KORT | Haat

Nadat vorige week in Frankrijk Joodse winkels in brand werden gestoken, werden deze week Israëlische voetballers in Oostenrijk belaagd door opponenten van het Israëlische geweld in de Gazastrook. Ik wijdde er al een waanlink aan. Afgaande op de berichten, werden deze misdaden gepleegd door islamitische jongeren die hun afkeer van het beleid van de staat Israël – en hun sympathie voor de Palestijnse zaak – doorvoeren tot het niveau van onvervalste Jodenhaat. In hun beleving zijn de acties van de staat Israël (die zichzelf expliciet als Joodse staat definieert) representatief voor Joden in het algemeen. Zodoende deugen Joodse apothekers in Frankrijk net zo min als de oorlogsmisdaden die Israël nu vrijwel zeker begaat. Maar dat de acties van de Joodse staat niet deugen, wil nog niet zeggen dat Joden in het algemeen niet deugen en daarom met (gewelddadige) afkeer mogen worden bejegend.

Door: Foto: Kort - illustratie Sargasso

Israëlische voetballers belaagd door Palestina-sympathisanten

In Oostenrijk:

Een vriendschappelijke voetbalwedstrijd tussen het Franse OSC Lille en het Israëlische Maccabi Haifa uit Tel Aviv is stilgelegd nadat pro-Palestijnse demonstranten het veld op renden en de spelers van Maccabi belaagden.

En dit volgt op rellen afgelopen week in Frankrijk:

In Frankrijk sloeg de sfeer afgelopen weekend tijdens een pro-Palestijnse betoging afgelopen weekend. Een kosjere kruidenierszaak ging in vlammen op. Een drogisterij werd in brand gestoken om het simpele feit dat de drogist een Jood is.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Yeshayahu Leibowitz over ‘Judeo-Nazisme’

DOCUMENTAIRE - Tijdens zijn leven waarschuwde de Israëlische publieksintellectueel Yeshayahu Leibowitz keer op keer voor het pad naar nationalisme, racisme en fascisme. Het zijn profetische woorden gebleken.

Het betitelen van Israël als ‘nazistaat’ wordt in de regel veroordeeld als antisemitische retoriek.

Niet ten onrechte: doorgaans heeft het de bedoeling Israël (en per implicatie: Joden) als het ultieme kwaad in de wereld voor te stellen, of in een perverse omkering de voormalige slachtoffers van de Holocaust nu zelf in de rol van de grootste beulen te kunnen hullen en daarmee de Europese medeplichtigheid aan de Holocaust moreel te doen verschrompelen.

Toch zal niemand de Joods-Israëlische intellectueel Yeshayahu Leibowitz (1903 -1994) van antisemitisme kunnen beschuldigen als deze spreekt van een ideologische trend binnen Israël richting wat hij ‘Judeo-Nazisme’ noemt. Niet alleen was Leibowitz zelf orthodox-joods, maar ook was hij zestig jaar lang actief in het publieke debat in Israël. Amos Oz noemde hem ‘een van de grootste denkers van onze tijd’.

Van religieuze naar nationale identiteit

In het kort komt Leibowitz’ argumentatie hier op neer:

Met de emancipatie en assimilatie van de Joden in de 19e eeuw heeft er een wezenlijke verschuiving plaatsgevonden in het karakter van het Jodendom. Het kenmerkende aan het Joodse volk was tot dan duizenden jaren lang de Joodse godsdienst geweest; men had geen eigen land, geen gemeenschappelijke spreektaal, geen wereldwijd gedeelde cultuur, maar men had de religie die Joden samenbond en hen maakte tot wat ze waren.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Joodse grappen

ACHTERGROND - Vorig jaar kreeg ik van één van mijn cursisten een cadeau na afloop van mijn cursus ‘koran, thora en bijbel’. Het was een verzameling Joodse anekdotes en het boekje oogde oud.

Pas de afgelopen maand vond ik de tijd om het eens goed te bestuderen en toen bleek me hoe oud: het is uitgegeven in Berlijn in 1931. De anekdotes beslaan vooral de periode van de tweede helft van de negentiende tot en met het eerste derde van de twintigste eeuw en ze zijn verzameld door Chajim Bloch, een bepaald beroemd Joods schrijver. Hij is in 1938 naar Nederland gevlucht en in 1939 via Engeland in New York terecht gekomen waar hij in 1973 is overleden. Voor zover ik kan nagaan, is het een eerste druk. Wikipedia meldt een herdruk uit 2006 met dezelfde titel: Das Jüdische Volk in der Anekdote, Ernstes und Heiteres von Gottsuchern, Gelehrten, Künstlern, Narren, Schelmen, Aufschneidern, Schnorrern, Reichen, Frommen, Freidenkern, Täuflingen, Antisemiten.

