Hongarije, het land dat zich al jaren keihard verzet tegen de komst van migranten, verliest de bescherming van de Europese grensbewakingsorganisatie Frontex. In december oordeelde het Europese Hof dat het over de grens zetten van vluchtelingen in strijd is met de Europese en internationale wetgeving. Sindsdien heeft Hongarije nog 2500 migranten de grens over gezet. Frontex schort nu de grensbewaking op in Hongarije. "Onze gezamenlijke inspanningen om de buitengrenzen van de EU te beschermen, kunnen alleen succes hebben als we ervoor zorgen dat onze samenwerking en activiteiten volledig in overeenstemming zijn met de EU-wetgeving," verklaarde een woordvoerder. Frontex ligt al langer onder vuur vanwege berichten over medewerking aan soortgelijke pushback acties in de Egeïsche Zee tussen Griekenland en Turkije. Het Europees parlement dringt aan op een onderzoek naar het mandaat en de activiteiten van Frontex in aansluiting op het al lopende onderzoek van het fraude-onderzoekbureau OLAF. De vraag is in hoeverre de lidstaten afstand willen nemen van Frontex, de organisatie die in alle stilte het vuile werk verricht voor verschillende regeringen die streven naar een drastische beperking van de toestroom van migranten. Zwartboek In december publiceerde het Border Violence Monitoring Network (BVMN) een zwartboek over pushbacks van migranten door Europese grensstaten. Daarin wordt onder andere melding gemaakt van grote aantallen migranten die vanuit Kroatië over de grens met Bosnië-Herzegovina zijn gezet, vaak met de inzet van grof geweld. De betrokkenheid van Frontex is niet altijd duidelijk, maar dat de organisatie, die is uitgerust met zeer geavanceerde apparatuur, er geen weet van heeft is twijfelachtig. Intussen voltrekt zich een humanitaire ramp aan de andere kant van de Kroatische grens in Servië en Bosnië-Hercegovina. Begin januari is een van de kampen afgebrand. Honderden vluchtelingen in Bosnië raakten dakloos in de vrieskou. Hongarije opnieuw in de beklaagdenbank Maandag stond Hongarije opnieuw voor het Europese Hof voor een aanklacht over het muilkorven van een rechter. De Nederlandse en de Zweedse regering hebben zich bij de klacht aangesloten. De klacht is samen met enkele kritische vragen over het Hongaarse rechtssysteem ingediend door rechter Csaba Vasvári na onrechtmatigheden in een proces tegen een Zweedse burger. Het Hongaarse Hooggerechtshof oordeelde dat de klacht in strijd was met de wet. Vasvári werd vervolgens bedreigd met disciplinaire maatregelen. Volgens Jurian Langer, een advocaat van de Nederlandse overheid, moet elk risico worden uitgebannen "dat tuchtprocedures worden gebruikt als een manier om politieke controle uit te oefenen op de inhoud van juridische beslissingen." Opmerkelijk genoeg meende Adrián Tokár, de juridische woordvoerder van de Europese Commissie dat sommige vragen niet toegelaten zouden moeten worden in dit proces. Wat overigens niet betekent, zei hij er bij, dat de Commissie afziet van procedures tegen Hongarije. Een rapport van de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa heeft deze week tot een fel protest geleid van het Fidesz parlementslid Barna Pál Zsigmond. Het rapport gaat over de beperkingen die NGO's in sommige landen ondervinden. Hongarije wordt daarin wegens de 'anti-Soros'-wet bekritiseerd. Zsigmond zei dat het hier gaat om een politieke aanval op Hongarije. Geen van de opstellers van het rapport was in Hongarije geweest, klaagde hij. 'Wij zijn niet geraadpleegd. De rapporteurs hebben uitsluitend geluisterd naar Soros-aanhangers.' 'Censuurvrije media' Hongarije wapent zich tegen kritische geluiden. Gealarmeerd door de verbanning van Trump's desinformatie van Twitter en Facebook hebben Orbán-supporters -in navolging van een Pools initiatief- ook in Hongarije een alternatief Facebook opgezet, Hundub. Volgens de leden van regeringspartij Fidesz biedt Facebook geen ruimte aan de conservatieve, christelijke en rechtse stem en is er sprake van ‘misbruik door techgiganten.’ Hun regeringsgetrouwe persagentschap Remix spreekt over Hundub als 'een alternatieve webspace voor internetgebruikers die vrij is van de extreem linkse politieke censuur die sociale netwerken zoals Twitter en Facebook teistert'. Overigens is het nog onduidelijk wie precies achter het netwerk zitten. Een van de eigenaren zou een buitenlandse bedrijf zijn dat is geregistreerd in Belize.
Vier Nigeriaanse boeren startten 13 jaar geleden met steun van Milieudefensie een rechtszaak, vanwege olievervuiling door lekkende pijpleidingen op hun land. De rechter oordeelde vandaag dat Shell Nigeria verantwoordelijk is en schadevergoeding moet betalen. Shell kon niet bewijzen dat de lekkages waren ontstaan door sabotage. Het moederbedrijf is niet verantwoordelijk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - Al drie weken krijg ik leugenachtige berichten doorgestuurd. Het is een snood netwerk dat dit fake news uur na uur rondpompt: mijn eigen lichaam is de afzender. Eerst zei het nieuws dat mijn kruis en zitvlak dood waren – geen wonder, dacht ik nog: ik zit te veel, en sinds ik thuis werk is dat alleen maar erger geworden – maar na een paar dagen schoot die gevoelloosheid in een paar uur tijd achterlangs van mijn bovenbeen via mijn kuit naar mijn voet. Toen was mijn rechterbeen achter van bil tot hak dood.
Ineens realiseerde ik me dat ik al een paar dagen geregeld dacht dat er een steentje in mijn sok zat. Na inspectie bleek mijn sok dan schoon, ook in mijn schoen zat niks. Toen de kou in mijn been zich uitbreidde, liep ik ineens op een combinatie van gruis en piepschuim: zachte kussentjes gelardeerd met scherpe puntjes, terwijl mijn wreef brandde.
Hou me ten goede: alles werkte opperbest, of nou ja: als vanouds, maar het voelde alsof er geen hout van klopte. En juist die discrepantie maakte dat ik ineens nergens een touw aan kon vastknopen. Ik heb eerst een dag in bed gelegen, aldoor op mijn zij of op mijn buik, om te achterhalen of het een fysiek ding was: een beknelde zenuw of zoiets. Dat maakte geen verschil: mijn rechterbeen bleef achter dood. De dag erna heb ik steeds gelopen en gestaan – alweer geen verschil.
Terwijl verveelde snotapen de amper gevierde jaarwisseling alsnog goed denken te maken, burgerwachten boven en beneden de Moerdijk ze nu staan op te wachten, weten politici niets beters dan er met de verkiezingscampagne over heen te gaan. Ondertussen tikt de klok gestaag door naar het vierjaarlijks democratisch hoogtepunt: de Tweede Kamerverkiezingen.
Ook dat gaat niet geheel probleemloos. Geen grote verkiezingsbijeenkomsten, want dat zouden zomaar de door Maurice de Hond bekend geworden ‘superspread events’ kunnen worden. En als in verkiezingstijd politici ergens hun oren wel naar laten hangen dan is dat Maurice de Hond.
De politieke partijen die nu in de Tweede Kamer zitten, hebben nauwelijks hinder van het feit dat ze niet kriskras door het land het traditionele moddergooien kunnen beoefenen. Hun eigen podium, de debatten inde Tweede Kamer, zijn daar een prima alternatief voor.
En natuurlijk maken ze driftig gebruik van de sociale media. Kom daar als nieuwe politieke partij maar eens tussen. Het aanstormend politiek talent is vooralsnog druk bezig met de voorbereidende activiteiten. Ze hebben nog vijf kalenderdagen (drie werkdagen) de tijd om 580 ondersteuningsverklaringen binnen te halen. Alleen dan kunnen ze in alle twintig kiesdistricten meedoen aan de verkiezingen. Dat kan een partij ook als die in één of een paar kiesdistricten is toegelaten, maar dat zal niet genoeg stemmen opleveren om een zetel in de Kamer te bemachtigen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Eergisteren heb ik 10 euro uitgegeven voor een muziekbestandje. Twaalf euro om precies te zijn, inclusief de tax was dat. En dat voor muziek die ik al had. En dat bestandje was: The Sophtware Slump On A Wooden Piano, door Grandaddy/Jason Lytle. Ter gelegenheid van de 20ste verjaardag van het Grandaddy album, The Sophtware Slump dus, speelde zanger en componist Jason Lytle die hele plaat in z’n eentje op een houten piano. Dat geeft het geheel een behoorlijk dramatische lading. Met het personage dat op de plaat bezongen wordt, Jed, the Humanoid, loopt het niet goed af, triest. Prachtplaat. De bovenbuurvrouw merkte ook al op dat ik ‘m de hele middag gedraaid had.
OPINIE - Als dat tuig onze hulpverleners en beveiligers aanvalt past maar één straf en dat is celstraf
— Jeroen van Wijngaarden, VVD
De VVD slaat weer eens op de trom voor een taakstrafverbod bij ‘geweld tegen hulpverleners’. De partij doet daarbij haar best om de indruk te wekken dat mensen voortdurend ‘wegkomen met een dagje schoffelen‘. Vandaag komt de wet op tafel. Het is pijnlijk om te zien dat een regeringspartij niet verder komt dan dit geroeptoeter.
Ik neem jullie even mee.
Allereerst, de feiten. In weerwil van roeptoeterende politici, straffen Nederlandse rechters doorgaans strenger dan in de landen om ons heen. En het is de laatste jaren alleen maar strenger geworden. Over de mythe van ‘softe rechters’ hebben we op Sargasso al heel lang geleden wat artikelen geschreven.
Tel daarbij op dat het Openbaar Ministerie – reeds sinds 2011 – een 3x hogere straf mag eisen in zaken met geweld tegen hulpverleners. Inclusief celstraffen. Het OM kan dus bij de strafeis al de afweging maken om een celstraf te eisen, of om op een andere manier te straffen. Dat doet het OM dan ook en vervolgens is het aan de rechter om in detail te oordelen wat de omstandigheden waren, welk impact het geweld had en welke straf daarbij gepast is. En als dat nodig is, leggen rechters ook al zwaardere straffen op bij geweld tegen politie en hulpverleners.
INTERVIEW - Vandaag verschijnt het boek Het wereldrijk van het Tweestromenland van Daan Nijssen. Het is een geschiedenis van het antieke Nabije Oosten, een thema dat enerzijds belangrijk en boeiend is, maar anderzijds lastig. Veel van die namen, plaatsen en volken zijn ons immers vreemd. Nijssen, die online al publiceerde op zijn eigen blog en op Sargasso en die dus weet wat hij doet, heeft het kunststukje toch geflikt: een leesbaar boek over een van de grootste oude beschavingen.
Als de gezondheidssituatie beter was geweest, zou er vandaag een presentatie zijn geweest in het Rijksmuseum van Oudheden, maar zo heeft het niet mogen zijn. Het alternatief is per livestream; u leest er hier meer over en kunt zich daar aanmelden. Per e-mail heb ik hem geïnterviewd.
Je hebt een boek geschreven over het Midden-Oosten in de eerste helft van het eerste millennium v. Chr. Wat maakt deze periode zo interessant?
In de periode waarover ik schrijf verenigden de koninkrijken Assyrië, Babylonië en Perzië grote delen van het Midden-Oosten onder hun heerschappij. Waar het Midden-Oosten in het begin van deze periode nog een lappendeken was van onderling strijdende koninkrijken, stadstaten en stammen, was het aan het einde van deze periode omgevormd tot een politieke eenheid onder leiding van één grootkoning.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
The Sleaford Mods zijn Engels. Maar dat was wel hoorbaar natuurlijk, Midden Engeland. En ze zijn dichters. Maar ook dat was wel duidelijk. Het zijn geen rappers, wou ik maar zeggen. En ze zijn ook wel wat ouder dan de gebruikelijke hiphop-achtige artiesten. Jason Williamson doet de teksten en Andrew Fearn staat er dan bij met een blikje drinken in zijn ene hand en zijn andere hand eventueel draaiend aan een knopje of duwend tegen een schuifje tijdens een optreden. Ze zijn working class. De teksten en hun onderwerpen zijn rants, van de straat, slang, brutaal en dus niet altijd even fijnzinnig. Electrobeatpunk met spoken word. Alcohol schijnt ook nog een invloed te zijn. In dit nummer een gastbijdrage van de Australische zangeres Amy Taylor.
TWITTER - https://twitter.com/floorbakhuys/status/1354180728481865732
TWITTER - Het is niet de eerste keer dat Rutte zich er op vooraan laat staan vooral géén socioloog te zijn. God verhoede ook. Je zal je als premier je ook baseren op wetenschappers die zich bezig houden met het bestuderen van de samenleving.
En wij ons maar afvragen waarom mensen het vertrouwen in de wetenschap verliezen…
Het zijn dus niet alleen Nick Cave en Kylie Minogue die samen (duh) een duet kunnen zingen, de murderballad: Where the Wild Roses Grow. De Limburger Etan Huijs kan het ook, met Jori van Gemert. Ook Etan’s song kan je gaandeweg het nummer een heel ongemakkelijk gevoel bezorgen. Het verhaal van de song wordt vanuit twee posities verteld, maar er blijven gaten, en vooral vragen. Wat is er gebeurd, wat zou er gebeurd kunnen zijn? Zij is even het huis uit, de hort op. Hij vermoedt een andere man. Er was kennelijk sprake van een verslechterde relatie, jaloezie, vergiftigde harten en van drank, verwijten – en van een jonge zoon. Maar waarom zegt Josephine dan dat hun zoon ‘zal leven als een koning’? En waarom drukt ze hem dan op het hart de deur van babykamer niet te openen? Brrrrrrr. Onheilspellend. Als dit een murderballad is, wie is er dan dood aan het eind van de song? Wie wacht het sinistere noodlot als het ochtend is? Prachtige blazers trouwens.