Voorpagina

Zoekresultaten voor

'metal'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 23-02-2022

Goud uit Griekenland

, door

ACHTERGROND - In Zuid-Oost Europa is een nieuwe “gold rush” gaande. Ten koste van het milieu en de lokale economie, vinden vele bewoners.

Zaterdag 24 november demonstreerden in de Griekse stad Thessaloniki  8000 mensen. Niet tegen de bezuinigingen, niet tegen de EU of het IMF. Maar tegen de vernieling van een natuurgebied door de Canadese maatschappij El Dorada die op zoek is naar goud. Boomstronken en takken werden meegedragen om de “begrafenis van het bos” te symboliseren. Een eerdere demonstratieve mars van 2000 mensen naar het mijngebied op 21 oktober was door de politie met bruut geweld uit elkaar geslagen.

De protesten van de bewoners van het mijngebied en hun sympathisanten richten zich tegen de schade die de mijnbouw aanricht aan de natuur met alle gevolgen voor de lokale economie: de landbouw, veeteelt, bosbouw, visserij en het toerisme. Voor een zeer geringe opbrengst moet heel veel land ontbost en omgeploegd worden. De winst van het goud voor het land kan nooit opwegen tegen de vernielingen die lokaal worden aangericht, zeggen de demonstranten. Ze noemden hun demonstratie ‘onzichtbaar’ omdat de grote media, die de kant van de mijnbouwbedrijven hebben gekozen, afwezig waren.

Niet alleen in Griekenland bestaat verzet tegen de mijnbouw. Ook in Roemenië, Bulgarije en Macedonië zijn steeds meer bedrijven actief op zoek naar goud. Door de crisis is de goudprijs fors gestegen, dus zou het de moeite lonen om ook gebieden waar weinig goud alleen tegen hoge kosten gevonden kan worden te exploiteren.  Maar als je voor een halve gram goud een ton aarde moet bewerken wil je geen last hebben van strenge regels en lange procedures. Dus is de mijnbouw in deze landen omgeven met corruptieschandalen en dubieuze juridische processen. In Roemenië worden in het Rosa Montana project naast een beschermd natuurgebied ook archeologische vindplaatsen bedreigd. In Krumovgrad (Bulgarije) heeft de regering vorig jaar al een concessie voor 30 jaar verleend aan een Canadese maatschappij.Het bedrijf probeert de bevolking gunstig te stemmen met het perspectief van werkgelegenheid en de investering in infrastructuur.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Consumentisme en uitbuiting op Black Friday

, door

ACHTERGROND - Consumentisme en uitbuiting gaan vaak hand in hand. Lage prijzen stimuleren immers de consumptie, maar die lage prijzen moeten natuurlijk wel ergens vandaan komen. Amerikaanse werkgevers weten dit als geen ander.

Vorige week donderdag vierden zo’n beetje alle Amerikanen Thanksgiving. Dit is een dag van familiebezoek (zelfs als de familie ver weg woont), football op TV en heel veel eten (vooral kalkoen). De volgende dag is er nog meer football en daarnaast wordt er driftig gewinkeld. Deze dag staat dan ook bekend als ‘Black Friday’, zogenaamd omdat vanaf die dag winkeliers zwarte cijfers kunnen schrijven. In werkelijkheid is deze term echter ontstaan als een negatief bedoelde verwijzing naar de absurde drukte en verkeersopstoppingen die het gevolg waren van het massaal uitgerukte winkelpubliek.

Om de mensen de winkels in te krijgen hanteren met name grote winkelketens voor een deel van hun assortiment absolute stuntprijzen. Ieder jaar doen zich dan ook de nodige incidenten voor onder het winkelende publiek zoals vechtpartijen en vertrappingen. Soms vallen er zelfs doden. Dit jaar weliswaar niet, maar deze video (NSFW wegens heavy metal soundtrack) geeft toch een aardig inkijkje in het winkelgedrag op Black Friday.

