In een nieuwe poging haar partij als gematigd en fatsoenlijk rechts te promoten heeft Marine Le Pen afstand genomen van de AfD, haar huidige partner in de ID fractie van het Europees Parlement. RN (Rassemblement National) zoekt nu voor samenwerking in het nieuwe Europese parlement contact met de partij van de Italiaanse premier Giorgia Meloni die deel uitmaakt van de ECR (Europese Conservatieven en Hervormers). Daarmee is er nog voor de verkiezingen al weer ruzie in de extreemrechtse tent. Aanleiding voor de breuk zijn uitspraken van de omstreden AfD lijsttrekker voor het Europarlement Maximilian Krah. Hij zei in een interview met een Italiaanse krant dat niet alle SS'ers misdadigers waren en verwees daarbij naar de bekentenis van de Duitse schrijver Günter Grass (1927-2015), die aan het eind van zijn leven onthulde dat hij als 17-jarige lid is geweest van de Waffen-SS. Krah zei ook nog dat er veel boeren waren onder de SS'ers. Hij is inmiddels uit het partijbestuur gezet en mag niet langer campagne voeren voor zijn partij. Maar hij is niet van de lijst gehaald. Krah lag al langer onder vuur vanwege een beschuldiging van spionage voor China. Zijn tweede man Petr Bystron is ook al in opspraak geraakt vanwege zijn betrokkenheid bij het Russische propagandaplatform Voice of Europe. Al deze affaires hebben inmiddels geleid tot een forse daling van de peilingen voor de AfD. Voor Le Pen is het een goede gelegenheid om afstand te nemen van de partij waar ze toch al niet veel mee op had. Met de bagatellisering van nazi's heeft de AfD volgens RN een rode lijn overschreden. Maar al eerder waren er botsingen met de Duitse partij over de oorlog in Oekraïne en de geheime plannen voor massadeportaties van niet-Duitsers. Ook Tsjechische en Deense leden van de ID-groep keren zich nu tegen de AfD. Het ongenoegen over Krah resulteerde er gisteren uiteindelijk in dat de AfD uit de fractie is gegooid. De PVV, die in de afgelopen periode geen europarlementariërs had, zat in het verleden ook bij de ID-fractie. Wilders heeft voor zover bekend nog niet gereageerd op dit conflict. Hij heeft warme band met Marine Le Pen en zal zich zeker kunnen vinden in haar 'gematigde' koers. De kans is dus groot dat hij zich na de verkiezingen gaat aansluiten bij het blok Le Pen-Meloni. Verbouwing van het rechtse blok Het is afwachten hoe de extreemrechtse blokken er na de verkiezingen uit zullen zien. Mogelijk krijgen we een radicaal-rechts nationalistisch blok dat zichzelf graag als gematigd presenteert en nog verder rechts daarvan een blok met AfD en aanverwante neo-fascisten. In de ID-groep zitten nu ook nog het Vlaams Blok en de FPÖ. In de ECR zitten naast Meloni's Fratelli d'Italia de Poolse PiS, de Zweden Democraten en het Spaanse Vox. Beide blokken hebben tot nu toe niet uitgeblonken in eenheid, maar dat kan natuurlijk veranderen, zeker als er vanuit centrum-rechts toenadering wordt gezocht. Al denkt Daniele Albertazzi, de Italiaanse co-directeur van een Europese denktank, dat de samenwerking tussen Le Pen en Meloni een recept is voor onrust in het extreemrechtse kamp: "te veel bijenkoninginnen en de bijenkorf vervalt in anarchie." De 'koninginnen' van het nationalisme zullen zich waarschijnlijk vooral in eigen land blijven profileren. Le Pen heeft de hoop nooit opgegeven om president van Frankrijk te worden. Meloni kan in Italië voorlopig rekenen op flinke steun. Ondanks een lichte teruggang staan de Broeders van Italië in de peilingen nog steeds bovenaan. Von der Leyen houdt slag om de arm Toch ligt er wel een uitdaging voor de twee radicaal-rechtse leiders als ze het groeiende belang van Europa serieus willen nemen. Gisteren was er een groot Europees