Wat is een vector? Ik zoek het op, maar veel wijzer word ik niet van dit soort taal, want er staat geen voorbeeld bij. Ik ben ook geen meetkundige, moet ik u bekennen. Meet- en wiskundigen zeggen altijd: wij denken in formules. Ik kan dat niet en ik weet vrij zeker dat u dat ook niet kunt, al weet u waarschijnlijk wel wat een vector is. Ik ben nu 58 jaar, in september word ik 59. Dat is oud, zeg zelf. Ik kijk alleen ’s ochtends nog in de spiegel om te controleren of er geen streepjes van mijn ballpoint op mijn gezicht zijn overgebleven. Hoeveel rimpels en uitzakkingen er te zien zijn, interesseert me niet. (Ik moet altijd ontzettend lachen om die foto’s van 60- en 70-jarige Amerikaansen die eruit zien als de uitgetrokken krokodillenversie van zichzelf. U vindt ze in Florida, op het strand, en ze acteren gewoon dat ze 40 zijn. Beentjes nog kwiek trappelend, strakke glimlach op het gelaat en hulde, wat een stevige borsten!) Ik zal sterven zonder te weten wat een vector is of doet, ik zal vectorloos de kist in gaan. Het is niet anders. Twintig jaar geleden zou ik me er niet mee verzoend hebben, ik zou naar een bibliotheek zijn gegaan en ik zou het hebben uitgezocht. Dat doe ik nu niet meer.
Go, go, go! Een aanstekelijk filmpje van een kleine achtervolging. Gewapend met een kleine projector verandert een kantoor in crime scene.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Vorige week plofte er een excel-file op onze elektronische deurmat met daarin alle subsidies die het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie de afgelopen twee jaar heeft verstrekt. Dit document toont maar weer dat subsidie voor bikkels is. Het rijtje veiligheidsprojecten (30) toont namelijk flink wat spierballengerol. Ik wil hier geen Big Brother-beeld oproepen, maar een idee geven van de stand van zaken op het gebied van techniek en veiligheid. Zelfs zo’n verwaterde analyse is al spannend genoeg.
Een bloemlezing:
De eerste titel die de aandacht trekt is Watching people security services. TNO en een aantal cameraboeren willen een platform ‘voor het waarnemen van menselijk gedrag verkregen uit camerabeelden voor een brede range van veiligheidstoepassingen.’ Uit de nieuwsbrief van maart dit jaar blijkt dat het systeem al in Kanaleneiland (Utrecht) en bij Noldus (Wageningen) wordt toegepast. Lees even mee: ,,Kanaleneiland is een retail gebied. Daarnaast is dit als demonstratie gekozen omdat het op een overdekte binnenstad of op Schiphol lijkt. Een vergelijkbare technische demonstratie zouden we ook in die gebieden kunnen geven. De Kanaleneiland demo kan mogelijk uitgebreid worden met een echte retail toepassing, bijvoorbeeld winkeldiefstal of detectie van zakkenrollers.
Het doel van de technische demo waar nu op gefocusseerd wordt is de mogelijkheden te laten zien van automatisch volgen van mensen, met name een overzicht genereren van waar iemand geweest is en waar hij naar toe kan gaan. Hierbij wordt een koppeling gemaakt tussen de trackresultaten van verschillende camerasoorten: de stereocamera’s van EagleVision en de “gewone” observatiecamera’s. Het betrouwbaar volgen van mensen is ook belangrijk voor andere observaties die je aan mensen zou willen doen. ”
copyright foto Andrei Tchernikov, recept & foodstyling Fiona Ivanov
De Flexitariër gelooft dat je met groenten, granen, kruiden, vruchten, bloemen, wieren, noten en zaden heel fijne maaltijden kunt samenstellen. Smaakt een gerecht echter beter met wat bouillon, vis of een eitje erbij dan doet de Flexitariër daar niet moeilijk over. De Flexitariër houdt niet van dogma’s in het eten. De Flexitariër is een samenwerking tussen fotograaf Andrei Tchernikov en receptontwikkelaar Fiona Ivanov.
Geroosterde champignons in knoflook-tahindressing
veganistische borrelhap, 4 personen
250 g champignons, schoongeborsteld
1 klein teentje knoflook, gepeld
2 el citroensap
2 el tahin (sesampasta)
2 el tamari (zoute sojasaus)
4 el sesamolie
vijzel
grillpan
Verhit de grillpan of bbq tot gloeiend heet. Leg de rauwe champignons (zonder dat er olie op zit) op de grillpan en grill ze 2-4 minuten, keer halverwege. Wrijf intussen de knoflook fijn in de vijzel (zorg dat je de knoflook niet met het metaal van een mes in aanraking laat komen, dat verandert de smaak) met het citroensap, de tahin, tamari en sesamolie. Schep de hete gegrilde champignons om met de knoflookdressing en laat enige uren intrekken. Lekker met een glas ijskoude wodka.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De groei van windenergie mag dan wereldwijd afvlakken, maar China zorgt ervoor dat de groei er nog steeds in zit. Sterker nog, vorig jaar was China verantwoordelijk voor 43 procent meer windenergie, wereldwijd.
Dat blijkt uit een nieuw rapport van het World Watch Institute. Hoewel de wereldwijde groei dus afvlakt, is de toename van energiewinning uit wind sinds 2005 indrukwekkend, namelijk een verviervoudiging, of voor de cijferaars onder ons, 238.000 MW.
Toch is het voor China nog een peulenschil. Nog geen 2 procent van de energiebehoefte wordt opgevangen door wind. Daarnaast heeft China moeite om al die turbines daadwerkelijk aan te sluiten op het elektriciteitsnet. Bijna 20 procent van de energie gaat verloren. Dat probleem zal deels verholpen worden vanwege de megainvesteringen die de State Grid Corporation in het netwerk zal pompen: 400 miljard dollar tot 2015. Hoeveel geld voor windenergie is geoormerkt, vertelt het rapport jammer genoeg niet. The Guardian meldde vorige week echter dat China 27 miljard dollar uittrekt voor schone energie. Toch een behoorlijk bedrag.
Goed, nu de grafieken. De data zijn niet openbaar, dus die kunnen we niet meeleveren.
Een commissaris bij Rochdale in Amsterdam heeft de hybride woningcorporaties “uit de tijd” genoemd, een instituut waarmee geroofd wordt van de rijken om uit te delen aan de armen. Het is de heer Docters van Leeuwen, niet de eerste de beste. Ik moet dus nog eens kijken naar het pamflet Wonen 4.0; heeft de man gelijk?
De Vereniging Eigen Huis, Woonbond, Aedes en NVM hebben een “monsterverbond” gesloten om de woningmarkt weer in het spoor te krijgen. Dat zijn vier vreemde bedgenoten, met het genoemde plan Wonen 4.0 als resultaat. Wat zeggen zij? Heft het de politieke stagnatie op?
Het is geen simpel onderwerp, dus ik laat hij bij enkele opmerkingen. Daarmee doe ik het stuk wellicht tekort . Maar de woningmarkt is te belangrijk om alleen aan belangenorganisaties over te laten.Het stuk is geen plan, maar een schets.
Dat is een aanzienlijk bezwaar. De opstellers willen slopen, maar er is geen nieuw ontwerp. Een typerend zinnetje is: “het belang van goede en betaalbare woningen voor huishoudens met een laag of middeninkomen.” (huur en koop) Dat is precies het punt, al ruim een eeuw. Het stuk vervolgt met:
“Het gevolg van dit plan kan nimmer zijn dat op dit uitgangspunt wordt ingeboet. De ontwikkelingen ten aanzien van de beschikbaarheid en de betaalbaarheid van woningen moeten daarom bij de uitvoering van dit plan voortdurend worden gevolgd en waar nodig moet bijsturing plaatsvinden.”
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In hun wanhopige zoektocht naar een hedendaags substituut voor religie, klampen sommige mensen zich vast aan schimmige zelfopgelegde leefregels: Principes. Weet je bij gelovigen tenminste nog wat de globale do’s en don’ts zijn, mensen met Principes blijven je verrassen.
De eerste regel van Principes is dan ook ‘pas over beginnen als het al te laat is’. Een helder voorbeeld van deze regel werd mij onlangs gedemonstreerd door een fietsende knaap van mijn leeftijd op het – overigens belachelijk uitgestrekte − kruispunt Europaweg-Sontweg. Hij kwam van links, maar de man die met zijn zoontje voor mij fietste had zich eigenlijk aan haaientanden te houden. Het kindje fietste duidelijk net zonder zijwieltjes. Ook duidelijk was dat het de haaientanden niet had opgemerkt. De knaap toonde geen genade en reed midden op het kruispunt het kindje aan, dat tuimelend onderuit ging en waarschijnlijk nooit meer zijn vader zal vertrouwen. De jongen fietste ondertussen vrolijk door en riep de beduusde vader nog na dat hij immers voorrang had. Vandaar.
Brengt me op de tweede regel van Principes: zodra je het woord ‘principe’ laat vallen, is er geen discussie meer mogelijk. Iemand verzoeken zijn Principes bij te stellen, is alsof je Will Smith vraagt zich af te schminken. Een uitspraak die ik in mijn gloriedagen als helpdeskmedewerker dagelijks te horen kreeg, was “het gaat me niet om die paar centen mevrouw, het gaat me om het Principe”. En voor een Principe verbel je zonder blikken of blozen vijf euro aan beltegoed of fiets je een half uur in de regen naar de suup, omdat je voor tien cent onrecht is aangedaan. Het doel heiligt de middelen.
De Principeparadox moge duidelijk zijn; terwijl mensen met Principes menen dat hun karma er dankzij hun leefwijze onwijs op vooruit gaat, laten ze juist een spoor van vernietiging achter. Doodgebloede relaties en vriendschappen (“Ik heb als laatste ge-sms’t, dus de bal ligt bij hem”), langere wachtrijen, bureaucratische rompslomp, gewonden en vooral veel ongelukkige mensen.
Althans, dat vermoed ik; vreemd genoeg heeft geen socioloog zich aan dit onderwerp gewaagd. Dit schrééuwt om een promotieonderzoek.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.