Een van de veelgehoorde argumenten in het klimaatdebat is dat overbevolking het échte probleem is. Al die mensen die maar aanspraak maken op voedsel en grondstoffen, dat kan niet goed gaan. Nu wil ik die stelling niet direct afserveren. Het is wel degelijk een probleem dat de wereldbevolking groeit, al is mijn insteek een beetje anders. Velen leven in armoede, kinderen gaan nog steeds bij bosjes dood en de druk op ruimte en natuur zijn ook niet uit te vlakken. Maar dat is natuurlijk niet wat er bedoeld wordt. Het komt op mij vooral over als een lui argument van mensen die zelf geen verantwoordelijkheid willen nemen. Die bevolkingsgroei vindt plaats in delen van de wereld waar de ecologische voetprint vele malen lager is dan in ontwikkelde landen. Bovendien; wat wil je eraan doen? Volgens mij zijn er maar 2 opties.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 23-11-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
COLUMN - Vrijdag 29 november wordt de volgende landelijke staking voor klimaatmaatregelen verwacht. Tot nu toe zijn in 14 plaatsen acties aangekondigd.
Ongeacht hoe groot de deelname zal zijn, kan 2019 nu al de boeken in als het jaar waar een meerderheid van de burgers zich voorstander van klimaatmaatregelen heeft betoond. De zich van desinformatie en nepnieuws bedienende klimaatsceptici lijken geen voet aan de grond te krijgen, want zij zijn veruit in de minderheid.
Kijken we naar de deelname aan activiteiten in 2019 voor klimaatmaatregelen, dan kan niet anders geconstateerd worden dan dat de meeste burgers zich niets van de klimaatsceptici aantrekken.
Een overzicht:
15 januari Earth Strike – Klimaatprotest – Amsterdam
7 februari ongeveer 350 wetenschappers steunen scholierenactie
7 Februari Schoolstaking Youth for Climate circa 10.000 scholieren in Den Haag
15 maart Global Strike: klimaatmarsen in Zeeland, Maastricht, scholieren in Amsterdam
5 april Shell gedagvaard. Zo’n 17.379 burgers en 6 organisaties zijn mede-eiser geworden.
25 april Studentenstaking Amsterdam, scholieren houden klimaatmars in Utrecht
11 mei Klimaatmars Maastricht Students for Climate
20 juni Amsterdam heeft de klimaatnoodtoestand uitgeroepen
24 mei Klimaatstaking Youth for Climate, Utrecht
24 juni 700 organisaties en Urgenda presenteren het 40-puntenplan (t.b.v. reductie CO2-eq.)
4 juli Haarlem heeft de klimaatnoodtoestand uitgeroepen
12 juli Utrecht heeft de klimaatnoodtoestand uitgeroepen
12 augustus Twee Nederlanders lanceren Europese Jongeren Klimaat petitie. 3.153 tekenden
23 september Petitie ‘Verandering is de enige optie’. 14.788 handtekeningen.
27 September 15.000 tot 20.000 mensen in Den Haag landelijke Klimaatstaking
27 september 1800 wetenschappers tekenen petitie als steun aan allen die ambitieuzer klimaatbeleid eisen
RECENSIE - 
‘Toen ik dertien was begon ik over godsdienst na te denken en er over te lezen. Na een tijdje kreeg ik twijfels en begon ik me af te vragen of Allah eigenlijk wel bestond. Ik ging overal aan twijfelen maar zei niets, Ik durfde mijn gedachten nooit te uiten, tegen niemand. Mijn familie zou eindeloos tegen me tekeergaan en ik vertrouwde mijn vriendinnen niet. Ik was bang hoe mijn vrienden zouden reageren als ze mijn ware gedachten kenden; ik droeg nota bene de hijab (hoofddoek)! Mijn familie bleef ondertussen maar aan mijn hoofd zeuren, over de muziek waar ik naar luisterde, dat mijn kleren niet lang en wijd genoeg waren, het was nooit goed genoeg. Er was ook zo’n druk om niets te dragen waardoor ook maar één man naar mij zou kijken; ik was ervan overtuigd dat het mijn schuld zou zijn als ik door mannen lastiggevallen zou worden. Dat gebeurde toen ik achttien was, in een bus…’
Het is het relaas van Rula, uit Libanon. Na afloop van de aanranding in de bus was ze er heilig van overtuigd dat ze zélf schuld had, dat het door haar kleding kwam. Ze vertelde een vriendin wat er was gebeurd. En die vertelde hetzelfde.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Souad Massi, 5 december ook te zien en te beluisteren in Utrecht.
ELDERS - De christendemocratische Europese Volkspartij (EPP) kwam deze week bijeen in Kroatië, het land dat de Europese buitengrenzen met harde hand bewaakt.
Het teleurstellende besluit van de EU-regeringsleiders om nog geen toetredingsonderhandelingen te starten met Noord-Macedonië en Albanië betekent andermaal een rem op het overbruggen van de politieke kloof tussen oost en west in Europa. Op hun congres in de Kroatische hoofdstad Zagreb deden de Europese christendemocraten, althans voor het oog, een poging om iets goed te maken. Zagreb was bijna twintig jaar geleden, kort na het einde van de Joegoslavische burgeroorlog, de stad waarin de toenmalige EU-leiders de West-Balkanlanden beloofden dat ‘het slechts een kwestie van tijd was voordat de hele regio tot de EU zou behoren.’
Een herhaling van deze belofte zat er niet in, maar volgens Politico zijn de Europese conservatieven wel bereid meer naar het oosten te kijken. Dat komt ook omdat er nu meer Oost-Europese parlementsleden zijn in de EPP-fractie dan afgevaardigden uit Spanje en Frankrijk. Voor het eerst krijgt de EPP een voorzitter uit een van de Oost-Europese lidstaten, namelijk de voormalige voorzitter van de Europese Raad, de Pool Donald Tusk, een ‘bruggenbouwer tussen oost en west’.
Tusk kan nu gelukkig nog een tijdje verder in Brussel want in Warschau is voorlopig geen plaats meer voor hem. ‘Hij is het gezicht van een modern Polen. Een echte christen-democraat, hij staat voor een democratisch Europa dat verenigd is van noord naar zuid en van oost naar west’, zei Manfred Weber, fractievoorzitter van de EPP. Of het geschorste EPP-lid Fidesz uit Hongarije daar nog in past blijft de vraag. Begin volgend jaar zal de EPP een besluit nemen over de hervatting van het lidmaatschap van Orbán’s partij. De nieuwe voorzitter Tusk heeft al wel een helder standpunt over het Hongaarse illiberalisme: ‘Ik denk dat we heel standvastig moeten zijn om tegen dit soort ideeën te vechten.’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 22-11-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Eerder deze week voegden we Barbara Lynn en Ana Popović toe aan het illustere gezelschap bluesgitaristen bestaande uit Elizabeth Cotten, Sister Rosetta Tharpe, Memphis Minnie, Beverly “Guitar” Watkins, Peggy “Lady Bo” Jones, Odetta, Deborah Coleman, Etta Baker, Bonnie Raitt en Debbie Davies.
Awel, vanavond breiden we die lijst dus uit met Carolyn Wonderland. En vooruit, voor degenen die menen dat blues echt niet zonder mannen kan, ziet u haar in het filmpje hierboven John Mayall bijstaan zijn 85e verjaardag te vieren.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 21-11-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Covers. Ik heb er een haat-liefdeverhouding mee. Meestal omdat covers ‘meer van hetzelfde’ zijn. Oninteressant, inspiratieloos. Dertien in een dozijn-bandjes die dertien in een dozijn-muziek maken en alleen kunnen kopiëren wat anderen al eerder gedaan hebben. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, waarbij de artiesten een nummer eigen maken. Iets toevoegen, of juist iets verwijderen waardoor je naar een nieuwe versie luistert die dermate anders en interessant is dat het zich kan meten met het origineel zonder te parasiteren. Wat placebo deed met ‘Running up that hill‘ van Kate Bush, bijvoorbeeld. Of Torre Florim van De Staat met ‘Fire Starter‘ van The Prodigy.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.