debat van Spitzenkandidaten waar de vertegenwoordigers van ID en ECR niet aan konden deelnemen. Want ze hebben geen Spitzenkandidaten. Ze weigeren het spel mee te spelen en noemen zich het het slachtoffer van uitsluiting. Een bekende strategie die we vaker hebben gezien en die nogal eens succesvol blijkt. Als het succes doorbreekt zou met name de ECR met het duo Le Pen-Meloni een machtsfactor kunnen worden. EPP- Spitzenkandidaat, de huidige Commissievoorzitter Ursula Von der Leyen (die overigens niet als parlementslid kan worden gekozen) heeft al laten doorschemeren dat ze deze partij niet op voorhand uitsluit voor samenwerking met de EPP. Ze heeft samenwerking verbonden aan drie criteria: pro-Europa, anti-Poetin en voor de rechtsstaat. In het Spitzenkandidatendebat gisteren werd haar gevraagd of ze vindt dat Meloni aan deze criteria voldoet. Von der Leyen hield wat slagen om de arm. Er moeten na de verkiezingen eerst nog fracties worden gevormd in het Europees Parlement. Deze fracties moeten dan op haar criteria getoetst worden voordat ze kan zeggen of ze met hen in zee kan gaan. Wie op 6 juni CDA, CU, NSC of BBB kiest (de partijen die bij de EPP zijn aangesloten) weet dus nog niet waar de partij heen gaat. Ook VVD-stemmers zullen voorlopig in onzekerheid blijven of hun stem er nog toe doet in het nieuwe parlement. In de Renew-groep waar de liberalen tot nu toe in zaten is met afschuw gereageerd op de samenwerking van de VVD met de PVV in de nieuwe regering. Fractievoorzitter Valerie Hayer vond dat daarmee een rode lijn is overschreden. In het lijsttrekkersdebat gistermiddag sprak ook Renew-Spitzenkandidaat Sandro Gozi van 'een grote fout'. Maar de consequenties wil hij pas na de verkiezingen binnenskamers bespreken. Schorsing zou een mogelijkheid zijn. Als de VVD uit de groep gegooid wordt verliest de partij een belangrijke basis om enige invloed uit te kunnen oefenen op de besluitvorming.
Bodo Wartke is een Duitse cabaretier die zich onder meer heeft toegelegd op tongbrekende liedjes. Deze ging viral, met allerlei Tiktok dansjes. Ook handig om uw Duits te üben.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
COLUMN - Bij het woord “boeken” heb ik twee associaties. De eerste is die van gerijpte wijsheid. Ik heb weleens iets gepubliceerd en het proces waarmee een boek wordt gemaakt, is inspirerend. Je meelezers wijzen je op feitelijke onjuistheden en ondoordachte formuleringen. Je redacteur doet dat nog eens over. Er zijn persklaarmakers, correctoren en vormgevers. Iedereen denkt met je mee om de informatie zo goed mogelijk over te dragen.
Mijn tweede associatie, moet ik bekennen, is weerzin. Die heeft alles te maken met de wijze waarop de vaderlandse boekenbranche het boek als cultuurgoed kapot maakt.
De marketing van het boek bestaat immers voor een fiks deel uit het dresseren van de consument. Door middel van boeken-top-tiens vestigt de branche uw aandacht op een beperkt aantal titels. De literaire prijzen – de kermis van longlists, shortlists en winnaars – dienen hetzelfde doel: uw aandacht op een steeds smaller aanbod richten. In december krijgt u de jaaroverzichten en wordt alles nog eens dunnetjes overgedaan. Top-tiens, prijzencircussen en eindejaarslijstjes dienen allemaal om u te verleiden tot de aanschaf van zoveel mogelijk dezelfde boeken. Ik betwijfel niet dat uw boekhandelaar ook wel anders zou willen, maar hij verschraalt het culturele aanbod.
COLUMN - Een van de door NSC bewerkstelligde punten in het Hoofdlijnenakkoord betreft de oprichting van een constitutioneel hof, een nieuwe rechterlijke instantie die wetten kan toetsen aan de grondwet. Wat betekent dit? Een column van Aalt Willem Heringa.