De Verenigde Staten kennen verschillende reusachtige winkelketens die flink uitpakken op Black Friday, maar Walmart is met afstand de grootste. Behalve om zijn lage prijzen staat deze keten er ook om bekend dat het zijn werknemers werkelijk allerbelabberdst behandelt. Daarnaast doet Walmart er zo’n beetje alles aan om te voorkomen dat werknemers zich aansluiten bij een vakbond om zo, door middel van collectieve druk, hun werkomstandigheden te verbeteren. Niettemin vonden afgelopen Black Friday stakingen plaats bij meer dan duizend Walmartfilialen:

Foto: copyright ok. Gecheckt 14-10-2022

Ruinenlust

, door

COLUMN - Het is lastig dilemma: wanneer laat je historische gebouwen vergaan in een vlaag van’ ruinenlust’ en wanneer probeer je ze uit alle macht te beschermen?

Nederland, zo lees ik, maakt zich op voor een zuidenwind die Saharazand met zich meebrengt. Dat is goed nieuws voor de ramenwassers, maar ik geloof dat het verder niet veel zal uitmaken. Op Sicilië is dat wel anders. Daar neemt de wind wel vaker poederzand mee, dat vervolgens de monumenten kaal slijpt.

De bovenstaande foto maakte ik in Eraclea Minoa, de ruïne van een oude Griekse stad in het zuidwesten van Sicilië. De banken van het theater zijn door de winderosie vrijwel weggevreten, en het theater is daarom geplaatst onder een metalen afdak om verdere schade te voorkomen.

Ik beken dat ik teleurgesteld was. Weliswaar zijn antieke theaters allesbehalve zeldzaam – ik heb in mijn collectie 1101 foto’s van 94 theaters – maar het is toch jammer als je een keer niet naar boven kunt klimmen om het standaardkiekje te nemen van de onder je uitwaaierende tribune. Van die aanblik wil ik kunnen genieten, ook als het straks zal gaan om theater numero vijfennegentig.

Er is hier een spanning tussen enerzijds de wetenschappelijke eis dat een monument wordt geconserveerd en anderzijds wat de Duitsers zo mooi “Ruinenlust” noemen: het romantische genieten van de aanblik van een oude ruïne.

Foto: Mark Herpel (cc)

Wie wil er nog in goud beleggen?

, door

DATA - Voor wie nog geld in een oude sok heeft liggen, lijkt in goud beleggen een aantrekkelijke optie. Maar de hoogtijdagen zijn mogelijk voorbij, waarschuwt een analist.

Ik spaar netjes voor mijn pensioen, maar doe dat eigenlijk cash. Ik wil niet bij een of ander plan met idioot hoge kosten en zeker geen lijfrentes aan mijn lijf. Dan maar een depositorekening (goede rente) en maar hopen dat de inflatie voorlopig laag blijft (ijdel vrees ik). Nou ja, ik moet toch tot mijn 83ste doorwerken en een blog/schrijfbestaan is niet bepaald een garantie voor een lang en gezond leven.

Een paar jaar geleden zat ik te twijfelen of ik niet in vastgoed of goud moest beleggen. De eerste wijselijk niet gedaan. Van de tweede nagelaten optie heb ik wel een beetje spijt. De prijs voor een kilo goud stond in oktober 2007 nog op zo’n 17.000 euro. Vijf jaar later moest er liefst 43.000 euro worden neergelegd voor een kilo. Een stijging van liefst 253 procent.

Zilver is net zo goed een aantrekkelijke optie. Kostte een kilo van dit metaal in oktober 2007 nog 300 euro, inmiddels moet daar 750 euro voor worden neergeteld. Ook dat is een stijging van 250 procent.

Foto: Roel Wijnants (cc)

GroenLinks en Jolande Sap: the singer, not the song

, door

COLUMN - It’s the singer, not the song, zong Mick Jagger ooit. En hij kon het weten. Maar de zanger en het liedje moeten wel bij elkaar passen. Anders wordt het niks.

