ANALYSE - Een proef met de vrije-inloopbijstand is de ultieme lakmoesproef voor het huidige sociale stelsel.
Momenteel staat een heel aantal gemeenten te trappelen om proeven te doen met ‘het basisinkomen’. In veel gevallen zijn GroenLinks en D66 de aanjagers daarvan. Waar bij D66 vooral de lokale afdelingen warm lopen voor dit idee en het landelijk kader zich daarvan distantieert, heeft bij GroenLinks ook het landelijk kader zich voor dit soort experimenten uitgesproken.
Neem de term basisinkomen’ hier trouwens met een korrel zout. Het gaat hier meestal om proeven met mensen in de bijstand, die vrijgesteld worden van alle plichten, en de mogelijkheid krijgen om bij te verdienen. Vaak wordt aan dat bijverdienen dan een maximum gesteld, maar niet in alle gevallen.
Een beperkte groep
In veel gevallen gaat het hier bovendien niet om het gehele bijstandsbestand, maar om een beperkte groep hieruit. Dit krijgt een wetenschappelijke rechtvaardiging mee. Een goede wetenschappelijke proef kent immers een controlegroep. Men gaat kortom secuur te werk.
De belangrijkste reden voor die voorzichtigheid is echter vooral politiek. Een dergelijke proef staat namelijk haaks op de gedachte achter de participatiewet, die momenteel juist wordt uitgerold, en waarvan het idee is dat mensen in de bijstand juist zoveel mogelijk geprikkeld en aan het werk gezet moeten worden. De proeven gaan daarmee recht tegen de huidige politieke tendens in.
De werking van het soort prikkel- en dwangtrajecten die de participatiewet beoogt te verhevigen is echter nooit aangetoond, en vaak is beweerd dat dit soort zaken juist averechts werken bij het activeren van mensen. De resultaten van de ‘proeven’ staan dan ook eigenlijk al vast. Uit verschillende onderzoeken buiten Nederland is al gebleken dat mensen die een uitkering om niet krijgen en zelf de controle houden over hun eigen ontwikkeling productiever, welvarender, gezonder en gelukkiger worden. Het is niet te verwachten dat de conclusie zal zijn dat Nederlanders een andere diersoort zijn dan andere mensen.
Daarbij zal deze bijstand relatief goedkoper blijken te zijn, omdat er geen ambtenarenapparaat wordt ingezet om mensen te controleren of te prikkelen. Het gaat dan om een bezuiniging van ongeveer een vijfde tot een kwart van het totale budget van de bijstand.
Om een idee te geven: de bezuinigingen die worden ingeboekt met de participatiewet bedragen nog geen tiende van dit bedrag. We praten dus niet over klein bier.
Toch is er het gevaar dat deze proeven aan hun eigen succes ten onder gaan. Waarom?
Uitstroom
Om te beginnen is er het gevaar van sommige proeven die worden opgezet zonder verdienplafond, en dus zonder mogelijkheid tot uitstroom uit de bijstand. Deze proeven hebben uiteindelijk weinig toekomst. De proefpersonen zullen immers altijd geld blijven kosten, en bovendien oneerlijke concurrentie vormen voor mensen die buiten de bijstand proberen de eindjes aan elkaar te knopen.
Het is ook geen goede simulatie van het basisinkomen, want in een echt stelsel met een basisinkomen zouden de mensen meer belasting betalen dan in het huidige stelsel.
Veel interessanter zijn daarom de proeven die wel rekening houden met uitstroom. Proefpersonen met een ‘basisinkomen’ leveren dan in naarmate zij meer verdienen. Dat hoeft niet één op één te zijn, maar om geen oneerlijke concurrentie te vormen zal iemand met een ‘proefbasisinkomen’ in ieder geval nooit méér zal mogen verdienen dan het minimumloon.
Hier is natuurlijk nog steeds geen sprake van een experiment met een echt basisinkomen, maar met een andere aanpak van de bijstand. Een aanpak die op zich echter al zeer interessant is.
Instroom
Deze controlevrije bijstand wordt echter nog niet volledig getest als er in de proef niet ook een manier is om in te stromen. De controles en verplichtingen van ons huidige stelsel en de participatiewet zijn er namelijk niet alleen op gericht mensen uit de bijstand te krijgen, maar ook om ze er uit te houden.
