Opluchting alom vorige maand: de Zwedendemocraten kregen minder stemmen dan verwacht. Maar dit zegt meer over een strategie van andere Zweedse partijen dan over kiezersvoorkeuren. Bovendien nadert de uiterste houdbaarheidsdatum van die strategie – ook voor VVD en CDA. “Niet veel geluid, een paar mensen klappen. Duidelijk niet waarop ze gehoopt hadden.” Zo luidde een tweet van een journalist van de Financial Times over de reactie bij de Zwedendemocraten op de verkiezingsuitslag op de avond van 9 september. De anti-immigratiepartij kreeg 17,5% van de stemmen, terwijl ze in de meeste peilingen de afgelopen twee jaar er beter voor hadden gestaan. Het doet denken aan de PVV bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen. In december stond de PVV op 32 zetels in de Peilingwijzer, maar het werden er uiteindelijk twaalf minder. Er bestaan weliswaar grote verschillen tussen de Zweedse en de Nederlandse politiek, maar er is één overeenkomst: centrumrechts reageerde op dezelfde manier op de anti-immigratiepartij: door isoleren en imiteren. Premier Mark Rutte (VVD) gaf een duidelijke demonstratie van isoleren plus imiteren ten beste. Op 15 januari 2017 zei hij dat hij nooit met de PVV zou regeren en herhaalde dat later in de campagne (isoleren). Op 22 januari, niet toevallig precies een week later, schreef Rutte zijn “brief aan alle Nederlanders,” ostentatief om PVV-kiezers te paaien, wat hij sindsdien steevast probeert (imiteren). In Zweden worden de Zwedendemocraten geïsoleerd en geïmiteerd. Op 22 maart 2015 zou Zweden vervroegde verkiezingen houden, maar die werden geannuleerd nadat zes (!) partijen alsnog een moeizaam akkoord bereikten. Die partijen zijn tot elkaar veroordeeld vanwege hun cordon sanitaire rond de Zwedendemocraten. Dit terwijl ze over elkaar heen buitelen met anti-immigratie-voorstellen.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 05-10-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ELDERS - Wit-Rusland wordt wel de laatste dictatuur in Europa genoemd (alhoewel…). Het staat nauwere banden met het westen niet in de weg.
In november gaan Max en Anne de eer van Nederland verdedigen op het Junior Eurovisiesongfestival in Minsk, de hoofdstad van Wit Rusland. Volgend jaar komen een paar duizend sporters uit 50 landen van 21 tot 30 juni in Wit-Rusland voor de 2nd European Games 2019. De organisatie van de Spelen is aan Wit-Rusland gegund, nadat Nederland ervoor had bedankt en Rusland in opspraak was geraakt vanwege doping-affaires. ‘We moeten dit prestigieuze sportforum gebruiken als een kans om de prestaties van ons land te laten zien,’ zei Vladimir Andreichenko, voorzitter van het Huis van Afgevaardigden van de Nationale Assemblee. President Loekashenko, die het land al 24 jaar met harde hand regeert, mocht deze week als eerste het tenue van het Wit-Russische sportteam bewonderen.
Het laatste land met een ouderwetse Sovjet-planeconomie, waar de KGB nog steeds actief is, mag zich verheugen in een toenemende belangstelling uit alle delen van de wereld. Het land is nog steeds zowel economisch als militair afhankelijk van grote buur Rusland. Maar sinds de bezetting van de Krim zijn de relaties danig bekoeld. Loekashenko veroordeelde de inname van het schiereiland door de Russen en bood zich vervolgens aan als bemiddelaar in het conflict in Oost-Oekraïne. Sindsdien wil hij zijn onafhankelijkheid graag bewijzen door een eigen weg te zoeken op het internationale podium.
COLUMN - Voordat hij een reputatie opbouwde als verkrachter van gedrogeerde meisjes, genoot Bill Cosby de nodige bekendheid als zwarte komiek. Vandaar dat ze bij Pauw Roué Verveer hadden uitgenodigd om over Bill Cosby te praten. Roué Verveer is immers ook zwart en komiek. Leer mij de redactie van Pauw kennen.
Toevallig bleek Roué Verveer ook nog eens een groot fan van Bill Cosby! Hij was ooit naar een stand-up show van Bill Cosby geweest. Twee uur lang zat Cosby op een kruk en praatte hij door een microfoon. Nadat hij dat had gezien, vroeg Roué Verveer zich af of hij er niet mee moest stoppen. Beter dan dit werd het niet.
Verveer vond Cosby’s grappen nog steeds goed, ondanks zijn misdaden. Wat Bill Cosby ook op zijn kerfstok had: een goede grap blijft een goede grap. Tegenover Verveer zat Danny van Danny in de Buitenwijken. Danny vond dat de grappen van Cosby besmet waren. Hij vergeleek het met de muziek van R. Kelly. Daar kan hij ook niet meer naar luisteren.
