Onrustige Oranjemarsen op komst

Noord-Ierland gaat een onrustige periode tegemoet als de traditionele Oranjemarsen in het teken komen te staan van verzet tegen de Brexit-deal over de handel tussen het Verenigd Koninkrijk en Noord-Ierland. De Unionisten accepteren de afspraken over de handelsgrens in de Ierse Zee niet. Ze willen net zo behandeld worden als de andere delen van het Verenigd Koninkrijk. Ze voelen zich bedrogen door premier Boris Johnson die beloofde dat er nooit een grens in de Ierse Zee zou komen. Maar de afspraken bij het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie bevatten de bepaling dat de handel tussen het VK en Noord-Ierland in Engeland gecontroleerd moet worden om de grens tussen de Ierse Republiek en Noord-Ierland open te kunnen houden. Woensdag wees de rechter in Belfast een beroep van de DUP, de partij van Noord-Ierse protestanten, tegen het protocol inzake Ierland/Noord-Ierland af.  Het conflict over de uitwerking van het protocol duurt voort. Brussel en Londen hebben een tijdelijke wapenstilstand gesloten over de "worstoorlog", en kondigden woensdag aan dat ze hadden ingestemd met een verlenging van een respijtperiode voor de export van gekoeld vlees tussen Groot-Brittannië en Noord-Ierland. De EU en het VK hopen er nu vòòr 30 september uit te komen. Constitutionele kwestie Maar de Unionisten hebben geen boodschap aan de technische uitwerking van het protocol. Voor hen is het een constitutionele kwestie en daarmee een kwestie van identiteit, legt Iain Carlisle, directeur van de Grand Orange Lodge of Ireland uit. Zijn Lodge organiseert de Oranjemarsen en exploiteert het Museum of Orange Heritage. De Oranjemarsen worden elk jaar in juli gehouden ter herinnering aan de Slag bij Boyne waarbij de protestant Willem III de katholieke koning Jacobus II van Engeland versloeg, voor de Unionisten de basis voor de protestantse identiteit van Noord-Ierland. Rond deze manifestaties van protestanten, die koste wat kost de eenheid met de rest van het Verenigd Koninkrijk willen handhaven, was er in het verleden altijd veel onrust. De jarenlange Troubles met confrontaties tussen protestantse milities, de Britse politie en de IRA, het Ierse Republikeinse leger van katholieken die eenheid met de Ierse Republiek nastreefden, kostten in de vorige eeuw meer dan 3500 mensen het leven.  Op Goede Vrijdag 10 april 1998 bereikten onderhandelaars van beide partijen uiteindelijk een akkoord. Dat maakte het mogelijk de grenzen tussen de Republiek en Noord-Ierland open te laten. Totdat de Brexit het Verenigd Koninkrijk dwong om afspraken te maken over het handelsverkeer met Noord-Ierland. De oplossing die de Britse regering en de EU-delegatie na moeizame onderhandelingen op 't nippertje overeenkwamen wordt echter door de Noord-Ierse protestanten strijdig geacht met hun constitutionele binding aan de rest van het VK. Geen alternatief De katholieke Ierse Republikeinen strooien zout in de wonde door nu openlijk te pleiten voor een referendum over aansluiting bij de Republiek naar het voorbeeld van de Schotten. In reactie op de uitspraak van de rechter over de legitimiteit van het protocol zei Declan Kearney, een Noord-Iers parlementslid van de republikeinse Sinn Féin, dat er geen geloofwaardig alternatief is. 'Het is ironisch dat de Tory/DUP-cheerleaders van Brexit nu zo gekant zijn tegen het protocol dat noodzakelijk werd gemaakt door hun roekeloze streven naar een harde Brexit', zei hij. Stephen Farry, de leider van de Noord-Ierse liberale Alliance partij, die een neutraal standpunt inneemt, pleitte er voor te stoppen met over het protocol te praten in termen van constitutie en identiteit. De onenigheid over het Iers/Noord-Ierse protocol heeft een grote symbolische waarde, zegt Fintan O’Toole,columnist van de Irish Times. Het zou gemakkelijk opgelost kunnen worden. Maar meegaan met de Europese normen voor voedselveiligheid zou kunnen worden gezien als een concessie aan de bureaucraten in Brussel. Het zou ook een toekomstige handelsovereenkomst met de Verenigde Staten kunnen compliceren, die Johnson heeft gepresenteerd als een belangrijk voordeel van de Brexit. Geweld De Oranje comités hebben deze week aangekondigd dat er dit jaar op 12  juli op honderd plaatsen kleine oranjemarsen zullen worden gehouden in plaats van de gebruikelijke achttien grote manifestaties. Dit vanwege de nog voortdurende coronapandemie. Grand Master Edward Stevenson: 'Vorig jaar was het de ‘Twaalfde thuis’, maar gelukkig zijn we dit jaar, nu de beperkingen voldoende zijn versoepeld, in de gelegenheid om districtsparades door heel Noord-Ierland te houden.' Intussen is de discussie over het gebruik van geweld weer opgelaaid. Op een protestbijeenkomst van Unionisten was de leus 'Vrede of het Protocol' te zien. Blogger Steve Bradley schrok van de uitlatingen van een oudere dame die hierop resageerde met: 'De andere kant heeft alles gekregen wat ze wilden door chaos, angst en dood te veroorzaken. Misschien wordt het tijd dat we erover nadenken hetzelfde te doen. Ik ben zeker bereid mijn leven ervoor te geven'. Een onthutsende uitspraak gezien het feit dat 'de andere kant' nog steeds moet accepteren te leven in een land dat deel uitmaakt van het Verenigd Koninkrijk. Ze hebben juist niets bereikt met hun geweld, schrijft Bradley. De mythe dat geweld loont is niet meer dan een excuus voor de protestantse milities om opnieuw een oorlog te beginnen.

Closing time | Louis Andriessen, 6 juni 1939 – 1 juli 2021

Ouverture uit The Death of a composer, compositie Louis Andriessen, door Alzheimer vermoord.

Modern klassieke muziek: het is niet ‘for the millions’ – het schuurt, wringt, is vervreemdend en volgens sommige mensen daarom ‘gewoon lelijk’.

Voor veel mensen heeft muziek vooral de rol harmonie en regelmaat te brengen in een chaotische wereld. Muziek is een vlucht, of zelfs een disciplinering. Men heeft een afgeronde harmonie nodig, en een strakke beat om op te marcheren.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Achterstanden asielaanvragen

COLUMN - Vandaag verstrijkt de deadline voor de behandeling van de 15.350  achterstallige asielaanvragen. Dat is behoorlijk opgeschoten want eind mei stonden er nog 3.070 aanvragen open (bron: IND).

Er zouden dus sinds 1 april 2020 12.280 aanvragen zijn afgehandeld. Dat is gemiddeld zo’n 877 aanvragen per maand. Als dat aantal ook in juni is gehaald, dan staan er nu nog 2.193 aanvragen open.

Deadline niet gehaald. Toch knap om in ruim een jaar tijd zoveel aanvragen af te handelen. Nu nog afwachten wat de Inspectie Justitie en Veiligheid over de gang van zaken gaat melden. Sinds kort houdt de inspectie in de gaten of de asielaanvragen wel zorgvuldig worden behandeld. Waarom niet eerder? De inspectie ging pas aan het werk nadat IND-medewerkers hun zorgen met de Inspectie deelden.

Onrecht in vreemdelingenrecht

Laten we hopen dat de bevindingen van de inspectie niet nog eens extra bevestigen wat wetenschappers en advocaten werkzaam op gebied van migratierecht in april signaleerden met hun rapport ‘Ongehoord onrecht in het vreemdelingenrecht’. De “misstanden in het vreemdelingenrecht, vaak één op één vergelijkbaar met het ‘ongekende onrecht’ in de Kinderopvangtoeslagaffaire, leiden tot groot menselijk leed bij belanghebbenden.”

Naar aanleiding van dit rapport vond vorige week in de Tweede Kamer een rondetafelgesprek plaats (hier na te zien).

Foto: © Sargasso logo Goed volk

Goed volk | Het midzomermotief in de volkscultuur

ACHTERGROND - Afgelopen 21 juni begon op een regenachtige dag de zomer. Preciezer uitgedrukt: het was de dag van de zomerzonnewende of midzomer (solstitium aestivum, zomersolstitium) op het noordelijk halfrond, waarbij binnen 24 uur het meeste zonlicht van het jaar schijnt: de ‘langste dag’. Deze jaarlijkse zonnewende is de gebeurtenis waarbij de zon, gezien vanaf de aarde, haar noordelijkste of zuidelijkste positie bereikt, afhankelijk van het halfrond. De zon staat dan recht boven een van beide keerkringen: de Kreeftskeerkring in het noorden of de Steenbokskeerkring in het zuiden.

Naarmate de zon schijnbaar in de richting van de Kreeftskeerkring beweegt (uiteraard is het de aarde die beweegt), worden de dagen op het noordelijk halfrond langer en op het zuidelijk halfrond juist korter. Wanneer de zon schijnbaar naar de Steenbokskeerkring beweegt, is dit andersom. Deze schijnbare beweging keert letterlijk om op het moment van de zonnewende.

Dat 21 juni de ‘langste dag’ is, was in de geschiedenis der mensheid al snel bekend. Het was een kwestie van observatie: elke dag komt de zon op een ander punt aan de horizon op en gaat zij op een ander punt onder. Ook de maximale hoogte die de zon bereikt aan de hemel is op elke dag anders. Als het zomer gaat worden, gaat de zon steeds noordelijker op- en onder en komt zij ook rond het middaguur steeds hoger aan de hemel staan. Na de zomerwende gaat ze weer terug. Al in de prehistorie konden mensen de dag van de zonnewende bepalen door het gebruik van voorwerpen en objecten zoals stenen, stokken of bouwwerken, die bijvoorbeeld door hun schaduw elk jaar opnieuw het tijdstip van de zonnewende aangaven.

Closing Time | Joey Alexander

Wonderkind Joey Alexander leerde zichzelf piano spelen aan de hand van de jazzplaten van zijn vader. Als negenjarige toerde hij al de wereld rond. Inmiddels is ‘ie achttien en geldt als de grote belofte van de jazzmuziek. Zijn spel is nog behoorlijk toegankelijk ook.

Alexander werd geboren als Josiah Alexander Sila in de hoofdstad van het eiland Bali (Indonesië).

Foto: Chiot's Run (cc)

Wanneer gaan onze handschoenen uit

COLUMN - Tot de politiek en de ambtenarij is het inmiddels doorgedrongen: met het hoger onderwijs kun je doen wat je wilt. Je kunt onbeperkt spareribs eten bezuinigen, in slechte én in goede tijden, je kunt het onmogelijke verlangen aan administratieve ‘prestaties’, je kunt de mensen die er werken ondertussen beledigen, je slechtste minister op het dossier zetten. In actie komen ze niet.

Een enkele wetenschapper is zo slim geweest om ooit te besluiten niet de mens te bestuderen maar pakweg de levenloze natuur en zit nog steeds in een comfortabele positie en heeft geen behoefte aan solidariteit. De anderen hebben het te druk om zich te organiseren, of ze denken dat dit niet sjiek is – lidmaatschap van een vakbond is idioot laag onder onderzoekers – of ze denken dat het erbij hoort, of dat ze toch niet anders kunnen, of dat je natuurlijk wel netjes moet blijven.

Verantwoord

De afgelopen anderhalf jaar hebben de universiteiten alles op alles gezet om onderwijs zo goed mogelijk door te laten gaan voor de studenten, terwijl dat eigenlijk niet te doen was. Als dank kregen ze te horen dat ze moesten bezuinigen, weliswaar voor een bedrag waarvoor de CEO van Booking.com zijn bed niet uitkomt, maar waarvan je wel heel veel docenten had kunnen aanstellen, en dat in een jaar dat er wéér meer studenten naar het hoger onderwijs komen.

