Anatomie van een geducht Amerikaans cyberwapen

Het hoge woord is eruit: de VS en Israël zitten achter Stuxnet, het computervirus dat het atoomprogramma van Iran even aardig in de war schopte. Op zich is dat geen enorme verrassing - wie is er anders in staat om zo'n complex wapen te maken? Maar met rode oortjes las ik het uitgebreide achtergrondverhaal in de New York Times over hoe de VS Stuxnet hebben ontworpen en hoe ze de controle erover verloren. Als je het verhaal nog niet gelezen heb, doe dat dan. Het is een spannend relaas. Het programma van waaruit Stuxnet is voortgekomen, is opgestart door president Bush en gretig omarmd door Obama. Eigenlijk dacht niemand dat het zou lukken. Teveel haken en ogen. Kun je een virus ontwikkelen dat zich specifiek op de Iraanse centrifuges richt? Hoe zorg je ervoor dat je niet gesnapt wordt (deniability is wel zo fijn)? En, dat is het lastigste, hoe krijg je de software in de van de buitenwereld afgesloten computers van de verrijkingsfabrieken in Natanz?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Westen helpt Syrië verder de burgeroorlog in

De woede tegen Bashar al-Assad heeft een nieuw hoogtepunt bereikt, nadat was vastgesteld vorige week vrijdag 108 mensen onder wie veel kinderen in Houla (provincie Homs) naar alle waarschijnlijkheid door Assads mensen waren vermoord. Een dertigtal door granaten, wat wees op beschietingen door het reguliere leger. De rest was gedood door geweerkogels of messteken, wat leek te wijzen op een actie van de zogenoemde sabiha, gewapende bendes behorende tot het pro-Assad kamp.

De moordpartij lijkt een keerpunt te worden in het drama dat Syrië heet. Dertien Westerse landen wezen de Syrische ambassadeur uit. De Veiligheidsraad sprak een veroordeling uit, en er gaan stemmen op die  – zoals de Franse president Hollande – gewapend ingrijpen niet langer willen uitsluiten.

Maar intussen is de slachtpartij in Houla vooral een bewijs van hoe de situatie in Syrië verder uit de hand loopt. Joshua Landis, één van de beste Syrië-kenners, betoogde voor National Public Radio (hier te volgen op zijn blog) dat wat in Houla gebeurde te verklaren was uit het feit dat het een sunnitisch dorp is, dat is omringd door dorpen met een alawitische of christelijke bevolking. De alawieten en christenen steunen, uit angst voor het ongewisse onder een nieuw regime, over het algemeen Assad.

De Vrije Wil bestaat

Ondanks de aanvallen op de vrije wil zijn er nog genoeg redenen om aan te nemen dat de vrije wil bestaat. In een eerder stuk schetste ik wat beperkingen zijn aan de vrijheid van de mens. Sommige lezers maakten uit dit stuk op dat ik een pleidooi zou houden tegen het bestaan van de vrije wil. Dat is niet waar. Hieronder daarom een pleidooi vóór de vrije wil.

Het wegredeneren van de vrije wil is een hardnekkige ziekte. Onlangs bepleitte Dick Swaab in zijn boek Wij Zijn Ons Brein andermaal dat de vrije wil niet zou bestaan. Volgens zijn redenering zou onze geest niets meer zijn dan een bijproduct van chemische processen.

De oorsprong van die theorie waarin de vrije wil verdwijnt zit diep, en hangt samen met een deterministische wereldvisie. De mens heeft de neiging zijn omgeving te omschrijven door middel van oorzaak-gevolg-relaties. Het succes daarvan leidt tot de volgende gedachte: als de wereld zo goed te omschrijven is door middel van wetten, misschien zijn het dan wel die wetten waaraan de wereld volledig ondergeschikt is. De wereld inclusief de mens dus.

Deze gedachte heeft mensen van alle tijden uit het lood geslagen. Want als alles onontkoombaar is, wat moeten we dan nog met onze vrije wil? Kunnen we sowieso nog wel verantwoordelijk stellen en oordelen vellen? In de oudheid hingen met name de Stoïcijnen de deterministische filosofie aan. Volgens hen luistert de hele wereld naar één centrale natuurwet: de logos. Of de oorzaken van ons gedrag nu van binnenuit ons komen, bijvoorbeeld uit de hersenen, of dat ze van buitenaf komen; als onderdeel van dit grotere spel blijft er voor de mens als vrij wezen in de Stoïcijnse filosofie maar weinig over. Natuurlijk hebben ook de Stoïcijnen aan deze patstelling proberen te ontkomen, maar erg geloofwaardig waren ze daarin niet. Vandaar dus ook dat de grote lijn van de Stoïcijnen lijkt te zijn dat je maar beter kan berusten in de situatie waarin je bent, in plaats van je ertegen te verzetten.

Foto: Toeschouwers - Duitsland valt aan, en scoort bijna copyright ok. Gecheckt 07-11-2022

Politiek voetbal: de wedstrijd VVD – PvdA

Politiek is een vorm van vermaak, goedkoop en plat vermaak. Dagelijks worden wedstrijden uitgezonden op TV waarin we politici zien die niet op de bal, maar op de man spelen. En net als bij het Songfestival mogen de toeschouwers stemmen wie de beste is, vroeger één keer in de vier jaar, tegenwoordig gemiddeld één keer per twee jaar. Gezien het niveau is het amateurklasse voetbal. Afgelopen maandag was de klassieke derby VVD – PvdA op TV, deze keer bij de EO met arbiters Andries Knevel en Tijs van den Brink. De PvdA speelt uit met Diederik Samsom en de VVD heeft Stef Blok opgesteld.

Door de slechte arbitrage is de discussie verwarrend. Regelmatig wordt het gesprek onderbroken met suffe vragen.  Bijvoorbeeld: hoe snel heeft u het begrotingstekort teruggebracht naar 3%? De voetbaldeskundigen weten dat dit een irrelevante vraag is, want het begrotingstekort is een gevolg van de malaise, niet de oorzaak. Een even misplaatste vraag die steeds in verschillende varianten wordt voorgelegd aan de deelnemers is: Waarop gaat u bezuinigen en hoeveel brengt dat op?

Verdediging

Het begin al meteen goed. Knevel zet een een-tweetje op met Blok (jawel, de scheidsrechters spelen mee in deze spelvariant) door de vraag te stellen waarom het belangrijk is dat we het overheidstekort terugdringen. Blok begaat in de eerste minuut al een overtreding:

Foto: copyright ok. Gecheckt 26-09-2022

Mijmeren over Messi

Messi.

Geen discussie. Messi is de best(e) voetballende tweevoeter ever.

Wat maakt hem zo goed, zo uniek?

Allereerst omdat hij juist nu weet te excelleren. Het huidige voetbal is zoveel professioneler, sneller, taktischer dan in de tijden van de Pelé’s, Cruijff’s, Maradona’s. Dat hij dik boven het topniveau uitsteekt, is een wonder, onaards. Je gelooft vaak niet dat het kan. Kind of magic.

Zijn fysiek stelt niets voor. Een schriel mannetje, een straatjochiekoppie. Van zijn spierbundels moet hij niet hebben. Zijn lichaam wijst eerder in de richting van een luie krantenbezorger. Dat hij zo zelden geblesseerd raakt – met al die aanslagen op zijn kappende pootjes- is een godswonder.

Wat ik zo mooi vind aan dit voetbalwonder zijn niet zozeer zijn technische vaardigheden. Die zijn ongelooflijk: de precisie, het tempo dat hij aan een bal meegeeft, het juiste effect, de balbehandeling, de touch. Allemaal even briljant.

Nee, het interessants vind ik zijn sluipmoordenaarsgedrag. De schijnbaar slapende python, de loerende steekmug, de kat voor de sprong.

Let op de momenten voor Messi de bal krijgt. Een slome duikelaar is hij. Hij lijkt te denken: doen jullie maar, ik effe niet. Zijn lichaam straalt ongeinteresseerdheid uit. Sjokken doet hij, niet echt vrijlopen, niet flink de stap erin, geen sprintje naar achter, voren, opzij. De anderen lopen vrij, hij niet. Hij loopt niet vrij. Door de collega’s staat hij gewoon vrij. Dat krijg je als je de spil van het spel bent. De as in een draaiend wiel.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende