U kent ze misschien wel: lijstjes met wat er zoal op een bepaalde dag geschieden is. Handig om te raadplegen als u zelf niets kunt verzinnen wat we vandaag eens zouden kunnen vieren. Bijvoorbeeld dat op 26 maart 1953 bekend werd gemaakt dat er een vaccin tegen polio was ontwikkeld. De uitvinder van het vaccin, Jonas Edward Salk, vroeg geen patent aan maar gaf het, zoals hij zelf zei, aan het volk. Aldus de bron van dit soort anekdotische weetjes, de Wikipedia. Dus vieren we vandaag het immense belang van vaccinaties? Of het idee dat verlossende medische uitvindingen patentloos ter wereld horen te komen? Dat scheelt toch enorm in de zorgkosten? De kerncentrale Dodewaard werd 26 maart 1969 in gebruik genomen. Om achtentwintig jaar later, ook weer op 26 maart, uit bedrijf genomen te worden. Zonde van het geld dat er mee gemoeid was en is. Er kan eindelijk met de sloop begonnen worden, al zal het zeker nog tien jaar duren, vooraleer we er een groene weide voor terug krijgen. Dus vieren we vandaag de zinloosheid van kerncentralediscussie (twee of vier)? Kerncentrales mogen kwalitatief beter en veiliger geworden zijn, ze zijn onbetaalbaar duur. Daar hebben we het formerend viertal nog niet over gehoord. Ze hebben De Groene niet gelezen: ‘De tragiek is dat de politieke wil is gegroeid, maar de businesscase is verslechterd’. Dankzij de 26 maart-lijstjes weten we dat nu. Voorspellen wat er vandaag aan die lijstjes kan worden toegevoegd is wat lastiger. In ieder geval hoopt vandaag een van de Tweede Kamerleden de geschiedenis in te gaan als de man die het voor elkaar heeft gekregen dat het Nederlandse asielbeleid definitief volgens het veemarktmodel zal verlopen. Vanmiddag komt in de Tweede Kamer in stemming de motie Eerdmans: De Kamer, gehoord de beraadslaging, constaterende dat het nieuwe EU-migratiepact voorziet in een zogeheten verplichtend solidariteitsmechanisme, waarbij lidstaten kan worden opgedragen om asielzoekers uit andere lidstaten over te nemen; constaterende dat de mogelijkheid bestaat voor lidstaten om deze verplichting af te kopen voor een bedrag van € 20.000 per asielzoeker; constaterende dat dit bedrag aanzienlijk lager is dan de kosten die gepaard gaan met het opvangen van een asielzoeker in Nederland; overwegende dat het wenselijk is om de asielinstroom waar mogelijk te beperken; verzoekt de regering te kiezen voor afkopen in plaats van opvangen indien wordt overgegaan tot het herverdelen van asielzoekers over lidstaten, en gaat over tot de orde van de dag. Het Kamerlid had ergens gelezen dat de gemiddelde kosten voor de opvang van een individuele asielzoeker op jaarbasis € 27.959,- bedragen en zag op zijn bierviltje dat zijn motie toch een leuke slok op een borrel uitmaakt. Hij rekent op groot draagvlak voor zijn idee, want al zou de burger niet calculerend zijn, de politiek is dat wel. Inhoudelijkheid, humaniteit, rechtstatelijke afspraken, het kan hem allemaal gestolen worden. Als er maar geld in het laatje komt voor die kerncentrales. Heeft u verder nog een idee wat voor gedenkwaardigs op de 26 maart-lijstjes zal worden bijgeschreven?
De raad van Odin aan Loddfáfnir vormt een kort gedeelte in de Hávamál, een verzameling van wijze aforismen van Odin uit de Edda. Het zijn vooral praktische volkswijsheden in een gedragen, dichterlijke stijl.
Vigundr is de artiestennaam van Mary Anlezark, die al sinds 2018 werkt aan haar debuutalbum Siðr (magie, uit te spreken als ‘seider’).
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De gemeente Westerwolde mag 255.000 euro en meer tegemoet zien van het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers). Op last van de rechter moet het COA per 22 februari 15.000 euro betalen aan de gemeente als in de asielopvang in Ter Apel meer dan 2000 mensen de nacht daar moeten doorbrengen.
Sindsdien is het (tot en met zaterdag 23 maart) al 17 keer voorgekomen dat het COA nergens in het land genoeg gemeenten bereid vond een deel van de mensen over te nemen. Het zal voor Westerwolde een welkome aanvulling zijn op de 447.802 euro die de gemeente al uit het Gemeentefonds krijgt (zie Bijlage 3.2-4 Decentralisatie-uitkering Faciliteitenbesluit opvangcentra).
De roemruchte Spreidingswet is op 1 februari in werking getreden, maar kan blijkbaar nog nergens geëffectueerd worden om Ter Apel op korte termijn te ontlasten. En ook al is er enige verbetering te bespeuren, er zijn nog teveel gemeenten die geen enkele vorm van asielzoekersopvang hebben.
Derde deel van een vierdelige reeks over de laatste, naar mystiek neigende stromingen binnen de antieke filosofie.
Het Griekse woord gnosis betekent zoiets als kennis. Het woord wordt wel gebruikt als aanduiding voor een verzameling Romeinse religieuze oriëntaties, waarvan we de christelijke kennen uit de Nag Hammadi-geschriften. De joodse en andere gnostische oriëntaties zijn minder goed gedocumenteerd. We zouden de gnostische opvattingen een religieus geloof kunnen noemen, ware het niet dat een gnosticus juist denkt dat hij niet iets gelooft maar dat hij iets weet. Hij heeft inzicht, kennis, begrip. De gnosticus kent weinig twijfel. Meer precies is de kennis van de gnostici een kennis voor ingewijden, die als enigen begrip hebben van het ware. Het gaat daarbij niet om boeken, maar om zelf bereikte inzichten.
Onderling verschilden de gnostici van mening over hoe kennis over het goddelijke verkregen moest worden. Waar de ene stroming het zocht in de ascese, om door versterving los te komen van het lichaam, zochten andere het in extreem libertinisme, het vrijlaten van alle genoegens, een loskomen van alle geboden door zich over te geven aan het lichaam. Anderen onderwierpen zich weer aan vormen van meditatie. Deze stromingen deelden echter allemaal één overtuiging: de kennis van het goddelijke is in elk mens al aanwezig. Alle materie komt immers voort uit het Ene. De kennis moet alleen naar boven worden gehaald.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Both ends, een organisatie die opkomt voor milieu en mensenrechten deed samen met een aantal verwante organisaties onderzoek naar de Nederlandse baggerindustrie.
‘Nederland ondersteunt voor miljarden euro’s de baggerprojecten van Boskalis en Van Oord over heel de wereld. In al deze projecten wordt structureel het leven van mensen en het milieu verwoest. Het beleid van de Nederlandse overheid om mens en milieu te beschermen faalt systematisch. En na twaalf jaar onderzoeken en praten zijn er geen echte verbeteringen. Het is tijd voor een grondige schoonmaakbeurt van overheidssteun aan de baggersector.’
Veel van de discussie over de woningmarkt gaat over meer bouwen. Maar er is volgens hoogleraar Marcel Canoy een betere manier om de markt te verbeteren: gebruik de bestaande voorraad efficiënter.
Veel ingewikkelde beleidsdossiers kennen complexe afruilen. In de zorg: hoe combineren we toegankelijkheid met betaalbaarheid en kwaliteit? Bij migratie: hoe zorgen we voor een balans tussen humaan beleid en nationaal draagvlak? Bij klimaat: hoe kunnen we als klein land een zinvolle en betaalbare bijdrage leveren aan een mondiaal probleem?
In de woningbouw is (praktisch) een win-win beschikbaar, eentje die heel veel kan opleveren
Bij al die dossiers leidt het kiezen van het een of het ander tot pijn ergens in de samenleving. Er zijn maar weinig complexe dossiers waar de magische win-win bereikbaar is: we gaan er als land op vooruit zonder dat iemand wezenlijk moet inleveren.
Ook de woningmarkt kent vele dilemma’s. Wie geef ik voorrang bij het toewijzen van corporatiewoningen? Waar bouw ik wat eerst? Hoe ga ik om met de afruil tussen de behoefte aan grond voor woningbouw en natuur of recreatie? Hoe zorg ik dat nieuwe woningen gebouwd worden met inachtneming van stikstofregels? Allemaal verre van win-win.
Het begon een aantal jaren geleden in de buurt van Tetovo, de streek waar de Albanese minderheid van Noord-Macedonië woont. De Anti-gokbeweging ontstond uit onvrede over de gestage uitbreiding van het aantal gokhallen tot in de kleinste dorpjes. Xhemal Abdiu, jeugdwerker in Mala Rechica, kende het verwoestende effect van gokken op jonge levens. Hij schaarde zich bij het protest tegen de zoveelste gokhal in zijn dorp en tilde de beweging naar het landelijk niveau. De voornaamste eis van de beweging is een verbod op de vestiging van gokbedrijven binnen een straal van 500 meter van scholen en andere centra waar veel kinderen komen. De regering van Noord-Macedonië reageerde positief en verwerkte de eis in een nieuw wetsontwerp ter beteugeling van de gokverslaving. Maar ‘lakse regelgeving, Oostenrijkse bedrijven en het wetgevingscircus staan in de weg’, schrijft de onderzoeksjournalist David Ilieski. Het is de vraag of de nieuwe wet nog voor de aanstaande verkiezingen door het parlement geloodst kan worden. Zondag kiest Noord-Macedonië een nieuwe president, in mei volgen parlementsverkiezingen.
Gezien de hoge concentratie van scholen en casino’s in dorpen en steden zou het verbod, dat de Anti-Gokbeweging eist en dat nu in een wetsontwerp staat, in theorie honderden casino’s kunnen dwingen geheel te sluiten of naar locaties buiten de stad te verhuizen. Daar was niet iedereen even blij mee. Met de huidige regeringscoalitie van de socialistische SDSM en de partij van de Albanese minderheid DUI zag Abdiu nog wel goede vooruitzichten voor de vereiste strengere regels voor de gokindustrie. In Mala Rechica behaalde de beweging een overwinning met het annuleren van het geplande nieuwe casino. Op landelijk niveau kregen ze steun van Albanese parlementariërs die het voorbeeld van anti-gokverslagingswetgeving uit de buurlanden Albanië en Kosovo wilden volgen. Er zijn echter twee onzekere factoren. Ten eerste heeft de staat Noord-Macedonië zelf baat bij de inkomsten uit de gokindustrie. In 2022 verdiende de staat 88 miljoen euro aan belastinginkomsten uit deze groeiende bedrijfstak. En ten tweede is het de vraag hoe sterk de invloed van de industrie is op het wetgevingsproces.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tangerine Dream was een Duitse elektroprogpop-band onder leiding van Edgar Froese (1944-2015). De band was actief sinds 1967.
Ricochet uit 1975 is het zevende album van de band en slaat met haar combinatie van synthesizers en meervoudige ritmes de weg in richting elektronische dansmuziek en trance.
Sinds de dood van Froese staat de groep onder leiding van multi-instrumentalist en toetsenist Thorsten Quaeschning.
Piero Umiliani was een componist voor Italiaanse exploitatiefilms. Zoals Il Corpo (Het Lichaam) uit 1974, een erotisch drama onder regie van Luigini Scattini, waar Umiliani de muziek voor schreef.
Ik had hier al eens eerder gewezen op het fenomenale album Life is Sweet van Maria McKee. En ben ik de enige die hier aan de Tindersticks moet denken?