De eerlijke slager

Een paar duizend animal cops hebben we (aan opzoeken hoe dat in het Nederlands heet is onze regering nog niet toegekomen), maar die zorgen vooral voor dieren die je kunt zien. De dieren die op ons bord terecht komen, blijven uit het zicht. Daar valt dus niet meer te scoren en je hoeft er niet lief voor te zijn.

Maandag deed Ger Koopmans van regeringspartij CDA in een interview in de Volkskrant daar nog een schepje bovenop. Hij vindt het een “geweldige misvatting” dat consumenten meer willen betalen voor vlees, hij bagatelliseert de toenemende vraag naar biologisch verantwoord vlees (“iets meer, niet in enorme mate”) en orakelt en passant dat dierenwelzijn en minder milieu-uitstoot “nooit samengaan”.

Tja, minder vlees eten mag op dit moment nog een modieuze optie zijn, ik twijfel er geen moment aan dat het binnen een generatie bittere noodzaak gaat worden. Er gaan eenvoudig te veel calorieën verloren met vleesproductie om op de huidige schaal houdbaar te blijven. Daar kan Koopmans (“die term bio-industrie gebruik ik niet”) de ogen voor sluiten, maar dat maakt hem vooral tot een struisvogel.

Hij heeft gelijk dat het een nog (te) groot deel van de consumenten totaal niets kan schelen waar hun vlees vandaan komt en hoe het dier waarvan het afkomstig is (vooral niet aan denken!) geleefd heeft, maar dat verandert nog wel. Binnen één of twee decennia kun je erop rekenen dat vlees een grote luxe is en per calorie een veelvoud zal kosten van een gemiddeld plantaardig voedingsmiddel. En we eten tenslotte ook niet allemaal elke dag truffel.

Voor mensen die wel graag (regelmatig of af en toe) vlees willen eten en nú al willen laten zien dat ze het cynische gedachtegoed van Ger Koopmans niet delen, komen er gelukkig steeds meer alternatieven. Wie even verder kijkt dan de kiloknaller en de schappen van de super (waar trouwens diervriendelijkheid kennelijk al belangrijk genoeg is om er minstens voor de Bühne een bijdrage aan te leveren) kan terecht bij steeds meer scharrel- en biologische slagers. Al moet je daar nog regelmatig flink voor omfietsen.

Dat laatste hoeft nu ook niet meer, nu de biologische/scharrelslager zijn opwachting heeft gemaakt in de wondere wereld van de webwinkel. OKvlees, een initiatief van Peter Kolster, opende deze week zijn webwinkel waar de “courante delen” van hetzij biologische hetzij scharrelteelt voor het uitzoeken liggen. Minder courant vlees kan worden besteld.

De site van de zelfverklaarde “eerlijke slager” ziet er mooi uit en er is veel aan gedaan om het bestelproces zo makkelijk mogelijk te maken. Het vlees kan vervolgens bij de klant thuis worden bezorgd of op een centraal punt worden afgehaald. Ook is er veel uitleg over de filosofie van het bedrijf, dat zoekt naar een optimaal evenzicht tussen het welzijn van de dieren, de producenten en de afnemers. Dat ziet er allemaal goed doortimmerd uit.

Nee, ik heb er nog niets besteld om de eenvoudige reden dat ik zelf nog maar weinig vlees eet en deze week nog geen vleesdag had ingelast. Maar ik ben beslist van plan binnenkort eens de proef op de som te nemen. Daar is het initiatief sympathiek genoeg voor, zelfs voor wie het cynische betoog van CDA-er Koopmans niet gelezen heeft.

Lees meer bij Eetschrijver en kijk ook eens naar dit stuk.