Op 5 april jongstleden probeerde Noord-Korea haar eerste satelliet de ruimte in te schieten. Hoewel de staatsmedia van het stalinistische bewind stug volhoudt dat de lancering een waar succes was weet de rest van de wereld wel beter: het projectiel stortte in zee. Niettemin was iedereen verontwaardigd. President Barack Obama noemde de lancering "provocerend" en riep de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties op bijeen te komen om over sancties te praten. Hoewel volgens V.N. Resolutie 1718 Noord-Korea helemaal geen raketten de lucht in mag schieten was de raad verdeeld. Japan en de Verenigde Staten wilden actie ondernemen; China en Rusland riepen op tot "kalmte". Na dagen van onderhandelen kwam er vandaag dan eindelijk een verklaring waarin de Veiligheidsraad het optreden van Noord-Korea veroordeeld en waarschuwt voor verdere sancties. Aldus de president van de raad, ambassadrice Claude Heller van Mexico, stuurt de verklaring "een zeer krachtige, heldere boodschap welke de eenheid van de Veiligheidsraad op deze zeer belangrijke zaak toont." Secretaris-generaal Ban Ki-moon liet middels een woordvoerster weten te hopen dat de verklaring "de weg voor hernieuwde inspanning naar de vreedzame oplossing van alle openstaande kwesties in de regio" zal vrijmaken. Ook benadrukte hij het belang van de zespartijen onderhandelingen tussen China, Japan, Rusland, Noord- en Zuid-Korea en de Verenigde Staten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
2009 Is een belangrijk jaar. In dit jaar wordt in belangrijke mate ‘bepaald’ wat de ontwikkelingsrichting van onze planeet zal zijn: verdergaande integratie, of desintegratie. Een korte uitleg waarop deze best wel dramatische conclusie is gebaseerd. De ‘wording’ van Europa – een redelijk goed goedresultaat, via een lange en vooral bloedige weg – is een interessante case study ter inleiding.
Europa heeft zich in de afgelopen 500 jaar ontwikkeld van een anarchistische verzameling van staten naar een ‘waardengemeenschap’ waarin – over het algemeen – het Europese belang prevaleert boven nationale belangen, en ruzies tussen Europese staten niet meer worden beslecht door oorlog en geweld. Conflicten waren in dit Europese integratieproces in hoge mate instrumenteel. Een goed gesprek bleek vaak niet mogelijk of onvoldoende. Vier grootschalige conflicten – systeemoorlogen, dat wil zeggen conflicten ter grootte van het systeem – leverden telkens een ‘nieuw’ – beter georganiseerd Europees systeem op (de Dertigjarige Oorlog, de Franse Revolutionaire en Napoleontische Oorlogen en de Eerste en Tweede Wereldoorlog). Door deze vier oorlogen werd het Europese systeem als het ware weer (tijdelijk) in balans gebracht; dat wil zeggen dat de verhoudingen in – en de spelregels van het systeem weer even een afspiegeling vormden van de feitelijke machtsverhoudingen. Op basis van deze vier systeemoorlogen kunnen vier relatief stabiele perioden worden onderscheiden. Tijdens deze perioden vonden ‘slechts’ kleinschalige oorlogen in Europa plaats. Het blijkt dat de oorlogsfrequentie lineair afnam (tot nul na de Tweede Wereldoorlog), met andere woorden de stabiliteit van Europa lineair toenam. (Voor meer achtergrond informatie).
Vanaf 1945 is er geen sprake meer van een Europees internationaal systeem, maar van een globaal systeem, met andere spelers, die in toenemende mate de internationale dynamiek beïnvloeden, zoals China, Japan, Brazilië, India, etc. Europa is weliswaar niet meer een anarchistisch systeem, op mondiaal niveau is dat nog wel degelijk het geval. Een dergelijk – veelal niet planmatig – integratieproces dat zich in Europa heeft voltrokken (maar nog niet is afgerond) vindt nu plaats op mondiaal niveau. Het gaat met horten en stoten, net zoals dat in Europa het geval was.
