GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Huub Bellemakers dat eerder hier verscheen. Een goede vraag opgeworpen door een Vlaamse. Groen!- leider Mieke Vogels merkte in het Vlaamse tv-programma "Voor eens & voor altijd" op hoe archaïsch parlementen eigenlijk werken. En gelijk had ze. Waarom geen video, powerpoints, infographics of andere soort poespas in de volksvertegenwoordiging? Er zijn eigenlijk geen parlementen waar ze iets anders doen dan praten. Soms schreeuwen ze wel erbij, soms vechten ze nog, maar het idee is altijd: parler. Daar is niet zoveel mis mee, ware het niet dat parlementen er ook zijn voor de burger. Zeker tegenwoordig, waar alle debatten live worden uitgezonden via internet. Het is is een raadsel waarom het geachte parlement alleen maar praat over stukken zonder iets inzichtelijk te maken. Overal ter wereld, in bedrijven, op opleidingen is het normaal gesproken woord toe te lichten met beeld. Maar niet in de politiek.
“De afgelopen april was uitzonderlijk: de temperaturen lagen hoog, de zon scheen vaak en er viel weinig regen. De maand was bijna vier graden te warm. In de hele meetreeks sinds 1706 was alleen april 2007 nog warmer.”
Aldus het KNMI over de vorige maand: wederom een aanwijzing voor klimaatverandering.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Het is eindelijk mei en de Moskouse meisjes trekken na een barre winter voorzichtig hun jurkjes uit de kast. De stad is in verwachting. Stof laait op, iedereen drinkt weer op straat, het legert oefent de parade en de communisten betogen. Alles valt op z’n plaats. ‘Schat, wil je een foto van me maken met die Topol-M raket op de achtergrond?’
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Fossiel van een maand oude mammoet gevonden in Rusland.
Drie op de vijf Amerikanen wast nu meer zijn handen
Harvard doet onderzoek naar hoe mensen reageren op de Mexicaanse griep
Obama benoemt nieuwe Supreme Court rechter
Linkse rechter vertrekt in juni.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.