De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
Even wat jaren ’80-nostalgie. Paula Abdul werd ontdekt door de Jacksons als danseres en choreograaf, stopte haar spaargeld in een demo, en brak in 1988 wereldwijd door met haar debuutplaat Forever Your Girl.
Wat je verder ook van Hulk Hogan of van showworstelen moge denken, hij was wél emblematisch voor de vulgaire fantasie die veel burgers van de VS over zichzelf hebben.
Want een echte Amerikaan komt natuurlijk op voor individuele vrijheid en strijdt voor het juiste. Het personage van Hulk Hogan was een karikatuur van de typisch Amerikaanse actieheld: een gespierde man vol branie die de wereld redt door de slechteriken een flink pak slaag te geven.
George Kooymans is dus overleden. Gesloopt door ALS.
Nu wil iedereen natuurlijk weer ‘Radar Love’ horen, maar daarmee wordt hij sterk tekort gedaan. Radar Love mag zeker wel representatief zijn voor een groot deel van het hardcore repertoire van de Golden Earring, maar vergeet niet waar het allemaal mee begon.
Kooymans was ook een meester in het meer commerciëlere, songfestivalwaardige repertoire. Denk aan het olijke Dong Dong Diki Diki Dong (1968) of de smartlap ‘Just a little bit of peace in my heart’ (1968 – 1969).
Eerder deze avond werd bekend dat Ozzy Osbourne is overleden. De pionier van het heavy metal-genre werd 76 jaar oud. Osbourne leed al enige tijd aan Parkinson.
Onlangs gaf hij een afscheidsconcert met Black Sabbath, de band die hem wereldberoemd maakte. Die show vond plaats in Birmingham, waar de vier oorspronkelijke bandleden vandaan kwamen.
Tentet, een lekker stukje muziek in drie delen: 1. Berang (Dance of the friends), 2. Rikpwe di Bie (Picking of the coconuts – begint op2 min. 53) en 3. Gam (Dance of the spider – op 5 min. 40), u8tgevoerd door het Rotterdamse Doelenensemble.
Componist Hans Koolmees verklaarde: Tentet is gebaseerd op melodieën van de Bafia uit Kameroen. Het is een etude in kleptomanie: het is een poging mijzelf melodisch materiaal toe te eigenen dat weliswaar ver van mijn klassieke organistenbed staat, maar waar ik toch zoveel in herken dat ik denk dat het van mij is. Verder vind ik het een spannend idee om de Amerikaanse jazzcultuur te confronteren met haar Afrikaanse roots.
Leuk! De symphonische death metal-grootheden van Fleshgod Apocalypse wagen zich aan Rammstein.
Dat het niet allemaal kommer en kwel was in de Middeleeuwen, bewijst dit Poolse gezelschap met hun versie van het 13e eeuwse lied ‘Merry it is while summer lasts’.
Het lied werd eind 19e eeuw gevonden in een Psalmenboek in de Bodleian Library, de onderzoeksbibliotheek in Oxford.
Johnny Hallyday was het alias van Jean-Philippe Smet, zoon van een Belgische immigrant. Hallyday werd een rockzanger in de stijl van Elvis Presley, verhuisde tijdelijk naar Nashville om een plaat op te nemen in de hoop een carrière in de VS op te starten.
Dat lukte niet echt, maar in Frankrijk werd hij wel degelijk wereldberoemd.
HOA is een Koreaanse band uit Seoel die doet denken aan de rock-&-roll-bandjes uit de jaren ’60. Sommige luisteraars vergelijken ze zelfs met de vroege Beatles.
Teveel eer, maar het klinkt in elk geval beter dan veel van de meuk die vandaag wordt uitgebracht.
The Raveonettes zijn een Deens duo die zich specialiseren in een combinatie van noise- en surfrock. Afgelopen jaar brachten ze hun tiende studio-album uit.
Love in a Trashcan komt echter van een eerdere plaat: Pretty in Black (2005).
Een jazzversie van de klassieker van Debussy? Saxofonist Kamasi Washington doet het gewoon. Van het bejubelde album The Epic (2015).
Wat gospel om de dag mee af te sluiten. Van de plaat waarmee Primal Scream doorbrak: Screamadelica (1991). Als u goed luistert, hoort u een echo van George Michael’s ‘Faith’ uit 1987.