Twee jaar geleden initieerden Sargasso en VPRO’s Tegenlicht een korte maar vlammende polemiek tussen Jan Marijnissen en Mei Li Vos, aanleiding was een documentaire over de ‘flexmens’. In deze documentaire was te zien hoe door de voortschrijdende globalisering allerlei dienstverlenende banen zich verplaatsten van Europa naar Azië. Er werd ingezoomd op de legioenen Indiase IT-ers die inmiddels het werk deden van hun collega’s in Europa alleen dan een stuk goedkoper (clipje). Maar ook administratief werk en telemarketing werd toen al perfect uitgevoerd door Aakesh en Kimaya in Bangalore i.p.v. Anton en Kim in Beverwijk. En dankzij het internet analyseerde Tungeshwar röntgenfoto’s uit het AMC sneller, beter en goedkoper dan Teun.
Het leek erop dat Westerlingen er maar aan moesten wennen dat ze op de arbeidsmarkt forse concurrentie ondervonden van collega’s uit Azië, maar toen kwam de kredietcrisis…
Inmiddels is Aakesh al ontslagen en Kimaya en Tungeshwar vrezen voor hun baan. UNITES, een Indiase vakbond meldt dat vorig jaar al minstens 10.000 werknemers zijn ontslagen en dat er in de eerste helft van dit jaar waarschijnlijk nog eens 50.000 extra ontslagen zullen volgen. Dit ontslag gaat door het ontbreken van sociale bescherming een stukje ruwer dan we in het Westen gewend zijn. Sommige werknemers van buitenlandse bedrijven in Bangalore moesten de voorbije maanden vaststellen dat ze ontslagen waren doordat de magnetische kaarten waarmee ze de deur van hun kantoorgebouw konden openen, niet meer werkten. Anderen kregen twee uur de tijd om hun werkplaats te verlaten, zegt Karthik Shekhar, algemeen secretaris van UNITES (bron: IPS). Als de Westerse economieën door de kredietcrisis verder in een protectionische stuip schieten staan straks duizenden Indiërs voor een gesloten (kantoor)deur.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Deze gedetailleerde karikatuur wereldkaart (king size versie) biedt een aparte kijk op de manier waarop in Azië (Japan, China) tegen de rest van de wereld werd aangekeken zo tegen de eerste wereldoorlog (via). Wat valt u op?
Vandaag, de dag het Holland Heineken House in Peking is geopend, plaatsen wij een gastbijdrage van Louise Beck over de Aziatische biermeisjes van Heineken.
Nog luttele uren en dan gaan de Spelen van start. Het feest van sportieve verbroedering in de wereldgemeenschap. Een commercieel feest ook. Wat is er leuker voor een bedrijf, dan relaties een mooie sportwedstrijd te schenken. Wat is er, ingeval van Holland, leuker voor Heineken, dan aan één stuk gratis genoemd te worden als hèt (Hollands) sportieve centrum in Beijing. De PR-machinerie van Heineken is overweldigend.
De Sargassolezers zijn zonder enige twijfel sportief van geest. Met Heineken is dat al een stuk minder. Het gaat bij Heineken om de centjes. Ten koste van wat ook.
Neem Cambodja. Ga je daar, bij de tempels in Angkor Wat bijvoorbeeld, op café, dan schuiven een stel jeugdige vrouwen aan, om je over te halen juist hun bier te kopen. Ze zijn gekleed in jurkjes van Tiger Beer, van Stella, van Carlsberg en van Heineken. Heineken is in Cambodja marktleider. De dames krijgen een stukloon uitbetaald. Wijselijk hebben de internationale brouwerijen hen niet in dienst, dat zou te veel verantwoordelijkheid met zich brengen. Ze vallen onder het promotiebudget. Het “loon” (een miezerig bedrag per ingeleverde kroonkurk) is te weinig om opa en oma op het platteland, kinderen, andere familie van te onderhouden. Dus, toch al licht beneveld door het mee-drinken op de werkplek, gaat er wel eens een mevrouw mee naar de achterkamer, of het hotel van de westerse toerist in Siem Reap.
