Het waren twee mooie dagen. Een dagje leed herdenken, een dagje bevrijding vieren en voort maar weer met de meivakantie. Op 4 mei werden we gevraagd even stil te staan bij de slachtoffers van het barbaarse nazi-regime. Nou, dat ‘even’ was niet aan dovemansoren gericht. De dag was nog niet voorbij of er klonk al weer vrolijke muziek om de bevrijding te vieren. Nu, twee dagen later, merk je alleen nog aan een hier en daar achtergebleven verlepte krans, dat er iets van een ceremonie moet zijn geweest. Het is traditie dat 4 mei met gepaste stilte voorbij gaat en 5 mei een meer luidruchtige overgang naar de orde van de dag is. Daar zit de laatste jaren de klad in. Een schreeuwerd op de Dam kan nog een incident genoemd worden. Maar een schofterige tweet en pubers die met stilte geen raad weten? Het is van een chargrijn dat niet bij de geest van 4 en 5 mei past.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 06-05-2015. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
COLUMN - Met een vriend van mij ga ik vaak uit eten. De wijn die daarmee vaak gepaard gaat maakt het lastig om te onthouden wie de vorige keer de rekening betaald heeft. Daarom hebben we een systeem bedacht dat in principe eerlijk is: ik gooi een muntje op, bij kop betaal ik, bij munt betaalt hij. Maar sinds de introductie van dit systeem ben ik nu zeven achtereenvolgende keren de sjaak geweest, tot groot leedvermaak van de vriend. Daarom heb ik voorgesteld om de volgende keer naar een duurder restaurant te gaan. Een oude casinotruc: steeds minstens dubbel inleggen, dan speel je op enig moment wel weer quitte.
Nu blijkt uit onderzoek dat ik niet de enige loser ben die na verlies zijn inzet verhoogt. Het was al bekend dat boosheid leidt tot het nemen van grotere risico’s – ik ben inderdaad not amused dat mijn restaurantvriend zo’n plezier heeft in mijn pech. Nieuws is dat ook het verliezen van een wedstrijd aan kan zetten tot het verhogen van je inzet, zelfs zonder dat die inzet je verlies weer kan compenseren. Na een wedstrijdje sommen maken werd aan een derde van deelnemers eerlijk verteld dat ze gewonnen hadden, aan een derde dat ze verloren hadden, en aan een derde helemaal niets. Puur het verliezen zette mannen ertoe aan om in een volgend spel grotere risico’s te nemen. De Zwitsers/Nederlandse econoom die dit aantoont, Thomas Buser, laat zien ik als vrouw dus een uitzondering daarin ben.
Toen we eerder dit jaar met z’n allen Charlie waren, stonden we pal voor het recht om belachelijk te maken wat voor anderen heilig is. Seculieren hebben het op dat vlak altijd makkelijker dan gelovigen, simpelweg omdat ze minder zaken heilig vinden. Maar seculiere heiligheden bestaan wel en het is dus niet gek dat lieden gezocht hebben naar mogelijkheden om terug te trappen.
Die mogelijkheid was er bij de dodenherdenking. In onder meer Zoetermeer werden de twee minuten stilte doorbroken door geschreeuw van jongeren die klaarblijkelijk als enig doel hadden het kwetsen van de gevoelens van de aanwezigen. Die jongeren hadden goed begrepen welke mogelijkheden de Nederlandse wet hen biedt. Doelbewust kwetsen mag, schieten niet.
In Hoofddorp is een online heksenjacht gaande jegens de lokale verstoorders. Hun actie maakt van hen geen dappere Charlies, maar verstoorders van iets heiligs, die straf verdienen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dissidenten is een duitse band die worldbeat maakt. Dat doen ze meestal door voor elke plaat een bepaald land te kiezen, naar het land in kwestie te reizen, en met locale muscici in de weer te gaan. De kracht van Dissidenten is dat ze geen last hebben van grote ego’s waardoor ze de locale artiesten met wie ze samenwerken steeds alle ruimte geven.
Zo ook op The Jungle Book uit 1993. Luister naar Lost Hindu Tapes.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Check vooral die verbluffende animatie over temperatuur door de tijd heen vanaf 1883 in het bijgaande artikel. Hoezo geen opwarming?
Want waar zou je regels toch voor nodig hebben? De nieuwe taxiwet: een sterk staaltje VVD politiek uit handen van PvdA Staatssecretaris Mansveld. En dus gaan we voor meer ongelukken, meer uitbuiting en meer belastingontduiking.
A vote for Ukip is a vote for Ed Miliband. A vote for the Liberal Democrats is a vote for Ed Miliband.
Volgens David Cameron is iedere stem die niet op hem wordt uitgebracht een stem op de Labour leider. Morgen zijn de verkiezingen in Groot-Brittannië. Het belooft ongemeen spannend te worden, met aan het eind van de dag de noodzaak tot coalitie-onderhandelingen (ondanks al die stemmen op Ed Miliband).
Generaal-majoor Eddy Testelmans van de Belgische militaire inlichtingendienst SGR wilde werk van NSA verdedigen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
