Kan een man wel journalist zijn?

Vrouwen kunnen geen leidinggevende zijn omdat ze te emotioneel zijn. En ze kunnen geen hoogleraar zijn omdat ze voor hun kinderen moeten zorgen. Het zijn voorbeelden van heersende gendernormen die terugkomen in de media. De Telegraaf publiceerde 29 okober een artikel met een opmerkelijke vraag: “Kan een moeder wel premier zijn?” De aanleiding van deze vraag is de recente aanstelling van Belgiës eerste vrouwelijke minister-president Sophie Wilmès. De krant vraagt de lezer of moeder- en premierschap met elkaar te combineren zijn. “Wordt het in Nederland ook tijd voor een vrouwelijke minister-president?” “Stel de vraag eens andersom, kan je wel vaderschap en premierschap combineren? Dat vragen jullie toch ook niet!” reageert een lezer. Ook Madeleijn van den Nieuwenhuizen, oprichter van de mediakritische Instagrampagina ‘Zeikschrift’, deelt deze mening. Ze kaatst provocerend de vraag terug: “Kan een seksist wel een eindredacteur zijn?”.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Daklozen

Er zijn in Nederland 40.000 daklozen en dat aantal stijgt. Al jaren. Niet zo gek gezien de stijgende huizenprijzen en beleid om sociale huurwoningen ‘op te waarderen’. Voor Rotterdam Zuid bestaat zelfs een nationaal actieplan om betaalbare woningen weg te wieden. Kortom, er was geen enkele manier waarop de politiek dit effect kon kennen. Men was ‘geschokt’.

Omdat ik de beroerdste niet ben heb ik ook een mooie politieke oplossing. Als je je nu voorneemt om over tien jaar betaalbare woningen te bouwen met twee keer zoveel faciliteiten als minimaal nodig, dan krijgen de daklozen over twintig jaar bekeken precies waar ze recht op hebben. Probleem met onmiddellijk ingang van tafel. Graag gedaan.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Mansplaining to the max

OPINIE - Collega Laatbloeier van HoeMannenDenken.nl schreef een stukje over mansplaining. Toen ik een reactie aan ’t tikken was en besefte dat ik al op zo’n 100 woorden zat, dacht ik; als ik dan toch serieus antwoord wil geven, dan maar een heel artikel.

De oorsprong

Want de term wordt helemaal verkeerd uitgelegd. Ik vermoed dat meneer de Laatbloeier een keer de mond is gesnoerd door een overijverige feminist, die zelf het woord ook niet helemaal begrepen had. Dat is natuurlijk best lullig. Ik begrijp best de frustratie van de schrijver, maar voel me toch genoodzaakt hem te corrigeren. Want als je over een onderwerp gaat schrijven, of het anderszins uit wilt leggen aan de medemens, dan moet je wel ff weten waar het precies over gaat. Niewaar?

De oorsprong van de term ligt in een anekdote van schrijver Rebecca Solnit. In haar boek “Men explain things to me”, vertelt ze over een man die haar op een feestje met kracht probeert te overtuigen dat ze echt eens een Heel Belangrijk boek moet lezen over hun gespreksonderwerp. Een boek dat Solnit zelf heeft geschreven…

Het is slechts een voorbeeld van wat zij, en vele vrouwen met haar, vaak meemaken als ze met bepaalde mannen in gesprek zijn. (Dus niet álle mannen, zeg ik er voor de goede orde even bij.)

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Boektitel

Een Britse journaliste schreef een boek met de titel “Waarom ik niet meer met witte mensen over racisme praat”. Een Nederlandse krant stuurde tóch een witte man om haar erover te interviewen. Dat ging niet goed. De schrijfster liep weg uit het gesprek. Iemand nam het voor haar op. Als witte mensen niet op een normale manier gekleurde mensen kunnen interviewen, dan moeten ze dat maar helemaal niet meer doen. Toen was de boot helemaal aan.

Heftige reacties op een boektitel laten in de eerste plaats natuurlijk zien hoe briljant die is. Ze kaart het onderwerp racisme niet alleen aan, maar laat het ook voelen, met name aan oudere witte mannen die het niet gewend zijn afgewezen te worden om hun huidskleur (of geslacht). Hun verontwaardiging over de racistische speldenprik in hun kloten, versterkt onbedoeld het punt dat de Britse journaliste wil maken. Kijk, dit maken wij aan de lopende band mee, kun je je een beetje voorstellen dat we boos zijn?

Foto: Hernán Piñera (cc)

Eerst zekerheid, dan pas kinderen

ANALYSE - van Renske Verweij en Gert Stulp.

Veel mensen wachten met het krijgen van kinderen tot ze een partner, een vaste baan of een eigen huis hebben. Zij blijven het ouderschap alsmaar uitstellen. Sommigen blijven hierdoor uiteindelijk – ongewenst – kinderloos.

Nederlanders krijgen op steeds latere leeftijd hun eerste kind. In 1970 lag de gemiddelde leeftijd waarop een vrouw moeder wordt onder de vijfentwintig jaar, nu is dat dertig jaar (zie ook CBS, 2019). Bij mannen ligt deze leeftijd tegen de drieëndertig jaar. Een dergelijke toename is zichtbaar in veel Westerse landen, maar Nederland hoort bij de landen waarin de leeftijd bij ouderschap het hoogste ligt.

Aangezien vrouwen, en in mindere mate ook mannen, op een hogere leeftijd minder vruchtbaar zijn, kunnen oudere stellen meer moeite hebben met het realiseren van hun kinderwens.

Vruchtbaarheidsbehandelingen zijn mooie innovaties, maar ze zijn doorgaans minder effectief bij oudere vrouwen en mannen en kunnen slechts gedeeltelijk compenseren voor de met de leeftijd dalende vruchtbaarheid. Dit kan leiden tot ongewenste kinderloosheid en een kleinere gezinsgrootte dan initieel gewenst.

Reden te meer om te onderzoeken waarom mensen het krijgen van kinderen uitstellen.

Eerst vaste relatie, vast werk en eigen huis

Quote du Jour | Vuist in je gezicht

“Politici die dingen zeggen als: ‘rode kaart tegen nazi’s’. Dat is zo’n universitaire lariekoek, daar trapt toch niemand in. Mensen die geloven dat ze extreem-rechts gedrag ongedaan kunnen maken in een goed gesprek, hebben nog nooit een vuist in hun gezicht gevoeld.”

Zanger Jan Gorkow van punkband Feine Sahne Fischfilet bepleit een hands-on benadering van rechts-extremisme in zijn geboortestreek in het oosten van Duitsland.

Theodor Holman bekent moord die hij gaat plegen

In zijn column in Het Parool kondigt Theodor Holman aan zijn vrouw te gaan vermoorden. Tegen haar wil!

Wat op zich een aardige column lijkt te zijn, ontspoort behoorlijk. Verwijzend naar de euthansie-zaak die afgelopen maandag voor de rechter kwam, komt Holman op het idee dat hij zelf zijn vrouw moet doden als ze zwaar dement zou worden. Een idee geïnspireerd op de film ‘Amour’ van Michael Haneke, waarin iemand geen andere uitweg ziet dan zijn door beroertes getroffen partner met een kussen te verstikken.

Zorgen over overbevolking zijn onterecht

Al eeuwen wordt gewaarschuwd voor overbevolking. Geen van de voorspellingen is echter uitgekomen:

The world we live in now, despite approaching a population of nearly 8 billion, looks almost nothing like the one doomsayers were anticipating. Starting in the 19th century in Britain and reaching most of the world by the end of the 20th century, birthrates plummeted — mostly because of women’s education and access to contraception, not draconian population laws.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende