Hoeveel tekst heb je nodig om te zien of een tekst afkomstig is van Geert Wilders of van Alexander Pechtold? Niet heel veel, laat Maarten van Leeuwen zien in zijn proefschrift Stijl en politiek, dat hij vandaag in Leiden verdedigt. Eén zin is meestal wel genoeg. Neem de volgende: "De laatste jaren wordt de politiek niet meer beschouwd als de plek waar maatschappelijke problemen worden aangepakt en opgelost". [1] Die zin kan alleen maar van Pechtold zijn. Dat ligt niet aan de inhoud – ik denk dat Wilders het er nog weleens mee eens zou kunnen zijn. Het ligt alleen aan de vorm. Wilders zou hetzelfde mogelijk op de volgende manier formuleren: "Die zakkenvullers negeren de problemen van Henk en Ingrid in plaats van ze keihard aan te pakken. De kiezer is het beu". [2] Degene die [1] uitspreekt vertelt dat het oordeel over de politiek een mening is ('het wordt niet beschouwd'). In [2] wordt dit daarentegen in eerste instantie als een objectief feit neergezet, al wordt er daarna wel een mening aan vastgekoppeld. In tegenstelling tot in [1] is dan wel ook meteen duidelijk wiens mening dit is, te weten dat van de kiezer, dat vermoedelijk gedeeld wordt door de spreker. In [1] heb je daarentegen geen idee.
Hindi Zahra is een Marokkaanse singer/songwriter, woonachtig in Parijs. Haar muziek klinkt meer als een bar in het Quartier Latin dan als de soukhs van Fez.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Auteur CJ Werleman bevraagt prijswinnend journalist Chris Hedges over de staat van de Amerikaanse natie. Hedges is uitgesproken somber over de toekomst.
Volgens Hedges koersen de Verenigde Staten aan op een onvermijdelijke implosie, omdat haar wereldwijde hegemonie haar steeds verder in de schulden brengt, terwijl grote delen van de middenklasse langzaam maar zeker in armoede wegzakken. De politieke en economische elites zijn deels onwillig, en deels machteloos om het schip te keren.
As you hollow your country out from the inside – and anybody just has to look out a window wherever they are to see crumbling infrastructure and failing schools, closed libraries and chronic unemployment, underemployment and the slashing of most basic social services, whether it is Head Start or food stamps or anything else – in order to maintain control, you bring back these very brutal mechanisms of control, wholesale surveillance, militarized policing, drones, so that at this point a night raid in Oakland doesn’t look any different from a night raid in Fallujah, it’s the same, because it’s the same mechanism.
Het antwoord van de politieke en economische elites op deze verpaupering is volgens Hedges steeds draconischer vormen van overheidscontrole, en de uitholling van burgerrechten.
Een fraai voorbeeld hiervan, dat Hedges niet noemt, is het inhuren van vele tientallen politieagenten door banken op Wall Street, om de Occupy-demonstranten met geweld weg te jagen. Maar Hedges’ blik is nog veel dystopischer van aard:
The security and surveillance state is deeply troubling because they all know what’s coming. I mean, they have run scenario after scenario in the NSA and everywhere else on climate change, on inevitable financial collapse, and they are preparing, legally, by essentially stripping us of our most basic legal protection, whether it’s habeas corpus, the right to trial…
Als je wilt weten wat de brave burger te wachten staat, meent Hedges, moet je kijken naar hoe de staat de onderklasse behandelt. En die is middels de zogenaamde war-on-drugs grotendeels tot crimineel verklaard, aangezien men voor minimaal drugsbezit al draconische straffen opgelegd krijgt.
As the great writers on totalitarianism, like Hannah Arendt and others have pointed out: in a totalitarian system, you carry out wholesale surveillance not to find innocence or guilt – because in our species of corporate totalitarianism guilt and innocence don’t matter – but because as soon as you criminalize a certain person or category of people, you have all the files, you have everyting and you can always hang something on them and prosecute them; especially in a judicial system which has deteriorated as ours has into a kind of species of just show-trials, when we even have trials. Ninetyfour percent of those who are sitting in prison of course, never even get a trial.
Hedges ziet een aantal parallellen tussen de krachteloosheid van progressieven en liberalen in de VS en de marginalisering van de liberalen tsaristisch Rusland rond 1900, maar meer nog in de impotente democraten in de Weimar-republiek en voormalig Joegoslavië. En als de bom barst, zal dat onvermijdelijk leiden tot een revolutie, in de VS waarschijnlijk van een fascistische aard.
Dostoyevski, quite presciently, talked about the inevitable kind of violence – this is Raskolnikov’s dream, at the end of Crime and Punishment, the same kind of visions you saw at the end of The Brothers Karamazov, and that’s what happens when society essentially embraces political paralysis, which is what we’ve embraced.
So you have a self-identified liberal elite – so here it would be more like Weimar. Or the former Yugoslavia, before the war, where you have a self-identified liberal class that is in fact impotent, they can’t act.
So Obama can’t regulate Wall Street, Obama’s assault on civil liberties, his administration had been actually worse than under Bush, especially with the use of the espionage act, to shut down whistleblowers – Kiriakou, Snowden, Chelsea Manning and others – the expansion of imperial war through militarized drones, the inability to deal with the suffering of the underclass.
I mean, half of this country almost, is now in a category called poverty or near-poverty, so in essence, that’s paralysis, because every mechanism of state is used to enrich and empower a corporate olichargic elite at our expense.
And the danger is that when you get a crisis – and this would be very similar to Weimar, or Yugoslavia, where it came through hyperinflation – then you get a kind of enraged populus, that doesn’t understand what’s happened. And they turn on these ineffectual elites and embrace a kind of virulent right wing. That was of course the fascists in Germany but it would have been the ethnic nationalists – Slobodan Milošević and others, Franjo Tuđman – in Yugoslavia. And not only do they get rid of the liberal elites, but they have no time for “liberal values”. Those go right out the window.
Dat is wat allerlei elementen die nu worden aangebracht – van surveillance tot anti-terreurmaatregelen of de militarisering van het politieapparaat – zo gevaarlijk maken. Wetgeving en praktijken die nu worden ingevoerd als anti-terreurwetgeving of misdaadpreventie kunnen gemakkelijk ingezet worden tegen de eigen bevolking als de bom barst.
Having lived in disintegrating societies, I’ve seen it, I’ve seen what happens in places like Yugoslavia. At the moment that there’s a crisis, whether it’s caused by a collapsing economy, and even our most sober financial reporters like Gretchen Morgenson are now talking about another inevitable collapse, because there’s been no restraint on Wall Street, we’ve just flooded them with free money, or whether it’s caused by climate change or whatever, at that moment of collapse you have in place both the physical and the legal mechanisms to, with the flick of a lightswitch, to turn this country into basically a militarized state.
Wat nodig is, meent Hedges, is een brede links-progressieve, activistische beweging om een alternatief te bieden voor ultrarechts wanneer de crisis zich aandient, maar decennialange demonisering van dergelijke bewegingen als ‘communistisch’ maken het vrijwel onmogelijk om daar brede steun voor te krijgen.
U hoort het: America is doomed.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Achter alle retoriek werken een republikeinse en een democratische senator samen om te zorgen dat er een overeenkomst met Iran komt.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Een nieuwe biografie citeert uitgebreid uit Goebbels’ dagboeken. Nazaten van de nazi-propagandachef menen dat zijn het copyright bezitten. De auteurs vinden het nogal grijs dat je zou moeten betalen voor de schrijfsels van een oorlogsmisdadiger. Kortom: rechtszaak.
Rotterdam heeft negen wijken aangewezen waar de bakfietselite zich moet gaan vestigen.
Well, politics for me has become a spectator sport, it has become less and less entertaining for me over the years, so I’m less and less interested in it. I have not voted for perhaps 20 or 25 years. But even as a spectator sport, as I say, like other sports, it’s less and less interesting to me, and I feel it’s-I’ve come to a rather cynical belief that has been held by a large number of American conservatives, beginning with the Constitutional Convention, and philosophers in Victorian England and in Athens; that there are many illusions incorporated in democratic philosophy. They tend to be very pleasing and satisfying, but they are misleading and they are fantasies. And one of them is that the democratic ideal is even possible, that there is such a thing as participatory democracy. I think one of the illusions we have, and it’s very comforting, is that by voting we are participating in government. I maintain that is a delusion, it is a ritual routine. The right to vote, I feel, is indispensable to our contentment; in application it is absolutely useless.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 17-04-2015. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Steeds meer mensen vangen vluchtelingen op in hun huis.
Het lied van de asielzoekers.
They all think to one degree or other that the right answer is to install Ed Miliband in Downing Street backed by the SNP, a combination to break up Britain and bankrupt Britain, and I think that would be disastrous for our country. I think you saw on our television screens just a hint of the chaos that you would get from that sort of coalition.
David Cameron ging niet naar een chaotisch lijsstrekkersdebat, want boven dergelijk gekrakeel voelt hij zich verheven. Maar ondertussen gaat het niet goed met zijn partij, die deze week weer een procentpuntje verder achterloopt bij Labour. Er zijn nog drie weken te gaan tot de verkiezingen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
