Je hebt vast wel eens met je handen in de klei gezeten. Niet de vette, zwart glanzende Zeeuwse klei maar de bruine of grijze klei met chamotte. De klei die tijdens handvaardigheid op school wordt gebruik. Kunstenaar Koos Buster is er op de Rietveld Academie op afgestudeerd en noemt zichzelf de Minister van Keramische Zaken. De eerste museale solotentoonstelling van deze artistieke minister is tot en met 20 mei te zien in Museum MORE Kasteel Ruurlo. [caption id="attachment_349762" align="aligncenter" width="405"] Planning van de expositie Het had ook anders kunnen zijn © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Koos z’n kleivoet Koos Buster Stroucken (Amsterdam, 1991) heeft op de basisschool leren kleien. Hij was er toen niet goed in en vond het ook niet leuk. De grote omslag kwam toen hij op de Rietveld Academy zijn eigen voet moest kleien. Het eindresultaat was verbluffend goed. Klei kun je goed nat houden waardoor je er steeds mee verder kunt gaan. Terugkijkend op deze ervaringen concludeert Buster dat hij inmiddels behoorlijk goed kan kleien. Zo goed zelfs dat hij zichzelf Minister van Keramische Zaken noemt. [caption id="attachment_349758" align="aligncenter" width="405"] Collage met sfeerbeelden expositie © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Dagelijkse dingen Na zijn studie werkt Buster tijdelijk als kunsttransporteur. In de musea en galerieën ziet hij objecten waarvan hij vindt dat ze meer aandacht verdienen. Museumbezoekers zien geen trappen en/of rollen tape, maar deze hulpmiddelen zijn wel nodig bij de opbouw van een tentoonstelling. Koos Buster geeft deze en andere alledaagse objecten een podium. Hij werkt zowel in keramiek als met glas. In Ruurlo zie ik flessen met schoonmaakmiddelen, een Slush-machine, grote waterflessen -koelers met kraantjes, limonadekoelers en kauwgomballenautomaten. En uiteraard mag de brandblusser niet ontbreken voor het geval dat. “Ik zie deze dranktafel als een soort afscheidsbrief aan het wegdrinken van verdriet, aan het vluchten voor de leegte en aan het weglachen van de gevoelens die er altijd zijn.” Koos Buster (2024) [caption id="attachment_349759" align="aligncenter" width="405"] I love my canta © Koos Buster © collage Wilma_Lankhorst.[/caption] I love my Canta Op het gras voor de toegangsglazen burg, heeft Buster zijn rode Canta geparkeerd. Je kunt niet om deze rode blikvanger geen. Met synthetische klei geeft de kunstenaar zijn 40-kilometer-karretje een tweede leven. Overal in de auto liggen peuken, er staat een geel bierkrat op de passagiersstoel met enkele lege bierflessen. Het stuur is omwikkeld met een roze pluche bekleding. Dit object maakt me nieuwsgierig naar de rest van de tentoonstelling die als titel mee kreeg: ‘Het had ook anders kunnen zijn’. Wat had anders kunnen zijn? Wat is er gebeurt? [caption id="attachment_349761" align="aligncenter" width="405"] Ode aan de kleine kunstenaar © Koos Buster © foto Wilma Lankhorst[/caption] Ode aan de kleine kunstenaar Bij deze expositie is een compacte handleiding gemaakt waarin zowel het werk van Carel Willink (1900-1983) als dat van Koos Buster wordt beschreven. Het is een handig boekje met waardevolle achtergrond informatie. In de zalen zijn nagenoeg geen bordjes en dat geeft rust. Op de tweede etage van Museum MORE Kasteel Ruurlo houdt de Minister van Keramische Zaken ‘zitting’. [caption id="attachment_349763" align="aligncenter" width="405"] The future island of the generation that passed away 2.0 © Koos Buster © collage Wilma Lankhorst.[/caption] Vijf zalen vol klei In vijf zalen brengt Buster zijn ode aan alledaagse objecten. Zaal 9 is de centrale zaal in deze tentoonstelling. Hier staat Buster’s Slush-automaat (2023-24) en brengt hij twee maal een ode aan de kleine kunstenaar (2021-2022) Ik zie twee kleine schooltafels. Er staat een tafel met een schetsboek, enkele potloden en een beker met daarop een foto van Buster met zijn dochtertje. Tegen de tafelpoot staat een tractor van klei. In de ander hoek staat een schooltafel met daarop een rood koffertje met het logo van het Rode Kruis. Ook hier enkele vellen papier, een glas en krijtjes. De tractor staat nu onder de tafel. Zelf noemt Buster deze zaal de Piak Zizou Zaal, hij brengt hier een ode aan zijn vierjarige dochter, de kunstenaar in de dop. Tevens verwijst hij naar het kind in de kunstenaar zelf. [caption id="attachment_349765" align="aligncenter" width="405"] Close up in memoriam (2021-24) © Koos Buster © foto Wilma Lankhorst.[/caption] In Memoriam In zaal twaalf 'ruik' je de geur van schraal bier en uitgedrukte sigaretten Centraal in deze ruimte staat een grote tafel die Buster ‘In memoriam: een ode aan mijn alcoholisme’ (2021-2024) heeft gedoopt. Ik sta voor een tafel vol groene en bruine flessen en heel veel lege glazen. Tussen de flessen en de glazen liggen talrijke uitgedrukte sigarettenpeuken en enkele kurken. Als je goed kijkt, ontdek je op enkele kurken een naam. Hiermee verwijst de kunstenaar naar een dierbare waarvan hij afscheid moest nemen. Voor Koos Buster is deze installatie het sleutelstuk van zijn solotentoonstelling. Dit werk inspireerde hem tot de titel: Het had ook anders kunnen zijn. Wat er anders had kunnen zijn, kun je nu zelf ontdekken in Ruurlo. [caption id="attachment_349755" align="aligncenter" width="405"] Koos_Buster Collage met impressie van zijn solo-expositie © foto Wilma_Lankhorst.[/caption] Het had ook anders kunnen zijn, van Koos Buster is nog tot en met 20 mei 2024 te zien in Museum MORE Kasteel Ruurlo. Dit museum is gratis met de museumkaart te bezoeken. © tekst en foto’s Wilma Lankhorst © gebruik van de afbeeldingen met dank aan en met toestemming van Museum MORE, Koos Buster en alle bruikleengevers.
Toen Anneke van Giersbergen nog een broekie van begin 20 was, maakte ze briljante epic doom metal met The Gathering. Het was 1995 en ze blies me volledig omver.
En ik ben bepaald geen metalhead, kan ik u vertellen. Al dat gegrom en geschreeuw is aan mij niet besteed. Maar Van Giersbergen kan zingen. Dat scheelt.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De vorige keer behandelden we het mogelijke belang van het boeddhisme voor de hellenistische filosofie en het leven van zijn grondlegger, Boeddha. Het is niet helemaal duidelijk wanneer deze wijsheidsleraar precies leefde, maar schattingen lopen uiteen tussen de de zesde eeuw v.Chr. (‘Achsenzeit’) en de vierde eeuw v.Chr. Dat sommige Grieken, zoals Pyrrhon van Elis, in India in de leer zouden zijn gegaan bij Boeddha, is onbewijsbaar, en het klinkt ook niet waarschijnlijk. De zogenaamde Indiase ‘naaktfilosofen’ waarnaar Pyrrhon volgens getuigenissen zou hebben verwezen doen niet erg Boeddhistisch aan. Zij zouden eerder behoord kunnen hebben tot het Jaïnisme of een andere spirituele sekte. We zullen het er daarom maar op houden dat eventuele beïnvloeding niet rechtstreeks is geweest. Het Perzische Rijk kan echter een doorgeefluik zijn geweest.
Ook de andere kant op trouwens. Maar terwijl er intrigerende aanwijzingen zijn voor Indische invloed op een Hegesias en de voornoemde Pyrrhon en het bij hem beginnende Grieks/Romeinse scepticisme, ontbreken zulke aanwijzingen voor Griekse of Hellenistische invloed op het Boeddhisme. Die levensbeschouwing is dan ook prima te duiden als een product van de Indiase cultuur.
Het boeddhisme neemt immers kernbegrippen uit de traditionele Indiase godsdienst over, zoals karma en samsara. Volgens Boeddha staat het leven in samsara gelijk aan lijden en wordt dit lijden veroorzaakt door verlangen. Hier tegenover staat nirwana. Het nirwana is een hogere staat van bewustzijn die we bereiken door te leven als boeddhisten, en ons af te keren van het verlangen.
Als de EU na de komende verkiezingen naar rechts afbuigt is dat mede te danken aan de invloed van hardnekkig conservatief-nationalistische stromingen in de oostelijke lidstaten. In Slowakije werd de liberale presidentskandidaat Ivan Korcok verslagen door Peter Pellegrini, een bondgenoot van de populistische premier Fico. Bij de Poolse lokale verkiezingen kreeg de uiterst conservatieve PiS opnieuw de meeste stemmen, al heeft dat geen directe invloed op de vorig jaar tot stand gekomen liberale regering-Tusk. In Hongarije krijgt Viktor Orbán een nieuwe uitdager in de persoon van ex-Fidesz man Peter Magyar. Hij wist afgelopen weekend tienduizenden op de been te brengen in protest tegen corrupte praktijken van de zittende regering. Maar het is de vraag of hij Orbán kan verslaan. En of hij in de ogen van de oppositie als centrum-kandidaat wel voldoende afstand neemt van zijn oude partij. In Bulgarije is de brede coalitie van de centrum-rechtse GERB partij met een verbond van progressieve anti-corruptie partijen gevallen. Dat betekent dat er tegelijk met de Europese verkiezingen opnieuw parlementsverkiezingen zijn uitgeschreven, voor de zesde keer in drie jaar. Vertrekkend premier Nikolai Denkov waarschuwt voor Russische inmenging.
