Dit is een gastbijdrage van Tijmen Wisman, promovendus aan de VU. Hij doet onderzoek naar privacykwesties rondom het Internet der Dingen.
“51 miljoen kinderen in de hele wereld leeft zonder geboortecertificaat, dus zonder identiteit en dat houdt in dat deze kinderen rechteloos zijn en meestal ook geen scholing hebben. Jongens worden vaak kindsoldaat en meisjes verhandeld.” Met deze grammaticaal incorrecte zin opent Twan Huys Nieuwsuur (fragment hieronder), alleen is er naast het gebruik van ‘leeft’ in enkelvoud, op de inhoud ook het één en ander aan te merken. Want volgens deze redenering impliceert het niet leven met een geboortecertificaat een leven zonder identiteit en dat feit rechtvaardigt kennelijk de conclusie dat deze kinderen rechteloos zijn, waardoor zij makkelijker kunnen worden verhandeld of gerekruteerd als kindsoldaat. Hiermee wordt onder andere de suggestie gewekt dat het bezit van een paspoort een adequaat middel is om je te verzetten tegen opname in een kinderleger. Ik zie al een sergeant naar zijn leidinggevende lopen. “Luitenant ik heb slecht nieuws. We dachten even dat we in dit dorp nieuwe soldaten konden rekruteren voor onze kleuterdivisie, maar helaas zijn al deze rotzakjes in het bezit van een geboortecertificaat.” “Verdraaid! Op naar het volgende dorp.”
Het item in nieuwsuur is gewijd aan de 16-jarige Francia Simon, een meisje uit de Dominicaanse Republiek. Zij was uitgesloten van onderwijs, omdat ze niet in het bezit was van een geboortecertificaat. Nadat zij zich door het ingewikkelde proces van registratie had geworsteld, is zij andere kinderen zonder geboortecertificaat hierbij gaan helpen. Voor deze inspanning ontving zij de Internationale Vredesprijs, omdat zij zich zou inzetten voor het recht op registratie.
Marc Dullaert, oprichter van de stichting KidsRights, herhaalt in deze uitzending op een zeer serieuze en stellige toon dat kinderen zonder identiteitskaart geen rechten hebben en voegt daar aan toe dat dit probleem al heel lang slaapt. Gedurende de hele uitzending wordt erop gehamerd hoe belangrijk het recht is voor kinderen om zich te registreren. Aan het einde van de uitzending heb ik nog steeds geen idee wat dit recht op registratie inhoudt. Twan sluit af met de melding dat de 100 000 euro die aan de prijs is gebonden wordt geïnvesteerd in het bevorderen van de officiële registratie van kinderen. Maar hoe ziet het ideale resultaat van een dergelijke investering eruit? Zit ik er ver naast als ik zeg dat dit een volledig en accuraat bevolkingsregister zou zijn? Iets dat je niet kan onderwijzen, niet voeden, niet verzorgen, geen onderdak geven, maar je hebt toch maar mooi een plekje in het bevolkingsregister, wat volgens de logica die Nieuwsuur volgt een conditio sine qua non is voor het recht op al deze levensbehoeften. Een vergissing, maar vergissingen zijn menselijk, evenals rechten.
Registratie is geen recht, maar een kunstmatig gecreëerde voorwaarde waaraan mensen moeten voldoen voordat ze toegang tot een recht krijgen. De boude claim van de heer Dullaert staat gelijk aan het ontzeggen van mensenrechten aan hen die geen geboortecertificaat hebben, omdat deze in zijn kromme redenering persona non grata zijn. Indien hij werkelijk een dermate vergaande rechtspositivistische visie aanhangt, dan zou hij zijn stichting ‘RegisteredKidsRights’ moeten noemen.
Als hij zelf de implicaties van zijn betoog niet heeft voorzien, is het desalniettemin onverstandig om dergelijke claims groots op tv te verkondigen. Francia belonen met een prijs voor het feit dat zij zich daadwerkelijk inzet voor haar medemens is tenslotte een nobel iets, omdat zij hiervoor lof en respect verdient. Maar deze inzet vervolgens bestempelen als de strijd voor een recht op registratie is een indirecte aanval op de universele gelding van mensenrechten en zou ieder weldenkend mens moeten doen huiveren. Degenen die hiervoor verantwoordelijk zijn verdienen een dag terug in de schoolbanken voor een les in ethiek, recht en logica, aangezien het hen aan alle drie schijnt te ontbreken.
Het nieuwsuurfragment:
Reacties (6)
Tja dat krijg je nou eenmaal als een gemeenschap(land) te groot wordt dat mensen nog iedereen kennen. onvermijdelijk gevolg van bureaucratie, dat geld uitgeven (onderwijs, huisvesting, etc.) verantwoord moet worden, en dat een budget opstellen lastig is zonder een goede indicatie van de grootte van de (probleem)groep.
Ik had soortgelijke gedachten.
Al die hongerende mensen in Darfur zijn blijkbaar alleen maar hongerig omdat zij niet zijn geregistreerd!
Ons land heeft ervaring met joden registraties, en hoe handig die zijn voor machthebbers.
Geen wonder dat we die kennis willen exporteren, voor andere machthebbers elders.
De Luitenant van de machthebber kan nu tegen zijn sergeant zeggen, “idioot, ga dan meteen naar de lokale ambtenaar, hak zijn handen af en laat hem je toegang geven tot het “bevolkings register”. Hij weet wat dat is, laat je niet voor de gek houden. Een Nederlandse uitvinding, speciaal voor ons soort mensen.
Hij vertelt je wel hoe een lijst te krijgen van de adressen alle kinderen van 10 tot 11 jaar, zonder ouders, die engelse wapen instructies kunnen lezen”
De opvatting dat non-registratie tot een idee van non-existentie leidt, is heden ten dage niet zo verwonderlijk. De gedachte vloeit misschien voort uit de soms bizarre en teleurstellende ervaringen met help- en servicedeks, die een klant niet kunnen vinden in hun bestanden.
Die praktijk kent voorbeelden van mensen die niet geholpen worden, omdat ze niet geregistreerd zouden staan.
Overigens denk ik dat hulpbehoevenden inderdaad alleen worden geholpen als ze a) als zodanig geregistreerd staan en b) dan voorzien worden van een of ander registratiedocument.
@peter
De VNG heeft wat hulpbehoevenden betreft andere ideeen.Zie laatste alinea:
http://www.nu.nl/algemeen/2394776/burgers-krijgen-meer-verantwoordelijkheid.html
@christnAeijkhout: In dat artikel staat: “We zeggen niet meer: we geven iemand een rolstoel omdat hij gehandicapt is. We willen in gesprek achterhalen wat zo’n iemand echt wil. Misschien kan hij zich prima redden zonder rolstoel en heeft hij meer behoefte aan een boodschappendienst“.
Ik durf te wedden dat zo’n gesprek begint met het vragen naar de identiteitsbewijs.
Nou kan dat ook, omdat het verplicht is zo’n bewijs bij je te hebben en het hooguit een verhogend administratief drempeltje is.
On topic: Het moge duidelijk zijn dat het geregistreerd zijn niet betekent dat mensen dan ook de voorzieningen en bescherming krijgen waar ze recht op hebben. Soms zelf het tegenovergestelde. Tijmen Wisman heeft dus gelijk dat daar niet vreselijk naïef over gedaan moet worden.
Ik maak echter uit het artikel op dat registratie kan helpen om, bijvoorbeeld, wel onderwijs te krijgen. Dat deed me dus denken aan tal van situaties hier, zonder diverse registraties ook van bepaalde zaken uitgesloten bent. Denk bijvoorbeeld aan de Voedselbank, die alleen mensen accpeteert als een hulpverlenende instantie hun formulier invult. Daarbij komt een stukje dossierlichting en identificatie aan te pas.