Nog meer aandacht voor een onfris moment in een hotelkamer, tussen een machtig man en een kamermeisje? Wat zijn wij voor voyeurs dat wij al die deskundigen lezen, die ons vertellen over de lust die met macht samenhangt?
Moet er nu nog een duit in het zakje van Clinton, Berlusconi, Kennedy, de Vries, enzovoort? Dat zakje puilt al zo uit, zal ik maar zeggen. Toch had ik wel plezier aan het ochtendhumeur van Cisca Dresselhuys. Vrouwen zijn zo niet, zei ze. Ooit gehoord dat Neelie Kroes een brave liftboy besprong, die alleen een paar schone handdoeken kwam brengen? Nou dan! Vrouwen zijn anders!
Maar ik ben toch niet helemaal verlost van mijn twijfel. Ik geef toe, ik ben man, dus niet zo slim als het over deze dingen gaat. Vrouwen zijn minder gericht op de jacht en de daad, dat zal zo zijn. Maar of dat nu betekent dat er geen relatie tussen macht en vrouwelijke sexualiteit is….?
Christopher Hitchens heeft een mooi verhaal over zijn ontmoeting met Margareth Thatcher. Dat gaat zo:
“Vrijwel onmiddellijk nadat we elkaar de hand hadden geschud toen we aan elkaar werden voogesteld, voelde ik dat zij mijn naam kende en die misschien in verband had gebracht met het socialistische weekblad dat haar sexy had genoemd. Terwijl ze charmant met dat moment van verwarring worstelde, voelde ik me geroepen de controverse te zoeken door haar te provoceren met een detail van het Rhodesie/Zimbabwe-beleid. Ze ging de uitdaging aan. Ik had het (toevallig) bij het rechte eind en zij niet. Maar ze bleef zo onvermurwbaar bij haar standpunt dat ik mij uiteindelijk gewonnen gaf en ter bevestiging zelfs een licht buiging maakte.
‘Nee’, zei ze. ‘Buig dieper!’ Glimlachend boog ik nog iets verder naar voren. ‘Nee, nee’, kirde ze. ‘Veel dieper’!’ Er verzamelde zich intussen een groepje omstanders. Lichtelijk in verlegenheid gebracht boog ik opnieuw naar voren. Ze liep om me heen, bracht haar artillerie in stelling en sloeg me op mijn achterwerk met de parlementaire dagorde die ze achter haar rug had opgerold. Enigszins opgelaten ging ik rechtop staan. En terwijl ze wegliep keek ze over haar schouder, maakte een subtiele heupbeweging en geluidloos vormde haar mond de woorden: “Stoute jongen!”
Ik had en heb ooggetuigen van dit voorval. Destijds kon ik het zelf echter nauwelijks geloven. Pas achteraf, terugkijkend op de manier waarop ze alle mannelijke leiders van haar partij koeioneerde en door gedweë werktuigen verving, ben ik de glimp gaan waarderen die me werd vergund op wat iemand in een andere context eens ‘de klapzoen van krachtdadig bestuur’ noemde.
Toen ik die receptie verliet, wist ik al een wat je noemt ontzagwekkende persoonlijkheid te hebben ontmoet. En het ergste van het ‘Thatcherisme’, zoals ik beetje bij beetje begon te ontdekken, was het rage, knagende woelen in mijn ingewanden: het ongemakkelijke, maar niet te verdrijven gevoel dat zij het in bepaalde essentiële opzichten mogelijkerwijs bij het recht eind had.” (p. 212-213)
Ik geef toe: als bewijs dat DSK ook in een vrouwelijke variant kan voorkomen is het nog een beetje weinig. Maar dat de combinatie van macht en vrouwen heel anders werkt dan bij mannen wil er bij mij toch niet helemaal in.
Christopher Hitchens,” Hitch 22”, Meulenhoff, Amsterdam 2010
Reacties (15)
Als je een vermeende verkrachting tagget met ‘erotiek’ zit er een steekje los.
Misschien had dat betrekking op de tik van La Thatcher op de billen van ‘naughty boy’ Christopher Hitchens, Eli.
Nina Brink. Catharina de Grote.
Sekteleidster Ayn Rand:
http://www.youtube.com/watch?v=KIk5C2qsRH8
De vrouw van Potifar.
Cisca Dresselhuys die zegt dat vrouwen anders zijn. Het moet niet veel gekker worden. Dus ze zijn niet anders als het om de goede dingen gaat, maar wel in andere domeinen? Waar hebben we dan tig jaar feminisme voor gehad? Gewoon om een paar vrouwen een goed betaalde baan te bezorgen?
Treffende anekdote @Tom.
