Voorpagina

Zoekresultaten voor

'privacy'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Subsidiespons klaagt: goede schrijvers te duur!

, door

Alarm in de Volkskrant vandaag: De samenstellers van de “sociaal-liberale” website Pluspost halen niet de bezoekersaantallen waar ze een jaar geleden op hadden gehoopt. Hoofdredacteur Grimbert Rost van Tonningen weet wel hoe hij die cijfers omhoog kan krijgen.
“Met bekende namen die voor je site gaan werken, ik heb hier een lijstje liggen. Maar dat kost geld, waarvan het de vraag is of het wordt terugverdiend. Dan ben ik toch te veel zakenman om het te doen.”

Een zakenman is Rost van Tonningen zeker, als je in gedachte houdt dat hij kort geleden maar liefst 170.200 (ik zeg honderdzeventig duizend tweehonderd!) euro van het Stimuleringsfonds voor de pers kreeg om zijn website op te zetten. Hij kreeg al eerder een zakcentje, maar da’s een ander verhaal.
Kennelijk moest de hoofdredacteur al zoveel investeren in zijn site (“zo’n website opzetten, kost tonnen“), dat er geen geld meer is voor een columnpje van een topopiniemaker.
Uit het artikel blijkt ook dat een andere “opiniewebsite”, Welingelichte Kringen, binnenkort bij het Stimuleringsfonds op de stoep staat om de diepe zakken gevuld te krijgen.

Welnu, dat liberale gepiep kennen we zo onderhand wel. Nu Hilversum volgend seizoen de rechtse klaroen weer laat schallen, moet het op internet maar eens tijd worden voor een goed, gesubsidieerd links-liberaal geluid. Sargasso wil die 170.000 van het Stimuleringsfonds ook wel. Dan beloven wij regelmatige breakingnews updates van onze correspondenten in Zuid-Amerika, New York, Moskou, Antwerpen, Afrika en Azië, een full-time onderzoeksjournalist privacy en kamerstukken, dagelijkse cartoons, het vakkundig afbranden van klimaatsceptici, jaarlijkse updates van vrolijk dansende IJslandse meisjes en veel ruimte voor opinie en debat. We beloven een hoger lezersaantal dan Pluspost en Welingelichte Kringen samen en tien keer grotere impact op de publieke opinie. En we huren geen dikbetaalde beroemde stukkieschrijvers in.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nieuwe bloggers bij Sargasso

, door

sargasso logo Sargasso heeft onlangs twee nieuwe bloggers verwelkomd: Eetschrijver en Dimitri Tokmetzis. Bij deze stellen zij zich aan u voor:

Dimitri Tokmetzis
Ik ben een freelance journalist en woon in New York. Ik schrijf veel over privacy en probeer dat onderwerp zo breed mogelijk op te pakken. Ik kijk niet alleen naar wat voor persoonsgegevens worden verzameld, maar vooral waarom we dat doen, wat met die gegevens gebeurt en wat voor gevolgen dat heeft voor mens en maatschappij. Daarover – en over alles wat me verder voor de voeten geworpen wordt – zal ik op Sargasso schrijven. Verder, ik ben 34, half-Grieks (als het op eten aan komt), half-Nederlands (als het op schaatsen aan komt), groot fan van de Amerikaanse kwaliteitsjournalistiek, gelukkig getrouwd en blij met al het geklaag, geblunder en geneuzel in Nederland, Europa en de VS: dat is een onuitputtelijke bron van stukjes.

Eetschrijver
Eetschrijver is van beroep eetschrijver, een woord dat overigens nog niet bestond toen hij besloot zich zo te noemen. Zijn eerzuchtige kant heeft de stille hoop dat het ooit de Van Dale haalt, maar dat terzijde. Veel eetschrijvers bespreken restaurants of schrijven recepten. Dat doet Eetschrijver sporadisch ook, maar meer nog houdt hij zich bezig met kritische beschouwingen van fenomenen uit de wereld van ons dagelijks voedsel. Omdat grote adverteerders dat meestal niet leuk vinden, is hij nooit te vinden in grote eetbladen. Wel elke werkdag op zijn eigen blog Eetschrijven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Beste NS, mag ik even vangen?

, door

Leeg SpoorGeachte heer Meerstadt,

Mag ik even vangen?

