D66-raadslid Thijs Kleinpaste en prominent PvdA'er Marcel Duyvestein knalden er vorige week keihard in: ze stelden dat religie 'maar' een mening is. En daarom moet de overheid zich niet met religie bemoeien. In hun ogen worden religieuze mensen stelselmatig voorgetrokken ten opzichte van de niet-religieuze meerderheid: in het onderwijs, met de belasting, in de Grondwet. Kleinpaste en Duyvestein streken daarmee tegen de haren van christelijk Nederland in. SGP-, CDA- en ChristenUnie-jongeren, maar ook een progressieve christen uit GroenLinks stelden dat religie meer dan een mening is. Daar moeten Duyvestein en Kleinpaste rekening mee houden, zo stelden ze. Waar staan progressieve liberalen tussen de radicale anti-klerikale atheïsten en orthodoxe confessionele christenen? De kern van het betoog van Kleinpaste en Duyvestein kwam op het volgende neer: "Het probleem zit hem in de neiging het geloof in god net even hoger te waarderen dan willekeurig welke andere mening. (...) Dan is het idioot dat de ene mening meer bescherming geniet dan de andere." En daarom "[moeten] [p]rivileges voor religies en gelovigen dus zoveel mogelijk uit de wet- en regelgeving geschrapt worden". Daar tegenover stelde zich een groep politieke christenen van divers pluimage. Zo stellen een drietal jongeren vanuit CU, SGP en CDA: "[e]en religie, komt [in tegenstelling tot een mening] niet uit de mens voort, maar is een geopenbaarde waarheid met transcendente oorsprong". En dat heeft volgens SGP-jongere Nijsink morele en politieke implicaties: "Het geloof in God, als moreel kader, verkies ik boven een relativerende visie waarin alles gelijk is en waar er geen mening boven een andere mening telt." En juist daarom pleit hij voor de vrijheid van godsdienst, tegenover de gelijkstelling van meningen: "Wie gelijkheid afdwingt verkleint vrijheid en wie vrijheid predikt moet ervan doordrongen zijn dat vrijheid op den duur leidt tot ongelijkheid, omdat mensen niet gelijk zijn." Theo Brand, een exponent van een progressief-christelijke traditie stelt dat: "dat kerken vaak plaatsen zijn waar liefdadigheid plaatsvindt, waar mensen zich bezinnen, waar ruimte is voor opvang van uitgeprocedeerde asielzoekers" niet erkend wordt door Duyvestein en Kleinpaste. Een progressieve liberale visie op de relatie tussen kerk en staat, in de traditie van John Locke, stelt dat dat zowel de anti-klerikalen als de confessionelen deels gelijk en deels ongelijk hebben.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso plaatst de serie Tien over Groen van Duurzaamnieuws.nl door op haar site.
Oud-Kamerlid Wijnand Duyvendak van GroenLinks organiseerde ruim een jaar geleden klimaatevenement Beat The Heat Now! om Nederland aan de vooravond van de klimaattop in Kopenhagen wakker te schudden. Hoe vindt hij dat Nederland er wat duurzaamheid betreft anno 2011 voorstaat?
1. Hoe kijk je ruim een jaar later terug op de klimaattop in Kopenhagen?
“Op twee heel verschillende manieren. Aan de ene kant was ik echt teleurgesteld dat Kopenhagen geen akkoord heeft opgeleverd. Maar ik bewaar er ook heel goede herinneringen aan, want het klimaat stond op de publieke agenda als nooit tevoren. De betrokkenheid bij het probleem is enorm toegenomen, mensen weten er veel meer van.”
2. Na de top haalde je 10:10 naar Nederland, een internationale campagne die mensen en bedrijven oproept vanaf 2010 tien procent minder energie te gebruiken. Waarom?
“Dat was een reactie op de mislukking van Kopenhagen. In de trein terug naar Nederland sprak ik iemand van Vroege Vogels. Waarom introduceren we 10:10 niet in Nederland, zeiden we, want als het de politiek niet lukt, dan gaan we het zelf 10 procent energie besparen met bedrijven en organisaties. De verandering moet veel meer van onderop uit de samenleving komen.”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Als u deze regels leest, is Benghazi misschien al gevallen. De befaamde internationale gemeenschap zal dan een zucht van opluchting kunnen slaken en eindelijk kunnen zeggen dat het nu te laat is om in te grijpen. Schouderophalend zou zij daar nog aan toe kunnen voegen dat de opstandelingen te snel geloofwaardigheid hebben gekregen en dat een paar bombardementen al voldoende waren om ze ten val te brengen.”
De Italiaanse schrijver en journalist Adriano Sofri schaamt zich diep voor de houding van Europa tegenover de situatie in Libië. Sofri trekt een vergelijking met de laffe houding ten tijde van de oorlog in Bosnië, toen Bosniërs massaal werden afgeslacht en Europa zijn kop in het zand stak. De inertie van de Europese mogendheden: het is een hardnekkig verschijnsel. Als het erop aan komt, gebeurt er weinig tot niets. Al heeft de VN nu dus voor militair ingrijpen gestemd. En vierde Benghazi even feest. Maar is nog onduidelijk wanneer een actie tegen Kadaffi kan beginen en de rol van Europa daarin nog onbekend. En is het feesten dus alweer gestopt en Benghazi misschien al gevallen. Zeker weten doen we nog helemaal niets.
Big Brother eat your heart out
Vergeleken met wat er nu mogelijk is op het gebied van het volgen van mensen was “1984” zo gek nog niet…
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
