Closing Time | Alabama

https://www.youtube.com/watch?v=saN1BwlxJxA Op 15 september1963 verloren vier Afro-Amerikaanse meisjes: Addie Mae Collins (14), Cynthia Wesley (14), Carole Robertson (14) en Carol Denise McNair (11) hun leven door een bomaanslag door de Klu Klux Klan. Die aanslag staat bekend als de 16th Street Baptist Church Bombing. Onder de trap bij de kerk waren door de Klu Klux Klan 19 staven dynamiet aangebracht. De ontploffing leidde tot vier doden en vele gewonden onder de kerkgangers. Vier verdachten werden daarna opgepakt: Thomas Blanton, Robert Chambliss, Bobby Frank Cherry en Herman Cash. Ze waren verbonden aan een erg gewelddadige splintergroepering van The Klan. Maar het onderzoek werd stopgezet in 1968. Volgens de FBI was er te weinig fysiek bewijs en getuigen wilden niet praten. De motivatie achter deze racistische aanslag was dat in 1963 de scholen in Alabama geintegreerd onderwijs moesten bieden en niet langer gesegregeerd. En die verandering druiste in tegen tegen de ideologie van de Klu Klx Klan. Jaren later, in november 1977, werd  Roger Chambliss alsnog veroordeeld voor moord. De andere drie verdachten ontliepen nog langer hun veroordeling. Thomas Blanton kreeg  in 2001 levenslang net als Bobby Frank Cherry. Verdachte nummer vier, Henry Cash stierf in 1994, en ontliep zo zijn veroordeling en straf. In november 1963 nam John Coltrane met zijn kwartet de song Alabama op. Het schijnt dat hij de muzikanten niet vertelde waar het nummer over ging. Hij gaf ze alleen de noten. Coltrane had een elegie geschreven over deze aangrijpende gebeurtenis. Er is verdriet. En nee, er zitten geen woorden bij, er is geen tekst. Maar dat is ook altijd wat gezegd wordt bij erge gebeurtenissen en mensen wanhopig naar woorden zoeken die er niet zijn. Die schieten tekort, die zijn er niet - je kunt er niet bij. Er is alleen die melancholische saxofoon en de ademhaling van John Coltrane. En op dit nummer speelt hij rustiger dan dat hij normaal doet, een lager tempo. Persoonlijk treffen de laatste twee minuten van dit nummer mij het meest.

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.