Zoekresultaten voor

'metal'

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

High-tech hell

Shirtless boys rapidly pull the computer apart, discarding bits and pieces, until they expose the wires, yank them out, and toss them into a fire. Acrid, toxic smoke blooms as the boys prod the wires and the fire strips the plastic around the wires, leaving the sought-after copper. Welcome, to Agbogbloshie, where your technology goes to die.

A new film e-wasteland captures the horrors of the world’s largest e-waste slum through surreal and staggering images. Shot over three weeks by one-man guerrilla filmmaker, David Fedele, e-wasteland is an entirely visual experience without dialogue or voice-over.

“I wanted to visually present a particular environment, attempt to show it as truthfully as possible, and give people the responsibility to think about the issues themselves,” Fedele told mongabay.com in an interview. “I believe that images can be far more powerful than words, and can have a much bigger impact and remain in your memory longer.”

A slum of Ghana’s capital city, Accra, Agbogbloshie is home to some 40,000 people, mostly migrants from rural areas, and many eke out a living by breaking down and burning e-waste for raw materials that can be re-sold. The slum is a byproduct of what Fedele calls the western world’s “obscene obsession […] with consuming, discarding, then consuming again.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe oud is de scheikunde?

Wat geeft onze eeuw vorm? Het alom tegenwoordige issue de laatste tijd is denk ik wel de informatietechnologie (IT), een speciale vorm van de elektrotechniek, wat weer een tak is van de natuurkunde. Iedereen weet daar wel wat van, van de geschiedenis van de IT.

Zoals… Honderdvijfentwintig jaar geleden werden de radiogolven ontdekt, door Maxwell, Herz en Marconi. De audion, de eerste radiolamp is van 1906 en werd uitgevonden door DeForest. De automatisering van het telefoonnet begon in 1925. In de tweede wereldoorlog gebruikte men niet alleen routinematig de radioverbinding, maar ook de radar. De transistor, oorspronkelijk een blokje germanium met twee metalen snorhaartjes erop, werd in 1947 uitgevonden door Brattain, Bardeen en Shockley. De eerste Integrated Circuit werd in 1959 gedemonstreerd door Kilby. Daarna gingen de ontwikkelingen steeds verder: de echt draagbare draadloze telefoon is van 1973 en het internet zoals we dat nu kennen werd geopend in 1985. De spelconsoles van de kinderen van vandaag werken met draadloze verbindingen, positie-, hoek- en afstandsensoren, en met de hele wereld omvattende netwerken en beeldherkenningstechnieken.

En we zijn er ons over het algemeen ook goed van bewust dat al die gadgets “modern” zijn. Elk jaar een nieuwe telefoon, elke twee jaar een nieuwe PC, elke drie jaar een nieuwe TV en HiFi – het gaat maar door, en het verschaft ons veel plezier, zo niet veel echt gemak.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Shell moet niet zeuren

Er komen te veel regels uit Brussel. Vooral met betrekking tot openheid over geldstromen bij olie, mijn- en bosbouw. Dat vinden althans grote bedrijven zoals Shell. De regering-Rutte zwicht voor de krokodillentranen van deze firma’s en oefent nu druk uit op Brussel om de regels te versoepelen. Want regels zijn volgens deze neoliberale regeringsploeg al snel een belemmering. Met het toegeven aan Shell gaat de regering voorbij aan mens en milieu, stelt PvdA-Europarlementariër Judith Merkies. Bovendien is transparantie een uitstekende winststrategie.

Rutte houdt niet van regels. Maar hoe zit het met maatschappelijk verantwoord ondernemen? Met de verantwoordelijkheid van Europese bedrijven voor de landen waar zij actief zijn? In hoeverre sluiten Rutte en de zijnen hun ogen voor de indirecte steun van grote bedrijven aan corrupte regimes? Bedrijven als Shell hebben al een onvoldoende voor democratisch en transparant handelen. Terwijl het bedrijf het afgelopen jaar forse winst maakte, is het onduidelijk of gastlanden meeprofiteren en of burgers lijden onder de neveneffecten van olie- en gaswinning. Onze regering moet niet toegeven aan de krokodillentranen van de bedrijven, maar werken aan vrijheid en democratie. Want daar staat de partij van premier Rutte toch voor?

Maar al te vaak zijn lokale bevolkingsgroepen en hun leefomgeving de dupe van activiteiten van bos- en mijnbouwbedrijven. En al te vaak staan schandalen in ontwikkelingslanden in de krant omdat de lokale bevolking wordt uitgebuit door grote multinationals. Niet zelden wordt hun leefomgeving geheel vervuild en uitgeput achtergelaten. Neem Zambia: Mopani Copper Mines (MCM), een dochteronderneming van het Zwitserse concern Glencore MCM, heeft veel schade aangebracht aan het milieu en belasting listig ontweken. MCM verkocht koper voor een kwart van de wereldmarktprijs aan het moederbedrijf – en betaalde over dat schijntje belasting aan Zambia. De winst is voor Glencore, dat zelf – u raadt het al – wel wereldprijzen hanteert.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Wat als we Brazilië hadden gehouden?

Aan ‘wat-als’-geschiedenis heb je weinig, maar het is wel een leuke exercitie. Brazilië had een Nederlandse kolonie kunnen zijn. In twee gastbijdragen kijkt journalistiekstudente Esmee Verbeek naar de Nederlands-Braziliaanse verhoudingen. In dit eerste deel komt de geschiedenis aan bod. Waarom hebben we Brazilië eigenlijk afgestaan? Esmee zal de komende maanden vanuit Rio voor Sargasso schrijven.

Honderden jaren geleden stonden Nederlanders de Braziliaanse kolonie af aan de Portugezen, mede omdat we Suriname en de Caribische eilanden al hadden voor plantages en strategische posities. Anno 2012 lijkt die keuze een verkeerde.

Tussen 1600 en 1700 voeren Nederlanders wat af om ‘nieuwe’ landen te veroveren en heroveren in Midden- en Zuid-Amerika. Het doel? Meer economische en politieke macht. Curaçao namen we in 1634 over van de Spanjaarden; de positie was gunstig voor handel en kaapvaart en er was campêchehout (natuurlijke verfgrondstof). Ook andere Caribische eilanden als Saba, Sint Maarten en Bonaire veroverden we om zoutwinning en plantages. Maar eerste pogingen om Suriname over te nemen van Engeland mislukten. Pas in 1667 was Suriname officieel in ons bezit. In de tussentijd richtten de Nederlandse zeevaarders zich daarom op buurland Brazilië.

Het enorme ‘Terra Nova’ (nieuwe land) werd in 1500 ontdekt door de Portugese ontdekkingsreiziger Pedro Alvares Cabral. De WIC meerde ruim honderd jaar later aan in Bahia. Een bezetting die niet langer duurde dan een jaar. Niet echt noemenswaardig. De verovering van suikerkolonie Pernambuco in 1630, met als hoofdstad Olinda, is dat wel.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hersenspoeling volgens Kubrick

“En vrede op aarde bij mensen van goede wil” (Lucas 2:14)

Hoe maak je een stel brave borsten en mondige adolescenten tot gehoorzame moordenaars? Zoals onderzoekers van gewelddadige sekten je kunnen vertellen: via een proces van hersenspoeling. Wat dat betreft valt het leger gerust een van staatswege georganiseerde sekte te noemen, zoals onderstaand filmpje aantoont.

Alle elementen van hersenspoeling zijn in de legertraining aanwezig:

Totale afbraak van het ego; de sublimatie van het individu in de groep; training in blinde gehoorzaamheid; het scheppen van een collectieve identiteit; het focussen op een gemeenschappelijke vijand; het kweken van mentale en emotionele afhankelijkheid van de commandostructuur en van de groep.

Ook de technieken zijn dezelfde: isolering van de familie; lichamelijke uitputting; slaapdeprivatie; herhaling van simpele activiteiten; het zingen van gemeenschappelijke liederen; publiekelijke vernedering.

Full Metal Jacket

Wat dit met jonge mannen doet, is bij mijn weten nergens zo pregnant in beeld gebracht als in Full Metal Jacket van Stanley Kubrick. Een veelal maar half begrepen oorlogsfilm.

Toen Kubricks Vietnam-epos in 1987 uitkwam, ervoeren sommige critici het echter toch een beetje als een teleurstelling. In vergelijking met Apocalypse Now (Francis Ford Coppola) en Platoon (Oliver Stone) was Full Metal Jacket een ongelijkmatige rolprent, die in het tweede deel zijn focus lijkt te verliezen en doelloos voort lijkt te slepen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

KOZ | In de schaduwen der kunst

In de vorige KOZ wierp de miniatuurgraffiti van Pablo Delgado   de schaduw vooruit op de KOZ van vandaag. Het inspireerde reacteur Frank een mail te sturen met schaduwtips. Met dank aan Frank treden we in de schaduwen der kunst.

De geschiedenis van de schaduw is bekend. Iemand deed het licht aan en zie: er was schaduw. De ongrijpbare alter ego van mensen en dingen. Hoe ongrijpbaar ook, sinds mensenheugenis wordt er geworsteld met de schaduw. Plato ketende mensen in een grot en zag dat ze geboeid bleven aan de schaduwen van de werkelijkheid. Carl Gustav Jung vond de schaduw in de spelonken van onze geest. Negeer de schaduw en het is gedaan met de creativiteit, meende Jung.

In de schilderkunst trachtte men licht te vangen door schaduw op het doek te kwasten. De techniek van het clair-obscur. Rembrandt wordt de meester van het clair-obscur genoemd, maar hij heeft het kunstje vast afgekeken van Caravaggio, wellicht de grootste clair-obscurist aller tijden.

Schaduw van schroot.
Producten van menselijk vernuft eindigen doorgaans als de schaduw ervan: restmateriaal. Je kunt de levensduur rekken door het te recyclen. Real life is rubbish, volgens Tim Noble en Sue Webster. Zet Shigeo Fukuda met de schaduw van schroot aan tot verder denken?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De natuur doet het werk

Op weg naar duurzaamheidIn onze rubriek Op weg naar duurzaamheid verkennen we oplossingen voor milieuvraagstukken naar aanleiding van de documentaireserie Earthrise van Al Jazeera. Deze week: hoe een Schots eiland zelfvoorzienend werd, groene daken in New York, een Australiër die de woestijn tot leven wil brengen en een moeras dat rioolwater zuivert.

Een zelfvoorzienend eiland

Aan de noordwestkust van Schotland ligt een eiland met de naam Eigg. Het ligt ongeveer 11 kilometer van het vasteland, te ver om aangesloten te worden op het Schotse elektriciteitsnetwerk. In 2008 besloten de inwoners dat ze minder afhankelijk wilden worden van steenkool en olie. Ze bouwden een eigen energienetwerk en wekken nu duurzame energie op uit wind, zon en water.

Bijzonder is vooral dat de eilandbewoners – driekwart van de bevolking doet actief mee – een manier gevonden hebben om de elektriciteit die uit deze drie bronnen wordt opgewekt, te combineren in één systeem, dat hen 24 uur per dag van stroom voorziet. Bovendien reduceert het systeem de CO2-uitstoot drastisch. Wie elektriciteit wil gebruiken, koop eenvoudig een energietegoed, net zoals wij pre-paidkaarten hebben voor onze mobiele telefoons. De website van het eiland Eigg geeft een overzicht van nog talloze andere maatregelen die men nam om de ecologische voetafdruk te verkleinen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rust roest in Rusland

Half-hidden in Russia’s Olenya Bay, adjoining an off-limits naval base, lies a secret that was only recently uncovered to its full extent. In the midst of the otherwise picturesque Russian tundra – home to reindeer, polar bears, Arctic foxes, wolverines and moose – giant metal skeletons raise their great mass toward a gray sky, as if asking where they went awry to deserve their fate.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Export van ijzererts India hapert

IJzererts zou nog wel eens een stuk duurder kunnen worden, want de winning ervan hapert in India, constateert Hans Verbeek.

