De electro-shock blues van Hans Spekman

Denkt u zich eens in: u bent in gesprek met uw psychiater over de sombere gedachten die u de laatste tijd hebt. Op enig moment zegt hij dat het zo echt niet langer kan. Hij drukt op een knop onder zijn bureau die twee potige verpleegkundigen naar binnen doet snellen. Zij sjorren u met veel kracht in een dwangbuis, leggen u op een brancard en rijden die naar een ruimte met apparatuur die u niet kent. De witte vloeistof verlaat de injectiespuit om zich brandend een weg te zoeken naar uw hersenstam. Het laatste wat u meemaakt is dat de arts twee strijkijzers op uw slapen zet, waarna uw ledematen zich alle kanten op werpen en u uw hersenen gekookt voelt worden. U wordt wakker in een vierkante witte ruimte, zittend op de zacht meeverende grond. Mensen die u niet kent, kijken met betraand gezicht door het vierkante raampje in de deur naar binnen. U meent dat dit een nogal overdreven weergave van de psychiatrische praxis is? Daar heeft u dan volstrekt gelijk in. En daarin verschilt het weinig van het beeld dat EenVandaag en PvdA-kamerlid Hans Spekman drie weken geleden gaven van elektronconvulsieve therapie (ECT).

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Kind dommer door klappen?

“I believe the relationship between corporal punishment and IQ is probably bidirectional. There has to be something the kid is doing that’s wrong that leads to corporal punishment. The problem is, when the parent does that, it seems to have counterproductive results to cognitive ability in the long term. ”

(Onderzoeker Murray Straus in Time)

Werkt die corrigerende tik nu eigenlijk? Op de korte termijn werkt dit uiterste middel bij de uitoefening van de ouderlijke macht zeker wel. Maar volgens Murray Straus wijst zijn werk op iets wat dan op den duur (vier jaar in zijn onderzoek) te zien is bij kinderen: een lager IQ.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Duitse verkiezingen belangrijk?

merkelEen jaar geleden was de spanning te snijden. Obama en McCain namen het tegen elkaar op en iedereen was benieuwd hoe de strijd zou aflopen. Er was meer aandacht voor de Amerikaanse verkiezingen, dan voor onze eigen verkiezingen. Zelfs voor de voorverkiezingen van de Democratische en Republikeinse kandidaat waren alle Nederlandse media te porren. En nu zijn er vandaag verkiezingen in Duitsland. Oh, ja joh? Jazeker. Er is wel wat aandacht geweest. Een reportage van Netwerk, gisteren een kort itempje op het Journaal en dat was het dan wel. Vanwaar dit immense verschil in aandacht? Is Amerika voor Nederland zoveel belangrijker dan Duitsland? Of gaat het alleen om de poppetjes?

Cijfers

Eerst maar even wat cijfers. Duitsland is sinds jaar en dag én met grote afstand onze belangrijkste handelspartner. En maakten we ons niet druk om een economische crisis? Dan is het van wezenlijk belang, wat onze Oosterburen doen. Als het in Duitsland economisch goed gaat, dan gaat het hier goed. En al het in Duitsland slecht gaat? Juist. Frau Merkel heeft te kennen gegeven dat ze een andere coalitiepartner wil. Ze wil de socialistische SPD inruilen voor de liberale FDP. Met deze natuurlijke bondgenoot kan Merkel haar geliefde centrumrechtse beleid voeren. Minder belastingen, minder uitgaven en grotere inkomensverschillen. Al roept ze dat laatste natuurlijk niet hardop. Nu moet ze rekening houden met de SPD en dat vindt zij, noch haar achterban, erg prettig. Maar gaat ze haar gedroomde coalitie krijgen? Dat is nog maar zeer de vraag en wel om een tweetal redenen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendequote | Objectieve waarheid

Hoe valt er tussen alle eigen meningen en voorkeuren nog tot representatieve beslissingen te komen? Hiertoe wordt steeds vaker de zogenaamd ’objectieve waarheid’ erbij gesleept – een waarheid waarover dan ook niet meer te discussiëren valt. Niet het gezag, de ’wetenschap’ beslist.

En dan neemt de paragraaf een wending. Het artikel “Het einde van de democratie” van Ad Verbrugge verscheen al drie weken geleden in Trouw. Het was even blijven liggen in de leesstapel. Bij deze alsnog de aandacht voor een stuk met een paar interessante gezichtspunten.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende