Sargasso - Page 1619 of 7488 - Hopeloos Genuanceerd

Foto: Fabio Bruna (cc)

Promoveren is geen baan

13 februari 2015 , 11:00 , door Marc van Oostendorp

OPINIE - Zo’n twintig jaar geleden legde ik de laatste hand aan mijn proefschrift. Inmiddels ben ik niet alleen rijk, beroemd en gearriveerd, maar ook een oude man die alleen nog maar nostalgisch kan terugkijken op die periode, hoewel ik tegelijkertijd weet dat de huidige promovendi ook wel overschatten wat de kansen waren voor een gepromoveerde op een baan – dat is ook niet zo gek omdat ze uit die periode alleen de mensen kennen die het toevallig indertijd gelukt is, en niet de grote talenten die zijn afgehaakt.

Ook toen was er al discussie over de vraag of het wel zo’n goed idee was dat AiO’s werknemers waren en of ze niet beter studenten konden zijn. Er zijn sinds die tijd aan verschillende universiteiten ook al pogingen gedaan. Eergisteren kondigde minister Bussemaker van OCW eindelijk aan dat daarmee echt een begin kon worden gemaakt. Mijn standpunt is in die twintig jaar eigenlijk nooit veranderd: het lijkt mij een goed idee om van promovendi studenten te maken. Al moet daar wel iets tegenover staan.

AiO’s vallen in veel opzichten tussen wal en schip. Ze zijn werknemers, maar voor een zeer laag salaris. Ze hebben zogenaamd wel allerlei rechten van werknemers (vakantiedagen, recht op bijscholing), maar aan die rechten hebben ze gegeven hun duidelijk omschreven taak niet zo veel.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Waan van de dag

‘De overheid moet een serviceloket zijn voor het bedrijfsleven’

13 februari 2015 , 10:41 , door Jeroen Laemers

Aldus ex-VVD politicus Ton Hooijmaijers tijdens het hoger beroep van zijn corruptiezaak:

Hij verzuchtte het keer op keer, voor de rechtbank. Dat de rechters zijn wereld niet begrepen. Dat ze niet snapten hoe het politieke bedrijf werkt, ze de bestuurlijke mores niet kenden. Zijn visie? De overheid moet een serviceloket zijn voor het bedrijfsleven. Daarvoor zat hij in de politiek. Hij wilde dingen bereiken. […]
Het verhoor van vastgoedman Luigi Prins, die zijn vervolging in de zaak recent afkocht, gaf vandaag een prachtig inkijkje in deze manier van denken. Van het spel tussen ondernemers en hun partij, de VVD.

Want Prins heeft allerlei projecten in de provincie Noord-Holland en die lopen soms vast, vertelde hij. ‘Dan is de provincie de instantie om dingen los te krijgen en de gedeputeerde de aangewezen persoon.’ Zo werkte dat volgens Prins. Dan ging hij naar een gedeputeerde, bijvoorbeeld Hooijmaijers, en vroeg hij of er eens naar zijn project gekeken kon worden. ‘En zo’n gedeputeerde bepaalt dan welke ambtenaar er op wordt gezet.’

En dus leek hem een gift aan de campagne van VVD’er Hooijmaijers een goed idee. Want op die partij kon hij als ondernemer bouwen. Of hij er later iets voor terug kreeg van Hooijmaijers, een tegenprestatie? ‘Nee.’ Hij was dus niet begunstigd? ‘Nee.’ En dus is er volgens Prins ook geen sprake van omkoping. Precies wat Hooijmaijers ook volhoudt.

Hij is nooit omgekocht. Hij trad soms op als adviseur voor mensen die hij tegenkwam. Dat is nou eenmaal zijn tweede natuur, te pas en te onpas adviezen geven. En daar stuurde hij dan wel eens een factuur voor. Of hij vroeg deze mensen bij te dragen aan zijn verkiezingscampagne, zo legde hij eerder bij de rechtbank uit.

Foto: foto:wikipedia

Hoe wordt de gastheer in Minsk beloond?

13 februari 2015 , 07:00 , door Jos van Dijk

ELDERS - Opnieuw was Wit-Rusland gastheer voor vredesbesprekingen. Gaat het ook nog iets opleveren voor het land zelf en zijn leider?

Naast de vier regeringsleiders, die een nacht moesten doorhalen om een tweede fragiel akkoord te bereiken over het conflict in Oekraïne, zagen we op de beelden de glimmende, besnorde figuur van Aleksandr Loekasjenko, ook wel de “laatste dictator van Europa” genoemd. Wit-Rusland, door Europa en het overgrote deel van de wereld, als paria behandeld, was deze week het middelpunt van de wereldpolitiek.

Vier jaar geleden mocht Loekasjenko aan zijn vierde termijn als leider van de Wit-Russische Sovjetrepubliek beginnen. Demonstraties van zijn tegenstanders werden in december 2010 met harde hand de kop ingedrukt door de KGB, die daar nog steeds bestaat. Dissidenten gingen voor jaren de bak in, al ze er niet in slaagden naar het buitenland te vluchten. De Europese Unie heeft Wit-Rusland wegens ernstige schendingen van de mensenrechten een reeks steeds strengere sancties opgelegd: reisbeperkingen voor hoge functionarissen en het ontoegankelijk maken van banktegoeden. Ook kan Wit-Rusland niet rekenen op steun in het kader van het nabuurschapsbeleid. De deelname van Wit-Rusland aan het Eastern Partnership programma van de EU voor kleine ex-Sovjetstaten is aan beide kanten omstreden.

Foto: Gerard Stolk (cc)

TreinFOMO

12 februari 2015 , 19:00 , door Judy Moester

COLUMN - Ik ben gestopt met de trein. Zomaar, van de ene op de andere dag, cold turkey. Lang voordat het Europees Parlement zou besluiten dat treinen moesten worden voorzien van de coupébrede teksten ‘Reizen met de trein brengt u en anderen rondom u ernstige schade toe’, afgedrukt over beeltenissen van geëlektrocuteerde koperdieven die aan dramatisch afgescheurde bovenleidingen bungelen en forenzen die elkaar in het gezicht niezen en hun medereizigers met tablets op het hoofd meppen, zat ik al in de auto. Twee weken inmiddels.

En nu heb ik dus FOMO. Fear Of Missing Out, voor wie het gemist heeft. Dat van het verdachte plastic zakje op Leiden Centraal vind ik het allerjammerst. Graag had ik mijn medepassagiers met de ogen zien rollen, naar de werkgever horen bellen dat het dus weer eens zover was, iets met een bom ofzo, niks bijzonders, maar dat gaat natuurlijk weer uren duren, o ja, en waar ik dus voor belde, dat afstemmingsoverleg gaat nu niet meer lukken en die beeldvormingssessie net-wel-net-niet, maar bel maar als ik telefonisch moet aanhaken, want bij calamiteiten mag je in de stiltecoupé gewoon normaal doen.

Dat dus. Heerlijk. Ik mis het. Ook de logistieke puzzel na de computerstoring -‘de backup doet het heel vaak wel’- en de sneeuw die maar niet wilde vallen, waren pareltjes die ik deze week via de autoradio aan me voorbij hoorde gaan. En de chaos op het spoor zal verder toenemen. Over een jaar applaudisseren we voor de machinist als we überhaupt op onze bestemming arriveren. Sigaretje in de mond, roken mag weer.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Waan van de dag

Griekse banken in de problemen

13 februari 2015 , 10:37 , door Jeroen Laemers

De reden:

Griekse burgers en bedrijven halen hun geld van de bank nu de onderhandelingen tussen hun regering en de geldschieters van het land zo stroef verlopen.

Je wilt natuurlijk niet dat je euro’s eventueel worden omgezet in nieuwe drachmes van onzekere waarde.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Uit de jeugdzorg | Aimee (en Lauren)

12 februari 2015 , 15:30 , door Roselinde van Berkel

COLUMN - Dolgelukkig was ze, bijna 11. Ze zou voor het eerst van haar leven een kinderfeestje krijgen. Toen ze nog gewoon thuis woonde, was er geen geld voor feestjes. Er was vaak geen geld voor eten, laat staan om een verjaardag te vieren.

Nadat het gezin het huis was uitgezet, kwamen de drie kinderen in verschillende crisisopvanggroepen terecht. Omdat kinderen daar in principe slechts een paar weken blijven, werden er geen kinderfeestjes gevierd.

In het pleeggezin waar Aimee vervolgens terecht kwam, deden de pleegouders niet aan kinderfeestjes. Jarenlang vingen zij tientallen kinderen op. Tientallen verjaardagen vierden ze. Maar na zestig kinderfeestjes hielden ze dat deel van een verjaardag vieren voor gezien.

Aimee kijkt er al weken naar uit. Ze weet precies wie ze gaat vragen: haar beste vriendinnetje Lauren en vier meisjes over wie ze het regelmatig heeft. Met Lauren speelt ze vaak. Lauren is pienter, maar vooral heel bescheiden. Met de andere vier kinderen speelt ze, voor zover ik weet, nauwelijks. Maar ze wil hen per se op haar feestje.

Samen maken we een plan. Na schooltijd rijden we meteen met een collega en alle kinderen in de personenbus door naar de binnenspeeltuin. Daar drinken we wat, kan iedereen haar een cadeautje geven en daarna kunnen ze lekker spelen. Voor het eten brengen we iedereen terug naar huis.

Waan van de dag

Economie groeide in 2014 met 0,8%

13 februari 2015 , 10:30 , door Jeroen Laemers

Ook de werkgelegenheid nam toe, maar er waren eind vorig jaar nog altijd 100.000 banen minder dan in 2008.

De toegenomen werkgelegenheid is bovendien vooral op het conto van uitzendkrachten en zelfstandigen te schijven.

Closing Time | She’s Lost Control

12 februari 2015 , 21:00 , door Jeroen Laemers

Soms ben ik gewoon in de stemming voor Joy Divison:

Ergens kun je wel zien dat de zanger (Ian Curtis) aan epilepsie leed…

Waan van de dag

‘Fransen capituleren voor islamitisch geweld door zich massaal tot de islam te bekeren’

12 februari 2015 , 18:47 , door Jeroen Laemers

Dat is tenminste de strekking van de meest recente column van Sylvain Ephimenco in Trouw.

Laten we het er maar op houden dat Trouw – ondanks het vertrek van Elma Drayer – nog steeds een columnistenprobleem heeft.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.