De nieuwe integratiekoers van de PvdA

Een paar weken geleden werd Ella Vogelaar op vrij oncharmante wijze uitgeleide gedaan als minister van Wonen, Werken en Integratie, naar verluidt omdat ze zo slecht communiceerde. Nu liet haar presentatie inderdaad te wensen over, maar het blijft een wat magere reden. Er lijkt vooral een verschuiving in de integratiestandpunten van de PvdA gaande.

Een interview in De Volkskrant met PvdA-voorzitter Lilianne Ploumen bevestigt dat. Ze rakelt namelijk de kwestie van de dubbele paspoorten nog maar eens op:
“Loyaliteit heeft voor mij niets met nationaliteit te maken. Maar de greep van herkomstlanden moet verdwijnen. Om Nederlander te worden moet je je oude nationaliteit in principe opgeven.”

Met de laatste zin toont ze zelf aan dat ze de eerste niet meent. Dat is leuk voor Aboutaleb en Albayrak. Met terugwerkende kracht krijgen ze nog een trap van de partijvoorzitter, nadat bij de start van het kabinet Wilders en even later Marijnissen al loyaliteit en nationaliteit aan elkaar verbonden. Ook de PvdA sluit zich hiermee aan bij het koor van provincialen, dat in een wereldomspannende samenleving een klein hoekje van prikkeldraad probeert te voorzien.

Juist door te stellen dat je geen Nederlander kunt worden met nog een andere nationaliteit “vanwege de greep van herkomstlanden”, zeg je dat mensen – al dan niet vrijwillig – minder loyaal zijn wanneer ze een tweede nationaliteit hebben. 

De andere kant wordt door Ploumen ook genoemd. Of toch niet?
“Er is ook een ander verhaal. Kinderen van Turkse of Marokkaanse ouders, die in Nederland zijn geboren, worden de laatste jaren opeens weggezet als allochtoon. Migranten die hier al jaren wonen, hebben de indruk dat ze meer dan ooit worden afgerekend op hun achternaam, huidskleur, afkomst of geloof.”

Of nationaliteit, hè mevrouw Ploumen? Bovendien werd Vogelaar mede afgerekend op het afwijzen van een registratie van Antillianen. Hmm, Antillianen, dat zijn toch Nederlanders? Nou, mevrouw Ploumen rekent ze nog maar eens af op hun afkomst. Werd die Marokkaan vroeger niet op zijn naam afgerekend? Dan was dat hooguit omdat heel Nederland deed alsof ‘gastarbeiders’ allemaal weer terug zouden gaan naar hun land van herkomst. We vonden het allemaal prima als ze hun eigen buurt en verenigingen hadden. 

Dat het nu van auw gaat, heeft alles te maken met de realisatie dat de samenleving definitief verandert. Maar door rare symboolpolitiek als de dubbele nationaliteit blijf je mensen afrekenen op kleur, nationaliteit of achternaam, in plaats van op hun daden. Ja, er zijn problemen met Marokkanen en Antillianen. Daar mag je niet voor weglopen. Maar daarmee is het nog niet waar dat de Marokkanen en de Antillianen voor problemen zorgen. Laat staat dat zo’n tweede paspoort oorzaak is van welk integratieprobleem in de samenleving dan ook.

Zeker, Marokko is een land dat onaanvaardbaar veel invloed probeert uit te oefenen op in Nederland woonachtige Marokkanen. Maar behalve dat je daar Marokko op moet aanspreken en niet de hier woonachtige Marokkanen of Nederlanders met ook een Marokkaans paspoort, is nu net Marokko een land dat het opgeven van de nationaliteit niet toestaat. 

Maar de grondvraag is veel simpeler: waarom kan in de Haagse blikvernauwing iemand niet gewoon een volwaardig burger met grote of kleine bijdragen in de samenleving zijn en tegelijkertijd trots zijn op het Nederlanderschap én zijn afkomst? Met rare uitspraken als deze wordt weer iedereen met een tweede paspoort neergezet als iemand die je toch niet écht kunt vertrouwen.   

Wilders mag wel oppassen: als dat zo doorgaat wordt zijn clubje nog een middenpartij…