Denkov, die de Bulgaarse regering minder dan een jaar leidde, zei dat hij tijdens zijn ambtstermijn zowel de corruptie als de Russische inmenging probeerde te bestrijden, omdat deze ‘met elkaar verbonden zijn’. In een interview met Politico zegt hij: ‘We mogen onze ogen hiervoor niet langer sluiten.’ Tot nu toe zijn volgens hem de justitiële autoriteiten te laks geweest in de aanpak van pro-Russische groepen die op allerlei manieren onrust veroorzaken in het land. Hij wijst met name naar de ultra-nationalistische partij Vazrazhdane (Opwekking) van Kostadin Kostadinov. In de polls staat de partij op de derde plaats na GERB en Denkov’s progressieve coalitie PP-DB. Vazrazhdane heeft nu 37 zetels in de Bulgaarse parlement. De partij is openlijk op de hand van Rusland, tegen de EU, tegen de NATO en tegen steun aan Oekraïne. Bij de vorming van de nieuwe regering vorig jaar juni sprak een wooradvoerder van een ‘coup door de CIA‘
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dhafer Youssef is een Tunesische jazzmuzikant en oud-speler met een fluwelen stem en een zeer respectabele staat van dienst.
Komende juli komt hij naar Rotterdam voor het North Sea Jazz Festival.
Veelzeggender dan de titel van het boek De onzichtbare hand [1], geschreven door economisch historicus Bas van Bavel, is de ondertitel. Hoe markteconomieën opkomen en neergaan. In het boek reconstrueert hij de historische ontwikkeling van verschillende markteconomieën. Irak (500-1100), Noord Italië (1000-1500), De Nederlanden (1100-1800) en die van Engeland, de V.S. en (uiteindelijk) west Europa (1500-2000), die uiteindelijk één markteconomie zullen vormen.
In het boek beschrijft hij het patroon dat hij in al die reconstructies ziet terugkeren, een cyclus van opkomen en neergaan. Dat begint bij de maatschappelijke omstandigheden die nodig zijn om een markteconomie tot stand te laten komen en te laten functioneren. Vervolgens leidt het functioneren van die markten tot een toenemende rijkdom waarvan (aanvankelijk) velen profiteren. Maar het leidt ook tot een dynamiek, die uiteindelijk het functioneren van die markteconomieën zelf ondermijnt.
De Nederlandstalige versie van het boek verscheen in 2018, twee jaar na de Engelstalige versie. Het is naar zijn zeggen toegankelijker geschreven en bevat een toegevoegd hoofdstuk waarin hij reageert op de commentaren op de Engelstalige versie. De meeste van die commentaren gingen over de relevantie van het boek voor onze tijd. De parallellen zijn evident en dat is niet hoopgevend, want we zitten niet meer in dat deel van de cyclus dat met opkomen wordt aangeduid.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Ook blanke soulzangers leren zingen in de kerk, zo bewijst Allen Stone. Hij begon daar volgens Wikipedia al op z’n derde mee, en leidde vanaf z’n veertiende de worship met de gitaar in de kerk van z’n vader.
Tegenwoordig maakt hij maatschappijkritische liedjes. En die worden retegoed bekeken als we Youtube mogen geloven.
Gisteren zat Julian Assange vijf jaar vast in de Belmarsh gevangenis in Londen. De Amerikaanse journalist Kevin Gosztola schreef een kroniek van vijf jaar gevangenschap sinds Assange door de Britse politie uit de Ecuadoriaanse ambassade werd gehaald.
‘Assange is een van de weinige journalisten die door een westers land gevangen is gezet, wat de behandeling die hij heeft ondergaan buitengewoon maakt. Hij heeft meer tijd in de gevangenis doorgebracht dan de meeste personen die van soortgelijke daden zijn beschuldigd.‘
Ergens ver weg in de woestijn van Anza-Borrego in Californië staat een zongebakken schuur die de twaalf mannen van de Flaherty Brotherhood hebben omgebouwd tot platenstudio.
Daar brengen ze met Western rock en Delta Blues bijbels klinkende aanzeggingen muzikaal tot leven.
Dat was vet hé, eergister? Aephanemer? Voor degenen die (ook) de instrumentale versie hebben geluisterd: verrassing! Er is er nóg een van. Een 8 bit versie. Die verdacht veel meer lijkt op oude computerspelletjesmuziek, meer dan op de melo-death die het eigenlijk was. Maar boeien, superleuk dit.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.