Sorry, ik val met de deur in huis. Laat ik anders beginnen. Als president-directeur bent u verantwoordelijk voor de invoering van de OV-Chipkaart voor de NS. Ik wil er best eentje hebben, want dat gehannes met strippenkaarten en papieren vervoersbewijzen is ook niet alles.

Er is echter een aantal zaken dat ik niet zo goed begrijp.

U wilt alle reisgegevens in een grote databank stoppen. Dat is voor de financiële afhandeling en ik begrijp dat dat moet. Maar u gaat veel verder. U stopt al mijn reisgegevens jarenlang in een marketingdatabank. Hoe lang, daar heb ik nog geen duidelijk antwoord op kunnen vinden.

Op uw site schrijft u: ,,Afgeleide reisgegevens, zoals reisfrequentie, voorkeurstations en -trajecten, de verstreken tijd sinds uw laatst gemaakte reis en of u binnen of buiten de spits reist, gebruiken wij voor relatiebeheer en om u te informeren over voor u relevante diensten en producten. ’’

Laat ik helder zijn: op uw reclameboodschappen zit ik niet te wachten. Ja, ik ben zo’n zeurpiet met een ‘nee-nee’ stikker op mijn brievenbus. Onlangs kreeg ik al ongevraagd een mail over treinen die niet konden rijden vanwege 1,5 cm sneeuw. Nou dat was wel duidelijk hoor. Ik weet overigens zeker dat ik mijn mailadres nooit aan uw organisatie heb verstrekt. Van spam ben ik niet gediend.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ANWB-enquête is een quiz

, door
ANWB-leden bordje (Foto: Flickr/FaceMePLS)

Opinie-wetenschapper en WRR-lid Will Tiemeijer stelt gisterenochtend in de NRC-next en op Radio1 (vanaf 7u10) dat de ANWB-enquête slecht is opgezet. Zijn kritiek richt zich op drie punten: hij trekt vooral mensen met een extreme mening, de vragen zijn moeilijk en soms onduidelijk. Neem nu bijvoorbeeld deze vraag:

Het OV is geen alternatief in de spits omdat het nu overvol zit.

Volgens Tiemeijer zegt het antwoord op deze vraag meer over wat mensen denken over het OV, dan over de wenselijkheid van het rekeningrijden. Hij zegt zelf altijd genoeg ruimte in de trein te hebben. Prima, maar dan reist hij zeker niet op mijn traject. En hier draait het wel om: de enquête is vooral een peiling over de perceptie van mensen over de mobiliteit en in zekere zin test het daarmee ook hoe rationeel mensen tegen het vraagstuk aankijken. Op de radio werd de volgende vraag te moeilijk genoemd:

Het is oneerlijk dat mensen die veel rijden, bij voorbeeld voor hun werk, het voordeel verliezen wat ze nu van een vaste belasting hebben.


Als dat te moeilijk is, dan kun je je afvragen of de respondenten überhaupt wel bevoegd zijn om hun mening over dit onderwerp te geven omdat dit nu juist het hart van de zaak raakt. De ANWB zou bij deze vraag de keuzemogelijkheid ‘ik snap de vraag niet’ moeten aanbieden, en als iemand die aanklikt de volgende reactie geven: ‘Bedankt voor uw mening, maar hij doet niet ter zake.’ Tiemeijer noemt de vragenlijst een kruising tussen een beleidsnota en een enquête omdat er veel uitleg tussen de vragen zit. Maar dat lijkt me juist een goede zaak: mensen worden gedwongen om zich in de zaak te verdiepen en over deel-[i]issues[/i] hun mening te geven. Wie dat niet kan, of alleen maar ‘voor!’ of ’tegen!’ wil roepen, verdient het ook niet om naar zijn mening gevraagd te worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Afschaffen, bestrijden, aanpakken, verbieden

, door

partijen langs de meetlat van repressie versus spontaniteitLijstjes en grafiekjes prikken politieke praatjes mooi door. Uit het fraaie overzicht van Steeph over het stemgedrag van partijen over privacygevoelige onderwerpen, blijkt dat bij D66 tussen woord en daad een flink gat gaapt. De privacybarometer maakt in één klap inzichtelijk dat je voor privacybescherming niet bij het CDA moet zijn.

Nu is er ook een overzicht van hoe verschillende partijen met veiligheid omgaan, vaak de bron van veel privacy-problemen. In het hoofdstuk De Politieke Strijd Om Veiligheid in het boek Omstreden ruimte: over de organisatie van spontaniteit en veiligheid (Jaarboek TSS, Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken) heeft een aantal auteurs zich vastgebeten in de verkiezingsprogramma’s sinds 1946.

Ondanks dat de Nederlandse burger zich steeds veiliger voelt en ook steeds veiliger is, is openbare orde inmiddels hét verkiezingsthema geworden. De VVD begon zich eind jaren zeventig als eerste op te profileren. De middenpartijen volgden in de jaren tachtig. Onder de partijen bestaat consensus dat veiligheid een groot goed is dat door de overheid gegarandeerd moet worden.

Daarna lopen de lijnen uiteen. De onderzoekers brengen de partijen onder in twee groepen, die de links-rechts verdeling achter zich laat. De eerste groep is van de strict fathers ‘die een wereld vol gevaren waarneemt en de orde wil handhaven door krachtig in te grijpen, ons allemaal dwingende regels op te leggen en ons onmiddellijk willen straffen bij een overtreding’. De andere groep is die van de nurturing parent ‘die uitgaat van de goede wil van iedereen en die mensen wil stimuleren de eigen verantwoordelijkheid waar te maken door ruimte te scheppen voor spontane  ontwikkeling en zelfregulering.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Censuur in China, censuur thuis

, door
Google & China (Foto: Flickr/thelampnyc)

Door te dreigen met vertrek uit China heeft Google de partijleiding van de Volksrepubliek een stevige uppercut gegeven. Na een jaar vol privacyzeperds, doet Google eindelijk zijn motto gestand: Don’t be evil (al leidt zijn vertrek nu ook weer niet tot zoveel bedrijfsschade). Iedereen juicht. Stel nu dat andere bedrijven, wier systemen ook zijn gehacked, volgen? Dat zou nog eens een fraaie overwinning kunnen worden voor het vrije woord. Alleen al de reputatieschade?

Nu we toch allemaal aan het juichen zijn, laten we dan ook even kijken hoe heter in de keurige democratieën aan toe gaat. Want we wijzen telkens met het vingertje naar kwaadaardige regimes als Iran en China, maar dat neemt niet weg dat de kiemen voor censuur ook hier worden gelegd.

Neem de keurige democratie Australië. Daar ligt het voorstel op tafel om een filter aan te leggen dat niet alleen kinderporno van het eiland moet houden, maar ook andere content kan blokkeren, zoals informatie over drugs, euthanasie of nogal heftige porno. Saillant is dat de overheid niet wil dat de lijst met de te blokkeren sites openbaar wordt. Australiërs weten dus dat er geblokkeerd wordt, maar niet wat. Ook dichter bij huis staat zo’n kinderpornofilter in de stijgers. In Nederland wordt momenteel aan een lijst gewerkt.

Die filters zijn zeer problematisch. @michonnet schreef onlangs op Sargasso het volgende daarover. Overheden blokkeerden lukraak informatie die zij zelf niet geschikt achtten, maar maakten ook vele fouten tijdens het blacklisting proces. Zo stond op de Australische blacklist een onschuldige website van een tandarts. Ook Nederlandse websites verschenen op de gelekte blacklists. Daaronder een groot aantal reguliere pornografische sites, maar ook een site van een bedrijf dat opleidingen voor heftruckchauffeurs aanbiedt. De samenstelling van de blacklists is dus een heikel punt. De gewenste transparantie staat op gespannen voet met de noodzaak de inhoud van het blacklisting proces en de blacklist zelf niet openbaar te maken. Het proces en de lijst, dat volgens overheden strikte afscherming vereist, is oncontroleerbaar en kan derhalve gemakkelijk tot misbruik leiden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dan maar klein verzet

, door

Geen vingerafdruk, geen burger,,Ik zal het over drie weken zonder identiteitsbewijs moeten stellen omdat ik weiger mijn vingerafdrukken af te geven voor een centrale database’’. Daniël, een 20-jarige student, stuurde me eind november een e-mail waarin hij zijn verzet aankondigde. Er is echter maar zoveel dat je kunt doen. Dan maar klein verzet.

Daniël staat voor een moeilijke keuze, schrijft hij.  ,,Ik word gedwongen ofwel mijn lichamelijke integriteit en het recht op privacy te laten schenden op onduidelijke en wellicht onrechtmatige gronden. Of ik kan niet voldoen aan de officieuze identificatieplicht in Nederland. Want waar kan de burger terecht zonder ID? Ik kan dan bijvoorbeeld mijn studie niet voortzetten, geen verzekeringen en/of leningen afsluiten en niet de grens over. Of ik moet mijn lichaam te verminken door mij te ontdoen van mijn vingerafdrukken.’’

Daniël besluit om die laatste stap maar niet te nemen en een bezwaarschrift in te dienen. ,,Gisterochtend ben ik bij het gemeentehuis langs geweest. Men had dit nog niet eerder meegemaakt. Bij de receptie werd mij gevraagd waarom ik toch geen pasfoto had meegenomen (alsof ik die nu nodig had), en bij de betreffende balie moest er iemand bijgehaald worden om de procedure te bevestigen.

,,Ze worden nu nog niet landelijk opgeslagen hoor, alleen in de gemeente.’’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het naakte kind (8) ? Gelukkigste kinderen ter wereld

, door

GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Dit stuk is van Dimitri Tokmetzis, een journalist die op zijn weblog over privacy, controle en toezicht in Nederland en daarbuiten schrijft. Dit is het achtste en laatste deel in de serie. Lees ook deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6 en deel 7.

Naakte pop (Foto: Flickr/a visual invasion)

Tot slot moeten we ons afvragen of het echt zo slecht gesteld is met onze kinderen. De verhalen van het Rowena en Rochelle Rikkers, Savanna de Jong en het Maasmeisje suggereren van wel. Ook de volgende cijfers zijn schrikbarend. Ze zijn afkomstig van Jo Hermanns, deeltijd hoogleraar opvoedkunde aan de Universiteit van Amsterdam en bijzonder hoogleraar van de zeer prestigieuze Kohnstammleerstoel.

Nog meer cijfers: één op de elf kinderen volgt een vorm van speciaal onderwijs. Ongeveer veertien procent van alle kinderen krijgt één of andere vorm van extra hulp of ondersteuning. Daarnaast zijn er ook nog vele kinderen die niet in de hulpverlening terechtkomen, maar wel gebruik maken van persoonsgebonden budgetten, lokale projecten, ‘rugzakjes’, of een ander programma waar geen doorverwijzing of indicatie voor nodig is en die dus niet geregistreerd worden.

Toch komt hij tot de conclusie dat het zo slecht nog niet gaat met de jeugd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overheid eist toegang to woning

, door

Dat het huidige kabinet graag een kijkje achter de voordeur neemt is weinig nieuws. Dat het miljoenen Nederlanders aan controlebezoeken wil onderschikken is dat wel. Volgens een wetsvoorstel dat in behandeling is bij de Tweede Kamer moeten uitkeringstrekkers ambtenaren voortaan de woning binnenlaten, zelfs wanneer zij niet van fraude of enig misdrijf worden verdacht.

De regeling gaat niet slechts op voor bijstandsgerechtigden; ook weduwen en weduwnaren, wezen, arbeidsongeschikten en gepensioneerden vallen onder de wet alsmede de kinderbijslag. Wordt de ambtenaar toegang geweigerd dan mag de kinderbijslag zonder slag of stoot worden ingehouden. De overige uitkeringen worden in zo een geval nog slechts voor de helft uitgekeerd. Gemeenten, de Sociale Verzekeringsbank en het UWV mogen zelf bepalen wanneer zij toegang tot iemands woning wensen. Er komt geen gerechtelijke instantie aan te pas.

Het kabinet acht de wet noodzakelijk om “het draagvlak van sociale voorzieningen” onder de samenleving te behouden. Er moet een “preventieve werking” van uitgaan. De regering verwacht dan ook niet meer fraudeurs op te sporen. Immers, in geval van verdenking mogen ambtenaren reeds over de vloer komen.

Vanzelfsprekend zou een wet als deze een grove inbreuk betekenen op het huisrecht en de privacy van burgers om maar te zwijgen van het totalitaire karakter van enige regelgeving die burgers bij voorbaat als verdachten behandeld.

Vorige Volgende