Vandaag 4 mei de dag van de dodenherdenking, acht uur ‘s avonds , een moment om stil te zijn. Van kinds af ben ik er mee opgegroeid. Geleidelijk leren beseffen van het waarom en waarvoor van die stilte. Nieuwslezer Philip Freriks sprak eens in een tv-spot over die stilte als een moment van beklemming. Zeker: omdat de dood in die twee minuten zo dichtbij komt.
Maar het vormt ook een tastbaar moment van collectief besef van de waarde van leven en het belang om de menselijke waardigheid nooit uit het oog te verliezen. Het respect voor het leven dat niet alleen die miljoenen slachtoffers van 40- 45, maar ook die daarna slachtoffer werden van genocide en oorlogsgeweld, blijven verdienen.
Daarover gaat dit gedicht: over die twee minuten stilte, overdenkend en doodstil.
Dood Stil
Spreken de doden
de dag stil
Vandaag zijn wij stil
en komen de doden
in een oneindig lange rij
spreken en kijkend voorbij
Vandaag zijn wij stil
hoe kon het komen
levende doden zwijgend
zo’n oneindig lange rij
Vandaag zijn wij stil
herdenkend in pijn mannen,
vrouwen en kinderen die er
niet meer mochten zijn
Vandaag zijn wij stil
voor hen die de vrijheid
werd ontnomen
hoe kon dat hen,
dat ons overkomen
Vandaag zijn wij stil
voor ouders en kinderen die
elkaar en ook ons verloren,
nooit meer zouden zien
Vandaag zijn wij stil
voor hen die
als vuil behandeld
hun menselijke waardigheid
in trein en kamp verloren
Vandaag zijn wij stil
voor de miljoenen mensen
vernederd gemarteld en bruut
vermoord, hun leven lieten
ging ons dat zomaar stil voorbij ?
Na vandaag zijn wij niet stil
zolang het zinloos doden
vanwege kleur, geloof of
overtuiging blijft bestaan
Morgen laten wij de doden
in respectvolle stilte gaan.
Aan ons de blijvende taak
niet weer een rij doden,
nieuwe genocide
te laten ontstaan
Dat willen en herdenken
wensen wij stil.
Reacties (3)
Ik ben opgegroeid met het stil zijn, voor alle doden.. ook die arme mevrouw die alleen in ellende sterft en pas 3 maanden later word ontdekt. Zodat we haar kunnen herinneren en ze door kan leven in onze gedachten.
Hier ben ik mee gestopt… jaren geleden al. Toen er steeds meer druk kwam om “zielig” te doen over verzetsstrijders en mensen werden buitengesloten. Dit was eerst een druk om alleen NEDERLANDSE slachtoffers te herinneren, ik weet nog goed dat mijn ouders dat eigenlijk al ongemakkelijk vonden. Daarna Nederlandse Oorlogsslachtoffers….en daarna “sinds de tweede wereld oorlog.” en nu steeds meer druk om het ALLEEN over die oorlog te hebben.
Een druk van een groep die zelf die oorlog niet mee hebben gemaakt, mijn overgroot moeder kon er behoorlijk boos over worden soms dat ze zo “uitsluitend” bezig waren. En ja de officiële redenering is dat ook, maar het begon steeds meer opgelegd te worden door de massa van zeikende zure zulten. (de ZZZ’er ;P, vaak ook ZZP’er :P). Daarom herdenken wij het niet meer op die dag, maar sta ik er elke dag eventjes bij stil. Op 4 mei, doe ik het een dagje eventjes niet, en laat ik de ZZZ’ers lekker met elkaar bekvechten, gigantisch komisch.. dat wel.
“van collectief besef van de waarde van leven en het belang om de menselijke waardigheid nooit uit het oog te verliezen”
Gelukkig heb ik geen twitter of facebook, maar ik heb begrepen dat ook dat weer onder vuur ligt. En dat is triest. Ik ben een van de weinige niet-joden uit een joods gezin. Het wordt mij bijna verboden daar over te praten, laat staan me hard te maken voor 4 mei. Want anderen bepalen zelf wel wat ze herdenken. En dat recht heb je ook! Wat ik enkel vraag is om niet te spugen op mijn herdenking. Maar als ik daar tegen ageer, ben ik al snel ‘uitsluitend’ bezig. Waarom herdenk je die en die niet? HYPOCRIET!! Ja maar Palestina…
Dan zeg ik, ga samen met mij naar de herdenking, dan sta ik bij mijn geschiedenis stil, jij bij de jouwe. Wellicht komen we zo ook verder met elkaar. Maar waarom moet alles kapot?
Het antwoord is altijd nee, want ze zijn het niet eens met een zinnetje van de burgemeester o.i.d. Tja, ik snap wel dat Nederland de Tweede Wereldoorlog als ijkpunt heeft genomen om te herdenken. En ik snap ook dat bij sommige minderheden het zwaartepunt elders ligt. Maarja, het is aanpassen of je bent racist, onderdrukker, discriminatoir, et cetera. Er is gewoon geen gesprek te voeren.
@1: Oké, je bent gestopt met de manier van herdenken van je ouders, omdat anderen het op een manier herdenken waar je het niet mee eens bent… Ondertussen lijk je het wel eens met je ouders’ manier.
Werk je er zo niet zelf aan mee?