Nederland wil de banden met Kazachstan, Rusland, Saoedi-Arabie en Algerije aantrekken om de levering van olie- en gas veiliger te stellen. Zuid-Korea wil ook met de landen rond de Kaspische zee en het Midden-Oosten de banden versterken met hetzelfde doel. Daarin is ze al verder met het aankondigen van concrete stappen dan Nederland. De Zuid-Koreaanse regering is overgegaan tot zes maatregelen volgens de International Herald Tribune:
1) de Premier van het land, Han Seung Soo, zal optreden als topdiplomaat om oliecontracten binnen te slepen;
2) De regering is aan het uitzoeken of het aantal energie-experts in buitenlandse ambassades van olieproducerende landen sterk verhoogd moet worden;
3) Recentelijk huurde de Zuid-Koreaanse regering een olie- en gasexpert die is gepositioneerd als speciale adviseur van de ambassadeur voor Kazachstan;
4) Het ministerie van Buitenlandse Zaken wil een organisatie van 20 landen liggende in het Midden-Oosten vormen in juli, gericht op het uitbreiden van samenwerking op het gebied van economische ontwikkeling;
5) Zuid-Korea heeft een Koreaanse-Arabische organisatie opgericht om kennisuitwisseling met Arabische landen te vergroten;
6) De eigen nationale oliemaatschappij, Korea National Oil Company (KNOC), zal een forse kapitaalinjectie krijgen vanuit de regering zodat zij beter in staat is om de ontwikkeling van buitenlandse olievelden te financieren en daarin te participeren.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De voedselprijzen rijzen de pan uit. President Jean-Claude Trichet van de Europese Centrale Bank (ECB) noemde deze week al het risico van o.a. de sterk stijgende voedselprijzen in het kader van de financiële stabiliteit in de wereld. Hogere prijzen voor ons voedsel horen bij een nieuwe wereldorde waarbij de burgers van opkomende economieën als China, India en Brazilië meer gaan eten. Tegenvallende graanoogst in Australië zet de graanprijs verder onder druk. Maar ook de verdringing van voedselgewassen voor de productie van biobrandstoffen voort de druk op. De productie van rijst stijgt wel maar kan de toenemende vraag niet meer bijhouden. Met als gevolg dat landen hun granen en rijst angstvallig voor zichzelf houden en de prijzen stijgen. In van import afhankelijke landen de eerste voedselrellen al zijn ontstaan.
Een artikel in de Christian Science Monitor (grappen in de comments) schetst aan de hand van FAO-cijfers de zorgelijke voedselsituatie in de wereld. In december zien 37 landen een voedselcrisis onder ogen en hebben 20 landen maatregelen genomen om de voedselprijzen te controleren. De rijstvoorraad is sinds midden jaren ’70 nog nooit zo laag geweest en de graanvoorraad bereikt haar laagste punt sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. In Azië is de rijstprijs in één maand met 30% gestegen. Vietnam, Pakistan en India hebben een exportverbod op graag ingesteld en Cambodja een exportverbod op rijst. De Filippijnen, Pakistan Bangladesh en Nepal hebben in de nabije toekomst waarschijnlijk leningen nodig om hun voedselimport te financieren. In Egypte, Kameroen en Burkina Faso zijn voedselrellen uitgebroken, in Peru is het leger overgestapt op het bakken van brood uit aardappelmeel.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
![[bonusbeeld: luchtfoto]](http://www.dumpert.nl/mediabase/foto/e2ab0f16_myanmar.jpg){kind=link}