Boze, grote, stonede middenklasse

Wat is het nieuws elders in de wereld? De presidente van Argentinië ging slecht om met protesten van de middenklasse in haar land, en hoe beïnvloeden de verkiezingen in de VS de drugskartels in Mexico? Hét nieuws van deze week in Argentinië was de '#8N' megaprotestmars tegen de regering van presidente Cristina Fernández de Kirchner. Met luid pannengekletter, het zogenoemde cacerolazo, gaven met name middle class Argentijnen uiting aan hun woede over groeiende onveiligheid en corruptie, hoge inflatie en economisch wanbeleid. Hoe dat economisch beleid, dat onder meer protectionisme gebruikt als middel tegen kapitaalvlucht en inflatie, precies in elkaar steekt laat dit artikel in Businessweek door middel van een paar sprekende voorbeelden mooi zien. Zo moet Porsche om onderdelen te mogen importeren naar Argentinië inmiddels eerst genoeg olijven en wijn het land uitsturen. Het is wachten op de eerste bolide die op Malbec-ethanol draait en gesmeerd wordt met olijfolie.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022
Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld gooit men het over een andere boeg

De afgelopen maanden is het debat over drugs in Zuid-Amerika opener geworden dan ooit. De staatshoofden bespraken het legaliseren van drugs, omdat er tegen vechten vruchteloos is. De grootste pleitbezorger van de ommekeer is Otto Pérez Molina, sinds januari president van Guatemala. Eerder was hij juist voor een ‘iron fist’ tegen de misdaad. Afgelopen week heeft meneer Pérez zijn nieuwe boodschap verkondigd op het World Economic Forum over Latijns-Amerika: “Twenty years ago, I was director of intelligence in Guatemala…We had great successes. A lot of cocaine was captured. Plantations of marijuana were destroyed. Also at that time many drug-trafficking bosses were captured. Twenty years later, I assume the presidency of the country—and I find that the drug-trafficking organisations are bigger.”

Lees een interview met hem bij The Economist.

In Argentinië wordt de olie weer genationaliseerd. De staat had de aandelen van oliebedrijf YPF een aantal jaar geleden (in 1999 nog maar) verkocht aan de Spaanse maatschappij Repsol, maar heeft nu aangekondigd weer 51% van de aandelen in handen te willen hebben. De overige 49% gaat naar de delen van het land waar de olie vandaan komt. Hoeveel er voor deze deal betaald wordt is onduidelijk. Lees meer bij de New York Times en de Economist.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 17-10-2022

Peakoil in Argentinië

Afgelopen week kondigde de Argentijnse president Cristina Fenandez aan dat Argentinië oliemaatschappij YPF, onderdeel van het Spaanse Repsol wil nationaliseren. De oliemaatschappij zou te weinig doen om de olieproduktie te vergroten. Wie naar de productiecijfers kijkt, ziet al snel waarom, maar verstandig is de nationalisatie niet.

Argentinië produceert niet heel veel olie: ongeveer 600.000 vaten per dag. In 1998 was de olieproduktie nog 915.000 vaten per dag, dat was het piekjaar voor Argentinië.

Argentinië is nog altijd een olie-exporteur. In de periode 1997 – 2003 exporteerde het land 400.000 vaten per dag of meer. In 2010 daalde de export van aardolie met 39%. Inmiddels is die olie-export verder gedaald tot onder de 200.000 vaten per dag.
De export zal binnenkort helemaal wegvallen omdat de olieproduktie daalt en compleet zal worden opgesoupeerd door binnenlands gebruik.

Over een paar jaar zal Argentinië aardolie gaan importeren. Het overschot op de handelsbalans zal snel omslaan in een tekort. Argentinië zal moeten hervormen en bezuinigen. De Argentijnen zullen geconfronteerd worden met een lagere levensstandaard, die hoort bij het post-peak-tijdperk. Het nationaliseren van YPF zal daar niets aan veranderen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Broodje pindakaas, duurder?