Tussen juli 2008 en juli 2009 produceerde India ca. 213 miljoen ton ijzererts. Daarvan werd 106 miljoen ton (49,7%) geëxporteerd. Het jaar daarop werd er 219 milj. ton ijzererts naar boven gehaald, waarvan 117 milj. ton (53,7%) werd geëxporteerd. De voorlopige schatting voor het afgelopen jaar bedraagt: een produktie van 208 milj. ton, waarvan 98 milj. ton (46,9%) voor de export.

Maar de export van ijzererts uit India zal de komende jaren sterk teruglopen of zelfs stilvallen.
Onlangs werd een rapport gepubliceerd over illegale mijnbouw en export van ijzererts. In de deelstaat Karnataka bleken tientallen mijnen meer ijzererts op te graven dan ze volgens hun vergunning mogen. De mijnbouwers ontdoken ook de exportheffing en de belasting. Karanataka produceert ongeveer 25% van alle ijzererts in India.

Een anti-corruptie ombudsman, Santosh Hedge, heeft in Karnataka de ijzermijnen onderzocht en ontdekte dat ijzererts met meer dan 60% ijzer binnen 12 jaar op zal raken in de meeste mijnen. Zijn opvolger heeft nu voorgesteld om de export van ijzererts uit Karnataka te staken. En daarnaast wil hij dat de produktie van ijzererts drastisch wordt verlaagd om zo de levensduur van de mijnen te verlengen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Dwalende rechter erkent geen schuld

Een ingezonden bijdrage van Sargassolezer Frank. Hij verbaast zich over het verloop van de West Memphis Three zaak, waarbij drie jongens onterecht zijn veroordeeld.

Achttien jaar onschuldig zitten voor moord. Het overkwam drie jongens uit West Memphis in de Verenigde Staten. Het gebeurt vaker, vervelend voor de veroordeelden en voor de nabestaanden van de oorspronkelijke slachtoffers. Er wordt sorry gezegd, een gebaar gemaakt richting de onfortuinlijke veroordeelden en hopelijk wordt in het heropende onderzoek alsnog de enig echte dader aangewezen. Zou je denken. Niet in dit geval, een zaak waarin rechters hun eigen goede naam belangrijker blijken te vinden dan justice done.

In 1993 werden drie vastgebonden achtjarige jochies gevonden, vermoord, net buiten de Amerikaanse stad West Memphis. Al snel werd gedacht aan een satanische moord en kwam een achtienjarige jongen, Damien Echols, in beeld. Echols was geen gemakkelijke gozer, maar wat echt tegen hem sprak, was dat hij van heavy metal hield en graag mensen chockeerde, bijvoorbeeld door bloed te drinken.

Een urenlang politieverhoor van een andere metal-liefhebber, de destijds 17-jarige Jessy Miskelley, gaf de doorslag. Zowel Miskelley, Echols als een derde, de destijds zestienjarige Jasin Baldwin, werden veroordeeld voor de moord op grond van zijn bekentenis. De jury oordeelde schuldig, Echols kreeg de doodstraf, de anderen levenslang. Opvallend was dat Miskelley een IQ van 72 heeft.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Zomer van Hans van Duijn – Deel 10 (slot)

Het zit erop. Het leven van Hans van Duijn is opgetekend. Wie was Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, had hij de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Vandaag het slot.