Joodse cultuur uit Duitsland uit de tijd direct voor de Endlösung. Twee jaar later zou Hitler aan de macht komen. Ik was benieuwd wat daarvan te vinden was in dit boek. Wat – en hoeveel – merkten Joden van wat er op stapel stond en wat schreven ze erover op?

Het antwoord op die vraag was verrassender – en beangstigender – dan ik verwacht had. Antisemitisme was de gebruikelijkste zaak van de wereld, een fact of life waar je maar mee te leven had en waarover dus ook grappen werden gemaakt. De antisemiet was een volslagen normaal verschijnsel. Er bestonden ook varianten op: inwoners van Wenen bijvoorbeeld, of de Deutschvölkischen, die vanzelfsprekend – zonder verdere uitleg – antisemieten waren. Volkomen normaal was ook het gegeven dat overheidsdienaren aan Joden een speciale behandeling gaven omdat ze Joden waren. Kritiek was er zeker op die houding, maar de vanzelfsprekende verontwaardiging die we tegenwoordig kennen, lijkt afwezig.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Context voor discussie op sociale media over antisemitisme: incidenten NL sinds 2000

DATA - Als gevolg van het opnieuw opgelaaide conflict in het Midden-Oosten laait ook online onmiddelijk de discussie weer op over antisemitisme van mensen hier in Nederland. En regelmatig beroept men zich op de stijging in het aantal incidenten. De cijfers van het CIDI geven echter een ander beeld. Daarom hier opnieuw verwijzing naar een eerder artikel voor wat meer context.
Artikel bevat links naar eerdere edities en eerdere discussies.
cidi2014_475

Foto: Downing Street (cc)

De aanslag in Brussel en de verknipte werkelijkheid van Netanyahu en de zijnen

ACHTERGROND - Israëlische politici gebruiken de aanslag in Brussel om kritiek op Israël weg te zetten als antisemitisme.

Het is altijd geweldig prettig als er mensen zijn die onbegrijpelijke zaken tot bevattelijke dimensie weten te herleiden. Zo hebben we geleerd hoe het komt dat voorwerpen naar beneden vallen als je ze loslaat, dat onweer iets te maken heeft met positief geladen wolken en niet met een of andere slecht gehumeurde god,. en dat onbegrijpelijk menselijk gedrag vaak wordt veroorzaakt doordat we beschikken over een onbewuste met eigen autonome impulsen.

Sommige fenomenen zijn desondanks nog steeds niet of onvolledig verklaard. Zo kennen we niet de grenzen van het heelal en hebben we geen volledig sluitende antwoorden op de vragen waaruit zaken voortkomen als terreur, xenofobie, racisme of antisemitisme.

Hoewel… in de wereld is er in ieder geval één land waarvan de leiders over een dermate heldere visie beschikken dat ze een aantal van die laatste vragen wel degelijk weten te beantwoorden. U raadt het vast al, dat land heet Israël.

Nauwelijks heeft de een of andere gek een lafhartige en zinloze aanval gepleegd op het Joodse museum in Brussel, of de premier van Israël weet al wat de dader dreef, ook al weten we niets van zijn achtergrond. Nog dezelfde avond verklaarde Netanyahu dat de aanval een direct gevolg was van de ‘constante ophitsing tegen de Joden en hun staat. Voortdurend horen we op Europese bodem laster en leugens jegens de staat Israël, terwijl de misdaden tegen tegen de menselijkheid en moorden die in onze regio worden gepleegd systematisch worden genegeerd. Ons antwoord aan deze hypocrisie is voortdurend de waarheid vertellen, ons niet aflatende gevecht tegen terrorisme en het opbouwen van onze kracht.’

Foto: Emilio Santacoloma (cc)

Brussel

OPINIE - Voor de slachtoffers van de aanslag op het Joods Museum in Brussel maakt het niets uit wat de motivatie van de dader was.

De obsessie met etniciteit grijpt naar aanleiding van de aanslag op het Joods Museum in Brussel weer om zich heen. Diverse rechtsgekkies smeken de Belgische politie om een signalement vrij te geven en weten zeker dat dit niet wordt vrijgegeven vanwege de verkiezingen. Want zij weten het al, en ze staan te trappelen om hun emmers haat over het internet leeg te storten.

Diverse linksgekkies daarentegen weten natuurlijk ook al bijna zeker dat het een aanslag uit rechtsextreme hoek is, vriendjes van Wilders, en ook zij zitten nagelbijtend HLN.be te F5′en in de hoop dat de nieuwe Breivik is opgestaan. In de hoop inderdaad – ook die zijn vér heen.

Dus wat als het een autochtone Belg is? Die kan nog steeds een pas uit Syrië teruggekeerde en volledig doorgedraaide fundi-bekeerling zijn. Vervelend he? Sta je dan met je Breivik-theorieën. En wat als hij Abdullah bin Abdullah heet? Die kan nog steeds uit persoonlijke motieven gehandeld hebben, of een psychiatrisch probleem hebben. Naar he? Daar sta je dan met je islamofobe gebral. Misschien is hij van zijn leven nog nooit in een moskee geweest.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Gary Oldman houdt wel/niet van Joden

Steracteur Gary Oldman illustreert fraai hoezeer filosemitisme en antisemitisme twee kanten van dezelfde medaille zijn.

In een interview met Playboy Magazine beweerde hij over Mel Gibsons antisemitische tirade uit 2006, dat Mel vooral de fout had gemaakt lelijke dingen te zeggen over Joden terwijl Joden Hollywood beheersen.

Schelden op vrouwen, homo’s en minderheden moet namelijk gewoon kunnen, vindt Oldman, aangezien vrouwen, homo’s en minderheden zelf net zo goed schelden op anderen. Maar alleen als je blank, heteroseksueel of man bent wordt je er door de politieke correctheid op afgerekend. Hoe oneerlijk!

Mel Gibson is in a town that’s run by Jews and he said the wrong thing because he’s actually bitten the hand that I guess has fed him – and doesn’t need to feed him anymore because he’s got enough dough.

He’s like an outcast, a leper, you know?

But some Jewish guy in his office somewhere hasn’t turned and said, “That f***ing kraut” or “F*** those Germans,” whatever it is? We all hide and try to be so politically correct. That’s what gets me.’

Daags nadat er de voorspelbare ophef over Oldman’s opmerkingen ontstond, ging hij door het stof in een brief aan de Anti-Defamation League (min of meer de Amerikaanse variant van het CIDI). Boodschap: ik ben geen antisemiet, ik houd juist enorm van Joden!

Foto: Post-Atheïst

Post-atheïst | Erfzonde

COLUMN - Joden zijn rare mensen: één zevende deel van hun leven verdommen ze het stelselmatig om te werken en de rest van hun tijd spenderen ze het liefst afgezonderd van de wereld. Iemand zou die lieden eens mores moeten leren. Dat is vanzelfsprekend geen oproep tot geweld – zo lossen wij de dingen niet op in Alexandrië. Maar het vormt wel een maatschappelijk knelpunt als groepen mensen onvoldoende participeren in de samenleving. En dat probleem moet worden opgelost.

Het bovenstaande zou zomaar de mening van een weldenkend mens kunnen zijn geweest aan de vooravond van de oudst bekende pogrom, in het jaar Onzes Heren 38. Jodenhaat is dus geen christelijke uitvinding. Dat christendom importeerde reeds bestaande ideeën over Joden dankzij het besluit ook niet-Joden tot de eigen religieuze club toe te laten. Maar christenen konden lastig het bezwaar handhaven dat Joden een zevende deel van hun leven niets uitvoerden. Dat deden ze immers zelf ook. Gelukkig waren er andere argumenten voorhanden: ze hadden de Zoon Gods gekruisigd en daarvoor werd met enige regelmaat wraak genomen op de nazaten van de daders.

Wie de verslagen van die kruisiging echter goed doorleest, komt er al snel achter dat de daders Romeinen waren. In het begin van de dertiende eeuw speelt het verwijt van de godsmoordenaars dan ook lang zo’n grote rol niet meer. In plaats daarvan is de Talmoed gekomen: een boek dat bol stond van de beledigingen aan het adres van Christus, de Moeder Gods en christenen. Aan dergelijke moedwillige pogingen om het geloof van een bevolkingsgroep belachelijk te maken moest nodig wat gedaan worden. De Talmoedverbrandingen van 1242 in Frankrijk waren er een exponent van.

Breedveld vs Drayer – ronde #2

Peter Breedveld, de man achter Frontaal Naakt, en Trouw-columniste Elma Drayer hebben geen geweldige relatie. Hoe dat zo gekomen is lees je hier. Korte versie: Breedveld is een antisemiet, meent Drayer.

Oud verhaal, wellicht, maar deze week is Breedveld flink aan het terugslaan. In feuilletonformaat, maar liefst (deel 1 hier; deel 2 hier). Wordt verder vervolgd, aldus Breedveld.

De nieuwswaarde hiervan is natuurlijk nul, maar de kleuter in mij (‘Ruzie! Ruzie!’) vindt het uiterst amusant.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende