Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De onvoltooide formatie (2)
“Denk het onmogelijke”, zo hield ik in deel 1 onder dit kopje onze ministersploeg van Rutte voor. En vooral: daag de politieke partijen uit over hun schaduw heen te springen. Want het zal toch niet waar zijn dat de politiek de ontwikkelingen belemmert. Ik beloofde toen dat ik over buurtzorg ook beelden en gedachten had, die misschien vernieuwend mogen worden genoemd en dat ik niet snap waarom de kansen niet worden gegrepen. Dat kan rechts misschien wel beter dan links.
In mijn vorige blog schreef ik hoe de huisvesting en de woningmarkt nu al jaren effectief worden gefrusteerd, door stokpaarden en angst: hypotheekrente, huurbeleid, huursubsidie, ‘rijkdom’ woningcorporaties. Oplossing: ruilen! VVD en CDA moeten de aftrek van de hypotheekrente laten vallen, de PvdA het verzet tegen de liberalisering van de huren. En wat komt er dan te voorschijn? Een systeem van woningcorporaties, waarin vrijere huurprijzen gelden, waar de huurtoeslag een wettelijke recht is waaraan door woningcorporaties inhoud wordt gegeven, een sociale huisvesting waarop woningcorporaties aanspreekbaar zijn.
Nu dan: de zorg in de buurten. Het regeerakkoord heeft een paar geinspireerde passages, die gaan over ouderen in de buurten en de nabijheid van de zorg. Maar ook hier ontbreken de routekaarten. Dat suggereert een kans: de regering wil kennelijk iets fundamenteels wijzigen in de buurten. Wat zou dat kunnen zijn?

Haal slechte leraren weg voor de klas
Een gastbijdrage van econoom Leo van der Geest van NYFER, Utrecht School of Economics, overgenomen van Me Judice.
Om Nederland terug te krijgen in de top van onderwijslanden moeten slechte leraren uit het klaslokaal verdwijnen. De introductie van prestatiebeloning zal geen zin hebben, aldus econoom Leo van der Geest, omdat de prestaties niet ondubbelzinnig vastgesteld kunnen worden.
Zorgen om onderwijs
Recent is er nogal wat ophef ontstaan over het wegzakken van Nederland op interna-tionale ranglijsten die de kwaliteit van het onderwijs meten (de zogenoemde PISA-scores). Om tot de top vijf van internationale kenniseconomieën te behoren, zoals het kabinet zich ten doel stelt, zou Nederland juist moeten stijgen op die lijsten. Hoewel het Nederlandse onderwijs internationaal nog altijd een goed figuur slaat (tiende in leesvaardigheid en elfde in wiskunde en natuurwetenschappen), zakken we sinds 2000 toen de metingen begonnen, toch langzaam maar zeker weg uit de top van onderwijs-landen. In Europa gaat Finland onbetwist aan kop. In Azië doen Zuid-Korea, Hong Kong, Singapore en Japan het op alle onderdelen beter dan ons land.
Goed onderwijs is van het grootste economische belang. Wetenschappelijk onderzoek bevestigt dat er een sterk verband is tussen cognitieve vaardigheden (PISA-scores) en het tempo van economische groei. Vooral de scores in wiskunde en natuurweten-schappen correleren sterk met economische groei. De omvang van dit effect is groot. Als Nederland de achterstand op Finland zou inlopen, zou dat 0,3% extra bbp-groei opleveren. Gekapitaliseerd gaat het om tientallen miljarden euro’s.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
What US defence budget cuts will mean for the transatlantic alliance?
Tomas Valasek is director of foreign policy and defence at the Centre for European Reform.
The US defence budget seems set to fall as Washington begins to restore order in its finances. Spending on the military has reached such heights – $700 billion, or 20 per cent of the US federal budget – that it has become too large for deficit-cutters to ignore. Even traditionally pro-defence Republicans now argue that military expenditures need to be reduced along with other government expenses. Europe, too, will feel the pinch: many of the American soldiers currently based on the continent seem certain to go, and some joint weapons programmes will be cancelled. In case of future crises in Europe, NATO’s and the EU’s ability to respond will be tested. The US will expect Europe to lead but European allies themselves have been reducing forces and budgets.
Congress is poised to cut the White House’s request for defence for the fiscal year (FY) 2011 by $15-$20 billion. That might seem low relative to the $700 billion total but of that amount roughly $160 billion is set aside for operations in Iraq and Afghanistan, and will decrease as those conflicts wind down. And much of the remaining money is tied up in non-discretionary spending such as pensions and healthcare for military personnel (the latter alone costs the Pentagon over $50 billion a year). The brunt of the cuts in FY 2011 will therefore fall on the pool of $200-$300 billion that pays for purchases of new equipment, foreign military assistance, overseas bases and non-core military operations. Money spent abroad will be particularly vulnerable to cuts – more and more Americans say that the US government should look after its own rather than, say, wealthy Europeans (all foreign aid is in for big reductions).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Quote du Jour | The Art of Sniping
‘I wasn’t comfortable with it at first,’ said Osmond, ‘you start wondering is it really necessary?’ But the reaction of the locals soon persuaded him. ‘We had people coming up to us afterwards, not scared to talk to us. They felt they were being protected’.
Qua onveiligheidsgevoel kunnen we nog veel leren, omringd als we zijn door De Vijand. Neem nu Schuilnaam Osmond, losjes babbelend over zijn passie: het neerschieten van mensen. Hij en zijn vrindje hebben, in dit artikel alleen al, 105 Muzelmannen uiteen doen spatten, meestal van op een kilometer afstand. Het is moeilijk kiezen, welke quote er uit te plukken, daarom, na de bedenking, nog eentje. En die bedenking is: Waarom draagt een guerillagroep als de Taliban een enorm fluorescent herkenningsteken op het hoofd met daarop geschreven: “I AM TALIBAN”? Anders zou ik niet weten hoe twee toffe jongens al minstens 105 keer zo geruststellend zeker van hun zaak konden zijn.
“They know the consequences of what they’re doing and they are very measured men. They are both highly dedicated to the art of sniping. They’re both quiet, softly spoken, utterly charming, two of the nicest men in the company, if the most dangerous.”
Why I am an amoral, family-hating monster, and Newt Gingrich isn’t
Why I am an amoral, family-hating monster, and Newt Gingrich isn’t
maar ja, die Judeo-Christelijke waarden hè.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.