Zoekresultaten voor

'stikstof'

Foto: U.S. Department of Agriculture (cc)

Is de stikstofwet ‘robuust, geloofwaardig en toekomstbestendig’?

COLUMN - van mr. Huub Linthorst

De stikstofwet is, zoals wel vaker bij bestuursrechtelijke wetgeving, erg ingewikkeld. Dat komt door de invloed van de bestuurskunde. Althans van de stroming daarin die ervan uit gaat dat de samenleving maakbaar is en dat wetten een uitstekend instrument zijn om daarin een heilzame transitie te realiseren. Mits daarbij gebruik wordt gemaakt van de nieuwste bestuurskundige inzichten. En dat betekent: het hele denk- en uitvoeringsproces in de wet regelen. Van visies en verkenningen, via doelen, programma’s en plannen, tot concrete maatregelen. En dat alles gejuridificeerd met behulp van het bestuursrecht. Want als je dat handig aanpakt, kun je soms tegen een burger die een probleem heeft met een beschikking zeggen dat hij dat probleem eerder had moeten aankaarten, toen het programma of plan werd vastgesteld waarop die beschikking gebaseerd is.

Bestuurskundige inzichten hebben ook vaak betrekking op de relatie tussen de verschillende overheden. Eerst hadden we een Hooge Overheid, die in Den Haag het dichtst bij de Kroon stond, en daarnaast lágere overheden, die zelfstandig hun eigen huishouding mochten bestieren, maar ook bestuurlijke opdrachten van de regering konden krijgen; bij wet. Dat werden er nogal veel. Om de pijn daarover te verzachten werden de lagere overheden omgedoopt tot mede-overheden. Maar dat loste niet het probleem op dat soms onduidelijk was wie nu verantwoordelijk was voor wat. Daarop werd het adagium “Je gaat erover, óf niet” bedacht. Maar inmiddels is ook dat weer verlaten. We besturen nu bij voorkeur samen met andere gezagsdragers. Dat is ook handig voor een “samenhangende aanpak” van een complex probleem. En er zijn in dit land nogal wat complexe problemen; en héél veel “bevoegde gezagen”.

Foto: Sjoerd Luidinga (cc)

Doorpakken met stikstofreductie

ANALYSE - Het belangrijkste signaal van de afgelopen verkiezingen is dat de kiezer een hekel heeft aan onduidelijkheid en getreuzel

Na de afgelopen verkiezingen horen we velen beweren dat het nu gepast zou zijn pas op de plaats te maken met het stikstofbeleid voor de landbouw. Dat is echter precies de verkeerde conclusie.

Uitgesproken voor- en tegenstanders van stikstofreductie in de landbouw hebben zich in de eerste kamer volkomen gelijkwaardig verdeeld. Tegenover de 16 zetels in de eerste kamer voor BBB, die graag het beleid wil afzwakken, staan er bijna evenveel van GroenLinks en de PvdA, voor wie het allemaal niet snel genoeg gaat. Tegenover de 4 zetels van Wilders, die zijn hakken in het zand wil zetten, staat met hetzelfde aantal zetels de partij voor de Dieren, die het liefst de bio-industrie morgen helemaal wil afschaffen. En de SGP, die vooral niets wil veranderen, heeft één zetel minder dan Volt, die ook op dit dossier vooral juist veel en snel wil veranderen.

De zetels van Ja21, die geen verandering wil, staan qua aantal weer gelijk aan die van de SP, die de megastallen wil sluiten. En dan hebben we nog 50+ en de onafhankelijken, die beide over het hele stikstofvraagstuk zo vaag mogelijk verkiezen te doen. Kortom, uitgesproken voor- en tegenstanders van harde maatregelen in het stikstofdebat staan er na deze verkiezingen links en rechts van het kabinet precies even sterk voor.

Foto: Cristian Ibarra Santillan (cc)

Wie stikstof zaait, zal vuur oogsten

COLUMN - Ruim twee weken geleden lekte een concept uit van het nieuwe IPPC-rapport over de staat van het klimaat. De waarschuwingen daarin zijn heftig: we naderen het moment waarop de klimaatverandering onomkeerbaar wordt met rasse schreden. Anders dan alle ambitieuze plannen het doen voorkomen – zero-zus voor 2030, zero-zo voor 2050 – gebeurt er nu veel te weinig. Sterker, we lozen alleen maar meer rommel in de lucht, de aarde en het water. En Nederland doet het daarbij, ons geloof in onze eigen superioriteit ten spijt, bepaald slechter dan veel andere Europese landen.

Op 13 mei van dit jaar was het 27 graden in de Barentszee, 20 graden heter dan normaal was rond die tijd. De veenbranden in de Russische poolgebieden zijn ongewoon vroeg begonnen, het ijs op de Noordpool smelt nog weer een tikkie sneller. In het noordwesten van de VS en het zuidwesten van Canada liepen de temperaturen op tot tegen de 50 graden. Na de hitte kwam het vuur: het Canadese dorpje Lytton, dat al dagen met recordtemperaturen kampte, kreeg wildvuur te verduren en werd in de as gelegd. En tegenwoordig sterven er wereldwijd al meer mensen aan luchtvervuiling dan aan roken.

