besloten de rebellengroeperingen waar ze op dit moment reeds mee samenwerkt op een veel grotere schaal dan voorheen van wapens en ander materieel te voorzien.
Patrick Cockburn, Midden-Oostencorrespondent voor de Britse krant de Independent, geeft zijn visie op wat dit betekent voor het conflict in Syrië.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
