Mijn moeder wordt in februari 87 jaar en ze verblijft in een woonvorm voor ouderen die een hoge zorgvraag hebben. Volgens de site krijgt de bewoner daar zorg op maat. Verzorging, verpleging, tot aan het overlijden toe. En men houdt daar ‘persoonlijkheid, kwaliteit en respect hoog in het vaandel’, zoals de woonvorm het omschrijft. Mijn moeder is dementerend, maar ze weet nog wel wie ik ben. Gelukkig wel. Maar waar ze is en in welk tijdperk precies, en hoe ze daar is gekomen, dat weet ze dan weer niet. Op het digitale zorglogboek had ik gelezen over de entree van een interactieve pop in mijn moeders bestaan. Er werd geen motivering of introductie bij gegeven. Dus toen ik bij haar op bezoek was, was ik wel nieuwsgierig naar die pop. Iets nieuws. Hoe zou dat interactieve eruit zien? Ik had wel ’ns filmpjes van interactieve zorgrobots gezien. Een kijkje in de toekomst. Maar ik werd teleurgesteld. Want de pop die ik aantrof bij mijn moeder was een variant op de sprekende pop die ‘mama’ zegt als je op de buik duwt. Er was niets interactiefs aan. En de pop bleek een aap met een roze strikje, inclusief een poppenwagen. De aap lacht, kirt, lonkt met haar ogen en maakt wat kronkelbewegingen. Dat is het. Interactief is wat je noemt een praktisch woord. Het woord vertelt zelf wat het betekent: actieve wisselwerking. Dus dat er een interactie bestaat tussen twee partijen. In dit geval zouden dat dus mijn moeder en de aap zijn. Maar ik heb die aap even bekeken, maar zij beschikt niet over zintuigen en ik zag ook geen receptoren, sensoren, of hoe heten die dingen. Met andere woorden: die aap weet niet van mijn moeders bestaan en kan dus ook niet op haar reageren. De pop is een koppeling van scharniertjes, chip en luidsprekertje, gegoten in de vorm van een aap die op baterijen loopt. Het begrip ‘interactief’ is dus niet van toepassing op dit stuk speelgoed, want dat is het, niets meer. Het is een prijs die je zou kunnen winnen bij de schietkraam op de kermis. Het klinkt natuurlijk professioneler als je een speelgoedpop verkoopt als interactief en als zorginstrument, maar ik trap daar niet in. Maar mijn moeder helaas wel. En dat vind ik treurig om te zien, mijn moeder, op haar oude dag, in de weer met een kermisaap en een poppenwagen en een dekentje, godbetert. Een inkijkje in de zorg voor dementerenden in 2021.
De Rotterdam als diagram van de samenleving. Foto rond 17u. Middelste toren = gemeente = braaf thuis. Linksonder = horeca = leeg. Rechter toren = woningen (licht aan) en/of beleggingsobjecten (licht uit). De lichtbak linksboven? Commerciele kantoren: lockdown, welke lockdown?
Foto en tweet van Arjen van Veelen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso wenst jullie allemaal een voorspoedig 2021! Vorig jaar schreven wij hier nog ‘Het nieuwe jaar zal, nog meer dan vorig jaar, in het teken staan van 75 jaar vrijheid’. Het leek zo’n veilige voorspelling, maar wat hadden we het mis.
Statistisch gezien kan het bijna niet anders dan dat 2021 een beter jaar wordt, daar hebben we geen Steeph-diagram™ voor nodig.
Maar…
Ja, wat dan? Jarenlang hebben we hier op Sargasso de traditie gehad voorspellingen te doen voor het nieuwe jaar, met eh, meestal nogal teleurstellende resultaten. Laten we het daarom dit jaar anders doen: Wat gaat er in 2021 beslist niet gebeuren?
Doe je voorspellingen, dan doen wij nog een oliebol en een drankje. Proost!
COLUMN - Werk en privé, die zijn gescheiden. Werk mag best leuk en interessant zijn, anders is het moeilijk vol te houden. Maar het is iets anders dan mijn privéleven. Dat is sociaal, fun, echt leven en meer.
Tot ik ineens maanden niet meer fysiek op mijn werk kon zijn. Negen maanden thuiswerken, slechts 5 keer op kantoor klant geweest.
En toen werd me pas duidelijk hoe een wezenlijk onderdeel werk is van mijn sociaal leven. De interactie met collega’s, in het eggie, van dichtbij, met fysiek en mimiek en al, dat voedt mijn menszijn. Ik ben een sociaal dier. Ook op mijn werk.
En op mijn werk ben ik ook een privépersoon. Ik heb het over mijn familieleven, over scheiding, over voetbal, over de verbouwing, over van alles. Er is nauwelijks verschil met mijn privéleven. En ik laaf me er aan. Ik haal er energie uit. Ik leef.
En dat voel ik nu pas goed, nu ik weer naar zestien tegeltjes met nauwelijks zichtbare gezichten zit te staren.
Ik smacht naar ze, ik zou mijn collega’s nu direct om de hals vliegen en knuffelen. Al mijn terughoudendheid het raam uit. Ik wil weer SAMEN werken!
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De ACP vindt dat ook agenten bij het inenten voorrang moeten krijgen. Een ‘volgende stap’, volgens voorzitter @GerritvdKamp. “Het kabinet bestempelt de politie als vitaal beroep, dan is het logisch om snel te vaccineren.”
Nu medewerkers van de acute zorg (met name ziekenhuispersoneel) tóch voorrang krijgt bij het vaccineren tegen het coronavirus, vindt de ene na de andere beroepsgroep dat zij ook voorrang verdienen. Score tot nu: de politie, de leraren en de BOA’s.
Kerst 2020 zal eens een keer niet de boeken ingaan als een alcoholisch gourmetfestijn met knuffels en gekibbel. In plaats daarvan kijken we met een klein gezelschap in bezinning voor ons uit, hopend op sterrenlicht aan het eind van de tunnel. De goede boodschap hangt in de lucht, de engelen zingen klaar, de beltrom klinkt en de drie wijzen kunnen ieder moment arriveren met hun vaccin.
Ha ha ha, echt niet. Waarom zouden wij ons moeten bezinnen omdat anderen voortdurend in de fout gaan? Maandag staat bijvoorbeeld in de kranten dat veel kerken tóch Kerst gevierd hebben. En al die ouwetjes worden ook nog eens beloond met voorrang in de spuitrij. Het is onrechtvaardig. Dat is wat we zullen meenemen, dat we onrechtvaardig behandeld zijn door het jaar 2020, dat wij genoegen moesten nemen met de stal terwijl anderen losbolden in de herberg. Ja, er is alle reden om wrokkig te zijn, om met de smoor het nieuwe jaar in te gaan. Maar wie zich concentreert op het licht heeft uiteindelijk toch een prettiger leven.
COLUMN - Waarom ik zo openlijk schreef over de zelfmoord van mijn broer, vroegen nogal wat mensen. Met welke reden vertelde ik publiekelijk over mijn wanhoop, boosheid, verdriet, en beschreef ik de pijnlijke vragen waarover ik tobde, en waarmee hij ieder die hem na stond, door zijn zelfmoord had opgezadeld? Dat waren toch privézaken? Waarom anderen daarmee lastigvallen?
Een belangrijke reden om dat te doen, was dat ik eerder – toen mijn broer jarenlang kwijt was en we al die tijd niet wisten of hij dood was of leefde – soms vrienden toevertrouwde dat mijn broer vermist was en hoe vreselijk zwaar dat voor mijn ouders was. Tot mijn verbazing hoorde ik toen, akelig vaker dan ik ooit had kunnen denken, dat veel andere gezinnen iemand reddeloos uit het zicht was geraakt.
Ik schrok daarvan – vooral omdat die vrienden me dat nooit eerder hadden verteld. Pas nadat ik over mijn vermiste broer vertelde, kwamen hun verhalen en hun leed los.
Dat was een belangrijk inzicht: publiekelijk een pijnlijk verhaal vertellen, schept ruimte waarin anderen hun eigen vergelijkbare, en tot dan toe verborgen verhaal kunnen plaatsen. Je bent niet de enige. Enerzijds maakt die context zo’n verhaal minder particulier – wat wezenlijk belangrijk is, wil je er openlijk over durven spreken – en anderzijds maakt het je veelal los van de zeurende vraag of jij wellicht iets fout hebt gedaan of het beter had kunnen doen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Het kabinet wil een laagdrempelig testprogramma uitwerken waarmee naast incidentgericht (frequent) testen ook de mogelijkheid wordt geboden om door testen toegang te verkrijgen tot sociale en economische activiteiten. Het hebben van een (digitaal) ‘coronapaspoort’ zou hiervan het bewijsstuk kunnen zijn. Onder welke voorwaarden kan zo’n coronapaspoort ethisch en juridisch verantwoord worden ingezet? De vaste Commissie Ethiek en recht buigt zich over deze vraag.
Orthodoxe christenen menen op grond van hun Heilige Boek zich te mogen onttrekken aan de wereldse wet, constateerde mijn krant. Er sprak enige boosheid uit. Betweterigheid is een hinderlijk christelijk trekje waar de Romeinse keizers ook al bezwaar tegen hadden. De krant onderschatte het probleem. Progressieve christenen doen het namelijk net zo goed. Onlangs riepen die nog vanuit het vliegtuig naar vluchtelingen op Lesbos: ‘We gaan ze halen’. Deze vermetele poging tot ondermijning van het staatsgezag werd verijdeld. Maar toen ze hun privileges als hefboom gebruikten om twee Armeense kinderen hier te houden, dwongen ze de staat op de knieën.
Christenen zijn, met andere woorden, de nagel aan de doodskist van de gehoorzame samenleving. Of, nou ja, eigenlijk is de ongehoorzaamheid zelf niet het grootste probleem, maar het argument dat het Gods wil betreft. Dat komt toch altijd net wat dwingender over dan ‘het voelt gewoon niet goed’, zelfs bij mensen die ontkennen dat Gods wil bestaat. De vastberadenheid is beangstigend.
NIEUWS - De positieve gevolgen van het nieuwe Covid-vaccin zullen komende zomer paas goed merkbaar zijn en naar verwachting kunnen we dan de winter daarna terug naar het ‘normale’ leven.
Dat zegt professor Ugur Sahin, werkzaam bij BioNTech dat samen met Pfizer het vaccin heeft ontwikkeld, bij BBC News.
Hij is uiterst positief in zijn verwachtingen: “I’m very confident that transmission between people will be reduced by such a highly effective vaccine – maybe not 90% but maybe 50% – but we should not forget that even that could result in a dramatic reduction of the pandemic spread,” he said.
Nou, een jaartje nog, dat moet toch te doen zijn?
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.