Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Closing Time | Cabin Fever
, door
Als je dit hoort, dan zou je kunnen denken, leuk, zeker een nieuwe van Calexico. Want alle vertrouwde elementen zitten erin. Muziek alsof het de soundtrack van een spaghetti western is, surfgitaar, beetje gypsie, huppelende bas, roffelende drums en vooral sfeer veel sfeer, sixties zo te horen. En alles instrumentaal, zonder afleidende woorden.
Maar deze muziek komt niet uit Amerika, maar uit Brabant, en de gitarist heet B. J. Baartmans. De BJ Baartmans? Zeker, de BJ Baartmans. Die van o.a. The Space Age Travellers?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Closing Time | Valley Of Def Feat. Pearl de Luna
, door
Jazz, spoken word, soul, rap, een lome beat, hiphop, heerlijke blazers, een koortje en een retroclip met grootsteedse beelden.
De wieg van Goya Gumbana (Engels/Jamaicaanse moeder, Guyanese vader), stond in New York, maar hij woont nu in Londen.
De zangeres is Pearl de Luna, en zij schildert.
Closing Time | Pista (Fresh Start)
, door
Los Bitchos. Dat klinkt Spaans, maar de band komt uit Londen. Psychedelische surfrock, de soundtrack van een Quinten Tarantino-film, retromuziek, Zuid-Amerikaans feestgevoel, vintage en futuristisch in één song. En Los Bitchos doen het zonder woorden, alles instrumentaal dus.
Closing Time | Solitaire
, door
Donna Blue komen uit Nederland. En ze zijn van nu. Maar als je de zwoele zomerse muziek hoort zou je denken aan de jaren zestig en aan Frankrijk en Italie. Romantici, filmmuziek.
Closing Time | Et Hop
, door
Het zijn geen Fransen en de drummer heet Bakvis van z’n achternaam. Hm. Lastig? Laat ik het maar zeggen: ze komen uit Montreal, Quebec, en dat ligt in het Franstalige gedeelte van Canada. Dat verklaart alleen nog niet de achternaam van de drummer. Dat blijft een raadsel. (Zijn voornaam is gewoon Julien).
En Corridor maakt een jaren zestig geluid, met bedwelmende gitaarklanken en harmonieuze, dromerige zang. Retro. Pastoraal klinkende muziek met haast geen rauwe of ruwe randjes.
Closing Time | Chica Chica
, door
Chica Chica is Judith Renkema op de bas, Jeroen Kant, gitaar en Gino Bombrini op drums en percussie. En dat levert een jaren zeventig sfeertje op, inclusief een Opel uit dat tijdvak. Surfmuziek, filmmuziek, nostalgie, retro en retegoed gedaan. Het is hun debuutsingle, dus dat belooft wat.
Nog een aardigheidje: in de huiskamer, tussen de bassiste en de percussionist, hangt een schilderij aan de muur: man & vrouw, caravan op de achtergrond. U komt het tegen als u wat naar beneden srcollt, middelste rij. Dat schilderij is gemaakt door Eric Neimeijer, voormalig muzikant bij de Sallandse band Bökkers. Ja, Closing Time zoekt het voor u uit.
Closing Time | Don’t Ask Me Love
, door
Een redelijk nieuwe Nederlandse retroband. Ze komen uit Rotterdam, maar verder doet Les Robots lekker geheimzinnig over wie ze zijn. Op het podium spelen ze gemaskerd. De namen Dave von Raven, en Arjan Spies vallen wel ‘ns, van de beatgroep The Kik. Les Robots spelen jaren-zestig muziek, surfmuziek, psychedelica en muziek die prima als soundtrack bij een spaghettiwestern kan. De muziek doet denken aan The Shadows bijvoorbeeld, instrumentaal dus. En dat doen ze erg leuk.
Closing Time | Take My Love With You
, door
Janee, neem gerust de tijd. Wil je een intro dat een minuut duurt, ga je gang. En wil je dat dat intro bestaat uit allerlei tergende aanzetjes, een schreeuw, een gil, wat geroffel, wat getokkel er tussendoor, wat beloftevolle blaasfragmentjes, weer een schreeuw, geschmier, weer een drumroffel, weer een losse zin – doe dat. Er blijven daarna nog zes minuten over voor de song zelf. En tussendoor breng je de song nog een keer haast tot stilstand, en dan komt er daarna nog een instrument bij – er valt een boel te beleven in deze soulsong van Eli Paperboy Reed . Waarvan het grootste gedeelte plezier.
Closing Time | 100 Nights, 100 Days
, door
Soms denk ik wel ‘ns: ‘wat doe ik hier eigenlijk op Sargasso. Dat progressieve, linkse blog waar zelfs de muziek moet schuren. En dan kom ik daar aan met van die historiserende, retro-deuntjes waar de vernieuwing niet echt vanaf springt.’
Maar dan denk ik, wat mankeert er aan Soul, warmbloedig, gloedvol en stijlvol vertolkt. Of is dit allemaal dubbelop? Lekker stijlvast gebracht ook door Sharon Jones en The Dap Kings. The Dap Kings strak in het pak met stropdas en Sharon in jurk at the front.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.