Krankjorume aardbeien

Internet is leuk maar je komt er aanzienlijk veel meer onzin tegen dan tijdens een bezoekje aan publieke ruimtes als woon-werkverkeer en winkelstraten. Neem de Japanse aardbei. Beter gezegd: neem die niet! Negen Japanse aardbeien voor zestig dollar. U begrijpt meteen: die zijn niet voor de ‘gewone mens’ bestemd, maar ‘gericht op high-end kerstverkoop’. Dus nemen we de Egyptische aardbei. Of beter gezegd: laten we die ook niet nemen. Het is verleidelijk die aardbeien wel te nemen, nu er amper tot geen aanbod aan Hollandse aardbeien zijn. Maar die Egyptische aardbeien komen bij de importeur drie keer per week binnen. ‘En uitsluitend per luchtvracht’, voegt men er aan toe. Moeten we nog uitleggen waarom dat niet wenselijk is? Dat we alleen aardbeien van eigen bodem uitsluitend in de zomermaanden eten, is een stukje nostalgie dat we wel kunnen vergeten. Dat gaat niet meer gebeuren. Nederlandse ondernemers werken ondertussen wel aan een ‘hele jaar door aardbeienoogst’. Wat daar bij komt kijken leest u hier. Dat gaat dan om een bedrijf met een flinke oppervlakte aan glas en aardig wat energieverbruik. Dat kan een stuk compacter als er verticaal wordt geteeld. Dan hoeven we ook geen verticale aardbeien uit de Verenigde Arabische Emiraten te importeren. Als dan ook de pluk in handen van robots komt, kan de uitbuiting van Oost-Europese en Afrikaanse arbeidskrachten ook achterwege blijven. Maar de hamvraag is en blijft: wat moeten in de winter met zomerkoninkjes? Aldus de toestand in de wereld met aardbeien door uw toegenegen P.J. Cokema

Door: Foto: CoCreatr (cc)

Closing Time | Midnight Oil – Rising Seas

, door

De Australische band Midnight Oil bracht dit nummer uit vlak voor de COP26 (Klimaatconferentie van Glasgow november 2020). Ook deze internationale klimaatkoffietafel was een ‘belangrijk signaal’ of  ‘faliekant mislukt’ (NOS), afhankelijk van aan welke kant je staat.

Hoe dan ook: de uitkomsten van die conferentie waren te weinig en vooral: te laat. Midnight Oil onderstreept dat nog eens en zingt: “Let’s confess we did not act with serious urgency”.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Arch, CC0, via Wikimedia Commons, standbeeld Ton Koops, Jip en Janneke Zaltbommel,

Hoger opgeleiden hechten meer aan eenvoudige teksten

, door

COLUMN - Er is de laatste jaren af en toe nogal wat te doen over eenvoudige teksten. Laatst ging het daar ook over tijdens een college voor de eerstejaars die hun eerste onderzoekjes moesten presenteren. Een van hen is bezig met de vraag of het voor de overheid nu verstandig is om teksten te schrijven in een zogeheten ‘B1-niveau’, en toen kwam mijn collega Wilbert Spooren aanzetten met het nieuwste nummer van Tijdschrift voor Taalbeheersing met een artikel over het onderwerp, dat die ochtend was binnengekomen. (Zo actueel zijn wij in ons onderwijs!)

Gisteren heb ik het artikel meteen ook gelezen. De auteurs, Henk Pander Maat en Jet Gravekamp, legden twee teksten voor aan een aantal groepen lezers – een brief van een bank en een brief van een zorginstelling. Van ieder van die brieven waren er twee versies: een in eenvoudige taal en een met een wat ingewikkelder taalgebruik. De vraag was niet alleen of er een verschil in begrijpelijkheid was, maar ook wat lezers van de teksten vonden en vooral ook van de auteur. Vind je iemand deskundiger naarmate hij meer moeilijke woorden gebruikt?

Verschillende groepen kregen verschillende versies van die brief te zien. In ieder van de groepen maakten de onderzoekers bovendien verschil tussen hoger opgeleiden en anders opgeleiden.

Foto: savenije (cc)

Een zaak met enkel verliezers

, door

OPINIE - Jelle Brandt Corstius wordt vervolgd wegens smaad. Het OM eist een voorwaardelijke taakstraf van zestig uur. Een grof schandaal, vinden critici. Het OM maakt verkrachtingsslachtoffers zo monddood. Toch is die vervolging terecht. Je kunt niet zonder steekhoudend verhaal andermans reputatie onderuit halen, ook al ben je nog zo oprecht.

Hoe zat het ook alweer? In 2017 beschuldigde Brandt Corstius een oud-collega van verkrachting. De populaire Ruslandcorrespondent en programmamaker zou zo’n vijftien jaar eerder als stagiair zijn gedrogeerd en misbruikt. Aanvankelijk liet Brandt Corstius na de vermeende dader te noemen, maar in het kleine wereldje dat Hilversum heet, werd deze alsnog gauw gevonden. Ook omdat Brandt Corstius nieuwsgierige journalisten genoeg hints gaf om uit te vogelen wie het betrof.