Volgens mij ben ik het met beiden eens. Een goede grap is een goede grap, maar uit de mond van Bill Cosby klinkt een grap tegenwoordig toch anders. Zeker als je hem erbij ziet. Ik ken Bill Cosby niet als stand-up comedian. Ik ken ‘m vooral als de voorbeeldige Dr. Huxtable en als olijke gesprekspartner van kinderen in Kids Say The Darndest Things. Beide programma’s lijken mij onkijkbaar geworden. De creep schijnt door de clown heen. Met de kennis van nu worden ze ronduit angstaanjagend.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Toen ik begon met Closing Time had ik bedacht dat ik een duik in mijn muzikale verleden en – ontwikkeling zou nemen. Dat is aardig gelukt. Het was ook leuk om de commentaren te lezen, die soms tot iets anders hebben geleid dan ik vooraf bedacht had. Omdat mijn geheugen was getriggerd, al deed de trip down memory lane dat zelf ook veelvuldig.
Vanaf halverwege de jaren ’90 ging het vooral over dance in mijn leven, al was dat natuurlijk niet het enige dat ik luisterde. Maar in al die tijd was er eigenlijk niet één artiest die er echt uitsprong. Tot een jaar of 3 geleden.
ACHTERGROND - Het is belangrijk dat journalisten zich goed bewust zijn van de impact van hun berichtgeving, schrijft Matthijs Rooduijn op Stuk Rood Vlees naar aanleiding van een survey door sociologen Christian Czymara en Stephan Dochow.
Immigratie. Het is al jaren één van de meest besproken thema’s in het publieke debat. En we raken er maar niet over uitgepraat. Veel discussies zijn uiteindelijk op het thema terug te voeren. Klein voorbeeld: NRC schreef afgelopen weekend terecht dat het debat over onderzoek naar de groeiprognoses van de bevolking in Nederland eigenlijk helemaal niet over de bevolkingsomvang an sich gaat.
“Niemand maakt zich zorgen over de ontembare voortplantingsdrift van Nederlanders – eerder over het gebrek eraan. Het onderzoek gaat dus over de vraag hoeveel migranten Nederland aankan. Willen we wel of niet dat migranten hier komen om aan de vraag naar arbeid te voldoen? En krijgen ‘ze’ niet te veel kinderen in vergelijking met ‘ons’?”
Immigratie wat de klok slaat dus. Wat zijn nu de gevolgen van de grote media-aandacht voor dit onderwerp?
Afgelopen zomer verscheen er een interessant artikel dat precies op deze vraag ingaat. De sociologen Christian Czymara en Stephan Dochow koppelen een tekstanalyse van artikelen in Duitse kranten en tijdschriften aan een grootschalige panelstudie waarin Duitse respondenten over een periode van 15 jaar gevolgd worden. De kracht van dit survey is dat dezelfde mensen over een lange tijd gevolgd worden en dus vastgesteld kan worden of en hoe hun opvattingen over immigratie veranderen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
NIEUWS - Na jaren van actievoeren is er succes voor milieu-activisten in Duitsland tegen de bruinkoolwinning. De rechter heeft RWE in kort geding verboden om het Hambach bos te rooien. RWE wil het bos rooien om plaats te maken voor bruinkoolwinning. De rechter heeft geoordeeld dat het beoordelen van deze plannen te complex is om in een kort geding procedure over te beslissen. Om onomkeerbare schade aan het bos te voorkomen heeft de rechter het rooien tijdelijk verboden.
ANALYSE - Carbon Brief heeft op basis van 70 wetenschappelijke artikelen een interactieve website gebouwd waarmee je het effect van 1,5; 2 of meer graden opwarming kunt zien. De website laat zien wat het effect is per regio op onder andere de temperatuur, voedselproductie, verspreiding van ziektes, stormen en overstromingen, natuur, neerslag en economie. Niet de vrolijkste kost voor het weekend, wel informatief en mooi vormgegeven.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 04-10-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Van ongeveer halverwege de jaren ’90 was het heel veel dance dance dance in mijn leven. Niet dat ik niet naar andere muziek luisterde, maar stappen deed je in een club of op een festival en daar was nou eenmaal dance. Ik had ook een hele vriendenkring die ermee bezig was, waaronder veel Dj’s.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er ook veel langs me heen ging, in die zin dat ik vaak niet wist wie er op dat moment aan de knoppen draaide. Het onderscheid tussen techno en trance is nog wel te maken, maar een heel herkenbare signatuur was vaak niet te ontdekken. Voor mij niet in elk geval, maar het boeide me ook niet zo. Als ik maar lekker kon dansen vond ik het wel best.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.