Jodenhaat en islam (1)

OPINIE - Stomtoevallig stuitte ik in de trein op een achtergebleven opiniebijlage van het NRC van afgelopen zaterdag met daarin een stuk van David Suurland: ‘Jodenhaat hoort bij de islam’. Of die kop van de redacteur is of van Suurland zelf, weet ik niet, maar het is een uitstekende samenvatting: jodenhaat onder moslims is een direct gevolg van de islam. Suurland heeft het over ‘eeuwenlang zorgvuldig gekweekte Jodenhaat’.

Zijn stuk barst van de ondersteunende feiten: aanslagen in Toulouse en Brussel, Facebookpagina’s waar moslims massaal steun aan daders betuigden, Mein Kampf op bestsellerlijsten in het Midden Oosten, middeleeuwse theologische verhandelingen van islamitische geestelijken, de enthousiaste ontvangst van holocaustontkenners in de islamitische wereld, Iraanse steun voor de omstreden Franse cabaretier Dieudonné M’bala M’bala, geschiedenisleraren die moeilijkheden krijgen bij lessen over de holocaust en wetenschappelijke onderzoeken onder moslims met schokkende uitkomsten.

Zoals elk betoog dat een stelling poneert en vervolgens faits diverts opsomt ter ondersteuning, is Suurlands verhaal buitengewoon overtuigend, maar het blijft cherry picking galore. Suurland poneert alleen maar stellingen: over bestsellerlijsten (welke?) over Iraanse steun (hoeveel?), over islamitische theologische tractaten (citaatje?). Niets wordt onderbouwd en nergens lijkt Suurland te beseffen dat zijn weergave wel heel simplistisch is. Dat holocaustontkenners warm werden ontvangen door Mahmoud – de holocaust is een mythe – Ahmadinejad is een feit. Het is óók een feit dat rond diezelfde tijd in Iran de (staats!)televisieserie Madar-e sefr darage werd uitgezonden over een Iraanse diplomaat die tijdens de Tweede Wereldoorlog joden heeft gered. Daarin is de holocaust beslist geen mythe.

Suurland gebruikt in zijn stuk welgeteld twee argumenten, de rest is slechts een variatie op het thema: zo is het, want het is zo. Die schaarse argumenten betreffen één nogal voor de hand liggende tegenwerping: de islamitische weerzin tegen joden vloeit voornamelijk voort uit het inmiddels bijna zeventigjarige conflict tussen Israël en de Palestijnen. Suurland veegt dat als volgt van tafel:

Dit excuus van morele verontwaardiging is volstrekt ongeloofwaardig. Waar waren zij toen andere moslims onrecht werd aangedaan? De moordpartijen van Saddam Hoessein of al-Qaeda in Irak, de 170.000 doden en miljoenen vluchtelingen in Syrië; de Arabische afslachting van 200.000 zwarte moslims in Darfur hebben niet één noemenswaardige demonstratie op het Spuiplein weten te veroorzaken. Honderd (sic!) dode Palestijnen daarentegen zijn een met de Holocaust te vergelijken ‘genocide’ die het rechtvaardigheidsgevoel van de islamitische ziel tot op het bot weet te krenken. Althans, zo wil men doen geloven.

Nog afgezien van de grote inhoudelijke verschillen tussen Saddam, al-Qaida, Darfur, de Syrische burgeroorlog en het Palestijnse conflict: het argument (dat Suurland tegenspreekt) dat islamitische jodenhaat vooral wordt gevoed door het conflict tussen Israël en de Palestijnen, is gebaseerd op het idee dat moslims dit zelf menen. Of daarnaast de visie die moslims op dit conflict hebben ook geloofwaardig is, of feitelijk correct, of gebaseerd op (de juiste) argumenten is niet relevant.

Bovendien: met Suurlands tegenwerpingen kun je willekeurig welke discussie platleggen: als je je over het ene onrecht druk maakt moet je je ook over het andere opwinden. De vraag of moslims hun principes consequent toepassen, doet echter niet ter zake. Ze zijn net zomin als andere mensen verplicht om in alle gevallen, altijd en overal consequent te zijn alvorens gehoord te mogen worden. Dat kan ook helemaal niet; ook Suurland zelf voldoet niet aan dat criterium. Zijn constatering is bovendien gewoon niet waar. Er is door moslims – ook in Nederland – wel degelijk actie gevoerd tegen geweld dat gericht was tegen andere moslims, waaronder geweld door moslims.

De cijfers die hij aandraagt, spreken Suurlands these ook tegen. Uit onderzoek blijkt dat in Europese landen zo’n 40% van de moslims er ideeën op na houdt die – aldus Suurland – antisemitisch zijn: 39% in Zweden, 40% in Nederland en in de rest van Europa ‘ruim 40%’. In Israël levende moslims scoren iets hoger: 46%. Die percentages mogen schokkend zijn, ze vallen in het niet bij cijfers uit Turkije, Pakistan en Indonesië: 73% en nergens blijken de cijfers hoger dan in Egypte, Jordanië en Libanon: 95%.

De gevoelens jegens joden zijn het negatiefst in Israëls buurlanden, die waarmee het oorlog gevoerd heeft. In andere moslimlanden liggen de cijfers minder ongunstig en waar moslims de grootste kans lopen persoonlijk kennis te maken met joden en jodendom betreft het een minderheid, zij het nog steeds een forse. Ik weet niet of deze nogal voor de hand liggende verklaring ook klopt, maar het is frappant dat Suurland hem niet eens ziet.

Suurlands enige andere argument luidt: wanneer moslims het woord ‘zionisten’ gebruiken, passen ze een semantische truc toe. Ze bedoelen gewoon joden want hun ideeën over zionisten komen overeen met de ideeën die andere antisemieten over joden hebben. Dat klopt niet: zionisten wordt door moslims niet verweten dat ze hun eigen profeten hebben gedood, want zionisten hebben helemaal geen profeten, joden wel. Zo verwijten moslims zionisten ook niet dat ze hun eigen heilige schrift verdraaid hebben, want ook die hebben ze niet. Beide verwijten zijn bovendien uniek voor moslims, je zult ze niet aantreffen bij andere antisemieten.

Er zijn hele goede redenen om de drie groepen: joden, Israëli’s en zionisten uit elkaar te houden ook al overlappen ze behoorlijk. Verwijten die moslims die drie groepen maken, vertonen diezelfde overlap, maar dat wil nog niet zeggen dat er geen onderscheid wordt gemaakt. Bovendien, zelfs al zou ‘zionist’ als dekmantel worden gebruikt voor ‘jood’, toont dat nog helemaal niet aan dat jodenhaat voortkomt uit de islam.

Tot zover betoog ik dat Suurlands verhaal niet, dan wel bedroevend slecht, is beargumenteerd. In een volgende bijdrage zal ik aangeven waarom ik vind dat Suurlands stuk ook gevaarlijk is.