Voor de vakantie:
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/chimpanseepolitiek/1001004008661138/index.html
@6 Ah, dus feminisme betekent dat vrouwen niet anders mogen zijn dan mannen? Welke vrouwen? Welke mannen?
hehe :-) mooie anekdote
@børkbørkbørk; Probeer het nou niet. Er is een gapende gleuf binnen het feminisme tussen de ‘een minirok is empowering’ en ‘een minirok is een teken van slavernij’. Ze zijn er gewoon zelf helemaal nog niet uit, laat staan Cisca.
De discussie over DSK waaiert alle kanten op. Ik hoop dat seksuele fantasieën in alle variaties mogelijk blijven, maar wel met respect voor en onder voorwaarden van alle partijen.
In de situatie van DSK en de vrouw uit FransGuinee spelen er vermoedelijk hele andere zaken mee. De pers probeert vooral DSK te begrijpen en dan vooral vanuit de milde visiehoek. Een leider erotiseert, krijgt geen tegenspraak, bla, bla, bla. Als je dat in zijn consequenties naloopt, dan zouden mannen zonder tegenspraak alle vrouwen kunnen verkrachten. Waar blijft de gewetensvorming?
Wonderlijk is ook dat de Nederlandse pers altijd schrijft over de onderdrukking door moslims om hun vrouwen tot hoofddoekjes te dwingen en zelfs hun dochters te laten besnijden. Ach en wee roept iedereen dan. Maar nu een volwassen vrouw met een traumatisch verleden besprongen wordt door een Westerse hotemetoot zal ht meisje het ‘wel lekker’ hebben gevonden?
Die vrouw zal niet zomaar gevlucht zijn. Er is bij golven veel geweld in dat land. Ze zal de boodschap van de moeders aldaar meegekregen hebben, dat je je niet kunt verweren bij verkrachting.
Vermoedelijk is ze besneden, zo prettig zal seks niet zijn.
Bovendien is er de kans dat ze getraumatiseerd is.
Ik heb zelf meegemaakt dat een Nederlandse assertieve vrouw die ook uit die streek komt, in eerste instantie heel angstig en bijna slaafs reageerde tegenover autoriteiten.
Het feit dat deze vrouw ergens op de grond weggedrukt zat in de gang van dat hotel lijkt er ook op dat ze niet geleerd heeft zich te verweren, maar dat ze vooral vluchten en verlamd stilstaan als weerbaarheidsarsenaal in haar bagage heeft.
Ik heb bij voorbaar erg met haar te doen en ik hoop dat de pers haar situatie met respect weergeeft en dat er geld beschikbaar komt voor een ijzersterke adbvocaat.
“De pers probeert vooral DSK te begrijpen en dan vooral vanuit de milde visiehoek.”
Sorry?
In welk parallel universum verkeer jij precies?
De pers heeft DSK gevild, gevierendeeld en ter consumptie opgediend. Behalve in Frankrijk, waar dit soort figuren bijna onaantastbaar zijn, en het schijnbaar normaal is dat je op zakenfeestjes je vrouwelijke collega’s in de borsten knijpt.
Daar haalde iedere man bij DWDD de wenkbrauwen over op, toen de redactrice van de Elle dat vertelde. Wtf? Dat doe je toch niet!
Voor zover de pers DSK probeert te begrijpen is dat vooral vanuit de ‘hoe-kan-iemand-in-zo’n-positie-zich-zo-volkomen-laten-gaan-en-zo-krankjorem-zijn-te-denken-hiermee-weg-te-komen?’ hoek.
“Maar nu een volwassen vrouw met een traumatisch verleden besprongen wordt door een Westerse hotemetoot zal ht meisje het ‘wel lekker’ hebben gevonden?”
Wie zegt dat? Wie? En waar precies? Geef eens één artikel. Eén, waarin staat “Ze zal het vast wel lekker hebben gevonden.”
@@8, @10: Mevrouw Dresselhuis was altijd nogal van het mannen-en-vrouwen-zijn-per-definitie gelijk-feminisme. Omdat ze donders goed weet dat accepteren van het ene verschil leidt tot accepteren van steeds meer verschillen, waarna er een (onredelijke) patstelling ontstaat, waarin alles bij het oude blijft. Vrouwen in een vals positief daglicht stellen helpt in elk geval niet.
@12 Prediker
Ik bedoel te zeggen dat de zijwegen over de klapzoenen van de macht over de zachtaardige vorm gaat. Even flink vernederen om te tonen wie er de macht heeft en echt de baas is. Dat is het spel van sommige mannen tegenover elkaar en het voorbeeld van de provocerende Hitchens en de ‘vent’ Thatcher was een krachtmeting in die geest.
Ik heb tijd noch lust om alles na te trekken wat ik over DSK ben tegengekomen de laatste tijd. Ik heb in ieder geval gelezen dat ze niet meteen de kamer is uitgerend en dat dit verdacht zou moeten zijn. Dat sperma op haar kleding ook al moet betekenen dat hij zich al had kunnen opvrijen (alsof er geen voorvocht kan zijn) en nog wat van dat soort speurneusgedoe. Opmerkingen over lekker kwam ik tegen bij reacties, misschien was dat bij Welingelichte kringen en uiteraard van advocaat Benjamin Brafman: ´dat het bewijsmateriaal niet overeenkomt met een gedwongen ontmoeting.´
Maar daarmee loop ik weg van mijn punt. Als de informatie klopt van de media, dan is het gedrag van DSK erger dan van Clinton of Berlusconi. Tenminste, als het gaat om de verliefde Lewinsky en de betaalde callgirls van Berlusconi. Maar misschien is Paula Jones door Clinton wel aangerand, wie zal het zeggen.
Een mij aansprekende verklaring komt van de literatuurkenner Pieter Steinz (NRC) die Freudiaan Edgar Allen Poe aanhaalt over het duiveltje van het perverse. Dat is wat anders dan het vergoelijkende stoute jongen of schelm. ‘De tegennatuurlijke drang die draait om fatale dwanghandelingen.’ Hij betoogt dat deze perversieën geworteld zijn in de diepste verlangens van de mens: ‘Juist omdát onze ratio ons zo heftig van de rand laat terugdeinzen, naderen we hem des te onstuimiger.”
Er stond ook laatst een artikel over psychopaten die nogal eens de big boss zijn geworden. Maar vraag me niet waar ik dat las en hoe steekhoudend het artikel was.
Overigens staat er in de NRC van vandaag een opiniestuk ‘We kennen de charmes van de betastende chef’, de Nederlandse variant van machtige mannen die niet als verkrachters worden geduid (waar DSK volgens de media wél van verdacht wordt) maar die wel ontoelaatbaar, grensoverschrijdend gedrag vertonen.
Citaat: ‘Ze bekleden hoge posities en oefenen, gesteund door de libertijnse moraal van de jaren zeventig, openlijk druk uit op jongere, vrouwelijke collega’s, stagiaires en studentes, om in te gaan op hun seksuele avances. „Nee” wordt maar moeilijk geaccepteerd. We kennen allemaal de hitsige coryfee uit de museumwereld die met medeweten van zijn collega’s achter elk stel jonge hakken aangaat. We kennen de charmes van de rokkenjagende ex-politicus, de billenknijpende chef, de hoogleraar die zijn studentes stalkt en de oud-journalist met wie je niet alleen in de lift moet stappen. We weten ervan, maar bespreken het niet – of alleen besmuikt lachend, vergoelijkend. „Stoute jongens”, zeggen we. Of: „zo zijn mannen nu eenmaal.’ (…) ‘Vrouwelijke collega’s zijn jammer genoeg lang niet altijd solidair. Juist hoogopgeleide vrouwen, is onze ervaring, zijn bang dat ze conservatief of burgerlijk zullen worden gevonden. Een toffe meid, luidt het adagium, doet mee met the boys that matter. Bovendien lijkt dit fenomeen onverbrekelijk verbonden met de status van machtige mannen. Zij horen veroveringen te maken op seksueel gebied. (…) De echtgenote van Strauss-Kahn, de Amerikaanse Anne Sinclair, zegt zelfs dat ze „trots” is op de escapades van haar man. „Een succesvolle politicus hoort te kunnen verleiden.” Het wordt de jongens, met andere woorden, niet bijzonder moeilijk gemaakt. Succesvolle mannen werken hard. Zij hebben dus een beloning verdiend.’
Het lijkt er dus op dat die onuitgesproken machtsmisbruik nog steeds heerst, dat mannen zich dat permitteren en dat vrouwen zich dit laten gebeuren uit angst om buiten de boot te vallen. Uiteraard zullen er ook voorbeelden te vinden zijn van vrouwen die daarin de regie (her)pakken.
Anderzijds is het goed om te merken dat de spotlights het dergelijke heren steeds moeilijker maakt.
Macht erotiseert, dat lijkt me wel. Het explosieve is dat macht ook ongelijkheid schept en dat is op het vlak van de sexuele betrekkingen net te veel.
Ik spreek over een onfris moment, omdat er iets is voorgevallen, maar wij nog niet weten wat.
Overigens had de redactie nog een mooie: de discussie in het Lagerhuis over de uitlevering van Pinochet, waarvoor een logeerpartij bij Thatcher als alternatief werd gesuggereerd: “a unusual and cruel punishment” klonk het toen van de backbenches.