VVD medeverantwoordelijk voor opvangcrisis

De ultrarechtse vleugel van de VVD deed een poepje, Rutte spoot met de toiletverfrisser en men borrelde en bitterbalde nog genoeglijk na. “Nee jongens, echt, we doen er alles aan de vluchtelingenstroom tegen te houden. Daarvoor reizen we de wereld af, dus geduld, het gaat gebeuren”. Dat was zo ongeveer het antwoord van Rutte op de hysterie van het xenofobe deel van de partij. Voor excuses vind hij het blijkbaar nog te vroeg. Die gaat hij zijn congres aanbieden als volgend jaar gebleken is dat vluchtelingen blijven komen, de grenzen echt niet dicht kunnen en hij zijn belofte dus niet kon nakomen. Was dat zijn strategie als excuusrecord houdende premier? Beter had hij de zaal voorgehouden hand in eigen boezem te steken. Iets in de trant van: “lieve mensen, bedenk wel dat wij medeverantwoordelijk zijn voor de opvangcrisis. Nee, nee, niet toeteren, het is geen asielcrisis, het is een opvangcrisis!” Feiten versus rommelende darmen Dan had het congres over de feiten kunnen discussiëren en niet over de rommelende darmen. Rutte had het selectieve geheugen van de liberale haviken op moeten frissen: “dames en heren, ik heb hier het gezamenlijk advies van de Adviesraad Migratie (ACVZ) en de Raad voor het Openbaar Bestuur (ROB) dat onze Eric vorig jaar juni 2022 in ontvangst heeft genomen”. Hij citeerde uit de losse pols: Deze crises zijn het gevolg van een chronisch gebrek aan anticipatie en een krampachtig vasthouden aan een financieringssystematiek en een bestuurlijke inrichting die niet werken En Het voortdurend op- en afschalen van opvang- en besliscapaciteit is niet kostenefficiënt en maakt het voor het COA en de IND buitengewoon ingewikkeld om hun werk goed te doen. Het doet ook afbreuk aan het draagvlak voor het asielbeleid en de uitvoering daarvan. Het zet bovendien de samenwerking tussen het Rijk en gemeenten voortdurend onder druk Het advies luidde: Asielmigratie is een blijvende realiteit, waar duurzaam beleid voor moet worden gemaakt De VVD had bij de ingang de januari-editie van One World moeten uitdelen. Men had dan “Opvangcrisis veroorzaakt door de regering zelf” ter harte kunnen nemen. Weigergemeenten Er zaten ook wat burgemeesters, wethouders en raadsleden van weigergemeenten in de zaal. Ook van gemeenten die de laatste tientallen jaren niets tot bar weinig aan vluchtelingenopvang hebben gedaan. Die beroepen zich op draagvlak. U weet wel, dat is dat natuurverschijnsel dat optreedt in achtertuinen van villawijken en landhuizen. Zelfs al zou de regering kleinschaliger opvang mogelijk maken, staan ze daar nog op de achterste benen. Toch maar nog eens geprobeerd. Een exercitie waar deskundigen zich verder over mogen buigen: gemeenten van gelijke grootte qua aantal inwoners, stellen een zelfde hoeveelheid opvangplaatsen beschikbaar. Uitgangspunt: de huidige ervaringen. In dit artikel gaven we dit voorbeeld: De gemeente Venlo heeft geen COA-locatie(s). Deventer wel. Beide gemeenten hebben ongeveer eenzelfde aantal inwoners. Momenteel biedt Deventer een opvang van 650 bedden. Dat is 0,64% van het aantal inwoners. Als Venlo ook een opvang van 0,64% zou realiseert zou de gemeente 654 bedden kunnen aanbieden. Beter is misschien te kijken naar gemeenten met een  gelijke bevolkingsdichtheid. Dat deden we hier, voorafgaand aan het VVD-congres van november vorig jaar. We lichten er één van de voorbeelden uit: NOORDOOSTPOLDER – OMMEN In de gemeente Noordoostpolder (105 inwoners per km2) heeft het azc 1000 opvangplekken, ofwel 2,08% op het aantal inwoners. Een gemeente van een bijna vergelijkbare grootte is Ommen (103 inwoners per km2). Als ook deze gemeente een opvang zou hebben met capaciteit gelijk aan 2,08% op het aantal inwoners, zouden er 384 plekken moeten zijn. In juni/juli werden er voor twee weken 75 mensen (0,41% op het aantal inwoners) opgevangen in een sporthal. Tot eind dit jaar mogen 40 asielzoekers verblijven in een daarvoor geschikt gemaakte vleugel van het gemeentehuis. De gemeente wil het COA in gesprek over noodopvang voor 100 asielzoekers (0,54% op het aantal inwoners) voor de duur van twee tot drie jaar (De Stentor, 24 oktober). Vooralsnog blijft het beperkt tot een crisisnoodopvang in een hotel voor 48 alleenstaande minderjarige vluchtelingen (start 7 november, open tot 1 maart 2023). Hoger dan 0,26% op het aantal inwoners komt de gemeente Ommen dus nog niet. Het maakt de VVD’ers die het kabinet liever zien vallen, natuurlijk allemaal niet uit. Zal je zien dat daarna Van Haga, Eerdmans en Wilders als een haas terugkeren in de VVD-gelederen, want dan hebben ze de partij precies waar ze die willen hebben.