Het volgende weekend rijden Hans en Donald in de Audi over de A2 naar CenterParcs. Het begint te miezeren. ‘Jij bent een rare, Hans van Duijn,’ mompelt Donald. ‘Voor de politiek zou ik je niet geschikt achten. Helaas. Ik zal je niet voordragen bij de gemeenteraadsverkiezingen als tweede lijsttrekker van Forza Leiden.’ Hans kijkt naar zichzelf in de rechterbuitenspiegel. De laatste keer dat hij zichzelf in de spiegel bekeek, sloeg hij de spiegel kapot. Maar nu heeft hij de energie niet om het raam te openen, zijn rechterbeen uit het raam te steken om dan met volle kracht de spiegel kapot te slaan.

Ze pauzeren bij een wegrestaurant. De caissière neemt alle tijd om de toetsen te vinden, dan de bestellingen aan te slaan, mis te slaan, ze vergeet een bonnetje te printen en het rolletje van de printer te vervangen. De klanten zien het aan en wachten gedwee tot hun amper ontdooide appelgebak voor 4,50 afgerekend wordt. Donald heeft op zijn dienblad een Cajun Triangel met veel oranje vlees en Hans heeft een flesje felgele sportdrank. Een bediende komt langs om de plavuizen schoon te boenen; een man van middelbare leeftijd heeft zojuist zijn softijsje laten vallen. Door de speakers aan het plafond klinkt zachtjes ‘Just say hello’ van René Froger. Op de A2 begint zich nu een file te vormen. Alle mensen in de rij van de kassa – maar de caissière zelf niet – draaien synchroon hun hoofd naar rechts om te kijken hoe de vluchtstrook wordt vrijgemaakt voor een colonne zwarte auto’s met geblindeerde ramen en blauwe zwaailichten.

‘Ik ga even naar het toilet, wil jij even mijn sportdrankje afrekenen, zo…?’ Hans overhandigt zijn dienblad aan Donald zonder het antwoord af te wachten en snelt naar de toiletten, waar René Froger net wat harder klinkt dan in het restaurant. Twee van de drie herentoiletten zijn bezet. In het derde hangt een zware strontlucht. Hans gooit de deur open, draait hem op slot en duwt zijn rug dan tegen de deur. Adem in, adem uit. Ze komen me dan nu toch halen, denkt Hans. Sin-Wong heeft vast iets doorgeluld aan de politie, uit wraak. En mijn moeder heeft vast zijn laptop aan de politie gegeven. En natuurlijk heeft de halve wereld mijn tweets gelezen. Nu moet ik, vrijheidsstrijder, alsnog in het harnas sterven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De zomer van Hans van Duijn, deel 4

Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?

Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 4.

Hans blijft in de deurpost staan en vraagt vertwijfeld aan Donald: ‘Imperiaal? Auto?’
‘Ja, man. Ik krijg ‘m er niet op geklemd. Ik heb gewoon hulp nodig.’ Het valt Hans op dat de stekels van Donald wel gefixeerd lijken door een stevige lak, als talloze naalden op de hoofdhuid. Hans excuseert zich en verdwijnt even naar de woonkamer. Hij zet de loper weer terug op het marmeren schaakbord.

Onder de carport van Donald speelt zich nu een onhandige dans af met het grote imperiaal. ‘Nee, een stuk naar achteren, ja zo, dat hij klikt. Hij moet klik zeggen,’ instrueert Donald de onhandige Hans. Maar de kunststof dakdrager zegt helemaal geen klik. Donald verliest zijn geduld. ‘Nee, nu naar voren schuiven. Nog een klein stukje. Nee, kijk dan… daar… Nee, daar in dat palletje!’ Hans laat het kunststof rek met de metalen strips nu langs de auto bungelen. ‘Kijk uit voor de lak!’ roept Donald. Geërgerd loopt Donald om de auto heen en klikt het imperiaal nu vast. ‘Kijk, zo!’ verduidelijkt hij. ‘Aha,’ zegt Hans zachtjes en kijkt naar de grond.

‘Moet je wat drinken?’ vraagt Donald. Hij veegt het zweet van zijn voorhoofd. ‘Koud pilsje?’
‘Ik heb net geluncht.’
‘Dus?’
‘Ik moet ook nog werken.’
‘Nou en. Boeien.’

Vorige Volgende