Occupy deed de afgelopen maanden precies het tegenovergestelde van wat haar naam belooft. Ze nam niet in, maar stond af. Het aantal tentjes verminderde. Wat ze eerder bezette gaf ze aan openbare ruimte terug. Ze lijkt te stabiliseren op het gemiddeld aantal kampeerders dat in deze tijd van het jaar graag in de stad bivakkeert: vrij weinig. Terwijl haar potentie en de opgeroepen sympathie groter is dan het aantal overgebleven tenten uitdrukt. Met name bij aanvang was er veel sympathie, al ging die misschien vooral uit naar de Amerikaanse tentenkampen. Daar betrof het toch meer mensen zonder huis of baan, terwijl het in Nederland meer leek op een hobbybezetting in part-time, met goede kapitalisme-afschaffende bedoelingen. Mijn sympathie begon af te nemen toen Occupy zich ging bezighouden met allerlei zaken die slechts losjes met die bankencrisis van doen hebben. Zo bleek het wenselijk de democratie weer eens opnieuw kleinschalig uit te vinden. Af en toe best nuttig, maar wat heeft dat met deze crisis te maken? Als je vindt dat er meer democratische controle op de banken moet worden uitgeoefend, neem dat standpunt als Occupy dan in, of slijt het aan een partij. Daar is geen democratische zelfhulp bij nodig. Geen idee trouwens of ze dat willen. Geen idee of ze überhaupt iets concreets willen. Aan praktische voorstellen heeft weinig de buitenwereld gehaald. Ze zijn er zelf van overtuigd dat ze de wereld al aan het veranderen zijn, maar het lijkt meer een postbus 99% campagne: een betere wereld begint in je eigen tent. Voor je het weet heb je zo'n beweging waar geen beweging in zit.
Een ludieke guerilla-plakactie tegen het wanbeleid van staatssecretaris Bleker. Overal in Nederland wordt de natuur doorgestreept in plaatsnamen, Bleker doet immers hetzelfde: de natuur doorstrepen (filmpje). Check de enorme reikwijdte zowel geografisch als grammaticaal van Streep door Natuur. Vriendjes worden met de afplakkers doe je op Vleesboek.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De schoonmakers die de ministeries van Buitenlandse Zaken en Sociale Zaken op orde houden, zijn al zeven dagen in staking. Hun werkgever, schoonmaakbedrijf Basita, heeft een deal gesloten met de ministeries en wil het aantal schoonmaakuren met 25% verminderen. De stakende schoonmakers stellen dat ze zo de ministeries nooit helemaal proper kunnen krijgen.
Schoonmakers mogen dan vorig jaar, na de langste staking sinds 1933, succes hebben behaald, het blijft onrustig in de branche. Vorig jaar ging het de schoonmakers om een betere cao, om meer respect voor het werk en verlaging van de stijgende werkdruk. Er kwam een loonsverhoging en het respect en de werkdruk zouden aangepakt worden door een gedragscode voor de branche op te stellen.
In september werd de Code verantwoordelijk Marktgedrag in de schoonmaak- en glazenwassersbranche (pdf) ondertekend door de schoonmaakbedrijven en hun klanten, waaronder de NS, Schiphol en de Rijksoverheid. De code beoogt goed gedrag van werkgevers, werknemers en opdrachtgevers. Eén van de leidende afspraken in de code is dat de gunningsprijs niet het enige criterium mag zijn bij een aanbesteding. De laagste prijs mag alleen bedongen worden als andere zaken in orde zijn. Dat blijkt niet altijd het geval en schoonmakers zien zich nog steeds genoodzaakt in actie te komen.
“Morgenochtend vroeg gaan we fietsen. De natuur is hier werkelijk fantastisch. We komen zaterdag 1 augustus langs om de foto’s te laten zien en Nelson weer mee naar huis te nemen. Tot snel.
Liefs Arno en Dinie.”
WTF?! Arno en Dinie?! Who the fuck zijn Arno en Dinie?! Natuurlijk ken ik geen mensen die AR-NO én DI-NIE heten!! En Nelson bij mij in huis?! Al zou ie Mandela als achternaam hebben zou ik hem nog niet in huis nemen! Lazer toch op met die ansichtkaart uit Heimalzer!1!!
Wellicht zou u zo reageren op de nep-ansichtkaart van de Internationale Stichting Alzheimer Onderzoek (ISAO). U ontvangt en verstuurt immers al 20 jaar geen ansichtkaarten meer. Zo niet tientallen bejaarden die oprecht confuus werden van de slinkse (en dus geslaagde) briefkaartactie om aandacht te vragen voor de ziekte Alzheimer. Voor even waanden ze zich in het universum van een vergeetachtige Alzheimer patiënt of dachten opgelicht te gaan worden. En wat doe je dan als verontwaardigde burger? Precies: klagen! Ruim tweehonderd boze of verwarde mensen benaderden de stichting.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.