Eind vorig jaar kapittelde de Europese Commissie Senegal vanwege illegale visserij en het gebrek aan controle op schepen die varen onder Senegalese vlag. Onderzoek van Follow the Money laat zien dat minstens een vijfde van die schepen eigendom is van Europese moederbedrijven. 'Die sluizen niet alleen vis, maar ook de winst weg uit Senegal.' Spaanse en Franse vissers die onder Senegalese vlag varen ontduiken Europese regels die hun vangst moeten beperken ten gunste van Afrikanen. 'Ook krijgen ze zo via bilaterale verdragen toegang tot visgronden in buurlanden als Liberia en Gambia, en betalen ze minder voor havengelden en visrechten.' Senegal heeft de afgelopen jaren volgens de EU te weinig gedaan aan bestrijding van illegale visserij. Aliou Ba van Greenpeace Afrika ergert zich aan de Europese hypocrisie: ‘Het narratief van de EU is dat visserij legaal moet gebeuren. Vervolgens hebben ze een waarschuwing uitgedeeld aan de Senegalese autoriteiten omdat Chinese boten hier ongestraft illegaal kunnen vissen. Dat Europese trawlers hetzelfde doen vertellen ze er niet bij.’ Maar de regering van Senegal is niet onschuldig. Ze hoopt met de export van vis buitenlandse deviezen binnen te halen. Bedrijven die de vis exporteren worden aangetrokken door belastingvoordelen. Met als gevolg dat een groot deel van de vis naar het buitenland gaat en niet ter beschikking komt van de lokale bevolking. Greenpeace berekende dat in 2015 slechts 4 procent van de waarde van de geëxporteerde vis terugvloeide naar West-Afrika. Lokale vissers delven het onderspit waardoor de stimulans om naar Europa te emigreren groter wordt. Bagger In het noorden van Senegal opereert de Franse multinational Eramet onder de naam Grande Côte Opération (GCO). Voor de winning van zirkoon, dat wordt gebruikt in keramiek en in de bouwsector, ploegt daar een monstrueus gevaarte door het duinzand. Duizenden boeren en hun families zijn de afgelopen tien jaar ontheemd geraakt om plaats te maken voor de kolossale drijvende fabriek. Zo vertellen bewoners van Lompoul over de vernietiging van ecosystemen, gedwongen verhuizing en vervuiling van het milieu. De financiële compensatie is nog geen fractie van de schade voor hun leven en middelen van bestaan. In het bijzonder is dit pijnlijk voor boeren die afhankelijk zijn van het vruchtbare land in de regio om de groenten te verbouwen die de voedselzekerheid van het land waarborgen. De hoop is nu gevestigd op de nieuwe, eind vorig jaar gekozen, president Bassirou Diomaye Faye. Hij heeft erkend dat de lokale bevolking geen voordeel haalt uit de mijnbouwpraktijken. Het bedrijf neemt geen verantwoordelijkheid voor de schade als de baggermolen eenmaal vertrokken is, zegt een lokale ondernemer die een eco-lodge met traditionele tenten in de woestijn van Lompoul runt. Ook boeren zijn niet tevreden over de financiële compensatie en de nieuwe behuizing die ze van het bedrijf hebben gekregen. Vruchtbaar land is verloren gegaan, de watervoorziening is aangetast. De holtes tussen de duinen waren oases, een zeldzaam ecosysteem "dat tot voor kort 80 procent van de verse groenten produceerde die in Senegal werden gegeten", zegt burgemeester Gaye van Lompoul. Ook hij was aanvankelijk optimistisch over de komst van het mijnbouwbedrijf. Maar het enige wat we hebben gekregen zijn "gebroken beloftes, intimidatie, de vernietiging van ons ecosysteem en de catastrofale verplaatsing van dorpen. De economische ontwikkeling is achteruitgegaan". Meer naar het binnenland van Senegal ligt Niéti Yone. Daar beloofde African Agriculture, een in de VS geregistreerde onderneming, om een enorm stuk land om te vormen tot een landbouwproject dat duizenden banen zou opleveren. Het land ligt naast het grootste zoetwatermeer van Senegal, waarvoor het bedrijf waterrechten verkreeg. African Agriculture was van plan om alfalfa te verbouwen en te exporteren naar Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten. Dat kwam tot nu toe uit de VS, maar droogte vanwege de klimaatverandering zorgde daar voor teruglopende opbrengsten. In 2023 ging het echter mis toen African Agriculture naar de beurs ging en investeerders het lieten afweten omdat ze allerlei risico's ontdekten. Nu patrouilleren bewakers langs de prikkeldraadgrens van het land, waardoor herders en boeren het niet kunnen gebruiken. Het bedrijf is van de beurs gehaald. Grote ambities hebben grote gevolgen voor de lokale gemeenschap. Stijgend zeewaterniveau Eilanden in de Saloum Delta in Senegal worden geconfronteerd met een stijging van het zeewaterniveau als gevolg van de klimaatverandering. De Delta is rijk aan biodiversiteit. Maar stijgende zeespiegels en intense stormvloeden hebben kusterosie en zoutwaterintrusie veroorzaakt, waardoor landbouw onmogelijk is geworden. Scholieren moeten lange omwegen maken om onderwijs te kunnen volgen. Vrouwen, die hun brood verdienden met schelpdieren, proberen veilige paden te creëren om schelpen te blijven vervoeren, maar het wordt voor velen een te een gevaarlijke onderneming. "Soms staan onze huizen onder water, hebben onze dieren geen weide… zelfs het pad dat naar het eiland Djirnda leidt, is in zeer slechte staat en dat leidt soms tot ongelukken," vertelt een vrouw aan de ngo Action Aid. "Onze kinderen die naar de school van Djirnda gaan, missen vaak hun lessen omdat ze niet naar school kunnen en dit heeft uiteraard gevolgen voor hun resultaten." Action Aid sprak met vrouwen die begonnen zijn met de aanplant van mangrovebossen om de gevolgen van de zeespiegelstijging op te kunnen vangen. Vrouwengroepen hebben ook het houden van bijen, een lokale traditie, weer nieuw leven ingeblazen om in hun levensonderhoud te voorzien.
‘All Flowers in Time Bend Towards the Sun’ is een nooit officieel uitgebracht lied van singer-songwriter Jeff Buckley met Elizabeth Fraser (Cocteau Twins).
Het is vermoedelijk opgenomen in 1995 of 1996. Het jaar daarop zou Buckley op dertigjarige leeftijd komen te overlijden. Hij verdronk tijdens een spontane zwempartij in een zijkanaal van de Mississippi.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
De coalitiepartijen hebben een compromis gesloten met premier Schoof over de Europese herbewapeningsplannen (ReArm, zie hier een uitleg over de plannen). Schoof hoeft in Europa zijn steun niet in te trekken, maar moet bij uitbreiding van de plannen wel eerst langs de Kamer. Dat compromis leidde er ook toe dat alle coalitiepartijen steun gaven aan de motie-Eerdmans, waarin de regering verzocht wordt “zich actief te verzetten tegen eurobonds en strikt toe te zien op de naleving van de Europese begrotingsregels”. Ik richt me hier op het tweede deel van de motie, over de begrotingsregels. Daarover had Pieter Omtzigt eerder ook al een motie ingediend. Onderdeel van ReArm is namelijk het activeren van de ontsnappingsclausule die in de begrotingsregels staat, zodat EU-lidstaten meer kunnen uitgeven aan defensie. Het verzet hiertegen van de coalitie is opmerkelijk, omdat zij zelf ook lak heeft aan die begrotingsregels.
Dat zit zo. In april 2024 zijn – na lange onderhandelingen – de nieuwe Europese begrotingsregels van kracht geworden. De begrotingsregels bestaan uit een preventieve en een correctieve fase. In de preventieve fase moeten de lidstaten in overleg met de Commissie een vierjarig begrotingspad maken (een plan voor de houdbaarheid van de nationale begroting). Het pad moet worden goedgekeurd door de Raad van de Europese Unie. Als een land in de jaren daarna te veel afwijkt van het afgesproken pad dan komt het in de correctieve fase terecht. In deze fase kan de Raad van Ministers boetes opleggen, tenminste als het land geen maatregelen neemt tegen een te hoog begrotingstekort, waarbij alles hoger dan 3% wordt gezien als ’te hoog’.
NIEUWS - De Franse politica Marine Le Pen is schuldig bevonden aan het verduisteren van Europees geld. De rechtbank heeft haar veroordeeld tot vier jaar cel, waarvan twee voorwaardelijk. Door dit vonnis is ze uitgesloten van deelname aan de volgende presidentsverkiezingen in 2027. Ze hoeft haar straf niet in de cel uit te zitten. Ze kan met de enkelband de komende twee jaar dus zonder problemen steun blijven geven aan haar jonge, populaire opvolger Jordan Bardella.
De partij van Le Pen, Rassemblement National (RN), gaat aan kop in de peilingen. Daar zal na dit vonnis weinig verandering in komen. Frankrijk is al tijden politiek instabiel. De centrum-rechtse regeringen die president Macron heeft geïnstalleerd na de verkiezingen van vorig jaar zomer blijken onmachtig om het land vooruit te helpen. In december sneuvelde de regering Barnier over de begrotingsonderhandelingen. Begin februari overleefde de nieuwe premier François Bayrou weliswaar twee moties van wantrouwen in het parlement. Maar hij kon de begroting er alleen door krijgen met een beroep doet op een bijzonder grondwetsartikel, 49.3, dat hem toestaat maatregelen te nemen zonder instemming van de Assemblée. Ondertussen krimpt de Franse economie. Het aantal mensen in armoede stijgt. En de president is vooral bezig met buitenlandse zaken.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Ja, het is weer tijd voor wat wetenschap hier! Ik ga niet alles verklappen, want kijk vooral zelf dit uitermate onderhoudende filmpje uit de jaren 70, van een een wetenschapper in de VS die een student bestudeert die hij heeft marihuana toegediend. Het is natuurlijk goed dat dit soort onderzoek gedaan wordt. Anders hadden we nooit geweten dat je van marihuana rode ogen krijgt, hongerig wordt, enigszins dom gaat grijnzen, je er blij wordt, slaperig en, weet je, eeeeh, je er langzamer van gaat praten, you know?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In 1986 gaf Stevie Nicks een concert in het Red Rocks amfitheater in Colorado, het enige natuurlijk voorkomende amfitheater ter wereld.
Bij de band bevonden zich onder meer drummer Mick Fleetwood en gitarist Peter Frampton. Het hele concert werd in 1987 op video uitgebracht als ‘Live at Red Rocks’.
In de categorie “ongelooflijk dat dit hier nooit eerder langskwam”: Type O Negative.
Ik las onlangs een interview met Joe Satriani, waarin hem gevraagd werd op welke nummer hij het meest trots was of iets in die trant. Zijn bekendste werk is waarschijnlijk Surfing With the Alien (bij Sargasso zelfs dubbel bekend), maar het meest trots, dat was hij toch op nummers als Down Down Down omdat hij er zo’n bijzondere akkoorden-progressie in gebruikt. Ik geloof ‘em op zijn woord, maar ondanks dat, toch best prima nummertje.
Neil Hannon zingt hier een melancholisch lied over alle spullen die hij in zijn leven is kwijtgeraakt, van telefoonopladers en jassen tot pakjes sigarettenpapier.
Waar blijven al die dingen, toch?, vraagt hij zich wel eens af. Op een nacht droomt hij dat hij die dingen terugvindt, opgestapeld in een berg die tot in de hemel rijkt. “En ik weende tranen van vreugde.”
Marine Le Pen mag de komende Franse presidentsverkiezingen niet meedoen. Ze was de nu al gedoodverfde winnaar van de eerste ronde, waarna de Franse kiezer – hopelijk – haar tegenstander tot president zou kiezen. Want alles beter dan extreemrechts op die plek, toch? TOCH? Daarnaast moet ze twee jaar de cel in een enkelband om.
Extreemrechts heeft zich echter overal in de wereld succesvol in een slachtofferrol gemanoeuvreerd, dus dit zal op z’n best niets doen en de populariteit van haar en haar partij RN, en op zijn meest de populariteit alleen maar toe doen nemen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.