De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
Ellen ten Damme vertaalt ‘Make love not war’ hier even voor de Duitse luisteraar.
In het Nederlands zou de tekst ongeveer zo kunnen luiden:
Ik heb hem platbemindGelukkig en tamZodat hij amper meer opstaan kanHij krijgt z’n laarzen niet meer aanNiet voor Irak en niet voor Iran.
Juij! Biohazard heeft weer een nummertje uit, in de originele bezetting. Kijk, dat baanbrekende dat ze begin jaren negentig hadden, dat is er inmiddels wel af, maar wie kan het ze kwalijk nemen? Ze kunnen in ieder geval nog steeds prima muziek maken, en de onderlinge muzikale chemie is er nog steeds.
Patti Smith, een Franse folk-jazz zanger en blazers die het bekendste nummer van Nirvana coveren… Wat wilt een muziekliefhebber nog meer?
Robocop, Hellraiser III, Total Recall… Welke films herkent u zoal als inspiratiebronnen voor deze videoclip uit 1993?
Over cyberpunk gesproken, ik ben nu Neuromancer aan het lezen – het boek dat aan de voet stond van het genre – en dat is nog geen gemakkelijk leesvoer: je moet je kop er nog bij houden ook, anders raak je de draad kwijt. ‘Worldbuilding’, ja leuk, maar dan moet je wel snappen waar dit of dat betrekking op heeft.
Castle Rat is een Medieval Fantasy Doom Metal-band uit New York, die op dit moment door Europa toert.
De clips zijn zo retro jaren zeventig, met psychedelische effecten en al, dat het net lijkt alsof een stel Dungeons & Dragons-spelers besloot om Rainbow en Black Sabbath na te gaan doen.
Hun debuutalbum Into The Realm (2024) behaalde meer dan een miljoen streams op Spotify, en voor September staat hun tweede studioplaat gepland: The Bestiary.
In het tijdperk van #MeToo en ‘enthousiaste instemming’ kan een tekst over seks met iemand die slaapt (of net niet) eigenlijk niet langer.
Zeg nou zelf…
You look so self-possessed
I won’t disturb your rest
Its lovely when you’re sleeping
But wide awake is best
Nou ja, andere tijden zullen we maar denken. En Ian Dury was ook gewoon een macho kerel uit de arbeidersklasse.
Als ik me niet vergis is alles aan dit filmpje kunstmatig gecreëerd. Inclusief de muziek, die is uitgebracht door Chrysopoeia Records, “the world’s first Synthetic Record Label”.
Maar het kan ook best zijn dat Ericka Davis, de creatieve techneut achter Chrysopoeia en Nevermare, er meer van haarzelf in heeft gestopt dan enkel het draaien aan wat knoppen.
U kent Beth Gibbons misschien nog wel als leadzangeres van de triphopband Portishead. Haar solo-album Lives Outgrown (2024) won de prestigieuze Mercury Prize.
Voyage 34 was oorspronkelijk bedoeld als 30-minuten durend nummer voor Porcupine Tree’s tweede album Up the Downstair (1993). Steven Wilson besloot het echter te bewaren en er een volledig conceptalbum rond te bouwen, dat zeven jaar later uitgebracht werd.
De compositie verhaalt over de LSD-trip van een zekere Brian. In de coronatijd maakte Wilson een sterk gereduceerde uitvoering van, die hierboven valt te beluisteren.
In 1982 was Grace Jones te gast in het Nederlandse muziekprogramma TopPop. Om nou te zeggen dat er een spectaculair clipje uitrolt: nee.
Maar we hebben in elk geval bewegend beeld.
Eric Lymon maakte een wat mij betreft zeer geslaagde remix van deze Neil Young cover door Soulsavers en Depeche Mode-voorman Dave Gahan.
De videobeelden zijn genomen uit de film Ex Machina, waarin een techmiljardair experimenteert met de volmaakte kunstmatige intelligentie.
Fitzcarraldo is een album uit 1995 van de Ierse folkrockband The Frames. De band bestaat uit een keur uit artiesten uit de Dublinse rock-en-roll scene uit de vroege jaren negentig.
De naam van de band is ontleend aan alle fietsgeraamten in de tuin van bandleider Glen Hansard, die bijkluste als fietsenmaker en reparaties uitvoerde voor zijn kennissen.