Gidsland

Vanochtend las ik dat Gerd Leers naar Polen is gegaan om ze daar voor te houden dat Nederland een gidsland is en blijft voor de rest van Europa. Nu kun je geen Italiaanse journaaluitzending bekijken of er zit nieuws uit Europa bij. Europa leeft hier, en dat was al zo lang voordat de EU Berlusconi de wacht aanzegde en Mario Monti het stokje overnam. Maar Nederland?

Europees nieuws draait om Angela Merkel. De Duitse bondskanselier is Europa, je zou bijna vergeten dat ze ook nog de regeringsleider van haar eigen land is. Merkel is zo belangrijk dat ze zelfs geïmiteerd wordt. Mijn vriendin wist vanochtend zowaar de naam van de Duitse minister van Financiën op te dissen – Skobel of Strubel, die ene in die rolstoel. Wolfgang Schäuble kennen ze dus ook hier. Net als Vaan Rompooi, Nicolas Sarkozy, José Manuel Barroso en David Cameron. En die hele dikke – dat is de Griekse minfin, dat weten veel mensen ook. Dat die man Evangelos Venizelos heet, is al kennis voor gevorderden.

Maar eh… Roete of De Iakere zijn volstrekt onbekend, om nog maar te zwijgen van Kert Lers. Je ziet die eerste twee wel eens voorbijkomen op beelden uit de Brusselse wandelgangen, maar meestal duurt dat zo kort dat ik de tijd niet heb om mijn vriendin te vertellen dat dat nu een Nederlandse bewindspersoon is. Ze zitten aan een vergadertafel of lopen door het beeld heen achter Monti en Merkel aan. Ze zijn er wel, maar ze zijn helemaal niet belangrijk.

De enige Nederlandse politicus die wel eens in de Italiaanse media verschijnt, is europarlementariër Sophie in ‘t Veld van D66, maar dan gaat het vaak om Nederlandse onderwerpen, zoals ons euthanasiebeleid of (alweer) het Polenmeldpunt. Als Leers bedoelt dat leden van Nederlandse oppositiepartijen in Europa als gids dienen… maar dat zal wel niet. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Nederland in Europa nog onzichtbaarder is dan Europa in Nederland.