Natuurlijk is constitutionele toetsing belangrijk: is rechterlijke controle, langs de lat van grondwet, internationaal recht, EU-recht en fundamentele rechtsbeginselen belangrijk. Maar even zo belangrijk, zo niet nog crucialer, is dat wetgever en bestuur, niet van alles en nog wat laten aankomen op oordelen van rechter en eventueel een constitutioneel hof. Maar dat zij zelf inzetten op het voorkomen van rechterlijk ingrijpen.
Wanneer dat niet gebeurt, wordt de rechter, en straks het constitutionele hof, te vaak voor het blok gezet en genoodzaakt om wetgeving en bestuurshandelen in te perken. Met als onterecht, maar toch vaak geuit verwijt, dat rechters te veel ingrijpen in politieke besluiten.
We moeten (kunnen) verwachten dat wetgever en bestuur en de politiek bij het ontwerpen van regels en besluiten zich rekenschap geven van juridische grenzen in grondwet, verdragen, EU recht en fundamentele rechtsbeginselen en daarnaar handelen. En dus niet plannen smeden die welhaast zeker afstuiten op rechterlijke en Europeesrechtelijke veto’s. Dat zet de rechtsstaat alsdan waarlijk onder druk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Darkways is een retrogroep uit Barcelona die zich laat inspireren door dark- en synthwave uit de jaren ’80.
COLUMN - Verkiezingscampagnes voor het Europees Parlement zijn van een dodelijke saaiheid en voorspelbaarheid. Om de vijf jaar krijgen we de boodschap dat Europa best belangrijk is. De kiezer krijgt elke ronde opnieuw uitgelegd wat het Parlement doet, wat de taak van de Commissie is, van de Raad van ministers en de Europese Raad van regeringsleiders. En dat er democratisch gezien nogal wat schort aan het instituut EU (alsof het in de natiestaten allemaal perfect geregeld is). Elke vijf jaar horen we ook weer de klacht dat ‘Brussel’ ver weg is en dat we onze vertegenwoordigers daar zo slecht kennen. Is dat vreemd? Vijf jaar lang worden Europese politici in de media weggedrukt door de nationale politiek. De Haagse zaken, hoe futiel ook, krijgen altijd voorrang in de media boven Brusselse maatregelen, hoe verstrekkend ze ook zijn.
Men zegt dat burgers zich niet druk maken over deze verkiezingen. Ze zouden weinig interesse hebben in ‘Europa’. Maar het punt is: het gaat helemaal niet over Europa bij deze verkiezingen. Het gaat over het klimaat, over sociale rechtvaardigheid, over de economie, over landbouw, voedselveiligheid, energievoorziening en nog veel meer. Waarom blijft wat er echt speelt bij de Europese verkiezingen alsmaar verborgen achter al die voorspelbare clichématige verhalen over desinteresse, complexe besluitvorming en abstracte beelden over een continent?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Een tweestatenoplossing is volgens de landen de enige oplossing. Israël zegt dat het de boodschap afgeeft dat terrorisme loont. Het is de tweede politieke tegenslag voor Israël in korte tijd, nadat het ICC de Israëlische premier Netanyahu en leden van zijn kabinet beschuldigde van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.
Free was een Britse bluesrockband die slechts een paar jaar heeft bestaan. Ze hadden begin jaren ’70 enkele hitjes en werden een van de bestverkopende muziekgroepen in hun genre.
Toen ze in 1973 definitief uit elkaar gingen hadden ze meer dan 20 miljoen platen verkocht en meer dan zevenhonderd concerten gegeven.
Ja mensen, er wordt nog gewoon ouderwetse bluesrock gemaakt. Als je Hannah Wicklund binnenkort live wilt zien spelen zul je naar Groot-Britannië of Duitsland af moeten reizen.
Shida Shahabi is een Zweedse pianiste wiens Iraanse ouders de oorlog tussen Irak en Iran ontvluchtten. Als kind pendelde ze tussen de klassieke muziekcollectie van haar ouders en alternatieve muziek uit de jaren ’80.
Dat is ook al bijzonder als je bedenkt dat ze in 1998 is geboren.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.