DATA - De prijs van een pot pindakaas schiet binnenkort omhoog als gevolg van een mislukte pindaoogst in het Zuiden van de Verenigde Staten. Extreme droogte in de pindaproducerende staten van Amerika zorgt dat de prijs op de wereldmarkt omhoog schiet (monthly groundnuts price 1981-2011). Voor een 1 ton pinda’s wordt nu 1200 euro neergeteld, terwijl dat vorig jaar nog 450 euro was. Voedselgigant Kraft verhoogde onlangs de prijs voor een potje pindakaas met 40%, Unilever volgt waarschijnlijk snel.

Na de Verenigde Staten consumeren Nederlanders de grootste hoeveelheid pindakaas. Het is immers het perfecte poldercompromis onder het broodbeleg in de strijd die opvoeden heet: gezond en tóch lekker. Pindakaas is daarom zonder meer bepalend voor de Nederlandse identiteit. Zonder pindakaas had dit land minstens de helft van haar Olympische medailles niet gehaald. Zonder pindakaas geen Deltawerken. Zonder pindakaas waren alle fietspaden leeg. Zonder pindakaas werd er niemand groot. Enwel daarom wat achtergrondcijfers omtrent deze cruciale aardnoot na de doorklik

Maar waar worden nu eigenlijk de meeste pinda’s geproduceerd? Niet in de Verenigde Staten, data van de Wereldvoedselorganisatie FAO leert ons dat China verreweg de meeste pinda’s produceert.

Toch is China niet de grootste exporteur van pinda’s. Waarschijnlijk eten de Chinezen een groot deel van hun eigen pinda’s op. Plus dat de ene pinda de ander nog niet is: in het Westen is men enkel geïnteresseerd in kwaliteitspinda’s. De grootste exporteurs van pinda’s zijn: India en Argentinië, daarna volgt China en de Verenigde Staten stond in 2009 -voor de droogte- pas op de vierde plaats. Nederland valt ook op in onderstaand figuur, als notenverwerkend land exporteert het waarschijnlijk dure (gebrande en gezouten) kwaliteitspinda’s naar landen met behoefte aan ‘wat te snaaien tijdens het televisiekijken’.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Na het kwade regime

Was het ongevoelig dat Zorreguieta naast de Koningin liep? Moet Maxima maar eens een rondje lopen met de Dwaze Moeders? Is ons koningshuis subtiel bezig de positie van de schoonfamilie te normaliseren? Knevel en van den Brink sneden het terecht aan.

Het zijn vragen uit een nimmer aflatende stroom berichten. Is Demjanjuk terecht veroordeeld en niet gestraft? Hoeveel zin heeft de berechting van een andere broze man, generaal Mladic? Er komt geen slachtoffer door terug. Is het waarheidsvinding? Wraak? Rust voor de nabestaanden? Nog een: de liquidatie van Bin Laden; was een proces te verkiezen geweest? Als zijn schuld en de waarheid vaststaan, waren de politieke bezwaren misschien wel te groot. De Amerikaanse nabestaanden reageerden uitbundig, de Bosnische zeer ingetogen.

Het thema blijft fascinerend. De schuld van Eichmann stond vast en zijn slachtoffers waren bekend en geteld. Toch leverde zijn proces veel op, b.v. het spannende begrip “banaliteit van het kwaad”. Harry Mulisch en Hannah Arendt schilderden een ambtenaar zonder karakter of inhoud, een vreemde engerd, maar toch ook weer niet heel ver van ons verwijderd. De reportages van Mulisch over het proces vormden een breuklijn in zijn schrijverschap. (De zaak 40-61)

Veel Duitsers zeiden: “Wir haben es nicht gewuszt”. Het is een lastig verweer, want iedereen met een beetje zelfinzicht kent ons vermogen om ons zelf voor de gek te houden. Maar onder sommige omstandigheden en bij sommige aanwijzingen, heb je de plicht om te weten, ook als het niet je verantwoordelijkheid is. De kardinaal wist niet van het sexueel misbruik in zijn kerk en sprak de Duitsers na. Maar de aanwijzingen en omstandigheden pleitten hem niet vrij.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende