Soms gebeurt het dat je een Closing Time wilt maken over een bepaald liedje, of over een bepaalde artiest, maar dat je gaandeweg bij een ander liedje, een andere artiest uitkomt. En dat is wat er vandaag ook gebeurde.
Op de een of andere manier was de zangeres Bloem vanuit mijn opberggeheugen, pats, naar mijn actieve geheugen geschoten. Jaren geleden, ik gok, 1995, zag ik Bloem, met alleen een gitaar, haar liedjes zingen in de Haarlemmerhout. Hoe oud zou ze toen geweest zijn, een jaar of 18? Jong dus.
Later bracht ze een plaat uit, Zink, die redelijk goed ontvangen werd. Maar daarna bleef het stil, ze was vertrokken naar Engeland. En daar had ze met de band Sam And The Womp een nummer 1 hit : Bom Bom. Zij is die zangeres in dat zilvergrijze nauwsluitende pakje.
En nou wilde ik dus van Bloem, van die plaat Zink, de song Cherubines doen, maar toen kwam Bom Bom er dus tussen. En nu, uiteindelijk, zit ik niet eens meer naar Bloem en Sam And The Womp te kijken en te luisteren, maar naar een retro coverversie, gedaan door de zangeres Ana Marie. Sorry Bloem.
Reacties (3)
Ik kwam een tijdje terug bij toeval op de youtube page van Bloem. Om de zoveel tijd zet ze daar nieuwe muziek op. Ik ben bepaald geen fan van haar stemgeluid, maar de muziek daar zet ik om de zoveel tijd weer op de speakers. Dit bijvoorbeeld, met de gamelan en dat Afrikaanse instrument waarvan ik de naam kwijt ben: https://www.youtube.com/watch?v=YsWzlqCTNI0 . Goedgemutst geluid, maar ook melancholisch door die instrumenten. Het is opvallend hoe weinig kijkers ze heeft. 3869 views, waarvan zo’n 10% van mij, vermoed ik. Die andere nummers hebben ook nauwelijks views, merkwaardig wel.
En in haar koelkast staat de Verzamelde Gedichten van Slauerhoff, mooi zo.
Dat zou een kora kunnen zijn. Misschien wel het mooiste instrument op aarde.
Hier een genderevenwichtige opname.