Foto: Hospital CLÍNIC (cc)

Uitzonderlijk

COLUMN - Vorig jaar kreeg (bijna) al het zorgpersoneel, naast een lading applaus, een bonus van 1000,- euro. Inmiddels kan er ook een tweede bonus aangevraagd worden. Maar:

Belangrijkste voorwaarde om in aanmerking te komen voor de bonus is dat de zorgprofessional in de periode 1 oktober 2020 tot 15 juni 2021 een uitzonderlijke prestatie heeft verricht vanwege COVID-19, door onder uitzonderlijke omstandigheden zorg te bieden.

Uitzonderlijk. Wat zou Tamara, of Hugo verstaan onder ‘uitzonderlijk’? Dat je je de pestpokken werkt op een cohortafdeling, stel ik me zo voor. Dat je minimaal 36 uur werkt misschien? En mogelijk ook de collega’s die op de IC werken.

De thuiszorgmedewerkers, de niveau 2 helpenden, de schoonmakers in het verpleeghuis, nee, die natuurlijk niet. Die hebben al een bonus! Naast hun vetpot van een salaris. Elke dag komen zij weer opdagen, helpen zestien ouderen per ochtend per persoon uit bed, of maken de toiletten schoon nadat iemand die niet meer doorheeft dat hij leeft, er een potje van heeft gemaakt.

Die mensen doen geen uitzonderlijk werk. Dat is gewoon je werk, toch? Niets anders in een pandemie.

Het continue negeren van opmerkingen over structurele loonsverhoging door beleidsmakers komt me onderhand de keel uit, en ik ben niet de enige. Zullen we het maar niet hebben over het weglopen van bepaalde mensen, vorig jaar in de Kamer, bij een stemming over die loonsverhoging?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Minister probeert stilletjes nieuwe geheime dienst op te tuigen

Amnesty, Bits of Freedom en anderen slaan alarm: de minister van Justitie wil de bevoegdheden van het NCTV verruimen, nadat het NRC onthulde dat ze zonder wettelijke bevoegdheid burgers bespioneren. De wetswijziging geeft het NCTV de bevoegdheid hiermee door te gaan.

Maar nog erger: de minister probeert de wetswijziging er stilletjes doorheen te drukken door burgers en organisaties slechts vijf dagen te geven om de internetconsultatie in te vullen. Normaal staan hier vier weken voor. Amnesty, Bits of Freedom, Open State Foundation, Vrijschrift en Waag dringen aan op verlenging van de termijn voor consultatie, maar vooralsnog is de laatste dag vandaag. Amnesty doet op Twitter deze oproep:

Getuige tegen Assange geeft leugens toe

Hoofdgetuige in zaak tegen klokkenluider Assange geeft toe gelogen te hebben.

Sigur Thordarson heeft het IJslandse tijdschrift Stundin verteld dat zijn aantijgingen tegen Assange in de aanklacht onwaar zijn en dat Assange niet om het hacken van bank- of politiegegevens heeft gevraagd. Hij zou dat gedaan hebben in ruil voor ontslag van vervolging door de Amerikaanse autoriteiten.

De leugens van Thordason werden na diverse wijzigingen in de aanklacht door rechter Baraitser vorig jaar geaccepteerd als bewijs voor het uitleveringsverzoek van de Amerikaanse justitie. Ondanks een klacht van de verdediging dat men niet in staat was geweest dit nieuwe bewijs zelf te onderzoeken. Uiteindelijk wees Baraitser de uitlevering af op medische gronden. Een beroep loopt nog.

Closing Time | Sukiyaki

Kyu Sakamoto is geboren in Kawasaki. Bij een Nederlandse artiest zou zo’n zin, in de Nederlandse variant dan natuurlijk, al een stuk lastiger zijn. Ik heb er een tijdje over zitten denken, maar kwam niet verder dan: Mona Keijzer, geboren in Edam.

Sukiyaki kende ik helemaal niet, totdat ik het een keer tegen kwam op een cassettebandje van mijn vrouw. En ik dacht dat de uitvoerende artiest een vrouw was. Wist ik veel. Ik wist niet eens dat het Japans was wat ik hoorde. Maar ik wist wel dat ik het gelijk mooi vond. En dat ik het fonetisch kon meezingen op de fiets, met niemand in de buurt.

Vorige Volgende