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Voorstel CDA voor onderscheid tussen vluchteling en asielgerechtigde is verlies-verliessituatie

OPINIE - Gastauteur Gerdjan Kipping bespreekt het voorstel van de CDA-fractie om in Nederland, net als in België en Duitsland, statushouders in twee categorieën op te delen: permanente vluchtelingen, en mensen die tijdelijk bescherming zoeken. “Een verslechtering voor zowel de mensen met een subsidiaire beschermingsstatus als voor de IND.”

Mensen die tijdelijk bescherming zoeken moeten van het CDA minder bescherming krijgen. Nieuw is dit niet, ook voor de wijziging van de Vreemdelingenwet in 2001 bestond de mogelijkheid om mensen die niet als vluchteling waren erkend minder rechten toe te kennen, dan asielverzoekers die een vluchtelingenstatus hadden gekregen. Dat onderscheid in rechten is destijds om goede redenen afgeschaft. Het leidde tot veel doorprocederen voor een vluchtelingenstatus wat weer een enorme werkdruk bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) veroorzaakte.

Aanzuigende werking bestaat niet

Na de relatief rustige coronajaren is het aantal vluchtelingen dat Nederland bereikt, toegenomen als gevolg van oorlogen, onderdrukking en uitzichtloosheid, de voornaamste redenen waarom mensen vluchten. Een constante in meer dan dertig jaren is de roep om steeds strengere maatregelen om de komst van vluchtelingen tegen te gaan. De Nederlandse politiek heeft daaraan bijgedragen. Strengere maatregelen in Nederland en omringende landen hebben in de regel hooguit een tijdelijk (waterbed)effect en het bestaan van aanzuigende werking als gevolg van vermeende soepelere asielwetgeving is nooit bewezen. Desondanks volharden politici in schijnoplossingen. De aangekondigde motie van het CDA om onderscheid in rechten te maken op grond van de reden waarom iemand bescherming heeft gekregen, is daar een voorbeeld van.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Stem anders (Studio Wiersema, stemanders.nu, overgenomen met toestemming) copyright ok. Gecheckt 16-02-2023

#StemAnders voor de mensenrechten

Op 15 maart kiezen we de leden van de Provinciale Staten. Niet alleen belangrijk omdat zij vervolgens de leden van de Eerste Kamer kiezen, maar ook omdat de provincies verantwoordelijkheid hebben in het oplossen van een aantal crises. Het is hoog tijd dat we een andere weg inslaan, dus: stem anders! 

Een van die crises die onder Rutte is ontstaan en voortwoekert is de asielopvangcrisis. Je kunt er met gemak een groot deel van de tijdlijn van 2022 op oprutten.nl mee vullen. De burgemeester van Groningen noemde Ter Apel vorig jaar “ons eigen Lampedusa”, het Rode Kruis en Artsen zonder Grenzen moesten noodhulp bieden (voor het eerst in Nederland), Europees mensenrechtencommissaris Dunja Mijatovic zei dat de asielopvang in Nederland “zo ondermaats [is] dat die een inbreuk vormt op de mensenrechten.”

Geen structureel beleid

Er zijn meerdere oorzaken voor de asielopvangcrisis, maar een uitzonderlijk hoog aantal asielaanvragen is er niet een van. Het is de kabinetten-Rutte aan te rekenen dat er geen structureel en ‘robuust’ beleid is voor de opvang van asielzoekers. Dit werd al in 2017 geconstateerd door de Adviesraad Migratie (voorheen ACVZ). Een andere oorzaak is dat de IND kampt met enorme achterstanden in de afhandeling van asielaanvragen, wat onder meer te wijten is aan gebrek aan structurele financiering. Ook het gebrek aan betaalbare woningen, veroorzaakt door de doelbewuste afbraak van de volkshuisvesting en de uitverkoop van woningen aan investeerders, voert terug naar decennialang neoliberaal beleid.