Nu het partijbestuur van GroenLinks Jolande Sap het ravijn in heeft geduwd en zichzelf heeft laten meesleuren, lees ik in De Spits dat GroenLinks de tijd moet nemen om het partijprogramma onder de loep te nemen. GroenLinks zou een soort D66 Light zijn geworden en een te onduidelijke koers varen om kiezers mee aan te spreken.

Ik denk niet dat er zoveel mis was met het partijprogramma. Ik denk ook niet dat mensen niet op GroenLinks hebben gestemd omdat ze het partijprogramma onduidelijk vonden. Het gaat om degene die dat partijprogramma over het voetlicht moet brengen.

Het liedje van Femke Halsema

Het liedje dat Jolande Sap zong was gebaseerd op dezelfde melodie als het liedje dat Femke Halsema zong. Het liedje was door Femke Halsema zelf geschreven. Zij kon het met overtuiging zingen. Jolande Sap kon dat niet.

Je leest nu overal dat het een kapitale fout van Jolande Sap is geweest om met de Kunduz-missie in te stemmen. GroenLinks zou te machtsgeil zijn geweest en iets hebben gedaan wat helemaal niet bij haar aard paste. Hetzelfde met de deelname aan de coalitie formely known as the Kunduz-coalitie. Dat was op zich een prestatie van formaat, maar het lukte Sap niet om dat met volle overtuiging uit te dragen.

De groene revolutie start op 12 september

, door

Een vredige bevolkingsgroep is uit zijn benevelde toestand ontwaakt en gaat het politieke landschap aan diggelen slaan.

De revolutie komt uit onverwachte hoek. Het zijn niet de 99 procent, ook niet de bangepoeperds van de PVV, of de socialistische horden waar Mark Rutte ’s nachts van wakker ligt. De moderne Ché Guevara’s komen uit hun schuilplekken om het establishment op 12 september een flinke tik uit te delen.

Jarenlang lieten ze de politiek  links liggen. Ze spraken liever over dat ene mooie riffje van Metallica – discussies die zich tot drie uur konden uitstrekken. Over de relatie ruimte en tijd en dat ze allang wisten dat het Goddeeltje bestaat. Of ze zaten elkaar apathisch aan te gapen. Of ze sloegen aan het einde van de avond hun loon stuk in de shoarmatent om het groeiende monster in hun buik te temmen.

De revolutie, dames en heren, komt van onze lieve, vreedzame blowers. En Den Haag kan maar beter bang zijn. Ze zijn met velen. En ze zijn boos.

Ze worden dan genegeerd door de lame stream media, maar achter de schermen wordt er druk campagne gevoerd (filmpje 1). De beweging heeft ook een gezicht, de oudste rot in het vak is op de barricaden geklommen (filmpje 2). Den Haag is te ver gegaan dit keer. Samenwerken met Wilders. Oke, niet sjiek, maar het kan. Persoonsgebonden budget. Ach. Groeiende inkomensongelijkheid. Soit.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lowlands 2012

, door

Normaal gesproken leg ik zo’n 20 kilometer op een dag af op Lowlands, maar dat zat er dit jaar echt niet in. Mijn twintigste editie kreeg vooral door de hitte dan ook een zeer mellow karakter. En dat is ook wel weer eens fijn.

Zo heb ik meer acts helemaal uitgekeken en heb ik nog meer van de mensen genoten. En af en toe een ommetje gemaakt om toch vooral maar natgespoten te kunnen worden. Vrij uniek voor iemand die niet van water houdt. Maar genoeg over het weer.

Het terrein was weer eens omgegooid. Daardoor waren er in ieder geval minder opstoppingen. Maar dat kon natuurlijk niet verhinderen dat veel acts onbereikbaar waren omdat ze nou eenmaal in de tent stonden en die tent de grootste schaduwplek was. Meer dan 40 graden in de tent was nog altijd beter dan 32 graden en een brandende zon.

Het observeren van nieuwe modetrends was dit jaar een nutteloze activiteit. Alles was zo minimaal mogelijk. Afgezien van al die semi-boerka’s waarmee men de zon van zijn of haar hoofd probeerde te houden. Zelfs de afgezakte broeken waren er nauwelijks. Waarschijnlijk geen haalbare optie als het zweet langs je benen spoelt en je broek zo wegstroomt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

De Duitsers willen hun trots terug

, door

Enkele weken geleden, op 15 juni om precies te zijn, ging de eerste spade de grond in voor de herbouw van het Berliner Stadtschloss en als alles goed gaat, dan zal volgend jaar de eerste steen worden gelegd. De verwachting is dat het nieuwe paleis onder de naam Humboldt-Forum in 2019 zal worden ingewijd. Het bouwwerk is ontworpen door de Italiaanse architect Francesco Stella. De bouwsom wordt op dit moment geschat op 590 miljoen euro. Aan de rand van het bouwterrein staat nu nog een eigenaardig paviljoen: de Humboldt-Box. In dit tijdelijk onderkomen kunnen de toekomstige bewoners van het nieuwe stadsslot zich alvast presenteren. Het nieuwe slot zal onderdak gaan bieden aan een bibliotheek en aan museale collecties.

Het Berliner Stadtschloss was eeuwenlang beeldbepalend voor het centrum van Berlijn. Het gebouw ontstond in 1443 op het Spree-eiland en het is even oud als de stad zelf. Lange tijd bood het onderdak aan de Brandenburgse en Pruisische staatshoofden. Keizer Wilhelm II woonde er totdat hij in 1918 werd afgezet, daarna werd het immense gebouw ingericht als museum. Het slot leed veel schade door de bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog, het gebouw brandde vier dagen lang. Na de scheiding van de stad kwam het slot in Oost-Berlijn te liggen. Al snel besloot de DDR-regering om over te gaan tot sloop. In 1950 werd het slot afgebroken om plaats te maken voor het Palast der Republik; hierin werd de Volkskammer en een cultuurcentrum gehuisvest. Door de grote hoeveelheid verlichting die in de zalen werd aangebracht werd het nieuwe paleis ook wel Erichs Lampenladen genoemd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wie kritiseert de kunstcritici?

, door

Kunstcritici hebben snel een mening paraat, maar hebben ze ook gelijk? Nou nee.

De ervaring leert dat wie op een bepaalde gebeurtenis onverwacht heftig reageert, vaak zelf problemen heeft. Naar aanleiding van enkele ongekend negatieve kritieken van de laatste tijd rijst dan ook de vraag of het op het vakgebied van de critici nog allemaal goed gaat of überhaupt ooit goed ging. Ik vraag het me af.

Het was al in 2000 dat ik voor het eerst dacht dat Lou Reed er rekening mee zou houden dat zijn cd uit dat jaar, Ecstasy, misschien zijn laatste zou kunnen zijn, want het laatste nummer Big Sky zou dan een mooie afsluiting zijn. Maar niets was minder waar. Sindsdien is nog heel veel gebeurd, er was bijvoorbeeld de grote Berlin-tour, een tournee die geheel in het teken stond van de gelijknamige cd van 1973 die toen om nu onduidelijke redenen door critici heel slecht werd ontvangen. Toch had ik laatst weer zo’n gevoel, namelijk tijdens het zeer lange, rustige einde van Junior Dad, het laatste nummer van zijn laatste cd Lulu.

Lulu is ontstaan uit een samenwerking tussen Lou Reed en de hardrockband Metallica en is gebaseerd op de toneelstukken Erdgeist en Die Büchse der Pandora van Frank Wedekind van eind 19de, begin 20ste eeuw. De toneelstukken spelen zich buiten de normen en waarden van de toen geldende burgerlijke moraal af en daar past dan weer de muziek van Lou Reed en Metallica eigenlijk heel goed bij, alleen al omdat beide helemaal bovenaan een lijst van voorbeelden voor de verborgen gevaren van de popmuziek zouden komen te staan.

Foto: copyright ok. Gecheckt 20-09-2022

Kunst op Zondag | Diefstal

, door

De grootste kunstliefhebbers zijn criminele kunstliefhebbers. Gestolen kunst gedijt goed. Afgelopen week waren er 4 kunstdiefstallen in het nieuws, over heel juni haalden 7 kunstroven de media.

Uit de Sint-Baafskathedraal in Gent is het marmeren kunstwerk ‘Salome’ van Jan van Oost gestolen. Ook te zien aan het eind van dit filmpje. Met dank aan Gentblogt.be.


In New York werd ‘Cartel de Don Juan Tenorio’, een werkje van Salvador Dali, in een boodschappentas ontvoerd en een paar dagen later per post retour gestuurd.

In het Drentse Nieuw-Weerdingen werden twee bronzen beelden (per stuk 200 kilo en 60 keer zoveel euro waard) van Ariane Stam uit een woning gestolen. In Nieuw-Haamstede verdween een miniscuul sculptuurtje van de Belg Piet Duthoit, tijdens een open dag.

Uit de beeldentuin van Galerie 15a in Lochem zijn een klein wit marmeren beeld en een roestvrijstalen kubus van hun sokkels gelicht. Allebei werken van Erik van Spronsen.

Uit het gemeentepark van het Belgische Kapellen verdween de metalen sculptuur ‘Easy Rider’, van Paul Van Hoeydonck.

Tijdens een kunstmarkt in Nijmegen werden 30 geborduurde portretfoto’s van Wilma van de Beek gestolen.

De politie zou er de handen aan vol moeten hebben, maar waarschijnlijk zal de opsporing van de gestolen waar niet hoog op de agenda staan. D66 pleit er al jaren voor het publiek er bij te betrekken, door het opzetten van een openbare databank. Op aandringen van de Tweede Kamer hebben de laatste verantwoordelijke ministers (2005 – Van der Laan en 2008 – Ter Horst) wel voor een databank met gestolen kunst gezorgd, maar in mei gaf Halbe Zijlstra nog te kennen niets voor een openbare databank te voelen (in antwoord op vragen Kamercommissie – pdf).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kill your idols

, door

Waarin de auteur het fenomeen beschrijft dat van alles uiteindelijk alleen maar de vorm overblijft, zoals je kunt zien aan Kurt Cobain, Ché Guevara en Karl Marx.

Onlangs las ik ergens dat de grunge-look ‘weer helemaal terugkomt’. Wijde truien, kapotte spijkerbroeken, houthakkershemden, lange vlassige haren, ongeschoren kinnen. Met Kurt Cobain als onbetwist boegbeeld van deze stijl.

Arme Kurt Cobain. Daar heb je het nu allemaal voor gedaan. Daarvoor heb je nu je hart, je ziel en al je ingewanden in die liedjes gelegd en je hersens uit je kop geschoten. Om tot een stijlicoon uit te groeien, een kleine twintig jaar na je dood. Terwijl het je juist te doen was om de muziek, het uiterlijk deed er niet toe. De ironie was toen al dat die houding je geen windeieren legde. Miljoenen jongeren voelden zich aangesproken door die dikke fuck you naar het establishment en begon zich, depressief naar beneden starend, hetzelfde te kleden. Je was eigenlijk al een stijlicoon. Maar toch. Het ging ergens over. En nu gaat het nergens meer over. Na verloop van tijd blijft van alles alleen de vorm over.

Zie ook Ché Guevara. Daarvoor heb je nu je hele leven de revolutionaire guerrillaleider lopen spelen in Cuba, Kongo en Bolivia. Om op quasihippe tassen, T-shirts, rompertjes en de arm van Maradonna te eindigen. Je bent op z’n best een vrolijk symbool van rebelsheid.

Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Zwevend metaal

, door

Uit het lab van M.I.T. is weer eens wat moois gerold. Nou ja, gerold, gezweefd. Het Media Lab Tangible Media Group heeft een apparaat gemaakt waarmee je metalen voorwerpen kunt laten zweven. Het is ‘simpel’ magnetisme, maar aan het filmpje te zien werkt het als een tierelier. Kijk zelf en meer informatie over het project vind je hier.

Via Open Culture

Vorige Volgende