De belangrijkste vraag met deze vorm van bijstand is dan ook: wat er zal er gebeuren als mensen zelf kunnen kiezen voor het rondkomen van deze bijstand of niet?
Om die vraag te beantwoorden zou een proef gedaan moeten worden met een vrije-inloopbijstand: een bijstand voor iedereen die onvoldoende inkomen heeft naar bijstandsnormen, en die geen aanspraak kan maken op andere vormen van sociale ondersteuning. Wie om welke reden dan ook onder de bijstandsnorm komt, kan zijn inkomen via de bijstand laten aanvullen. Naarmate bijstandsgerechtigden meer inkomen vergaren, stromen zij dan weer uit.
Angst
De angst zal er zijn dat de begroting van de gemeente in zo een geval al snel explodeert, omdat mensen die nu buiten de bijstand vallen massaal zullen toetreden. Maar is die angst terecht?
Iemand met een goed betaalde baan zal niet snel kiezen voor een inkomen op bijstandsniveau, met een beperkte mogelijkheid tot bijklussen. Zeker niet wanneer het een experiment betreft. Degenen die daarvoor zullen kiezen, laten een goed betaalde vacature achter, die in deze tijden van arbeidsschaarste in de meeste gevallen wel weer opgevuld zal kunnen worden. Daar zit dus niet het gevaar.
Groter is het gevaar dat mensen die nu in een ongunstigere sociale voorziening zitten zouden willen overstappen. Die route zou afgesloten moeten worden, tenzij er budget overgeheveld wordt.
Het grootste gevaar is echter dat mensen die nu al nauwelijks of niet de eindjes aan elkaar kunnen knopen en buiten de bijstand vallen massaal zullen toetreden. In ons land zijn momenteel ongeveer een half miljoen werkende mensen die rond moeten komen van een minimumloon of lager. Wanneer deze mensen massaal zouden kiezen voor de ontspannen bijstand, groeit het totale bestand snel: we spreken dan over een verdubbeling van het bestand.
De kans dat al deze mensen dat allemaal doen is echter klein, zeker wanneer het een (tijdelijke) proef betreft. Tegelijkertijd laten de mensen die daarvoor kiezen weer werk achter, werk dat veel mensen die in de nieuwe bijstand zitten wellicht graag part-time zullen verrichten om hun inkomen te verbeteren. Baten die gedeeltelijk weer zullen terugvloeien in de gemeentekas.
Er ontstaat hierdoor een interessante dynamiek. Het werk dat de intredende werkende armen deden zal beschikbaar komen voor alle bijstandsgerechtigden als vorm van aanvulling van de bijstand, waardoor ook weer mensen gedeeltelijk uit zullen treden.
Er is bovendien binnen de gemeentebegrotingen een zekere speelruimte om zo een proef te nemen. Omdat de ontspannen bijstand uiteindelijk veel goedkoper is in de uitvoering, zal de totale uitgifte aan uitkeringen met een kwart kunnen groeien zonder dat de bijstand in totaal meer geld kost.
Opzet
Bovenstaand is natuurlijk nog zeer theoretisch. De enige manier om erachter te komen wat werkelijk zou gebeuren met een vrije-inloopbijstand is de proef daadwerkelijk te laten plaatsvinden.
Zo een proef zou gefaseerd opgezet kunnen worden, door controles en trajecten langzaam af te bouwen, terwijl de instroom stap voor stap vergemakkelijkt wordt.
Deze proef zou goed gemonitord moeten worden. Er zal gekeken moeten worden naar de instroom uit banen en andere uitkeringen naar de nieuwe bijstand, en naar wat er vervolgens met die ‘vrije plaatsen’ gebeurt. Naar of er nergens arbeidsschaarste ontstaat, en in hoeverre het gebruik van andere vormen van ondersteuning afneemt.
Redenen te over
Er zijn redenen te over om zo een proef te nemen.
Eerdere proeven met ‘gratis geld’ beloven veel goeds: een betere armoedebestrijding en een krachtige impuls voor de mensen in een afhankelijke situatie om meer ondernemend en sociaal actief te worden. Tegelijkertijd is er veel winst te behalen door te bezuinigen op werk dat nu wellicht overbodig of zelfs contraproductief is.
De proef is daarbij een lakmoesproef voor ons huidige sociale stelsel. De prikkel- en re-integratie-industrie kost miljarden, maar het effect daarvan is nooit aangetoond. Een proef met een ontspannen bijstand is de enige manier om te kijken of we niet al decennialang bezig zijn met rituelen die niets toevoegen.
Reden genoeg dus om voor een landelijke proef met de bijstand te pleiten. Het liefst op te zetten in een grote stad: Groningen, Nijmegen, Amsterdam, of zelfs alle drie. Tilburg, Almere en Rotterdam gelden dan als controlegroep.
Reacties (31)
Waarom zouden Tilburg, Almere en Rotterdam een goede controlegroep zijn? Je kunt dit soort experimenten alleen dubbel-blind doen, als je er tenminste conclusies uit wilt kunnen trekken. En dan moet je bij voorkeur ook van te voren de verwachtte effecten aangeven en de manier waarop je die gaat toetsen.
Maar het is natuurlijk helemaal geen wetenschappelijk experiment: het is een poging om een politieke agenda door te drukken.
Het was jarenlang volstrekt normaal dat mensen in de bijstand mochten bijverdienen. Ze mochten 1/3 van wat ze extra verdienden, houden. Dat stimuleert werken, ook al is het part time of tijdelijk. Ergens in de jaren 90 is dat afgeschaft, om mij nog steeds duistere redenen. Want je straft en demotiveert mensen die deels aan het werk zijn. Blijkbaar tellen alleen voltijdsbanen.
Zo nieuw zijn deze “experimenten” helemaal niet en met het basisinkomen hebben ze eigenlijk maar weinig uit te staan. Maar het is een hippe term in bepaalde kringen, he.
Ik zou zeggen dat een proef gedoemd is te mislukken: ze weerspiegelt nooit de werkelijkheid, waarin iedereen een basisinkomen heeft met de daarbij horende effecten.
Een select groepje met een basisinkomen ipv uitkering, heeft geen weerslag op de overigen die dat basisinkomen bij elkaar verdienen.
Hoe de arbeidsproductiviteit verloopt als iedereen een basisinkomen heeft, is daarmee absoluut niet te voorspellen. Stel dat die sterk lager wordt, dan is dat een grote bom onder het basisinkomen van iedereen.
@2: In de bijstand mag nog steeds bijverdiend worden: 25 % van het verdiende bedrag met een maximum van 192 euro mag worden behouden.
@4 moet je dus wel elke maand een print maken van je giroafschriften en opsturen naar de gemeentelijke dienst. Opdat zij al het teveel ontvangen bijstand kunnen verrekenen.
lekker is dat. want waar gaan al mijn bijstandsvriendinnetjes die de arbeidsmarkt uit gediscrimineerd zijn en door een gebrek aan ervaring alleen nog maar vrijwilligerswerk zullen hebben, waar gaan zij printen? Inderdaad bij mij. >:-( In plaats van dat ze een beetje voor zichzelf opkomen en de gemeente proberen wijs te maken dat elk jaar 100 a4tjes aan bewijs opsturen voor in totaal 120 ecu per jaar bij de beesten af is.
Dat het geld bespaart blijft natuurlijk onzin. Er komen veel meer bijstandsgerechtigden bij, naast de bovengenoemde groep, huisvrouwen, studenten, etc , etc. Of je nu moet controleren of iemand met een bijstandsuitkering bijklust of dat je moet controleren of iemand met een basisuitkering onder zijn limiet bijklust, en waarbij je tegelijkertijd veel meer “klanten” hebt spaart geen geld uit. Je hebt eerder een ploeg extra ambtenaren nodig om al dat bijklussen bij te houden en te bepalen hoeveel je daarvan terugkrijgt en wanneer je als nog echt aan het werk bent. Bovendien wil je dan nog steeds mensen met een basisuitkering liever aan het werk helpen, want dan leveren ze de gemeenschap netto geld en productiviteit op, waarmee je de andere basisuitkeringen weer kan financieren.
Het wegvallende werk zal deels opgevangen worden door bijklussende basisuitkeringstrekkers, maar voor een groot deel worden overgenomen door mensen uit lage lonen landen, waarvoor onze lagere inkomens nog wel aantrekkelijk zijn om voor te werken, dat gebeurt nu al deels. Netto minder inkomsten voor de staat dus, die weer ergens anders weggeplukt moet worden en zo de koopkracht schaadt. Dat wegplukken kost op zich overigens ook weer geld aan extra belastingmaatregelen.
Dat mensen van gratis geld welvarender worden lijk me evident. Of je uiteindelijk gezonder en gelukkiger wordt van de hele dag thuis op de bank zitten lijkt me heel discutabel. De hele dag fysiek bezig zijn en sociale contacten hebben met collega’s is voor de meeste mensen best positief, we blijven nog altijd groepsdieren. In gemeenschappen met grote werkeloosheid is men over het algemeen ook niet erg gelukkig en gezond en of dat nu plotseling wel zo wordt als een paar kleine verplichtingen zullen vervallen en je uitkering een ander naampje krijgt lijkt me erg sterk.
Kortom het blijft een heel duur en vrijwel onhaalbaar plan, wat helemaal niets toevoegt aan het huidige sociale stelsel.
@1: Dubbel-blind?! Hoe wil je zo’n experiment in hemelsnaam dubbel-blind doen? Dubbel-blind is een methode uit medisch onderzoek waarbij patiënten noch de toedienende dokters weten of de pil die ze innemen het werkzame stofje bevat of niet. Maar je wilt hier testen of mensen hun gedrag veranderen als ze weten dat ze niet meer zo gecontroleerd worden en meer van hun extra inkomen kunnen houden. Hoe je mensen kunt laten weten dat ze niet meer gecontroleerd worden zonder ze te vertellen dat ze in de groep zitten van mensen die niet meer gecontroleerd worden is mij een raadsel.
Ik heb ook niet zo’n vertrouwen in de wetenschappelijkheid van deze experimenten, maar je wel reëel blijven in je eisen aan de opzet.
@4:
Voor maximaal zes maanden. Dit noemt men de “vrijlatingsregeling” (zoek maar op). Na die periode wordt je loon gewoon weer 100% gekort op je uitkering.
Hou er ook rekening mee dat gemeenten dit soort regelingen allemaal op hun eigen manier interpreteren. Bij sommige gemeenten moet je de vrijlatingsregeling apart aanvragen. Moet je er dus voor op gesprek komen.
Ja dat is de vraag die eigenlijk gesteld moet worden.
Want naast dat bijstandsvriendin elke maand postzegels en enveloppen moet kopen voor steeds gemiddeld 15 slecht geprinte a4tjes, moet er ook een ambtenaar zijn die de enveloppen bezorgt op de juiste afdeling, een die de enveloppen opent, een die de brieven sorteert, een die nagaat wat Mw. ontvangen heeft en wat er nu onterecht aan bijstand is uitgekeerd, een die de vernieuwde factuur in rekening brengt op de volgende uitkering, een die klaarzit met juridisch advies als Mw. gaat klagen over de printkosten en natuurlijk nog 10 die dit allemaal managen in verschillende lagen, in schaal 18.
Laat die mensen een boompje planten en managen! Daar hebben we meer aan en dan compenseren we al die bomen die zo vernietigd worden ook een beetje.
@1: Politiek en wetenschap zijn nooit vrienden. Als het experiment zo wordt uitgevoerd als hierboven beschreven echter dan worden de regels van de wetenschap beter in acht genomen dan ooit bij veranderingen in de sociale zekerheid gebeurd is. Daar lijkt het me eens tijd voor.
Natuurlijk zit er een politiek idee achter, maar ik ga graag de uitdaging aan te bewijzen dat ik gelijk heb met de theorie.
Tilburg, Rutterdam en Almere zijn gemeenten met een redelijk rechts college die sowieso al niet geneigd zijn om zoiets in te stellen. De gemeentes die ik noem als experiment kennen allen een raad die daar wel oren naar heeft.
@2: Wat ontbreekt is dat bij veranderingen nooit een goede vergelijking is gemaakt. Dat kan ook niet, als alle gemeenten tegelijk iets anders gaan doen. Dan heb je altijd dat macro-economische effecten de verklaring kunnen zijn voor de veronderstelde effecten.
@3: Er wordt ook geen basisinkomen onderzocht, maar een andere manier van bijstand. Wel onderzoekt het een claim van tegenstanders van een basisinkomen: dat mensen met een laag inkomen met een basisinkomen zouden stoppen met werken.
@4: Dat is volgens mij per gemeente verschillend.
@5: Dat is inderdaad de pest: bij gemeenten waarbij bijverdienen mag, is het zo een gedoe met bonnetjes en terugvorderingen, dat bijwerken sowieso niet slim is. Tenzij je als bijstandsgerechtigden sterke inkomensschommelingen aankan. Maar daarvoor zit je dus niet in de bijstand.
@6: Dat zijn geen extra kosten die je hier beschrijft. De grootste bezuiniging zit hem in de re-integratiewerkzaamheden. Die beslaan afhankelijk van de gemeente ongeveer één vijfde van het hele bijstandsbudget. De controleambtenaren blijven, maar dat is nu al een fractie daarvan.
Een vlucht naar lage lonenlanden ben ik niet bang voor. Er is geen reden aan te nemen dat dit sneller gebeurt dan nu al het geval is in de nieuwe werkelijkheid die ik schets. Niet alles kan bovendien uitbesteed worden. Je kan bijvoorbeeld geen schoonmaakwerkzaamheden uitbesteden aan lage lonenlanden. De meeste banen die minimumloon betalen komen op dat soort werkzaamheden neer.
Het grote verschil met het uitkeringsstelsel nu is dat mensen een grote vrijheid winnen ten opzichte van de situatie nu. Dat is wel even iets anders dan “een naampje”. Misschien had ik verder wat cijfers toe moeten voegen over hoeveel armoede kost. Mensen die hun rekeningen niet kunnen betalen bijvoorbeeld, kosten de samenleving volgens het Nibud jaarlijks 11 miljard. Dat is een bedrag dat vergelijkbaar is met het totale bijstandsbudget.
Verder zou ik de uitdaging graag aangaan.
@7: Men hoort eens een term… Het goede aan wetenschap is dat iedere vorm van proefnemen weer aan te vallen en te verbeteren is. Maar een proefneming zoals ik hierboven voorstel, zo secuur is de politiek in het verleden nog nooit te werk gegaan in het onderzoek naar de effecten van maatregelen. Het zou een flinke stap in de goede richting zijn. We geloven nu in een illusie, dat het prikkelen en beboeten van mensen ook werkelijk helpt. Alle onderzoeksresultaten die er zijn wijzen in de omgekeerde richting… Laat het maar eens manifest worden, in wat voor moderne volksverlakkerij wij al die jaren geloofden.
Gisteren plaatste ik op Joop.nl trouwens een column over de andere kant:
http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/32408_de_regendans_van_maarten_struijvenberg/
@1, het is ook wel lekker makkelijk – experimenten op deze schaal kunnen nooit op dubbelblind niveau worden uitgevoerd. Dus dan hoeft er nooit meer wat veranderd te worden want het voldoet toch niet?
Die passiviteit lees ik vaker. Zoang het niet perfect is, en ergens nog maar een mogelijke tekortkoming heeft tov van het ideaal, is het niet goed, en moesten we het misschien maar helemaal niet doen.
Om vervolgens te moeten constateren dat de situatie er niet beter op wordt. Verbazend.
Het valt me sowieso altijd op dat als ik hier een lekkere tirade voer over het beleid van Klijnsma de plusjes me om de oren vliegen. Een alternatief bedenken stuit meestal maar op cynisme. Wie als columnist echt succesvol wil worden, gaat dus lekker naggen. Dat geldt ook voor politici. Kunnen we lekker met zijn allen klagen hoe slecht het wel niet is, allemaal ;).
@7: Ja, dat is het hele probleem, he. Dat gaat dus bijna niet. Ik snap niet waarom de eisen aan een wetenschappelijk experiment zouden moeten worden aangepast. Als je die eisen niet waarmaakt, is het gewoon niet wetenschappelijk.
@1: “Natuurlijk zit er een politiek idee achter, maar ik ga graag de uitdaging aan te bewijzen dat ik gelijk heb met de theorie. ”
Maar dat kan zo dus niet. De eerste de beste reviewer zal zeggen dat drie andere steden met een andere bevolking en een andere arbeidsmarkt geen goede controlegroep vormen.
@10: “Men hoort eens een term…”
En hoe moet ik dat opvatten?
@12: “Een alternatief bedenken stuit meestal maar op cynisme.”
Omdat het niet op algemene instemming kan rekenen?
@12, inderdaad. Het is bizar dat zelfs het voorstellen van hele kleine, milde stapjes mij meestal hele afwijzende en soms zelfs redelijk agressieve reacties oplevert. En het is opvallend hoe juist de mensen die uit allerlei motivaties aangeven de huidige situatie niks te vinden, zich vaak het sterkst lijken te verzetten tegen verandering.
En dat geldt voor de grotere dingen, maar ook voor hele kleine. (Stel voor de gein maar eens voor dat als iemand anders jou verbindt met groot licht, je die persoon niet terug gaat verblinden.)
Vanuit psychologische hoek kan ik het wel een beetje begrijpen, maar het is toch steeds weer verbazend hoe diep die negativiteit zit.
Dubbel-blind is hier gewoon niet van toepassing.
Misschien eens aardig na te gaan wat wetenschap is. Het gaat er niet om een paar toverformules en dan gaat er een knop om en dan is iets al dan niet wetenschappelijk. Het gaat erom of iets meer of minder wetenschappelijk is. De pure 100% wetenschappelijkheid is nooit te bereiken. Er zijn hoe klinisch je setting ook is altijd factoren die je over het hoofd ziet. En juist de klinische setting zelf is vaak weer verstorend.
En dan gaat het niet om de toverformules als dubbel-blind, of Ockhams razor, hoewel die termen zeer nuttig zijn, het gaat erom dat verschillende factoren benoemd en zoveel mogelijk gecontroleerd worden, en dat er openheid is over hoe dat gecontroleerd wordt en de data inzichtelijk zijn, zodat andere wetenschappers zo een proef weer kunnen repliceren op andere wijze, wanneer zij een correctie menen te kunnen maken op de methode. Dát is wetenschap. Het is een vergelijking in zorgvuldigheid.
Het onderzoek zoals ik dat voorstel is vele malen wetenschappelijker dan in de politiek te doen gebruikelijk is. Zoveel zorgvuldigheid zou in de sociale zekerheid een unicum zijn.
Hoeveel kwalitatief en kwantitatief onderzoek is er geweest met de participatiewet?
Nul. Zero. Zilch.
Terwijl er al genoeg experimenten met dit soort maatregelen in gemeenten zijn geweest voor invoering.
Wanneer mensen suggesties hebben voor hoe een dergelijke proef beter uitgevoerd zou kunnen worden houd ik me ten zeerste aanbevolen overigens.
Ben erg benieuwd, hopelijk wordt het een beetje gevolgd door dees en geen, en sterft het niet een eenzame en stille dood.
Rondtwitteren mag ;).
@15: “Het onderzoek zoals ik dat voorstel is vele malen wetenschappelijker dan in de politiek te doen gebruikelijk is.”
Maar niet genoeg om gelijk of ongelijk te kunnen bepalen achteraf.
“Misschien eens aardig na te gaan wat wetenschap is. Het gaat er niet om een paar toverformules en dan gaat er een knop om en dan is iets al dan niet wetenschappelijk.”
Wetenschap is het vergaren en beschrijven van betrouwbare, objectieve kennis. Die toverformules waar je uit onbruikbaarheid op schampert zijn protocollen om de onderzoeker voor de ergste valkuilen te behoeden. En voor het testen van maatregelen in een ongecontroleerde situatie is er niet veel anders.
Als stad A deze bijstandsvorm invoert en er is een verschilletje met stad B, waar wil je het dan aan toeschrijven? Je kunt dat niet, want je hebt geen twee vergelijkbare metingen. Dus wat gebeurt er dan? Dan moet je alsnog een ander experiment inrichten.
Noem het gewoon niet wetenschappelijk.
Het is al een stuk méér wetenschappelijk dan gewoon maar wat aankloten hè? En er is al een hoop bewezen als stad A niet failliet gaat, zoals cynici zullen beweren.
Voor de rest: een echte wetenschapper roept niet maar wat formules zonder er een operationele uitwerking aan te kunnen geven. Wetenschappelijk is jouw commentaar dan ook niet.
@19: “er is al een hoop bewezen als stad A niet failliet gaat, zoals cynici zullen beweren.”
Kijk, daar kan de opzet wel een antwoord op geven, als het idee tenminste is dat iedere stad die dat invoert failliet gaat. Mocht de stad failliet gaan, dan is overigens het gelijk van de critici niet bewezen, want ook dat kan aan iets anders liggen.
“een echte wetenschapper roept niet maar wat formules zonder er een operationele uitwerking aan te kunnen geven”
Zonder ze te *begrijpen*. Ik ben niet degene die denkt dat het vergelijken van Amsterdam met Rotterdam een antwoord geeft op de vraag of het basisinkomen goed is voor de werkgelegenheid op korte termijn, of welk effect je dan ook denkt te bewerkstelligen.
Trouwens, wie gaat al die ontslagen bijstandscontroleurs betalen? De gemeente, nietwaar?
@18, ik heb het idee dat je aan het muggenziften bent als afleidingsmanouvre. Het is overduidelijk wat Klokwerk beoogt, het woord ‘wetenschappelijk’ komt exact 1 keer voor, tenmidden van heel wat andere (btw, Klokwerk, ik zie dat je teksten inderdaad een stuk langer worden :) ), toch pik je dat detail eruit om er vervolgens op tegen te zijn.
Zoals op veel plekken verschuiven doel en middel – het doel van Klokwerk is overduidelijk om tot een geinformeerd oordeel te kunnen komen over vermindering van regeldruk. Het gaat dan echt om weten-schap, hoe kun je iets weten, in elk geval zo goed mogelijk? De inzichten uit ‘de wetenschap’ zijn daarbij handig (met name de manier waarop de sociale wetenschappen dat vertaald hebben) en controlegroepen in het bijzonder geven vaak een goed beeld omdat je een redelijk vergelijk hebt. (En in situaties als deze is dat het hoogst haalbare.)
Jij maakt wetenschap tot een doel op zich, maar zonder na te willen denken over wat de intentie daaronder is. Dat voelt niet zozeer als een pleidooi voor goede kennisvorming, maar vooral als manier om de relevantie van het stuk van Klokwerk neer te halen.
(Jij bent niet de enige trouwens, maar je ziet het steeds weer gebeuren. Liever dan openlijk een debat aan gaan over de werkelijkheid, wezenlijke keuzes en de motivaties daarvoor, worden er schijndebatten over abstracties gevoerd.)
Toch enkele kanttekeningen over het basisinkomen in de Groene:
http://www.groene.nl/artikel/te-duur-om-waar-te-zijn
@Inca: Dank, dat gevoel had ik ook, maar ik liep er toch in.
@Joop: Wat hier met name onderzocht wordt is niet het basisinkomen, maar een andere vorm van aanpak van de bijstand, zoals ik in het stuk ook zeg. Dat lijkt me echter heel waardevol. Dat het een vraag over het BI ook meebehandelt, zie ik als een mooie winst daarbij.
@21: Twee keer. En ik schrijf alleen maar dat het niet wetenschappelijk is. Ik vind het prima als je idiote controles op bijstandstrekkers wilt verminderen.
Maar moet je eerlijk zijn? Dan moet Klokwerk gewoon zeggen dat-ie elke positieve uitkomst van een dergelijke proefneming als bewijs van eigen gelijk zal presenteren.
@23: “Dank, dat gevoel had ik ook, maar ik liep er toch in.”
Ah, daarom ging je erop in. Fijn dat je dat zo elegant hebt erkend.
Zoals gezegd: je hebt eigenlijk geen idee wat wetenschap eigenlijk is.
(… dan had je namelijk rekening gehouden met dat verificatie sowieso niet mogelijk is. Voor de rest: wat Inca zegt.)
@11: Goed verwoord.
Deflatie : deflation hits europe
Zoek het maar op .. Alles wordt maar duurder en duurder.
Countries hit by the European debt crisis such as Spain and Portugal are at the forefront of wage deflation.
How low can you Go ?
http://www.bloomberg.com/infographics/2014-07-31/falling-euro-wages.html
Zodra Griekenland uit de Euro stapt is Spanje waarschijnlijk degeen die nog eerder dan de UK uit de Euro stapt
Intussen durft de nieuwe kneiter-rechtse regering van Finland het experiment wel aan. Opmerkelijk, to say the least.
http://motherboard.vice.com/nl/read/finland-is-begonnen-met-europas-eerste-experiment-met-een-basisinkomen?utm_source=vicefbnl