Vrijdag zag ik op Twitter water branden: in de Golf van Mexico was op grote diepte een boorpijp gebroken en de zee stond in de hens. Het duurde uren eer blusschepen het vuur wisten te doven.

Verbreding Ring Utrecht slokt stikstofruimte Veluwe op

De Kerngroep Ring Utrecht heeft laten uitrekenen hoeveel meer stikstofdepositie er alleen al komt als de A27/A12 Ring Utrecht wordt verbreed.

Een ongewijzigde uitvoering van het plan om de Ring Utrecht te verbreden zorgt er voor dat op grote delen van de Veluwe meer stikstof neerslaat dan de snelheidsbeperking tot 100 km/u oplevert.

Vandaag beslist de Eerste Kamer over de stikstof-spoedwet van het kabinet waarin ook de uitbreiding van de A27 is opgenomen.

Elf misvattingen in het stikstofdebat

Het FD zet elf misvattingen rond het boerenprotest op een rijtje, geïllustreerd door infographics (€).

Hier zijn ze, het merendeel in tegenspraak met de algemene opinie van de  boerenknuffelaars:

1. Het aandeel van de landbouw in het bbp is niet 8,3%, zoals het LTO beweert, maar 1.4%

2. Minder boeren levert geen tekort aan voedsel op. De hoeveelheid door Nederlandse boeren geproduceerde eieren, vlees, zuivel, aardappelen, groenten en suiker is twee tot zevenmaal zo veel als wat Nederland eet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Henk Bleker is de veroorzaker van de stikstofcrisis

Gisteren zette Arjen Lubach op zijn eigen wijze nog een fijntjes uiteen dat Henk Bleker met het, tegen alle adviezen in, doorzetten van de PAS wetgeving de eigenlijke veroorzaker van de huidige stikstofcrisis. Dezelfde Henk Bleker die bij het protest van de boeren het podium pakte en enthousiast onthaald werd.

De boeren mogen best eens wat kritischer kijken naar wie ze uitnodigen. En dat gaat niet alleen over Henk Bleker. Ook met politici die het boerenprotest misbruiken om hun eigen stokpaardjes te bereiden zullen de boeren op de lange termijn een kat in de zak kopen.

Foto: Roel Wijnants (cc)

Boreale bullshit Baudet: Nee, het stikstofprobleem wordt NIET veroorzaakt door immigratie

Afgelopen donderdag vond het debat over de stikstofproblematiek plaats. Gezien het wanbeleid van de afgelopen decennia en de recente boerenprotesten een ingewikkeld dossier. Het lijkt daarom handig om hoofd van bijzaken te onderscheiden. Maar niet voor Baudet, die hier een uitstekende gelegenheid zag om nog wat meer wij-zij-denken te introduceren en het stikstofprobleem daarom koppelde aan immigratie. Wat maar weer bewijst dat als een discussie lang genoeg duurt, het uiteindelijk de schuld is van de moslim. Een Moswin dus, maar dat terzijde.

Baudets boreaalpraatjes werden lafjes weersproken door Geurts (CDA), door te beginnen over de grondwet en barmhartigheid. Helaas ging hij daardoor indirect mee met het verhaal van Baudet, en kon hij een minuutje of wat langer de boer op met zijn lachwekkende frame. En dat terwijl je op de klompen aanvoelt dat immigratie geen probleem kán zijn bij een crisis die voor bijna de helft door de landbouwsector wordt veroorzaakt.

En ja hoor, een korte zoektocht leverde onderstaande plaatje op:

RIVM: Herkomst Stikstof

De conclusie? Baudet zwijnt. Zelfs als je de meest hijgende en van de pot gerukte scenario’s van ‘demograaf’ Jan – eigen demo eerst – van de Beek erbij pakt, dan nog zal de invloed van deze nieuwe immigranten totaal insignificant zijn op onze totale stikstofdepositie.

Uitvoering stikstofbeleid kabinet vergt jaren

Op Foodlog een gesprek over de kabinetsreactie op de adviezen van commissie Remkes met Tjeerd de Groot (D66), Johan Vollenbroek van Mobilisation en Wim van Opbergen van de stichting Werkgroep Behoud de Peel die de Nederlandse stikstofregelgeving bij de Raad van State succesvol wisten aan te vechten, en de in stikstofzaken gespecialiseerde advocaat Paul Bodden (Hekkelman, Nijmegen). Waar Tjeerd de Groot stelt dat hij kan leven met de brief van het Kabinet, tonen de andere gesprekspartners zich beduidend kritischer. Rode draad in de reacties: er is nog veel onduidelijk en uitvoering van het kabinetsbeleid gaat nog jaren duren.

Quote du Jour | Niet de dupe van stikstofbesluit

Formule 1 moet niet dupe worden van stikstofbesluit.

Minister Bruno Bruins gaf in WNL op zondag aan dat de Formule 1 race op circuit Zandvoort volgend jaar niet de dupe mag worden van het stikstofbesluit van de Raad van State. En nog aangevuld met:

Heel Nederland kijkt ernaar uit en het zou fantastisch zijn als we ‘vroem’ horen op 3 mei volgend jaar.

Een dergelijk onnozelheid is een minister onwaardig. Door het stikstofbesluit zitten ca. 18.000 bouwprojecten in de knel. Met dergelijk onnozel gepraat over ‘vroem’ erkent Bruins dat hij het vertier van een paar Nederlanders belangrijker vindt dan echte problemen als een rem op de woningbouw, kustbescherming of investeringen in duurzame energiebronnen. Geneuzel over de Formule 1 ondermijnt het draagvlak voor een echte aanpak die werkt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Stikstofdepositie: onherroepelijk de PAS afgesneden?

Eerder dit jaar oordeelde de Raad van State dat de programmatische aanpak stikstof (PAS) niet als toe­stem­mings­ba­sis voor ac­ti­vi­tei­ten mag wor­den ge­bruikt. De Raad van State vond dat de PAS onvoldoende zekerheid bood dat de stikstofdepositie in Natura 2000 gebieden daadwerkelijk gaat dalen en daarmee dus ook onvoldoende bescherming bood aan natuurgebieden. Inmiddels heeft de rechter ook een streep getrokken door een bestaande en onherroepelijke vergunning. De rechter stelt: een vergunning die onder een verkeerde voorwaarde is verstrekt moet weer onder de loep worden genomen. Daarmee komen veel meer dan de 18.000 projecten waar NRC eerder over berichtte in de knel. Intussen is Mobilisation for the Environment, de milieuorganisatie die de PAS bij de Raad van State liet sneuvelen, acties begonnen tegen meerdere bestaande vergunningen.

Wat was de Programmatische Aanpak Stikstof (PAS)?

De PAS was het logische vervolg op het nationaal samenwerkingplan luchtkwaliteit (NSL). Toen begin van deze eeuw de luchtkwaliteit niet voldeed aan de Europese normen en de bouw daardoor stil viel werd het NSL in het leven geroepen. Doel was om projecten doorgang te laten vinden en tegelijkertijd maatregelen voor verbetering van de luchtkwaliteit door te voeren, die soms pas op termijn effect zouden hebben. In 2012 koos het Kabinet met de PAS dezelfde route voor de aanpak van de neerslag van stikstof in natuurgebieden (met name ammoniak en stikstofoxides). De Raad van State uitte in haar voorlichting met be­trek­king tot de Pro­gram­ma­ti­sche Aan­pak Stik­stof al haar bedenkingen. Zeven jaar later bevestigde de Raad van State dit in haar oordeel over het uiteindelijke wetsvoorstel. Verleende en onherroepelijke vergunningen zouden niet worden aangetast volgens de uitspraak van de Raad van State. Een recente uitspraak van de rechtbank van Oost-Brabant gooit dit laatste beetje zekerheid volgens Trouw aan diggelen. Verleende vergunningen die de beschermde natuurgebieden in gevaar brengen, kunnen weer worden ingetrokken, zo waarschuwen advocaten.

De strijd om Prins Stikstof is geopend

COLUMN - Pieter Derks kijkt eens kritisch naar de discussie over het stikstofdossier.

Die achterlijke schijtboeren met hun stinkende kutlaarzen moeten optiefen, had @D66 blijkbaar gezegd.

Er zijn plekken waar links van de snelweg een stuk natuur ligt, en rechts van de snelweg een stuk natuur ligt. Dan denk je: Je ziet toch dat hier een snelweg loopt?!

Voor een diepgaandere analyse, zie ook: “Bezinning nodig na uitspraak Programmatische Aanpak Stikstof”.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Stikstofoxiden

De Raad van State had het weer eens niet begrepen, mopperde de minister. De vaderlandse usance bij overtredingen van de milieuwetgeving was immers dat je die tijdelijk gedoogde, zodra het geld ging kosten. Iets met ‘compenseren in de toekomst’. En nu was er ineens een uitspraak die keihard de uitstoot van stikstofoxiden aan banden legde. Alsof die arme boeren er iets aan konden doen dat hun varkens zoveel stront produceerden. Bij geluid rondom Schiphol snapte de Raad tenminste wel wat haar rol was.

De minister zuchtte. Welke noodgreep was er nog denkbaar om te zorgen dat de stikstofoxiden er feitelijk nog wel waren, maar in een voor de Raad acceptabele papieren werkelijkheid niet? Bijvoorbeeld omdat je stelde dat de mestproductie toegerekend zou moeten worden aan de plek waar de varkens uiteindelijk werden opgegeten. De hand ging naar het papier. “Voorstel Europees systeem voor handel in emissierechten stikstofoxiden.”

Volgende