Fall-out

Deze Gijs van Dam liet dat niet op zich zitten en deed meermaals aangifte van smaad en laster. Ook publiekelijk ontkende hij. Er was, aldus Van Dam, helemaal geen sprake geweest van dwang of drogering. Ze hadden, Jelle en hij, na een opname in het Kurhaus van het praatprogramma Barend & Van Dorp samen aan de bar gedronken. Er ontstond een flirterige sfeer, en die eindigde in bed op Van Dams hotelkamer in het Kurhaus. Seks in een dronken bui. Van Dam was zich geen kwaad bewust.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Waan van de dag

Weer een rijke Rus ‘uit het raam gevallen’

, door

Opnieuw een vreemd sterfgeval.

De Russische ondernemer en parlementslid Pavel Antov – bekend als de rijkste ambtenaar van Rusland – werd op kerstavond dood aangetroffen tijdens een vakantie in India.  De autoriteiten zeiden dat hij uit het raam van zijn hotel viel. Antov, die zijn fortuin verdiende via een vleesverwerkingsfabriek, had net zijn 65ste verjaardag gevierd in het hotel.

In juni schreven Russische media een WhatsApp-bericht toe aan Antov waarin hij een raketaanval op Oekraïne ’terrorisme’ noemde. Hij verwijderde vervolgens het bericht, beweerde dat hij een patriot was en zei dat de WhatsApp door iemand anders was geschreven.

Foto: @USArmy (cc)

Kerstwens: Nederlandse Patriots naar Oekraïne

, door

De kans is groot dat op het moment dat dit stukje online komt het weer raketten regent in Oekraïne (schrijf ik op 24 december). Het is tenslotte kerst en dat zal Poetin als een mooie gelegenheid zien om mensen die zich niet laten knechten stuk te maken.

Nu is er ook iets moois gebeurd deze week. Zelensky bezocht de V.S., sprak het congres toe, en kreeg de toezegging voor een Amerikaans Patriot-systeem. Eerst training en dan levering. Te laat, zoals het westen de hele oorlog door te laat alsnog de goede wapens levert, die het eerder niet durfde te leveren. Maar toch. Patriots zijn een welkome aanvulling op het luchtafweergeschut, dat het luchtruim van Oekraïne tot het best bewaakte van de wereld zal maken.

Maar met één patriotsysteem kom je er niet in een land zo groot als Oekraïne. En dan komt Nederland in beeld. Want nu Biden zijn fiat heeft gegeven en de V.S. Patriots gaan leveren, kunnen andere landen die dat systeem gebruiken dat ook. Dus we hebben nu, ondanks onze uitgeklede krijgsmacht, zowaar de mogelijkheid te laten zien dat we als klein land groot kunnen zijn. Door Oekraïne één van de beste kerstcadeaus te geven die het land zich op dit moment kan indenken: meer bescherming door een tweede batterij Patriots.

Kunst op Zondag kijkt door David Hockney’s Eye

, door

VERSLAG - Na de grote Hockney-tentoonstelling in het Van Gogh Museum (2019) is er nu Hockney’s Eye in Haarlem. Voor Kunst op Zondag bezocht ik het Teylers Museum, een natuurwetenschappelijk en kunsthistorisch laboratorium. De Britse kunstenaar David Hockney is al heel lang gefascineerd door technische uitvindingen en het gebruik ervan door kunstenaars. In het Teylers Museum krijg je verschillende natuurwetenschappelijke objecten te zien in dialoog met bekende schilders en hun werk. Bekijk de wereld eens door Hockney’s Eye.

David Hockney Hockney's Eye collage © foto Wilma_Lankhorst

Hockney’s Eye sfeerbeelden © foto Wilma Lankhorst.

Het tweed jasje van Hockney

In de etalage van het museum zie ik een stoel staan waar het geruite tweed jasje aanhangt dat Hockney draagt op zijn meest recente zelfportret (2022) met kwast en sigaret. De Engelse kunstenaar David Hockney (1937) is een van de bekendste kunstenaars van dit moment. In de tentoonstelling Hockney’s Eye zijn werken van hem te zien in directe dialoog met tekeningen, schilderijen en natuurwetenschappelijke objecten. Maak kennis met Hockney’s theorieën over perspectief en het gebruik van optische hulpmiddelen. Ik ga ontdekken hoe Hockney hiermee experimenteert. In de expositie kijk je door zijn ogen naar het werk van oude meesters.

David Hockney Hockney's Eye de kunstenaar geeft uitleg over perspectief (still) © foto Wilma_Lankhorst

David Hockney geeft uitleg over perspectief (still) © foto Wilma Lankhorst.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Rochester’s Farewell

, door

Eigenlijk is het een stukje uitvaartmuziek, deze outro van The Libertine: een rolprent over het leven van de rokkenjager, sodomiet, pornograaf en schimpdichter John Wilmot 2nd Earl of Rochester.

Desondanks een prima deuntje voor een Tweede Kerstdag.

Closing Time | You Will Find Me

, door

Deze Closing Time is voor M. die vandaag jarig is. Gefeliciteerd.
Maar wat draag je op aan iemand die vrijwel al zijn favorieten al minstens één keer voor het voetlicht heeft gebracht.
Ik kwam uit op deze parel.

Eergisteren was er een Closing Time van Dean Owens, met medewerking van de Calexico-mensen. Dat mooie Calexico-achtige woestijngeluid, dat zit ook in het eerste stuk van dit mooie, melancholieke nummer van Micah P. Hinson uit 2008. Hij heeft een zeer herkenbaar stemgeluid. Ik had hem altijd voorgesteld als een wat oudere heer, maar hij blijkt er uit te zien als een wat schriele maar best hippe gast.

Vorige Volgende