De wedergeboorte van een politiek talent
Sargasso plaatst gastbijdragen, hieronder volgt een gastbijdrage van Bragg over de ‘wedergeboorte’ van Mark Rutte.
Het was al weer een tijd stil rond Mark Rutte. Zijn laatste wapenfeit was een nogal lachwekkend optreden in het lijsttrekkersdebat na de Europese verkiezingen. Hij claimde toen succes waar hij had verloren en kon niet met zijn handen van Geert Wilders afblijven. Verder blonk hij uit in het communiceren van de VVD strategie in plaats van duidelijk te maken waar zijn partij voor stond. Een week na Prinsjesdag durf ik de stelling aan: de algemene beschouwingen 2009 markeren het Keerpunt Rutte.
Partijen met een consequent verhaal doen het goed in Nederland. De VVD riep bij de eerste tekenen van de economische crisis al om forse bezuinigingen en hervormingen. Die lijn liet de partij los toen de bankencrisis uitbrak, het Liberalisme in het verdomhoekje kwam en Wouter Bos de vrije hand werd gelaten. “Stoor de brandweer niet als het huis in brand staat”, was het motto.
De Europese verkiezingen werden geen ramp voor de VVD, maar een succes was het allerminst. Bovendien reed Rutte het karretje van Europees lijsttrekker Van Baalen in de poep, door de vrijheid van meningsuiting te koppelen aan het “in principe” mogen ontkennen van de Holocaust. Van Baalen hield met zijn sterke optreden de schade beperkt, maar niemand gaf nog een stuiver voor Rutte.
Morgen gaat de