Overzicht

serie

Closing Time

Foto: Ted (cc)

Closing Time | Everything I Have

, door

Waar ken ik die band Siskiyou ook alweer van? In een vpro-radio boekenprogramma van een aantal jaren terug, was er af en toe een break, tussen de voorlezende schrijvers en dichters door, of tussen de interviews. Dan werd er weer een liedje van een obscuur bandje aangekondigd waar ik nog nooit van gehoord had. Daar ken ik dus Sikiyou van. Een Canadese band met een eigenzinnig geluid. Met een eigen kijk op hoe percussie moet klinken. En hoe blazers moeten klinken. Iets tussen folk, country en pop in. Geen rockband in ieder geval. Je vraagt je wel af hoe zoiets live zou klinken: zouden ze al die lui in de zaal die, met een drankje in de hand, met elkaar luidkeels de week doornemen, kunnen overstemmen?

Closing Time | Iron

, door

Woodkid is een Fransoos: Yoann Lemoine. Dat wist ik niet. En dat het min of meer een éénmansproject was, dat wist ik ook niet. Ik ken het liedje Iron alleen via de radio. En vandaag heb dus voor de eerste keer de video gezien.

Die video, tsja, dat is een mix van de vroege Erwin Olaf, wat Scandinavische mistige mystiek, wat Tolkien-elementen en wat verdwaalde hardrock symbolen: primitief uitgedoste krijgers, vuur, wolven met blikkerende tanden, roofvogels, tatoeages, banieren, helmen met horens en witte paarden met wapperende manen. Het is allemaal een beetje too much. Van mensen die niet weten hoe je suptiel spelt. Laat ik het zo zeggen: als ik op de video was afgegaan, zonder geluid, dan was dit beslist geen Closing Time geworden.

Closing Time | Hey Now

, door

Afgelopen zomer, om precies te zijn, op woensdagmiddag 28 juli, bezochten M&M Kunstenfestival Watou (dat is in België op de grens waar West Vlaanderen raakt aan Frankrijk), de locatie Boomkwekerij ‘t  Graafschap waar een video werd vertoond.  En ik wist eerlijk gezegd niet wat ik zag of waar ik naar het kijken was. Geen paniek, dat overkomt mij wel vaker als ik naar kunst kijk, ik heb geen achtergrond of opleiding in die sector, dus ik dacht: als ik thuis ben, dan zoek ik wel uit waar die video over ging. En wat ik dus allemaal gemist heb.

Closing Time | Old Man Bones

, door

Overal waar te voor staat is niet goed, behalve in te koop, te huur, te geef, te paard, te water, te hooi en te gras, te pas, te vuur & te zwaard, tehuis, te gek, tegoed, tevreden en Peter te Bos. Peter te Bos is de zanger van de klassieker Rosie, (ach, wat een prachtig liedje blijft dat toch).

Peter te Bos is de zanger en liedjesschrijver van Claw Boys Claw, een Nederlandse band die al bestaat sinds 1983. En bands komen en bands gaan, maar Claw Boys Claw blijft kennelijk bestaan, want zo luister ik zondagmiddag naar de wekelijkse hitlijst op pinguinradio, en daar staan de Claw Boys genoteerd met Old Man Bones op nummer 14. Of eigenlijk moet ik zeggen, op nummer min veertien, want zo werkt het daar. En Old Man Bones klinkt niet stoffig of belegen, Old Man Bones klinkt nu en lekker rauw. (Mooi artwork, trouwens).

Closing Time | In The Wake Of Poseidon

, door

King Crimson, vast een hele goeie band, maar ik heb er geen platen van en ben er niet mee opgegroeid. Hun oeuvre ken ik niet, eigenlijk ken ik maar twee nummers van hen: Starless en In The Wake Of Poseidon.  Die hoorde ik wel ‘ns als ik bij een vriend op bezoek kwam, nee, die hoorde ik altijd als ik bij die vriend op bezoek kwam. Een Fan. Obsessief. En ik was na een tijdje ook in staat om de hoes van de elpee Red van een afstand te herkennen: ojee, daar kwam Starless weer aan.

Closing Time | Stairway to Heaven (Heart)

, door

Tja, over het nummer hoef ik jullie niets te vertellen vermoed ik. Wat het aardig maakt is dat het hier heel verdienstelijk gecoverd wordt door Heart, met ondersteuning van heel koor en orkest, en de zoon van de originele (en overleden) drummer. Led Zeppelin zelf zit in het publiek en ziet dat het goed is.

Closing Time | Dismbember

, door

Een prachtige, gevoelige ballad van Dismember? Nou ja, een soort death metal ballad, dat wel, maar niettemin: oprecht melodieus en mooi. En dat terwijl Dismember toch gewoon old school Zweedse death metal is. Het nummer komt van het album ‘Indecent and Obscene’ – de naam een reactie op een aanklacht wegens obsceniteit in het UK, als gevolg van een eerder album. Tja, echt gezellig is Dismember niet altijd, zie bijvoorbeeld de clip van ‘Soon to be Dead‘ – ooit nog in mijn achterhoofd als thematisch CT’tje voor een Goede Vrijdag, maar ja, toch maar niet aangezien we niet zijn van het nodeloos kwetsende maar van het hopeloos genuanceerde. Hoe dan ook, vermakelijke muziek, dat Dismember.

Closing Time | I’ll Have Mercy

, door

Een donkere soul-zangeres met een band die bestaat uit witte muzikanten. En de muziek is een combinatie van soul, roots, country en gospel. Phantom Limb  komt uit Bristol, Engeland.

Van de cd The Pines was dit één van mijn favorieten, zo gloedvol: die zang, die gitaar, dat orgel! En wat mij dan nu zo bezighoudt: als zo’n band gestopt is, uit elkaar is, wat gebeurt er dan met al die liedjes die ze gemaakt hebben en achterlaten? Wat is hun lot? Waar blijven die? Blijven die dan verweesd achter? Horen die nooit meer applaus? En zal er daarna ook nooit meer dat gemeende ‘thank you’ klinken van zangeres Yolanda Quartey?

Closing Time | Morning Way

, door

Engelse folkrock van vijftig jaar geleden.  Onlangs was Sandy Denny als zangeres van Fairport Convention, te horen in Closing Time, met Crazy Man Michael.

Judy Dyble was de zangeres van Fairport Convention op hun eerste elpee. Twee zangeressen, die enorm verschillen. Judy Dyble verliet ook de band en vormde samen met Jackie McAuley Trader Horne.  De elpee Morning Way is de enige elpee die de band gemaakt heeft. Het is een wat dromerig, sprookjesachtige plaat met de kristalheldere stem van Judy Dyble.

Closing Time | This Town Ain’t Big Enough for Both of Us

, door

Gisteren bejubelde Karin Spaink een jeugdtriomf. Van het loon van haar eerste vakantiebaantje  kocht ze een lp: Kimono My House, van de Sparks. De band van de broertjes Ron en Russel Mael.  Van de lp Kimono My House (1974) het eerste nummer, tevens het hitje dat The Sparks ermee scoorde: This Town Ain’t Big Enough for Both of Us.

Geen idee waar het momenteel te ziens is (in de Nederlandse bioscopen staat het aangekondigd voor april volgend jaar), maar ga zeker kijken naar de door Karin Spaink warm aanbevolen documentaire The Sparks Brothers .

Closing Time | Mikis Theodorakis

, door

Mikis Theodroakis overleden.

Hiervoven ziet u Theodorakis als dirigent met Maria Franatouri, die wel de ambasadrice van Theodorakis’ werk mag gelden.

Ze zingt hier acht nummers. Het derde lied is Asma Asmaton (Song of Songs,in het Nederland bekend als  ‘Hooglied’) uit de Mauthausen Cyclus.

Hij laat een omvangrijk oeuvre na en is vooral bekend van werk waarin de Griekse volksmuziek in doorklinkt. Vermaard om de ‘Sirtaki’ uit de film ‘Zorba, de Griek’.

Closing Time | Sershen & Zarítskaya

, door

Enige tijd geleden plempte ik hier een pareltje van Skid Row neer, en tja, jullie weten wat YouTube dan gaat doen – die gaan me bestoken met dingen waarvan het algoritme vindt dat het er op lijkt en waar ik blij van zou moeten worden. Tja. Vaak werkt dat niet, natuurlijk. Maar soms zit er een voltreffer bij. Of ik even op Sershen & Zarítskaya zou willen klikken, vroeg de site me. Whatever, waarom niet? Ik zat toch net lekker een potje te procrastineren* terwijl ik eigenlijk dat proefschrift zou moeten schrijven waar ik nog een paar maanden voor heb. Ach, nog máánden tijd dus! Dus waarom niet éven tijd voor Sershen & Zarítskaya – en ja, ik vroeg me ook af wie dat waren, maar blijkbaar respectievelijk één van de gitaristen en de mevrouw die zingt, aldus de aftiteling. Maar mensen, daar gaat het natuurlijk helemaal niet om. Waar het om gaat is, dat ik toen ik op het linkje klikte, ik een ongelooflijk vette versie te horen kreeg van Youth Gone Wild, een stuk rauwer dan het Skid Row origineel. Leuk! En als je doorklikt kom je bij hun YouTube-Channel en blijken ze tig rock en metalnummers te hebben bewerkt, op heel verdienstelijke manier.

Vorige Volgende